Centrum voor Gelijke Kansen en voor Racismebestrijding
De vrijheid van meningsuiting is een grondwettelijk recht, eigen aan democratische staten en instellingen die zich graag beroepen op de teksten van Thomas Jefferson uit 1800, geschreven voor de Amerikaanse Grondwet.
Ook in een vrij Vlaanderen zal er niet getornd worden aan de vrijheid van het individu om zich te uiten, wat de bange tegenstrevers ook mogen beweren. Vlaanderen heeft te lang gezucht onder bezetters om de waarde van de persoonlijke vrijheden niet te garanderen : zoals wij het verzet tegen de bezetter in de genen hebben, leeft in ons de hunker naar de vrijheid.
Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding (CGKR) zoals het reilt en zeilt past niet in deze maatschappelijke visie omdat het precies het tegenovergestelde beoogt en de individuele vrijheid aantast, beknibbelt en vervolgt.
Honderd personeelsleden, momenteel geleid door directeur :
Jozef DE WITTE,
de broer van
de Vlaams-Brabantse gouverneur,
speuren dagelijks kranten en internet af op zoek naar afwijkende meningen.
Deze instelling ontvangt jaarlijks een sponsoringsbedrag van de Nationale Loterij van 4.350.000 euro !!! Zij verantwoorden hun werking uitsluitend aan de diensten van de eerste minister en vallen buiten elke parlementaire controle.
De activiteiten, die met ronkende woorden omschreven staan in de doelstellingen, zijn er in realiteit op gericht om de bevolking een traumatisch eenrichtingsdenken op te leggen. Hun acties zijn misplaatst, intimiderend en in een aantal gevallen ronduit belachelijk. Ik verwijs naar de gênante waarschuwing die het CGKR meende te moeten geven aan Jean Marie Pfaff : een voor de televisie gemonteerde scène in het buitenland, ontsnapt zelfs niet aan hun kritische blik ... over zelfoverschatting gesproken, juridisch aanvechtbare praktijken en een ronduit belachelijk optreden. Dit evolueert regelrecht naar censuurtoestanden uit dictatoriale regimes.
Ieder van ons kent voorbeelden, ieder van ons verfoeit de mentaliteit gecontroleerd te worden door een "gedachtenpolitie" die aan elke democratische controle ontsnapt.
De afschaffing van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen enracismebestrijding is één van de prioriteiten die ik mij stel.
Met de vele ontmoetingen die ik de laatste tijd heb sedert de bekendmaking van de lijst, wordt me al eens de vraag gesteld wat ik eigenlijk in de Kamer zou gaan doen.
Om te beginnen, de kans dat ik van op mijn bescheiden 14de plaats verkozen word, is zeer miniem maar dat vermindert mijn enthousiasme niet en wie weet, met de steun van velen is ook veel mogelijk.
Uiteraard onderschrijf ik volledig de algemene doelstellingen en het verkiezingsprogramma van het Vlaams Belang zonder enig voorbehoud.(en ja, ik bezit ook een partijlidkaart...)
Naast de algemene grote lijnen zoals het onafhankelijkheidsstreven, het behoud van de eigen waarden en het stoppen van de oprukkende islamisering in Vlaanderen en West-Europa zijn er heel wat zaken bij te stellen.
De bedoeling is dat ik de volgende weken diverse punten die me nauw aan het hart liggen en waar ik ten volle voor wil gaan nader zal toelichten op deze weblog.
Het eerste onderwerp dat u van mij mag verwachten is de terugkeer naar de fundamentele vrijheid van gedachten door het afschaffen van het verderfelijke Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding. De opinievrijheid staat onder toenemende druk en daar moet zo snel mogelijk een eind aan komen.
Omdat we vandaag nog in de Paassfeer vertoeven, zal ik het in de komende dagen over dit onderwerp hebben naast natuurlijk de gebruikelijke nieuwsmededelingen.
