xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

1884 – “Door de stormwinden en regenvlagen zijn de daken van toren en kerk af- en

            losgerukt, de regens zijn door de weefsels gedrongen en zoo moet de kerk gewit

            worden en de boord vanonder geverfd.” (WLS,blz.37)

1885 – Na de dood van zijn vader Petrus Jozef werd Louis Hellemans koster te Leest.

            Hij was te Kraainem geboren op 30 december 1871 en gehuwd  met Victoria

            Teughels, de jongste dochter van Petrus en van Monica Van Hoof.

            Zij woonden rechtover zijn deur en hij ging daar inwonen. Na de dood van Louis

            Zou Victoria dat huis aan de kerk verkopen en het werd officieel het kostershuis.

            Dat huis werd eind jaren ’70 afgebroken en vervangen door de Raiffeisenkas.

            Louis Hellemans overleed te Leest op 25 februari 1916.

            (De kosters van Leest. De Band, november 1985)

1885 – 11 december - uit De Werkman :

            “O, DEN LAFFEN SCHELM ! Wat loopt er slecht volk tegenwoordig !

            Ze moeten ze maar streng jureeren; want ze stelen niet voor de kost, maar om in

            de kaveeten en koten, ’t slecht volk te trakteeren, om te leven als aardsche

            goden.
            Te Leest nu, een dorp niet ver van Mechelen, er wordt ten half zes ’s avonds

            geklopt op ’t huizeken der weduwe Van Kerckhoven. De moeder, 78 jaar oud,

            gaat openen; er staat daar ‘ne gaillard en hij slaat op ’t hoofd van ’t mensch

            met ‘ne steen in zijne rooden neusdoek gebonden. De dochter komt bijgesneld

            en de laffe xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />prij neemt de vlucht. De moeder is erg gekwetst.” 

1887 – Te Leest telde men 47 herbergen.

1888 – Jaak Bernaerts werd de opvolger van burgemeester Livinus De Laet.

            Hij was gehuwd met Maria Virginie Wouters, een dochter van burgemeester

            Carolus Wouters en de weduwe van Frans Voet.

            Tot in 1894 woonden ze op het Hof ter Haelen, daarna bouwde hij zich een huis

            aan de Sint Jozefkapel.

            Jaak Bernaerts was een belangrijk man, niet alleen te Leest. In 1882 werd hij daar

            gemeenteraadslid , in 1896 werd hij lid van de Provinciale Raad en in 1890 werd

            hij ondervoorzitter van het “landbouw commice Willebroeck”, een commissie

            waarvan hij in 1894 voorzitter werd.

            En dat was  nog niet alles :

            “Ondervoorzitter  van ’t Provinciaal Landbouwcommice, gekozen in 1918.”

            “Bestuurslid van ’t Provinciaal Landbouwfonds sedert 1893.”

            “Voorzitter van ’t Provinciaal verbond der veekweek Syndicaten sedert 1908.”

            Bovendien bekwam hij een hele sliert “medalie’s” :

            “...is op 2 februari 1905 benoemd tot Ridder der Leopoldorde”.

            “Heeft bekomen de Burgerlijke Medalie van 1^e klas.”

            “De Herinneringsmedalie van Leopold II.”

            “Het Burgerlijk kruis van 1^e klas in 1919 en de bijzondere landbouwdecoratie

            van 1^e klas in 1905”.

            (GA-10/1/1920)

            Jaak Bernaerts was te Leest geboren  op 5 oktober 1849 en hij overleed er op 1

            februari 1924.

            Frontpagina Gazet van Mechelen van 19 augustus 1896 :

            “Uit Thisselt

            Aangenaam uitstapje – walgelijk nieuws – broodrooverij - .

            De Katholieke fanfaren “Willen is kunnen” heeft zaterdag namiddag een uitstapje

            naar Leest gedaan. De leden dezer maatschappij hadden besloten van

            stoetsgewijs hunne hulde te gaan aanbieden aan den heer burgemeester, ter

            gelegenheid zijner verkiezing als provinciaal raadslid.

            In volledig getal trok men naar Leest.

            Of deze reis vroolijk was behoef ik niet te zeggen : gezang en trompetgeschal

            wisselden de luimige streken der wandelaars af.

            Dat muzikanten en levenslustige kerels gedurig dorst hebben is bewezen, door het

            menigvuldig bezoek van Bachus tempels !

            Wij naderen het doel onzer reis.

            De rangen worden heringericht, en nu vooruit !

            Dat de blijde klanken eener opwekkende muziek door de lucht weergalmen, als de

            nadering der Thisselaars.

            Het klein gespan is talrijk. Huppelend en kwetterend loopt het voorop.

            Hier juicht en zingt het ! Daar stoot en vecht het ; ginds tuimelt een groepje de

            gracht in ; en, voorop stapt fier en deftig eenen tamboer-majoor met holleblokken

            en korte broek.

            In hunnen kinderlijke eenvoudigheid beseffen zij niet, dat zij woestaards,

            heethoofden, rustverstoorders, gevaarlijke lieden, enz.. (stijl nummer 3)

            vergezellen.

            Wij zijn de woning van M. Bernaerts genaderd.

            De fanfaren zet zich in orde en voert de schoonste harer stukjes uit.

            De feesteling verschijnt en wordt door M. Van Keer geluk gewenscht.

            Zichtbaar getroffen, door de blijken van hoogachting welke hem worden

            toegezwaaid , bedankt de achtbare heer burgemeester in vleiende bewoordingen

            de daar aanwezig zijnde lieden.

            Iedereen is voldaan, iedereen juicht.

            Zulke broederlijke feesten zijn balsemend voor een katholiek gemoed.

            Bij zulke gelegenheden kan men zijne katholieke gevoelens eens lucht geven, dan

            beheerscht het rondborstig kristen karakter al de ongedwongene handelingen van

            den Vlaamschen landbouwer.

            Katholiek is hij en zal het blijven !

            Hij zal steeds een gedurige tegenstreven zijn der vuige handelingen van eene

            zoogenaamde,liberale partij. Van eene partij, welke voor prediker eenen

            Heymans heeft ; die, opentlijk lessen van ontucht geeft in Salvator...”