Wat doen we? Stoppen of doorrijden? Ik doe mijn inkopen voor de volgende 70 km, eet en vertrek. 't Is middag, woensdag 25 sept 2002. De klok werd een half uur verder gezet: Belgische tijd+8uur. Donkere wolken, veel wind. 20 Aus dollar voor kamer+ ontbijt, lees ik. Ik fiets nog enkele honderden meter verder maar dan valt mijn ouderwetse frank. Voor die prijs kan ik nog niet op een camping terecht. Dus terug. Ik ben nog niet binnen of het regent pijpestelen. Ik krijg een soort zolderkamertje uit grootmoeders tijd op 't gelijkvloers waarmee ik best tevreden ben. Op alle kamers branden hier electrische vuurtjes. Vanmorgen op de camping kreeg ik het ontbijt aangeboden van mijn gebuur. Daarna naar het Blue Lake, waarvan gezegd wordt dat het water onder invloed van het zonlicht mooi kleurt. Maar er is die dag geen zonlicht te zien en zo is het daar maar een trieste en desolate bedoening. En kom ik doorweekt aan in Nelson, Victoria, Aus. Eerst leg ik alles wat moet drogen open, ik pit een uurtje en laat een mailtje naar huis. ik doe een fikse wandeling rond de Glenelgbaai en vul mijn dagboek verder aan. In de reisgids zoek ik meer inlichtingen over Victoria op. Later ga ik nog één (!) pintje drinken. Aan de toog heb ik zowaar, hoe is het mogelijk, een Nederlander aan de hand. Op 15-jarige leeftijd, in 1953, kwam hij met zijn ouders naar Australie. Naar school is hij hier nooit geweest en hij moet ook flink achter zijn Nederlandse woorden zoeken. Hoe lang is het geleden dat hij zijn moedertaal sprak? Hij weet het niet meer. Toen hij in 1983 voor de laatste maal in zijn vaderland op bezoek was ging hij met zijn oom op café. "Jij bent hier nooit weggeweest", zei die toen hij een pilsje bestelde. Nu heeft hij 150 koeien en 2500 varkens.Da's niet zoveel! Pensioen kan hij niet bekomen; zijn inkomsten liggen te hoog.. "Hoe oud ben je?" vraagt hij, enkele biertjes verder. "Dan ben jij hier an old bastard! Vloekwoorden en zo onthoud ik 't langst en de mensen hier noemen mij nog altijd den Hollander." "Jij bent een ouwe lul", zei hij na het zoveelste glas. "Een ouwe pik", antwoordde ik, maar het was kwaad noch slecht bedoeld.
