De onderstaande foto van ons Molleke is toch wel schattig. Als dat niet solidair zijn is! Wat zal ik dat lieve beestje missen..Ik hoop maar dat ik ook zo'n gezellige momenten in mijn tentje kan doorbrengen. Het zou wel fijn zijn als ik onze poes zou kunnen meenemen maar helaas is zij veel te bang van mensen. Ze is eigenlijk een vondelingetje en wij weten natuurlijk niet wat het arme dier heeft meegemaakt voor ze in onze tuin verscheen.Alle dagen toont zij haar dankbaarheid door zo lief en schattig te wezen dat we haar niet meer willen missen. Morgen staat het vertrek op het programma en ik weet het nu al zeker dat het geen gemakkelijke dag zal worden. Ik hou me sterk en ga er echt iets van maken, de fundamenten voor een nieuwe toekomst gaan tijdens deze drie-vier maanden worden gelegd. De gemiddelde tijd die men nodig heeft voor deze tocht is een minimum van honderd dagen. Dat is lang maar het is ook heel ver: zo'n 2500km ongeveer. De eigenlijke St Jacobsroute loopt in het noorden van Spanje en is een kleine 800km lang. Van alle windstreken lopen er paden die duizenden pelgrims sinds vele jaren hebben belopen. De omstandigheden zullen vroeger heel anders zijn geweest maar de intenties zijn doorgaans dezelfde. De lange eenzaamheid onderweg, het één zijn met de natuur,helemaal op jezelf aangewezen enz. zijn zaken die een mens sterker maken. Ik hoop dat ik zo veel mogelijk kans heb om informatie door te sturen met af en toe wat foto's zodat jullie ook op de hoogte blijven want ik wil mijn trouwe bezoekers niet in de kou laten staan. Soms zal het even duren want de mogelijkheden zijn niet in ieder dorp aanwezig. Niet wanhopen,blijven kijken op de blog en reageren is altijd leuk! Lieve mensen, tot binnenkort!!
De laatste loodjes wegen het zwaartst, zegt het spreekwoord en die zijn meestal waar. Het wordt stilaan hoogtijd dat ik eraan kan beginnen want nu heb ik meer en meer het gevoel dat ik met niets klaar ben terwijl alles ok is. Ik ga ervan uit gaan dat dat de normale gang van zaken is en ga me er niet over opwinden. Iets vergeten zal nu ook weer niet zo'n ramp zijn, tenslotte blijf ik in de bewoonde wereld. De St. Jacobsroute is een pelgrimsroute die zeer gekend is en met een goede bewegwijzering. Hoe je naar het zuid-westen van Frankrijk trekt moet je min of meer zelf bepalen. De route uitstippelen heeft veel tijd gekost maar al bij al vond ik dat nog de minst moeilijke taak. De jaarlijkse vakanties in Frankrijk zijn in dat opzicht een rijke ervaring geweest waar ik nu mijn voordeel mee doe. Michelin,Michelin, hoe vaak heb ik jou toen vervloekt,je in alle richtingen gehouden, met ongelovige ogen bekeken,steevast gevolgd met de uitroep:dit kan niet juist zijn,hier moest nu een bruggetje liggen en er is ook geen eerst weggetje rechts!! Ergernis, zuchten,hopeloos Michelin achter in de auto zwieren..oh,oh, madre mia! Tot je jouw ware ik liet zien en het werd me zo duidelijk als wat.Ik leerde je steeds beter kennen en het werd een ware openbaring. Feilloos heb je ons geleid door prachtige streken en heb je me stillaan verlost van heel wat vakantiestress en nutteloze kilometers.Nu ben jij mijn leidraad gedurende heel wat weken.. Dikwijls krijg ik de vraag waarom ik toch aan zoiets wil beginnen. Een passend antwoord heb ik daar niet op, of men moet zich bereid verklaren enkele dagen werkonbekwaamheid voor te wenden om naar mijn beweegredenen te kunnen luisteren. Hoe meer ik kan schrijven hoe duidelijker het zal worden voor u en voor mij. De tittel van de blog, eros-philos-agape, gaat over de drie vormen van liefde die er bestaan. Onlangs las ik het boek 'De weg naar Santiago' van Paolo Coelho. Het is een schrijver naar mijn hart en dit boek leverde me deze prachtige titel. Een zoektocht naar zichzelf en de medemens. Beetje bij beetje zal dit aan bod komen in mijn ervaringen en zet alvast jullie hart maar open want daar gaat het over gaan: over mensen, warme mensen, en geen verloren wereld.
Het is nu zo dat het toch niet mogelijk blijkt om met mijn gsm e-mail te versturen.Wel, nieuws verzenden zal me toch wel op een of andere manier lukken zeker? Als het echt niet anders kan, duiven vindt je overal! De laatste dagen verlopen een beetje chaotisch want ik wil nog zoveel doen..Ik ben zeer blij met de fijne reakties op de blog. Het doet goed dat je succes word gewenst door bekenden maar ook onbekenden! Mensen die met je mee leven maar die je zelfs nog nooit hebt gezien . Eigenlijk heb ik wat weinig tijd, want ik ben ondertussen verknocht geraakt aan dat bloggen. Ik ben altijd zeer benieuwd naar reakties en ze mogen ook negatief zijn als dat nodig is. Daar kan ik dan weer iets uit leren. Zo,zaterdag vertrek ik .Mijn man gaat me met de wagen tot in Chalons-en-Champagne brengen en van daaruit kan ik dan s'anderdaags in deze mooie streek aan mijn tocht beginnen.Ik ga daar mijn eerste nacht op de camping doorbrengen. Het geeft me toch een beetje veilig gevoel want ik zal hierin duidelijk zijn, dit is mijn eerste reis gans alleen. Ik heb onze tuin als oefenterrein gebruikt om mijn tent te leren opzetten want bij het openen van de tentzak kreeg ik bijna een appelflauwte. Een hoop stokken die je niet weet waar je ze moet steken, twee zeilen met een hoop koordjes en zoveel pikketten!!Enfin,dat is inmiddels geen probleem meer maar toch denk ik dat het zandmannetje niet te vlug zal langs komen. Dit vraagt zoveel voorbereiding en als het moment dan is aangebroken zit je toch met een hoop twijfels die je dan zo snel mogelijk weer moet zien kwijt te raken. Vertrouw op jezelf Rita!!
