Het is me nu al duidelijk: ik zal nog veel moeten leren!Deze morgen heb ik een heel artikel geschreven en op het cruciale moment van 'toevoegen'druk ik op de verkeerde knop en ja hoor, alles weg!!Inclusief mijn kostbare tijd die ik eraan spendeerde..Blijkbaar heb ik er geen kaas van gegeten, of is bloggen dan toch niet zo makkelijk? Het is zeker niet het enige technische probleem dat zich heeft voorgedaan want daar ging het artikel eigenlijk over, over het DING en ONDING: de gsm.Sinds ruim een week heb ik een nieuw en meer geavanceerd toestel gekregen en het ding kan werkelijk alles!Niets is hem vreemd,je moet hem alleen maar laten gehoorzamen.Voor mijn part heb ik een mannelijk toestel.. Het is zoals met een computer, je geeft hem bevelen maar hij vertikt het om ze uit te voeren. Sakkeren, nondedorieën en nog erger, het heeft nog steeds niets uitgehaald. Zo is er de mogelijkheid om met je gsm te e-mailen,mét bijlage, naar je blog. Dit is toch wel pure luxe! En zo dacht ik dit vanmorgen vlug eens uit te testen maar het fotootje van mijn reisplan ligt nog steeds op verzending te wachten. Het lijvige boekje met de gebruiksaanwijzing in de vorm van een stappenplan, heeft me nog niets verder gebracht. Die vocabulaire is me geheel vreemd en vemists ik tot de na-oorlogse generatie behoor die nog niet is uitgerust met een extra hersenchip, versta ik er dus de ballen van. Ik zal me dus noodgedwongen tot de jongere generatie moeten wenden om hier mee om te gaan. Enfin, ik weet zeker dat dit in orde gaat komen. Ik heb trouwens nog ruim een week de tijd om me als informaticus te ontpoppen. Gelukkig zijn de andere voorbereidingen afgerond. Er komt een week van veel afscheid nemen en daar ben ik niet zo goed in maar dat is de eerste stap die ik zal moeten zetten.
El camino wil eigenlijk zeggen 'de weg', en daar gaat het vooral over gaan. Over mijn weg naar Santiago de Compostela. Het is niet de bedoeling om het zoveelste reisverhaal neer te zetten, alhoewel dat best wel boeiend kan zijn, het zal vooral het geestelijke aspekt zijn wat zo'n tocht kan inhouden,dat aan bod zal komen. Mijn vertrek zal op 19 april plaats vinden als er geen bijkomende hindernissen meer moeten genomen worden want het begint veel weg te hebben van een steaple-loop! Ik ga dus alleen op pelgrimstocht.Niet omdat ik boete wil doen of zo gelovig ben, nee, ik ben een gewone vrouw.Ik zeg wel alléén want ze lopen niet dik hoor de vlamingen die zich door dezelfde begeestering laten overspoelen en zich minimum 100dagen als een gek uitdagen om zichzelf te vinden. Om het zo bescheiden mogelijk te houden ga ik het althans proberen. De rugzak staat klaar maar is nog niet gepakt.Het geeft me nog wat veiligheid maar de spanning begint zich te laten voelen en de voorbereiding is nog niet helemaal afgerond. Vandaag ben ik bij de kapper om een 'coupe vacance' gegaan.Mooi is het niet maar kort en zo ben ik klaar om lekker zongedroogd drie maanden toe te komen met twee minuten onderhoud per dag. Morgen staat me weer een andere taak te wachten.
Aan iedereen die mijn blog bezoeken zal zeg ik: hartelijk welkom!! Dit is mijn eerste bericht en het is allemaal nog wat onwennig. Ik ga het dan ook kort houden en morgen schrijf ik mijn eerste tekstje. Groetjes en tot dan, Rita