De eerste honderdvijftig kilometer na Boedapest zijn de fietswegen niet in goede staat! Wij vertelden al van de putten en de kuilen.
Frieda haat gravel, Joos niet.
Joos haat grasdijken, Frieda niet. ( haten is niet het goede woord, maar "niet houden van" is beter) en er was gravel en er was gras....en dan spreken wij elkaar moed in. Maar vandaag was de gravel en het gras beperkt. De dijken waren geasfalteerd, kilometers en kilometers en nog eens kilometers........ En dan maar malen.....zon en wind mee......niemand anders ......fietsen met ons beiden ...jij en ik alleen en weer ons lippen getuit en gefloten en eventjes aan de bel gerinkeld.
En zo doe je in één moeite door 86 kilometer. En zo komen wij in een mooi stadje BaJa ( waarom ook niet) terecht. De Donau heeft nog zware industrie aan zijn oevers en dat moet je ook passeren .... Maar dan aan de boorden van een arm van de Donau een langgerekt kronkeld park met standjes , speeltuinen, sportvoorzieningen......ook vakantie in Hongarije. Een mooie intro om ons aan deze oever te goed te doen aan ons middagmaal.
Natuurlijk is de Donau een economische ader en dat verbindt de handelssteden met elkaar,dat verbindt streken en landen. De Romeinen hebben dit ook geweten en hebben de Donau als verbindend gemaakt. Maar tegelijk is het ook een zichtbare scheidingslijn tussen streken en landen. De Donau als verbinding en scheiding. De geschiedenis leert het ons.
Wij gingen op Camping slapen te Mohács, camping is er niet meer. Dus weer een hotelletje. Gisteren wilden wij niet naar de camping, vandaag konden wij niet.
Wij steken de Donau over met een veerboot. Oriëntaalse kerken en gebouwen, Moorse gebouwen......de Turken hebben hun stempel op deze stad gedrukt. En groot en heroïsch zijn de triomfbogen die aangeven dat de Turken verslagen zijn. De veldslag even verderop naar de Kroatische grens. Het was een inheemse bevolkingsgroep die zich in geitendracht met kop en horens en al de Turken verslagen hebben. Je kan zo'n geitenkop als toeristische trofee aanschaffen. ( Dat volkje was zeker niet van het geitenwollen soort).
Ook in deze stad is er grote economische bedrijvigheid.
Wil Orban dat alleen voor zichzelf? Hoe was dat ook weer...eigen volk....solidair met andere volkeren. Dat zou geschiedenis zijn!
Wij zijn nu op een goede 10 km van de Kroatische grens; en wij hadden graag op 16/7 voor de duivels willen supporteren in de finale tegen de Kroaten. Maar ja,alle Hongaren die wij vandaag spraken waren supporter van de Belgen; ze hadden graag verlengingen gezien. Eentje had de vingers gekruist. Maar ook in dit katholieke land heeft dit niet geholpen.
Wij zijn al goed opgeschoten en wij hebben gisteren in een hotelletje geslapen; de camping 7 km verderop was niet tvzeker en dan moesten wij 30 km verder zonder noemenswaardige voorzieningen. De match mochten wij niet missen. En wij hadden ook al 74km op de teller ( en zeggen dat wij kalm zouden starten). Wij sliepen in Kalocsa. Na Estergom de tweede gootste katholieke stad; een begrip in Hongarije. De stad werd veroverd op de Turken en zoals in vele stadjes hier herbevolkt door kristenen. Een magnifieke barokke kathedraal en al even majestueus aartsbisschoppelijk paleis en dito museum in felgele kleur ter ere voor de Keizerin Maria Theresia, de habsburgse dynastie. Macht en Glorie.
De hoofdstraat, voetgangersgebied, met in het midden op een mooie rij de aartsbisschoppen in hun paasbeste kostuum en houding. Een colonnade van eerbiedwaardige HEREN. Dat het moge veranderen in de kerk.
Een beetje achteraf een mooi park waar beelden stonden van de geschiedkundige heersers in deze stad. Ook de Turkse hoofdman kreeg hier zijn standbeeld.
De stad is ook de hoofdstad van de paprika. De velden stonden er vol van. Paprika, wij zeggen pepertjes, niet van die pikante. Het is een grote economische activiteit. En wie bracht de Paprika naar hier .. Ja, ja De Turken. En zeggen dat er nu van de heer Orban geen Turk of andere vluchtende mens het land binnen mag. Een ijzeren gordijn trekt hij op. Frère Orban, één van onze Belgische voormannen, heeft de ketenen van de armen doorgeknipt, toen al.
