Amerika                                                                                                             In het vliegtuig nipte ik nog even van mijn "jonkie". Toen ik aan de Nederlandstalige steward van Northwest Airlines vroeg of er ook zoiets als een oud-ie bestond, wist hij niet wat antwoorden . Later dacht ik dat het misschien oude klare  of zoiets zou kunnen zijn. Ik was vertrokken in Brussel op 14/07/1992  met KLM om 11.25 u en via Amsterdam en Boston vloog ik nu in de richting Seattle, hopelijk met mijn fiets in het bagageruim. Ik had hem, zoals voorgeschreven,  netjes ingepakt in een grote kartonnen doos: wielen uitgehaald, pedalen omgedraaid, evenals het stuur, banden afgelaten. De landing was voorzien om 21.07u volgende dag en plaatselijke tijd. Zo had ik genoeg tijd, een ganse nacht, om mijn fiets terug op te bouwen en te bepakken.
   Meerdere mensen hadden mij afgeraden in de Amerika te fietsen: Weet die wel wat hij aanvangt?...Fietsers kennen ze er niet; ze rijden hem zo van de baan...Ziektekosten zijn er onmogeljik te betalen...
   Bij het eerste daglicht trok ik dus naar buiten en het mooiste wat ik zag was een prachtig fietspad, netjes afgescheiden van de autowegen. ik zou het meerdere dagen volgen. Alleen wist ik  niet of ik links of rechts-af moest.
******************