ik draag je op mijn  lippen ik bewaar je in mijn hoofd ik warm je  aan  mijn  hart soms  lig je  op mijn  maag   maar je weet,                 ik mag je graag

‘kus mij’ stond er   op haar roze hartje   en dat mocht je toen        voor nog geen kwartje

ken je ze nog die suikeren hartjes uit het snoepwinkeltje

kitsch        oranje lila groen   echt niet te doen   roze bruin blauw   laat vallen, gauw !

gooi dit schrijfsel ook maar vlug weg
het kan niet allemaal goed zijn hé beste lezer

naakt en beverig staan de bomen midden hun bladerenkleed misschien hebben ze het wel koud

zij had een lach klaar voor iedereen ieder die het zag lachte ook meteen

het lekkerste stukje zet je me steeds voor zoveel liefde op mijn teljoor     je brengt me van m’n stukje

onbekommerd om de dingen vertikt de klok de avond. ik dommel weg in de jaren tot bij oma’s rijstpap . mét  kaneelstokjes.

de kunstenaar   hij zocht en zocht de kunstenaar hij zocht zichzelf geloof me maar     niemand die hem nog begreep hij zocht misschien te ver wie weet ?

stilletjes   soms werd het stilletjes bij hem binnenin dan sloot hij het deurtje en niemand mocht er nog in.

 

hij was een clown met pretneus opgezet al bleek hij dikwijls 'down'   de gulle kinderlach gaf hem telkens toch weer                              binnenpret

een dame met veel air   had een grote vocabulaire   maar schreef ze twee woorden    dan viel dat sjieke mokkel   pardoes van haar hoge sokkel

Pijn      de pijn         bijt    telkens  weer en    weer       de  pijn   steekt    ik krimp ,   ik    keer      de pijn  haat      me                verdomd,   wat doet   het zeer

hoog boven de bomen vloog hij met zijn dromen    de mensen zag hij niet    ver is hij niet gekomen    daar ieder hem verliet

en zijn mooi project mislukte

een nevel doezelt het land in grijs,   grijs   en   grijs kleuren dempen tot stilte de  herfst  is  gestrand .

goud, rood en geel strooit de herfst over de bladeren elk kleurt even uniek                                     dan gaan ze zweven ieder op z'n beurt het lijkt wel muziek

ze dansten op één tegel warmpjes bij elkaar ieder keek en dacht:  ‘was ik het maar’

een ambtenaar   zijn woorden lopen in de pas keurig volgens het boekje dat past bij z'n pak en das maar hij draagt geen warmte  en dat voel je .

het briefje   zij gaf mij een briefje daar stond het allemaal op ze wilde me als liefje en ik, ik kreeg een rode kop