mijn jas aan de kapstok laat zijn schouders hangen omdat hij niet mee mag.

We zijn reizigers door de tijd komen uit het onbekende gaan naar het onbekende   Heel even ‘wij’ op deze stip in de oneindigheid. Om elkaar te horen , te zien aan te raken en lief te hebben.

                                            

Een stille wens   Meisje met je bruine ogen, je gladde huid. Wat ben je jong. Blijf niet zomaar onbewogen, doch kijk eens even achterom.                                een veertiger

                      
                                                   ook de wens van de vijftiger,zestiger,zeventiger ...

In het groen van de beek       staan de klaprozen uitbundig te blozen.

Tussen de drielingen een klavertje vier. Het zoeken helpt niet . Je moet al geluk hebben om het te vinden . En nog meer geluk om nog gelukkiger te worden .

                     zomaar een tussendoortje         

 

Gejaagd tikt de klok. Ze dient toch zo ver te gaan. Tot ook h’aar tijd komt.

Ik ben een vogel die graag fluit en vliegt.   Geen spotvogel, noch geluks- of paradijsvogel   Hoogstens,   een speelvogel.   Maar noem me liefst, gewoon en simpelweg :   ‘mus’

Boom   je takken hoog in de schrale wind zo geweldig , 'staan' maar toch alleen met jezelf en zonder verweer   geduldig wachten hunkeren naar die lichte trilling die je tot leven wekt de lente echter nog ver in 't verschiet

                                

  

met speelse rimpels schrijft de zotte wind zijn naam in de waterplas

tussen de bomen een ranke hinde. heel even maar. dan weer weg.

 

fel opschietend kruid    gejaagd duwen en trekken   om de beste plek .

 

 

in zijn blauw ledikantje      het kindje stilgesust.     de deur sluit zachtjes.

 
 

het potje stil genietend onder de warme muts. de kopjes wachten.

            En dan, dan is er thee voor twee .