Het is nu zo dat het toch niet mogelijk blijkt om met mijn gsm e-mail te versturen.Wel, nieuws verzenden zal me toch wel op een of andere manier lukken zeker? Als het echt niet anders kan, duiven vindt je overal! De laatste dagen verlopen een beetje chaotisch want ik wil nog zoveel doen..Ik ben zeer blij met de fijne reakties op de blog. Het doet goed dat je succes word gewenst door bekenden maar ook onbekenden! Mensen die met je mee leven maar die je zelfs nog nooit hebt gezien . Eigenlijk heb ik wat weinig tijd, want ik ben ondertussen verknocht geraakt aan dat bloggen. Ik ben altijd zeer benieuwd naar reakties en ze mogen ook negatief zijn als dat nodig is. Daar kan ik dan weer iets uit leren. Zo,zaterdag vertrek ik .Mijn man gaat me met de wagen tot in Chalons-en-Champagne brengen en van daaruit kan ik dan s'anderdaags in deze mooie streek aan mijn tocht beginnen.Ik ga daar mijn eerste nacht op de camping doorbrengen. Het geeft me toch een beetje veilig gevoel want ik zal hierin duidelijk zijn, dit is mijn eerste reis gans alleen. Ik heb onze tuin als oefenterrein gebruikt om mijn tent te leren opzetten want bij het openen van de tentzak kreeg ik bijna een appelflauwte. Een hoop stokken die je niet weet waar je ze moet steken, twee zeilen met een hoop koordjes en zoveel pikketten!!Enfin,dat is inmiddels geen probleem meer maar toch denk ik dat het zandmannetje niet te vlug zal langs komen. Dit vraagt zoveel voorbereiding en als het moment dan is aangebroken zit je toch met een hoop twijfels die je dan zo snel mogelijk weer moet zien kwijt te raken. Vertrouw op jezelf Rita!!
Vandaag ga ik dus naar de zoon van mijn oudste zus om me alle mogelijke mannieren van draadloos verzenden eigen te maken .Hopelijk heeft hij geduld genoeg..Het is zaterdag en ik wil niet te veel van s'mens zijn kostbare tijd afnemen. Ik ga nog maar eens op zoek in de zoveelste campeerwinkel naar een klein en licht kookvuurtje. Men heeft me nochthans aangeraden om dit niet mee te zeulen maar een beetje eigenwijs als ik ben ga ik dit toch aanschaffen. Stel je voor dat je s'avonds, bij het schrijven in je dagboek,nog een lekkere beker thé kan drinken..En zeker bij het ontwaken zou ik mijn bakkie koffie niet willen missen! Voor het gewicht van mijn fotoaparaat kan ik twee vuurtjes meezeulen! Het is weliswaar een digitaal toestelletje maar in verhouding met al de light en extra light zaken die ik bij heb is dit toestel een zwaargewicht.Ik ben ook niet zinnens om daar nog dure euros aan te verspillen want die lijken wel te smelten. Later op de dag kan ik misschien nog verslag uitbrengen want ik kreeg van iemand de opmerking dat het niet genoeg vooruit gaat op de blog.Jeetje, ik zal me nog moeten reppen want nieuwsgierig maakt ongeduldig zeker?!
Het is me nu al duidelijk: ik zal nog veel moeten leren!Deze morgen heb ik een heel artikel geschreven en op het cruciale moment van 'toevoegen'druk ik op de verkeerde knop en ja hoor, alles weg!!Inclusief mijn kostbare tijd die ik eraan spendeerde..Blijkbaar heb ik er geen kaas van gegeten, of is bloggen dan toch niet zo makkelijk? Het is zeker niet het enige technische probleem dat zich heeft voorgedaan want daar ging het artikel eigenlijk over, over het DING en ONDING: de gsm.Sinds ruim een week heb ik een nieuw en meer geavanceerd toestel gekregen en het ding kan werkelijk alles!Niets is hem vreemd,je moet hem alleen maar laten gehoorzamen.Voor mijn part heb ik een mannelijk toestel.. Het is zoals met een computer, je geeft hem bevelen maar hij vertikt het om ze uit te voeren. Sakkeren, nondedorieën en nog erger, het heeft nog steeds niets uitgehaald. Zo is er de mogelijkheid om met je gsm te e-mailen,mét bijlage, naar je blog. Dit is toch wel pure luxe! En zo dacht ik dit vanmorgen vlug eens uit te testen maar het fotootje van mijn reisplan ligt nog steeds op verzending te wachten. Het lijvige boekje met de gebruiksaanwijzing in de vorm van een stappenplan, heeft me nog niets verder gebracht. Die vocabulaire is me geheel vreemd en vemists ik tot de na-oorlogse generatie behoor die nog niet is uitgerust met een extra hersenchip, versta ik er dus de ballen van. Ik zal me dus noodgedwongen tot de jongere generatie moeten wenden om hier mee om te gaan. Enfin, ik weet zeker dat dit in orde gaat komen. Ik heb trouwens nog ruim een week de tijd om me als informaticus te ontpoppen. Gelukkig zijn de andere voorbereidingen afgerond. Er komt een week van veel afscheid nemen en daar ben ik niet zo goed in maar dat is de eerste stap die ik zal moeten zetten.
El camino wil eigenlijk zeggen 'de weg', en daar gaat het vooral over gaan. Over mijn weg naar Santiago de Compostela. Het is niet de bedoeling om het zoveelste reisverhaal neer te zetten, alhoewel dat best wel boeiend kan zijn, het zal vooral het geestelijke aspekt zijn wat zo'n tocht kan inhouden,dat aan bod zal komen. Mijn vertrek zal op 19 april plaats vinden als er geen bijkomende hindernissen meer moeten genomen worden want het begint veel weg te hebben van een steaple-loop! Ik ga dus alleen op pelgrimstocht.Niet omdat ik boete wil doen of zo gelovig ben, nee, ik ben een gewone vrouw.Ik zeg wel alléén want ze lopen niet dik hoor de vlamingen die zich door dezelfde begeestering laten overspoelen en zich minimum 100dagen als een gek uitdagen om zichzelf te vinden. Om het zo bescheiden mogelijk te houden ga ik het althans proberen. De rugzak staat klaar maar is nog niet gepakt.Het geeft me nog wat veiligheid maar de spanning begint zich te laten voelen en de voorbereiding is nog niet helemaal afgerond. Vandaag ben ik bij de kapper om een 'coupe vacance' gegaan.Mooi is het niet maar kort en zo ben ik klaar om lekker zongedroogd drie maanden toe te komen met twee minuten onderhoud per dag. Morgen staat me weer een andere taak te wachten.
Aan iedereen die mijn blog bezoeken zal zeg ik: hartelijk welkom!! Dit is mijn eerste bericht en het is allemaal nog wat onwennig. Ik ga het dan ook kort houden en morgen schrijf ik mijn eerste tekstje. Groetjes en tot dan, Rita
