|
Dat je als Vlaming beter wegblijft uit sommige openbare Brusselse ziekenhuizen is helaas geweten. De meeste dokters en verpleegsters zijn eentalig Frans en behandelen Nederlandstalige patiënten als tweederangsburgers.
In 2005 kwam Minodora Cliveti in opdracht van de Raad van Europa deze wantoestanden voor een tweede maal onderzoeken. Dit leidde tot een resolutie met volgende punten :
De Raad van Europa wil voor de Brusselse ziekenhuizen :
- Een betere naleving van de taalwetgeving
- meer tweetalig personeel en tweetalige dokters
- de tweetaligheid moet worden versterkt met juridische
en administratieve maatregelen
In de praktijk heeft het Brussel Hoofdstedelijk Gewest deze resolutie naast zich neergelegd en is er helemaal niets veranderd.
Maar in Voeren kan je ook best niet ernstig ziek worden of je been breken zodat je bij een noodgeval beroep moet doen op een ziekenwagen.
Dit heeft dit weekend een Nederlandse vrouw mogen ondervinden die tijdens een wandeling uitgleed en haar arm brak. Via de 100-centrale in Hasselt werd een ambulance opgeroepen, helaas voor deze dame spraken deze ambulanciers (weliswaar afkomstig uit het dichtstbijzijnde Waalse Hermalle) enkel Frans en weigerden zij om deze Nederlandse vrouw (die het Frans niet machtig was) naar een Nederlandstalig ziekenhuis te brengen en lieten haar achter zonder enige hulp te bieden.
Van ergerlijke Franstalige arrogantie gesproken
En laat Le Standaard en De Soir ons dan maar met hun gezamenlijke artikelenreeks trachten te overtuigen hoe goed Vlamingen en Walen kunnen samen leven, hoe goed we elkaar aanvullen en elkaar vooral heel erg graag zien.
|
