in diese struukgewasse
naobie braome ende netelgroei
soekt die griesbruune foggel
siene plecke ende raopt klien biestkes
fur siene keinders in die nestebaole
ut foer um tu lefe ende um selfe
ientloos tu singe fur ons allemaole

og, miene gotteku
dies beeske skreewt dun leegte fol
rolt geluuje deur miene siele
icke kenne nie mer dencke
an swarte ende slegte saoke
veur effe worrik opgeligt
deur himmelse klaengcke
um so ofer miene tu waoke

um miene icke fur effe tu sterckere
as die piene von ene verlaotene
gelieke ene skerpmes miene lief
deur sniet ende opsluut
in ene kelderkerckere

hore doch daor in't lofboske
ene nogtegaole singe
hie fult die stille naor ferre gebiet
ut is geliek dunne onsichbaore Got
maor tone in't kliene die kragte
van siene groote lievesgebot

ghie nimt ene wonder waor
die hie uut losse hant
oewe harte trille doet
ut is siene snaovel diene
sulcks op gewoone aortse wiese oet


(iegene taole)