in de perenlaar hangt een slap ballonnetje ‘t verloor zijn adem   op de lange reis 't kan zo niet verder meer we sturen het dan maar met de posterijen   naar zijn baasje weer

dikke sneeuwvlokken  in een maagdelijk witte vlucht  die zó triest eindigt   in de goot

Krullen   de krul in zijn snor charmeerde kruls de krul op haar wang toen passeerde nog wel     die jonge krullebol

   
een griekse knul nog wel !
Kreta

mijn paraplu werpt enthousiast de armen in de wind zelfs de regen lijkt blij verrast   nu hij gieten mag                                  )))))))

°                       ° pas getrouwd   achter op de achterzit de armen om hem heen zijn mooie bruid daar gaan ze voor hun rit ons dagelijks leven uit   OO

 

wat een leven   wat een strop   help nou even   ‘t papier is op            toiletkunst

snel doorspoelen a.u.b.

achter het groene boekje in de boekenkast zat vaders lekkerste koekje maar een snoepmuis vond dat verborgen hoekje en heeft hem toch weer verrast

 

pa heeft de muis nooit kunnen vangen

'ikke nie, 't was mijn broer.'   'da's nie waar jong . jij zeker '    ' ...'   ' ...´

ze hangen nu in de kast de luchtige sopraantjes tijd voor de bassen de zware winterjassen

dag boom, je staat hier nog getuige van mijn jeugd ons dorp is zó veranderd dat jij er nog bent, dat doet me nu eens deugd

er zit een vogeltje  diep in mijn oor het fluit en wil er uit ik zet het kooitje open en         geeuw                 lang                       en                                             uit

geeuwen  

hij was van aarde met stenen vleugels stond wijs bij oma in de glazen kast haar engel en bewaarder tot op die hemelse dag waarop hij met me vliegen wou en pardoes aan scherven lag

wonderlijk is toch de natuur  er ligt hier een wortel met de neus van nonkel Tuur

vergeef me nonkeltje .    
waar moet een mens zijn inspiratie blijven halen , ik heb dan maar even in de koeling gekeken .

zwangertje   er was iets dat ze miste iets zoets, iets zuurs, een zoute beet als wij het nu toch maar wisten dan kregen we even rust wie weet

de zee      de zee.   het strand.   wit en blauw.   mensjes klein.     de zee   de mist   de stilte    bang geloei     de zee.   de man.   de hond.   kil october                         de zee.   duister   einderloos   leeg     of toch .   daar !   ‘een pinklichtje’       ___________________________________.___________

oma   stilletjes op  de tenen liep ze  door het leven alles ging haar immers om het geven

de rij knotwilgen balt kwaad de vuisten nu ze kaalgeschoren is.

de vlieger er zit een ventje in mijn vlieger daar boven in de blauwe lucht mijn fantasie doet niet liever is weer even op de vlucht

een grijs regendeken   dekt mijn wereld toe   nu de zomer ging     ik huiver van de herfst   met haar lepe streken      die mijn zon weer elders hing

 

 

omringd door zijn parochie prikt het kerktorentje wat ondeugend de hemel

single song     een melodietje met ik hou van jou beroerde nog steeds haar hart niet dat ze het niet echt wou toch bleef ze liever maar apart

   tot hij kwam !

in de boom daar staat een hartje het teken van een verliefd paar met de letters van hun twee    nu voelt het wel een beetje raar want nee wat dacht je , die liefste B(ee) van toen                         werd wel een T(ee)

   
           hij  wandelt er dan ook maar stilletjes met haar voorbij . 
              ' je weet maar  nooit  mijn liefste T '

midden de doornen staat nog één roos ze is wat laat in het jaar maar het is de rust waarvoor ze koos

de danser in zijn borst zit een beestje het gaat soms flink te keer vooral op een feestje dan herken je hem niet meer

ik draag je op mijn  lippen ik bewaar je in mijn hoofd ik warm je  aan  mijn  hart soms  lig je  op mijn  maag   maar je weet,                 ik mag je graag

‘kus mij’ stond er   op haar roze hartje   en dat mocht je toen        voor nog geen kwartje

ken je ze nog die suikeren hartjes uit het snoepwinkeltje

kitsch        oranje lila groen   echt niet te doen   roze bruin blauw   laat vallen, gauw !

gooi dit schrijfsel ook maar vlug weg
het kan niet allemaal goed zijn hé beste lezer

naakt en beverig staan de bomen midden hun bladerenkleed misschien hebben ze het wel koud