Bart Debie, voormalig Antwerps politiecommissaris en thans gemeenteraadslid in Antwerpen voor het Vlaams Belang, is vanmorgen door de correctionele rechtbank van Antwerpen veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar met uitstel.
Ik heb hem leren kennen als een sympathiek, tof man en net zoals iedereen bij het Vlaams Belang, blijf ik mijn vertrouwen behouden in Bart.
Dit is veel meer een politieke afrekening dan een eerlijk proces. De rechters zijn zogenaamd onafhankelijk maar als puntje bij paaltje komt, scharen zij zich maar al te graag aan de kant van het regime dat hun benoemingen en bevorderingen verzorgt.
Louis Tobback heeft één keer duidelijk in zijn kaarten laten kijken toen hij verklaarde : "Tegen het Vlaams Belang is alles geoorloofd". Dat ondervinden we weer eens. Onze solidariteit en samenhang zijn echter niet stuk te krijgen.
Tot mijn grote verbazing en ontzetting werd er op Radio 1 een oproep gedaan om Bobbejaanland te boycotten :
maar als uw kinderen dan toch naar een attractiepark willen gaan dan zou ik u willen vragen om dan toch Bobbejaanland over te slaan want ik denk dat respect belangrijker is dan suikerspinnen en er is niks ergers en niks triester dan uw land ingenomen te zien door de vijand van uw principes."
Dit zijn letterlijk de woorden van Willem Walleyn (de zoon van u herinnert hem nog wel van het Agusta schandaal) in een programma samen met Koen Filet.
Wat is er gaande in dit land, waar is men eigenlijk mee bezig, hebben de zogenaamde politieke correcten geen enkel greintje fatsoen meer?.
Zijn in de aanloop naar de verkiezingen alle middelen goed om eenieder die in aanraking komt met het Vlaams Belang te bekladden en/of te liquideren.
Enige jaren geleden werd het gerucht verspreid dat in de traditionele partijen nogal wat Vlaams-nationalisten mee de koers bepaalden. Vooral de Franstaligen keken met de nodige argwaan naar dit fenomeen dat te maken had met de ontbinding van de Volksunie.
Intussen is het duidelijk dat deze ex Vlaams-nationalisten enkel een kans maken op overleven, als ze zich strikt aanpassen aan de regels van de partijtucht van de liberale doctrine, de socialistische partijtucht of de christen-democratische ideologie. Anders worden ze geliquideerd, zonder pardon. De beste manier om te overleven is het Vlaams-nationale verleden definitief afzweren en er niet meer over praten.
De echt zwakke broertjes worden na één legislatuur geveld : Fons Borginon, met dank voor het niet-steunen van het splitsingsvoorstel BHV en de gewezen voorzitter van de IJzerbedevaart, Vanden Berghe die zijn heil zocht bij Spirit.
Bijna 13.000 mensen kwamen afgezakt naar Bobbejaanland, met 100 autobussen en duizenden autos die dan ook zorgden voor het nodige fileleed.
Maar niets kon de pret bederven, zelfs de zon was van de partij, en enkel blije, lachende gezichten bij zowel de allerkleinsten, de jeugd, de ouders en de grootouders.
Dit doet geen enkele partij ons na
En nu met verenigde krachten op naar de verkiezingen van 10 juni 2007.
Nu vrijdag 30 maart 2007 wordt de Antwerpse Kamerlijst van het Vlaams Belang aan de pers voorgesteld.
Ik ben kandidaat bij de volgende verkiezingen
Ik sta op de 14de plaats bij de effectieven
Dit is niet direct een verkiesbare plaats maar zoals U weet kunnen de voorkeurstemmen het verschil maken.
Daarom wil ik beroep doen op uw steun en uw hulp.
Volgens de nieuwe kiesbepalingen bij de verkiezingen in 2007 wordt de kieskring Antwerpen uitgebreid tot de ganse provincie Antwerpen. Dus iedereen in provincie Antwerpen kan een voorkeurstem aan mij geven.
Heb je zin om mee te helpen met mijn campagne? Heb je interessante ideeën, laat het me weten.
