in de boom daar staat een hartje het teken van een verliefd paar met de letters van hun twee    nu voelt het wel een beetje raar want nee wat dacht je , die liefste B(ee) van toen                         werd wel een T(ee)

   
           hij  wandelt er dan ook maar stilletjes met haar voorbij . 
              ' je weet maar  nooit  mijn liefste T '

midden de doornen staat nog één roos ze is wat laat in het jaar maar het is de rust waarvoor ze koos

de danser in zijn borst zit een beestje het gaat soms flink te keer vooral op een feestje dan herken je hem niet meer

ik draag je op mijn  lippen ik bewaar je in mijn hoofd ik warm je  aan  mijn  hart soms  lig je  op mijn  maag   maar je weet,                 ik mag je graag

‘kus mij’ stond er   op haar roze hartje   en dat mocht je toen        voor nog geen kwartje

ken je ze nog die suikeren hartjes uit het snoepwinkeltje

kitsch        oranje lila groen   echt niet te doen   roze bruin blauw   laat vallen, gauw !

gooi dit schrijfsel ook maar vlug weg
het kan niet allemaal goed zijn hé beste lezer

naakt en beverig staan de bomen midden hun bladerenkleed misschien hebben ze het wel koud

zij had een lach klaar voor iedereen ieder die het zag lachte ook meteen

het lekkerste stukje zet je me steeds voor zoveel liefde op mijn teljoor     je brengt me van m’n stukje

onbekommerd om de dingen vertikt de klok de avond. ik dommel weg in de jaren tot bij oma’s rijstpap . mét  kaneelstokjes.

de kunstenaar   hij zocht en zocht de kunstenaar hij zocht zichzelf geloof me maar     niemand die hem nog begreep hij zocht misschien te ver wie weet ?

stilletjes   soms werd het stilletjes bij hem binnenin dan sloot hij het deurtje en niemand mocht er nog in.

 

hij was een clown met pretneus opgezet al bleek hij dikwijls 'down'   de gulle kinderlach gaf hem telkens toch weer                              binnenpret

een dame met veel air   had een grote vocabulaire   maar schreef ze twee woorden    dan viel dat sjieke mokkel   pardoes van haar hoge sokkel

Pijn      de pijn         bijt    telkens  weer en    weer       de  pijn   steekt    ik krimp ,   ik    keer      de pijn  haat      me                verdomd,   wat doet   het zeer

hoog boven de bomen vloog hij met zijn dromen    de mensen zag hij niet    ver is hij niet gekomen    daar ieder hem verliet

en zijn mooi project mislukte