soap hij heeft oog voor haar zij er oren naar beiden met zachte mond de handen nog vrij tot hun neus zowaar met passie dichter komt                                                                                           wordt vervolgd

in haar ogen blonk een diamantje ik zag het meteen en voor zo’n steen val je

de bomen krijgen acne pukkeltjes groen maar het valt wel mee dat lentegroen

de zon licht traag  het deken van de nacht en toont haar aardse kind.

<° de aprilvis <<< het net is stuk een vis ontglipt maar geen nood met wat geluk komt hij grOOt in je net gewipt

hij heeft wel lang moeten wachten

 

0                                  0              infarct in de lijn zit  een  dipje een negatief prikje en van zo’n hikje schrik je         ikje                ikje           ikje                               kamer : 57                patiënt : 2004

   op zo'n moment telt immers alleen nog maar het 'ikje' 
    

daar hoog aan het lijntje wrikt mijn vlieger die puber wil wellicht de vrijheid liever

  ik vier het touwtje nog maar een beetje  

zij fluistert  hij luistert  zij kijkt  hij kijkt  zij lacht  hij lacht  zij kust  hij kust  zij verliefd  hij verliefd  mij zien ze even niet

op blote voeten    onderaan de trap    stond hij te gapen    zijn vuistjes in de ogen      ‘mama ik kan niet slapen’      maar jongske toch !

 

op stille tenen loop ik door het huis jij droomt in vrede ik vind wel de kaas als een hongerige muis        in de kast beneden

spiegel aan de wand, zo oud en wijs   wat is er toch vanmorgen    met mijn hoofd weer aan de hand met al die rimpels en al dat grijs

Ik wou wel eens een wereld zien zonder gruwel, zonder doden. Er komt wel ooit een dag misschien      met z'n allen , zonder groten.

Links.     Nee, rechts !   Of toch... Hier opzij.    Ze spelt zijn kaart luidop. STOP !      Voorbij !

toch kwamen ze er ,maar 'iets' te laat

wat onzeker  in bruidskleed op de steel   een witte orchidee

de stroom naar de zee traag aan mij voorbij neemt mijn onrust mee spoelt de ziel weer vrij

de deur slaat dicht               een vlaag van de wind of is zij me slecht gezind omdat ik openheid vraag

het water zacht en glad    fronst tot rimpels nu het de wind hoort

ik  heb  me  neergezet alles netjes weggelegd ik kijk  wel  even rond en zie wel wat er komt

ze lopen hand in hand          verbonden in wel en wee                    na jaren niet gestrand                                hij klaveren haas                        zij harten twee