Johan Vande Lanotte stelt zich kandidaat om eerste minister te worden van dit federale koninkrijk. Hij volgt hiermee de huidige premier, de staatskatholiek Yves Leterme, onbekwaam lachbekje Didier Reynders, en de onvermijdelijke Elio di Rupo.
Als ze allemaal samen premier mochten zijn, zou het nog op niet veel trekken maar het is evident, dat in de voorbereiding naar de laatste kilometer de pretendenten zich klaarmaken voor de eindzege.
Wie het finaal worden zal, is enkel interessant voor de gokkers. Mijn vraag is, wat zal Vlaanderen er baat bij hebben ?
Gaat er opnieuw onderhandeld worden over een zoveelste staatshervorming die zal uitmonden in toegevingen en compromissen die niemand bevredigen ? Bevoegdheidsverschuivingen die fundamenteel niets wijzigen aan de mentaliteit van het bestuur ?
Voor mij is het een uitgemaakte zaak : wie niet ondubbelzinnig opkomt voor een onafhankelijk Vlaanderen, bestendigt het Belgische nulliteitenbeleid.
Dit is de klare heldere boodschap aan elke Vlaming voor de parlementsverkiezingen van 10 juni 2007.
Mijn ouders afkomstig uit Rillaar hielden een zuivelwinkel en mijn vader was een graag geziene melkboer in de wijk Zurenborg (Antwerpen/Berchem) Ik ben nummer twee in een gezin van vier.
Na het middelbaar onderwijs behaalde ik mijn diploma van industrieel laborante en was ik zeer actief in de studentenwereld (JVSG-VNSU) en lag ik mede aan de basis van het overkoepelend orgaan van het NUHO (Niet universitair hoger onderwijs).
In de tijdgeest van toen nam ik uiteraard deel aan de woelige maar succesvolle betogingen voor Leuven Vlaams, de protesten tegen de Franstalige preken in Antwerpen en elders in Vlaanderen en de verfransing van de Voerstreek.
Van 1971 tot aan de fusie van Groot -Antwerpen in 1983 heb ik gedurende 12 jaar gezeteld als VU-gemeenteraadslid in de stad Antwerpen. Vooral jeugd, middenstand sport en recreatie als de seniorenproblematiek genoten mijn aandacht.
Gedurende dezelfde periode werkte ik als laborante bij FRIMA in Grobbendonk, een diepvriesbedrijf en deed daar de kwaliteitscontrole evenals de lancering van nieuwe gerechten.
Na de geboorte van mijn zoon heb ik vanaf 1983 het roer op professioneel vlak volledig omgegooid door op het advocatenkantoor SCHILTZ-DOEVENSPECK de automatisering in te voeren als verantwoordelijke voor de boekhouding. Bij de Belgische Kamer van Rekenplichtigen had ik inmiddels een diploma boekhouder behaald.
Het advocatenkantoor dat in de loop der volgende jaren diverse fusies en naamswijzigingen onderging heb ik in 2002 verlaten.
De politiek ben ik steeds blijven volgen en zoals het bij mijn aard past ben ik trouw steeds lid gebleven van de Volksunie al was dit soms met tegenstrijdige gevoelens. Na de ontbinding van de partij voelde ik me verweesd en ontheemd en noch Spirit noch het NV-A konden me bekoren, zeker gezien de kartelvormingen met SPA en CD&V, de partijen waar we vroeger zo hard tegen geageerd hadden.
De overstap naar het Vlaams Belang was dan ook snel gemaakt : hier kwam ik thuis onder gelijkgezinden die hetzelfde doel voor ogen hebben : een onafhankelijk Vlaanderen
Naast het opvolgen van de actualiteit en de politiek heb ik ook oog voor een goede conditie.
Mijn grootste hobby is lopen en ik heb dan ook diverse keren de Ten Miles van Antwerpen en de 20 km van Brussel meegelopen. Verder ben ik lid van een fitnessclub waar ik diverse groepslessen volg (body pump, fatburning, spinning en step).
