Over de jongerendagen in Keulen is al zo veel inkt verspild, dat een bericht in een blog op Seniorennet weinig nieuws kan brengen.
Toch is het fenomeen op zich belangrijk. Maar het is helemaal niet nieuw. Het is altijd al zo geweest dat vooral jongeren enerzijds hun persoonlijke eigenheid willen bevestigen, terwijl ze anderzijds de behoefte voelen om zich opgenomen te voelen in een grote groep van gelijkgestemden. (Het is zeer de vraag of dit soort gespletenheid niet van alle leeftijden is.)
Dit verklaart het succes van popfestivals, dat toch al bijna veertig jaar aanhoudt – als we zouden aannemen dat het fenomeen pas begonnen is met Woodstock. Maar ook Woodstock was niet nieuw over de ganse lijn, het was enkel nieuw in de zin dat er nauwelijks sprake was van organisatie, zeker voor wat betreft het bijeenbrengen van de massa’s jongeren. Logistiek was Woodstock dan ook een echte ramp.
Van de jongerendagen in Keulen kan je zeker niet zeggen dat er geen organisatie was wat betreft het bijeenbrengen van de jongeren, wel integendeel ! Meer dan een jaar tevoren werd er al aan werving gedaan via allerlei lokale kanalen. En op die manier krijg je van overal groepjes, rond een kern van overtuigden, van mensen die gewoon uit nieuwsgierigheid meelopen, of van anderen die toch zo graag ergens bij willen horen.
Het is een beetje zoals bij het kerkelijk huwelijk van één of andere bekende, of dat nu lokaal is dan wel nationaal. Er is heel wat volk op de been, niet uit belangstelling voor het religieuze aspect van wat daar gebeurt, maar gewoon omdat ze erbij willen zijn. Want er bij zijn is toch zo belangrijk ! Alsof de uitstraling van die bekende kan bijdragen tot de uitstraling, de belangrijkheid van wie er bij was. Jonge mensen, die hun christen-zijn anders zien dan die massale toeloop rond de figuur van de paus, zijn gewoon uit Keulen weggebleven.
Precies daarom is het zo treffend dat Broeder Roger van Taizé moest sterven in de dagen die daar op volgden. Het feit dat dit door moord moest gebeuren, is daarbij van ondergeschikt belang.
In tegenstelling tot het massale karakter van de jongerendagen in Keulen, is de toestroom van jongeren naar Taizé al meer dan 50 jaar iets van blijvende aard. Bij deze jongeren die iedere zomer in Taizé kwamen (en blijven komen), zullen er ook wel nieuwsgierigen geweest zijn, en mensen die gewoon ergens wilden bijhoren. Maar Taizé had nooit een festivalkarakter, altijd was er ruimte voor stilte en bezinning.
De toeloop op de begrafenis van Broeder Roger mag dan duizenden maal kleiner geweest zijn dan die voor de jongerendagen, het belang ervan was minstens even groot. Op het einde van de jongerendagen kondigde de paus de volgende jongerendagen in Sydney aan. Dit herinnert sterk aan de formule waarmee de Olympische Spelen afgesloten worden, en waarbij “ de jeugd van de wereld opgeroepen wordt om bijeen te komen op de spelen ter afsluiting van de volgende Olympiade die zullen plaats vinden …” (laatst was dat “in 2008 in Bejing”). Eigenlijk is dat niet zo verwonderlijk : de Olympische Spelen hebben zich ook voor meer dan  honderd procent ingepast in onze prestatie-gerichte mediamaatschappij. En daar passen die jongerendagen ook in : het moest absoluut de grootste bijeenkomst zijn, en de media-aandacht was dan ook navenant.
Maar diepgang en bezinning zijn moeilijk te verzoenen met media-aandacht. En media-aandacht heeft niets te maken met openheid. Als na het overlijden van vorige paus een nieuwe paus moest verkozen worden, terwijl in het geval Taizé al vooraf bekend was wie de opvolger van Broeder Roger zou worden, dan betekent dat helemaal niet dat de kerk van Rome democratischer zou zijn dan de gemeenschap van Taizé. Bij de pauskeuze is er van openheid helemaal geen sprake, en een honderdtal niet-verkozen kardinalen (overigens allemaal tot kardinaal benoemd door de vorige paus) laten beslissen over de toekomst van de kerk, is ook niet bepaald de uitdrukking van de wil van het gelovige volk.

25-08-2005, 00:00 Geschreven door eric l
Reageren (0)