Riga

Rond 9 uur was ik op dinsdag 21 juni '94 aan de grens  Estland/Letland, waar de weg van naam verandert; N1 wordt A1, maar niet verbetert. Arme boertjes met 1 of 2 koetjes,15 auto's de laatste 8 km. Ik wissel het overschot van mijn overschot, zie voor de laatste maal de Botnische Golf. Ooievaars zijn hier wel genoeg.

Wacht, zei de schildwacht aan de grens met Letland. Hij wil eerst zijn uniform rechttrekken vooraleer ik een foto neem.

Voor Riga kom ik wel een bijzondere langeafstandsfietser tegen: met één arm. Hij rijdt van Ulm (D) naar St Petersburg!

 In Riga, op een druk verkeersvrij plein in't centrum van de stad, vraag ik naar een klein hotelletje. Niet te vinden, zegt de vriendelijke man  die duidelijk blij is Duits te kunnen spreken. Hij heeft thuis nog  twee plaatsen  en biedt er mij een aan. Maar eerst aan de vrouw vragen! We stappen naar haar werk, 2 km dwars door de Letse  hoofdstad. Natuurlijk, en neem de netzak maar al mee. Daarna 5 km terug, naar zijn woning. De fiets mag zeker niet buiten blijven, veel te gevaarlijk. Die wordt dus in 't midden van de woonkamer gezet, tegen de tafel. Daarna moet ik een bad nemen; ik zal wel moe zijn. De vrouw komt thuis, we eten en ondertussen praat hij maar door. Z'n vader was een Duitser, soldaat en vermist in de wereldoorlog. Maar nu kan hij nog eens Duits praten.En dat doet hij dan zonder ophouden. Zoveel jaren heeft hij dat niet gedurfd.Ongeveer middernacht, slaaptijd. Ik verwacht dat hij me een van de drie plaatsen zal tonen, maar neen. De zetel wordt uitgetrokken, dekens van boven op de kast getrokken en daar staat mijn bed. Hijzelf slaapt op een tweepersoonszit en ondanks mijn protesten schuift zijn vrouw 2 zetels tegen elkaar en zal daar haar nacht doorbrengen.

's Anderendaags:'t Regent, en ik wil mijn charmante gastheer niet de ganse dag door weer en wind jagen. Maar niks aan te doen. Voor hem geen probleem. Hij doet niets liever. Dus om 10.30 u: wij op weg. Eerst met de trolleybus. En in 't centrum de ene kunstgallerie in en de andere uit.Musea, kerken, de markt ( 3 stekjes rabarber te koop) en de academie. 'k Heb honger, wil een etentje aanbieden, 'n broodje, Nee, nee, veel te duur! Naar westerse normen is het spotgoedkoop, maar neen, niets aan te doen. We gaan dus naar huis... Aja, dat moeten we nog zien, en hier gaan we ook eens binnen.

Wanneer we eindelijk op de bus zitten zegt hij: We rijden nog eens door naar mijn garten! En hij heeft een mooie groententuin, een eindje buiten de stad. Een van de vele volkstuintjes rondom Riga. Er zijn er onnoemelijk veel. Ze houden heel wat gezinnen recht. Hij neemt zijn spade, want moet even gaan waar de keizer gaat. Als we thuis komen rond 19 uur staat het middageten klaar op tafel: soep met vlees, komkommer natuurlijk, aardappelen en griesmeelpap met bessen. Bananen, nescafé en melk. En zonder ophouden praat hij voort. Maar het blijft aangenaam. Tot we gaan slapen. Eerst tanden poetsen met mineraalwater, kraantjeswater is onbetrouwbaar... Daarna bed in,en snurkt hij, ik waarschijnlijk ook.

We hebben heerlijk en overvloedig gegeten en stappen op. Edvin wil mee om me de weg te wijzen. Rasma gaat mee. En ik ben zo ongeduldig om verder te fietsen na drie dagen.Maar gelukkig blijft hij bij mij. Ik moet eerlijk bekennen: alleen was ik nog aan 't zoeken. En hij zou niet kunnen slapen vooraleer hij wist of zijn goede vriend de juiste uitweg uit de stad gevonden had; ik moest zeker bellen, wat ik ook gedaan heb. Zijn vrouw steekt nog enkele uit de kant geplukte takjes op mijn stuur, 't is de middernachtsevening, we nemen afscheid en ik sta er terug alleen voor.                                  

01-04-2014, 00:00 geschreven door florA