Ik stam uit een Vlaams-nationale familie en was destijds in 1971 het jongste gemeenteraadslid ooit in Antwerpen voor de Volksunie.
Er was toen één Vlaams-nationale partij en als praeses van de VNSU (Vlaams Nationale Studenten Unie) streefden wij naar een behoorlijke samenwerking (wat iets anders is dan onderwerping) met de volwassen partij. Later bleek dat het met die volwassenheid ook niet helemaal in orde was.
De onafhankelijkheid voor Vlaanderen, het was een utopie, het is nog steeds een droom. Alhoewel ...
GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN STAD ANTWERPEN - 1976
Met de Volksunie, die ik steeds loyaal gevolgd ben (vaak tandenknarsend) geloofde men in de geleidelijke verwerving van autonomie met Afrikaanse palavers die steevast de Vlaamse Beweging verscheurden. Tot groot genoegen van de CVP (en ook de andere unitairen) die er alle electorale belang bij had het Vlaams-nationale broertje klein te houden. Tiens, dat klinkt verbazend actueel.
Na vele staatshervormingen, dialogen, manifesten ben ik tot de overtuiging gekomen, dat het Vlaams-nationalisme met als finale doel de oprichting van een autonoom en onafhankelijk Vlaanderen, nog nooit in de loop van de geschiedenis op zoveel electorale steun en kans op doorbraak heeft gestaan als in het begin van de 21ste. eeuw.
Dit is de grote verwezenlijking van het Vlaams Belang, ook als elke kiezer voor deze partij wellicht niet staat te springen voor de Vlaamse autonomie, zal hij of zij er zich alleszins niet tegen verzetten.
Na de pijnlijke, verscheurende en beschamende opheffing van de Volksunie hebben velen zich verweesd gevoeld. Sommigen hebben mandatarissen en kopstukken gevolgd naar traditionele partijen, meestal uit een weloverwogen eigenbelang. Anderen, op zoek naar een tweede Volksunie-ervaring, verzamelden zich bij de NV-A : ik heb het zelfs niet overwogen, alhoewel ik niet onberoerd bleef voor de welsprekendheid van Bart Dewever.
Waar de NV-A mij echter zeer ontgoochelt, is de herhaling van wat zich met de VU voordeed : het Vlaams-nationalisme herleiden tot een salonideologie. En nu zelfs als een aanhangwagentje van de grote CD&V die als het er op aankomt, alleen de koers bepaalt en enkel pro forma wat Vlaamse schlagers neuriet. Jammer.
Over Spirit van Bert Anciaux heb ik niets te zeggen.
Blijft tenslotte het Vlaams Belang. Ik heb ondubbelzinnig voor hen gekozen, omdat zij zelf ondubbelzinnig zijn : Vlaams radicaal zonder zwachtels ! Bij de VU was het meestal niet opportuun te beweren, dat België gesplitst moest worden. Bij het Vlaams Belang is dat de evidentie zelve.
Dit is evenmin een racistische partij : in geen enkel programmapunt ontwaar je een zweem van discriminatie op basis van huidskleur, godsdienst of geslacht. Het zijn de politiek-correcte tegenstanders die met een niet te vatten rabiate haat de grofste leugens verspreiden om het electorale succes van het VB te proberen te ondermijnen.
Eigen volk eerst is een waardevolle slogan, die precies vertaalt wat er in dit land nodig is, die precies omschrijft wat een meerderheid der Vlamingen wenst.
De uitverkoop van onze eigen Vlaamse cultuur, onze gewoontes, onze waarden moet gestopt worden. Het systematisch monddood en minachten van 25% van de Vlamingen kan niet langer volgehouden worden. De democratische spelregels moeten opnieuw in werking treden. De dictatuur van de zichzelf benoemde weldenkenden moet doorprikt worden.
Het zijn al deze basisideeën, die in mijn jeugd, intens en fel aanwezig waren in de Volksunie, die ik nu op rijpere leeftijd herken en beleef in het Vlaams Belang.