De tocht naar Kalocsa was zeer mooi. De eindeloze uitgestrekte Hongaarse laagvlakte. Vruchtbaar. Zonnebloemen, koren, aardappelvelden, tarwe...En ook de onvermijdbare maïsvelden.. Wij mogen stilaan spreken van Maïzena-fobie in navolging van de verpaarding van ons lanbouwlandschap. ( Wij gebruiken haast geen maïzena meer)
De Donau aan onze andere kant blijft er rustig bij en stroomt zijn egale stroom. Het geeft ons ook rust.
Boedapest verlaten ging best gemakkelijk. Wij hadden gisterenavond het al eens te voet verkend. Camping - Donau twee kilometer en daar was het wegwijzertje eurovèlo6.
Wij hadden een zeer matige route uitgestippeld - 54 km. Een makkie zal je zeggen. Hoewel, wij rijden (nog) niet elektrisch, het zijn onze eigen benen en armen die energie leveren; wij zijn bepakt en gezakt met vooptassen en al en dragen een tent mee en onze pick-Nick en voldoende proviand. Dus...hebben wij vandaag 75km gefietst. Het was draaglijk warm en het ging ons goed af.
Hoewel de fietspaden er belabberd bijliggen. Putten en kuilen, onverharde wegen...dokkerende fietsen.....Parijs - Roubaix waardig. Soms reden wij over dijken kilometers lang...smal weggetje .....een aarden spoortje fietsband breed ...
Wij moesten denken aan de onverharde dijkwerken aan de Schelde in de beginjaren tachtig......eentje vooraan op de buis....eentje achteraan op de fiets.....en dan zijn er van die dagen dat ik wel eens terug denk aan ......lekker achteraan bij vader op de fiets, vader weet de weg. .... Ik lekker van niets.......of wij floten......en ...zongen .....fietsen op de heide..fietsen met ons beiden...... De lippen weerom getuit om te fluiten.
Niet electrisch maar wel met een fietscomputertje.......Frieda weet nu lekker de weg en vader weet van niets. Dus Frieda loodst ons door alles heen....en wij blijven zingen.
Het lanbouwlandschap aan de andere zijde van ons is groots en oneindig de andere zijde de blauwe Donau ...... Schöne Blaue Donau ..Johann Stauss was een beetje kleurenblind ...maar zijn wals dansen wij met plezier mee.
Wij zitten nu op de " Hallercamping " in Boedapest. Weliswaar niet zo mooi als het Hallerbos van twee manden geleden. De bloeiende paarse tooi is hier niet. Toch is de camping aangenaam groen. Twee jaar geleden was hij stoffig.
Inderdaad twee jaar geleden was deze camping ons eindpunt van een tiendaagse fietstocht vertrokken in Passau. Wij waren met vijf andere vrienden. Wij volgden al een aantal jaren de fietsroute Eurovèlo 6. Deze route loopt van aan de Atlantische Oceaan tot de Zwarte Zee.
Elk jaar fietsten wij een tiendaagse. Wij vertrokken daar waar wij het jaar tevoren gestopt waren.
De trein bracht ons naar onze beginbestemming en met de trein geraakten wij terug thuis. Een hele ecologische onderneming. Alles perfect uitgekiend door Mieke en Nico. Maar je kan je voorstellen fietsen met pak en zak en tenten en wij erbij .......een haast onmogelijke onderneming. En toch ....wij kennen nu de stations van Rijsel,Parijs,Tours, Nevers, Basel, München, Passau , Wenen, Boedapest ......en alle anderen waar wij bij nacht en ontij passeerden.
Wij waren in Boedapest gearriveerd. Maar de internationale treininfodiensten konden ons geen goede reisroutes aanbieden tot aan de Zwarte Zee. Met de vrienden hebben wij dan een andere fietsroute gekozen. De frontlijnroute 14-18. Wij zien wel wat de toekomst ons brengt.
Maar nu zitten wij in Boedapest. Wij starten morgen voor ruim 1700 km op weg naar de Zwarte Zee. De Eurovèlo 6 brengt ons aan de oevers van de Donau langs Kroatië, Servië, Roemenië / Bulgarije tot de Zwarte Zee. Maar eerst trekken wij verder door Hongarije.
En op 16/7 zitten wij in Kroatië om de finale van de voetbal België - Kroatië te zien. En de Belgen winnen natuurlijk. Wij zullen voorzichtig zwaaien met ons vlaggetje.
Wij hopen als wifi beschikbaar is regelmatig verslag van onze fietstocht te maken.
Gegroet.
Joos en Frieda
P.S. Toeval bestaat niet. Een achternichtje , Helena, is met haar scoutsgroep hier ook op de camping. En een ander nichtje en achternichtje verkennen nu ook Boedapest.
