Vandaag is het voor mij D-Day, de aanvang van een tocht van drie,vier maanden.Nauwelijks te vatten! Hugo,mijn man,brengt me met de wagen naar de champagnestreek,nl. naar de gemeentelijke camping in Chalons-en-Champagne,vanwaar ik mijn reis wil beginnen.Het is een mooie en nette camping maar het regent wat als we toekomen.Het meisje aan de balie stelt zelf voor om mijn boekje af te stempelen en zegt me dat ik de eerste pelgrim ben van dit jaar. Het stempelboekje is voor een pelgrim heel belangrijk en onze trots in zekere zin. Bij de inschrijving in het Genootschap van Pelgrims naar Compostela krijg je een klein boekje, een geloofsbrief, zoals ze dat noemen. Waar je dan ook gaat slapen kan je het laten afstempelen en deze zijn dan ook een bewijs dat je terplekke bent geweest op een bepaalde datum.Het credencial ,zoals we het allemaal noemen, heb je dan ook steevast nodig om in een herberg te kunnen overnachten, want anders kom je er niet in. Als ze de stempel zet ben ik al fier en ik heb nog niets gepresteerd, ik moet oppassen dat ik niet uit mijn schoenen groei want ik heb maar één paar bij! Ik krijg een mooi en rustig plaatsje onder een boom en ben de enige met een tent. Er staan redelijk wat caravans en mobilhomes dus voel ik me al direkt veilig.De vogeltjes die boven mijn hoofd in de boom zitten te fluiten laten ook vuile sporen na op mijn gloednieuwe tent. Een boze blik naar de nog doorzichtige kruin levert niets op en ja, dit is mijn eerste lesje natuurkunde.Te nemen of te laten.. De tent stond op korte tijd recht en dan is het tijd om wat te poseren.De Sint Jacobsschelp op mijn rugzak trekt al aandacht want een duitser komt even langs om me goede moed toe te wensen en vertelt ondertussen dat ook hij en zijn vrouw naar Santiago zijn gegaan ,met de fiets.Hij weet ondertussen waar ik voor sta,ik niet. Daarom kijkt hij vol bewondering als ik zeg dat ik alleen ga.. Rond half vijf moet Hugo terug naar huis vertrekken en dan wordt het pas moeilijk! Het afscheid voor zo'n lange tijd is heel moelijk, en het viel me bezonder zwaar als ik bedacht dat ik hier gans alleen ging achterblijven. God, plots was het een paniek vanbinnen en ik heb mezelf bij elkaar moeten rapen om me flink te houden.Ik had er toch zelf voor gekozen hé. Even wat waterlanders en enkele zorgen die worden uitgesproken en dan komt uiteindelijk het zo pijnlijke afscheid. We zwaaien naar elkaar en ik blijf staan tot ik hem niet meer zie. Wat zal de toekomst brengen want dit is ook een keerpunt in ons huwelijk. Tja, zeg ik bij mezelf, het is zover meid. Hier sta je dan in Frankrijk en zorg dat je uiteindelijk in Spanje geraakt! Als ik terugkeer naar de tent ga ik nog wat schikken in de rugzak en neem mijn notablok en schrijfgerief. Er is een rustig plaatsje op een bank aan de vijver waar wat eendjes peddelen. Inmiddels is het over met regenen en ik hoop stilletjes op droog weer want het weerbericht is niet zo best. Het avondzonnetje doet me besluiten om nog een wandeling te maken naar de stad. Het is een drie kilometer heen en terug denk ik en zo weet ik meteen welke richting ik uit moet morgen. Op tijd gaan slapen is het beste wat ik kan doen en ik geniet van de gezelligheid van de tent en de zachte,knusse slaapzak..
Beste mensen,
Het doet me werkelijk deugd te zien dat er toch zoveel interresse is in mijn blog.Jullie hebben lang moeten wachten en ik wil er dan ook zo snel mogelijk aan beginnen.
Dinsdagochtend ben ik na twee vermoeiende vluchten en geen slaap thuisgekomen.Het leven thuis terug opnemen is niet zo gemakkelijk want ik ben een ander ritme van leven gewend geraakt en ik mis de weidsheid van de natuur en de kontakten met mensen.Twee dagen na mijn thuiskomst heeft mijn dochter een zware operatie ondergaan en dat houdt me dan ook op een andere mannier bezig.Inmiddels gaat het goed met haar.
Mijn pelgrimstocht is niet zoals verwacht verlopen maar dat is eigen aan zo'n weg, niets kan je vooraf voorspellen.
Het is zwaar maar prachtig geweest en dit is het beste wat ik in mijn leven ondernomen heb,het is een zeer goede basis voor de start van een nieuw leven.
Dit is een korte inleiding van een lang verhaal.
Veel leesplezier, Rita
