warm water vloeit glad over haar huid een zachte streling   waarvoor ze zalig haar ogen sluit

vreemde tekens in de sneeuw getrokken met een chinees penseel     de tenen van een merel of misschien wel een late spreeuw

dag na dag schuift de tijd   onmerkbaar langs ons heen van tot naar tot en tot heel even staat hij stil we kijken naar elkaar en wensen een goed jaar van tot naar tot en tot

 

liefste   . . .   als ik wat wens dan is het een mens met armen en benen vingers en tenen  met een groot hart en gedachten heel apart  als het even kan voor mij geen man maar liefst een vrouw die helemaal gelijkt op jou  hhugo       1januari 2006

        voor alle blogsters .
         voor de bloggers is een aangepaste versie verkrijgbaar .  

0                        0                                                                 31 december    het laatste kalenderblad een vol jaar aan de muur. ‘t is nu welletjes geweest!

       het wordt tijd voor nieuwe wensen 

 

ze komen . ze gaan

de vogeltjes .

een na een

op de voederplank.
________________________________
                 

‘ma’ zei hij gemeend ‘ik lijk op een eend ‘ hij liep te kwaken vloog met een laken    en al had hij het goed geleerd   ook zijn schoenen zaten verkeerd

hoog uit het noorden                     twee en vijftig vriesganzen                     eindelijk winter

de stilte is op de vlucht weg voor het lawaai nog soms vind ik haar onder het deken van de nacht      en troost en koester haar

ik ben graag alleen met de nacht

 

de pakjes groot en klein onder de boom geschikt elk heeft een geheim heel mooi gestrikt

 

 

kijk, daar een sterretje !                       zou het ons de vrede willen brengen ?

  ik wens jou en al je geliefden 
  een  hartverwarmende kerst 

zoetvoois komen hemelse klanken me toegedreven ik sluit mijn ogen     en  begin zowaar met  die engelen  mee  te  zweven

donkerte dooft de dag. het raam spiegelt een man. ik sluit het gordijn.

ik hou niet van deze donkere dagen
                         
                            ik tracht naar het warme licht

dolle mina zij is geen doetje heeft echt geen oren maar kan wel bekoren ja man, wat moet je ?

de jaren blussen wel

    

mensen komen en gaan   als sneeuwvlokken dwarrelen ze voorbij af en toe, zo heel spontaan kleeft er eentje aan mij

een steentje in mijn schoen dwingt me aan de kant wacht jij nou even                   we zijn hier bij z'n halte aanbeland

op onze wandeling naar steendorp 

 

diep in zijn zak een prulletje een thuiselijk onbenulletje maar als hij het zag voelde hij zich op zijn gemak

 

 

neonlicht flitsend aan - uit luid geluid aan - uit aan - uit flitsend neonlicht luid   geluid de jeugd vliegt uit

                       hey opa !

ik zwijg maar even

mag ik bij jou mijn voetjes warmen ?

         ik heb maar ja gezegd

de zwerver     ik tast wat in het rond weet niet wat er komt ik probeer wat hier ik probeer wat daar                                                            wist ik m’n thuis nog maar