Inhoud blog
  		• Red Sandra, een klasgenootje van Xander!
  		• Onverwacht einde.
  		• Groot verlies.
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    El camino
    Een spirituele reis.
    09-06-2008
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zware beslissing.
    Dinsdag 22april

    Het was geen gezellige nacht. De koude, de vochtigheid, de regen, de harde grond om op te slapen, alles samen zorgen deze factoren ervoor dat ik al mijn moed moet bovenhalen. Het is moeilijk, maar het moet eigenlijk allemaal nog beginnen. Het wordt een bewogen dag maar dat weet ik nog niet als ik wakker word.
    Het is Hugo's verjaardag en ik denk aan thuis, ook al is onze relatie moeilijk, ik mis hem. Het is tijd om uit de tent te kruipen. Ik ben zo stijf als een plank en mijn rugspieren staan gespannen als pianosnaren en daarom kruip ik achterwaarts de tent uit. Wanneer ik me wil rechtzetten hoor ik plots een krak en een scherpe pijn in mijn rug. Ik zak op handen en voeten en zit naar adem te happen. Oh nee, dit kan niet waar zijn, rug geblokkeerd! Het Vlaams Verschot! Voorzichtig kruip ik terug de tent in en ga van mijn zij op de rug liggen, benen hoog. De paniek slaagt toe. Zo kan ik niet blijven liggen, ik kan me met moeite bewegen. Ik besef dat ik nu snel moet ingrijpen en graai naar mijn toiletzakje  met medicatie. Gelukkig heb ik me voorzien met pijnstillers. Zie je wel, je weet nooit! Ik neem er direct twee, het moet!
    Ik blijf even liggen en kruip dan langzaam de tent uit. Ik kan me recht hijsen met mijn wandelstokken want alleen kan ik niet staan. Ik probeer niet na te denken over wat er nu zal moeten gebeuren. 
     De wasruimte is opeens vreselijk ver maar daar is het tenminste warm! De medicatie helpt al wat en ik probeer me aan te kleden. Ik heb geen telescopische armpjes om mijn sokken aan te doen en daar komt weer een krak. De tranen springen in mijn ogen en ik voel me ellendig. Dit kan ik nu echt niet gebruiken..
    In een oogwenk zie ik dat het zo niet verder kan. Er waren al tal van signalen geweest, elke vezel van mijn lichaam zei me dat dit eigenlijk te zwaar was voor mij. Maar ja, ik heb daar wat problemen mee om dit direct te willen erkennen. Het is drastisch maar de enige mannier om naar mijn lichaam te moeten luisteren was deze. De zware rugzak, het kamperen en de slechte weersomstandigheden hebben hun tol geëist. Nu moet ik snel een besluit nemen en in zo'n geval volg ik altijd mijn gevoel. Ik moet naar het zuiden waar het warmer is . Voor deze oorspronkelijke trip ben ik niet sterk genoeg, ik ben dan ook geen twintig meer.
    Mijn besluit staat vast: met de trein naar het zuiden van Frankrijk en starten vóór de Pyreneeën. De St Jacobsroute in Spanje is op zich lang genoeg en de Weg ernaartoe is onvoorspelbaar.
    Gelukkig heb ik een goed gevulde apotheek onder in de rugzak en ik neem iets om de spieren te ontspannen. Als deze begint te werken gaat het stappen al wat beter want mijn rug staat niet meer zo krom getrokken. Met de tranen in de ogen kraam ik op. Tranen van pijn en ontgoocheling omdat ik mijn plannen moet wijzigen..
    Wat meevalt is, dat de vrouw des huizes me meeneemt tot in Troyes waar haar dochter woont. De rit in de auto is al pijnlijk genoeg maar ik laat niet blijken hoe erg het is. Ze vindt me maar raar, maar begrijpt me wel. Ze zet me af aan het station en  met veel moeite geraak ik uit de auto maar met de rugzak moet ze me helpen want die krijg ik niet uit de kofferruimte. Ik zeg heel dapper dat het verder wel zal gaan en dat ik mijn plan wel zal trekken. Ze vraagt me een kaartje te sturen..ze twijfelt of ik Compostela wel zal halen!
    In het station krijg ik bewonderende blikken van de loketbediende als ik een ticket vraag naar St Jean Pied de Port. Hij weet natuurlijk niet dat ik noodgedwongen de trein moet nemen naar Bayonne! Hij wil van alles weten over mijn pelgrimage.
     Er gaat een trein om 14.45u naar Parijs. Vandaaruit kan ik met een rechtstreekse trein naar Bayonne waar ik dan nog een treintje op moet naar het laatste dorp voor de bergen, naar St Jean van waaruit de St Jacobsroute vertrekt. Ik neem het ticket en heb nu wat tijd om te rusten.


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)
    Archief per week
  		• 22/12-28/12 2008
  		• 16/06-22/06 2008
  		• 09/06-15/06 2008
  		• 02/06-08/06 2008
  		• 26/05-01/06 2008
  		• 19/05-25/05 2008
  		• 12/05-18/05 2008
  		• 28/04-04/05 2008
  		• 21/04-27/04 2008
  		• 14/04-20/04 2008
  		• 07/04-13/04 2008
  		• 31/03-06/04 2008
    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

    Welkom op mijn blog!Ik wens jullie alvast veel leesplezier!

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!