1925 – 19 maart : Voor de vervanging van Isidoor Constant Van Hoof werden er te Leest

            van de elf twee kandidaten veldwachters weerhouden : Jan Theodoor Huybrechts

            en Antoon Eduard Van den Brande.

            Eerstgenoemde zou het pleit winnen.

            De burgemeester gaf op 19 maart volgende inlichtingen over de toekomstige

            veldwachter aan de Procureur des Konings :

            “Dezen jongeling, geboren van werkliedenfamilie, trad in dienst bij landbouwer

            Spruyt waar hij werkzaam bleef tot zijn inlijving bij het leger.

            Na zijn dienstvolbrenging trad hij terug in dienst bij Spruyt tot het uitbreken

            van den oorlog, wanneer hij het leger vervoegde.

            Na den wapenstilstand keerde hij weder bij Spruyt.

            Hij is een zeer oppassend dienstknecht, werkzaam, geen dronkaard en kan als

            voorbeeld aan velen dienen.

            Hij is kalm van karakter, en zijn gedrag en zedelijkheid zijn zeer goed.”

            Eduard Van den Brande, de tweede kandidaat, zou op 12 mei naar Kongo

            vertrekken  om daar zijn geluk te beproeven.

            Jan Theodoor Huybrechts was boerenknecht bij de familie Spruyt in de

            Winkelstraat, hij was wees en woonde bij de familie in.

            Later huwde hij de dochter van zijn baas en pleegvader, Serafien, die hem zelf

            ten huwelijk vroeg.

            Theodoor had zelf een aangenomen dochter (Maria Nuytkens), evenals hijzelf

            een wees.

            “Hij was te goed om iemand op te schrijven”, zouden de mensen later over hem

            zeggen.

            Op 30 mei zou Jan Theodoor Huybrechts benoemd worden mits een jaarwedde

            van 4.500 fr. (GR-18/6/1925)

            In 1954 werd hij opgevolgd door Victor Van Hoof.

1925 – 30 maart :

            “Op zondag 29 maart laatst, rond 2 ure 50 namiddag, met het gespan

            rijdende in de Koeistraat aan de woning Louis Vloebergh, in de richting

            van het dorp gaande, werd ik aangereden door eenen auto, die wilde

            voorrijden; ik was aan het spoorgeven, doch den autovoerder gaf mij

            er den vollen noodigen tijd niet voor, daar den steenweg op de plaats waar hij

            mij wilde voorrijden, op die plaats kromming heeft, reed hij mijn rijtuig aan,

            zijnen auto raakte den elektriek paal.

            Den as van mijn gerij is vervrongen, en de ressorts zullen zonder twijfel

            vervrongen zijn.

            Het autovoertuig dat mijn gespan beschadigde, draagt de plaat nr. 83139,

            en werd gevoerd door heer De Beuckelaer, zoon, van Mechelen, Dijkstraat

            nr. 69, te Mechelen wonend.

            Ik heb bij Mr. De Beuckelaer (vader) geweest om mijnen geledene schade

            bij minnelijke schikking te regelen, doch deze wilde niet onderhandelen.

            Getuigenis hiervan kan gegeven worden door : Pieter Jan Baptist Emmeregs,

            landbouwer te Leest, Tinneschuurstraat 6 en dezes echtgenote, dewelke

            achter mij kwamen aangereden en door Louis Vloebergh, metser Koeistraat

            Leest, dewelke de wielspoorindrukken van den auto gezien heeft.”

            Pro Justitia  opgemaakt door burgemeester Theophiel Verschueren

            in opdracht van Alfons Verbergt, een 23-jairge landbouwer uit Hombeek

            (Boskant nr. 119).

            De afloop is ons onbekend.

1925 – In april werd de Tiendeschuurstraat voorzien van elektrische verlichting.

            (GA-7/4/1925)

1925 – 15 april : Jaarlijkse stierenkeuring in het dorp te Leest.

            Dit gold voor de gemeenten Heffen, Hombeek en Leest. De keuring werd verricht

            door de Willebroekse veearts Van Passen.

1925 – 18 april : Brief  van de burgemeester van Leest aan de Provinciegouverneur :

            “...nogmaals neem ik de vrijheid mij tot u te wenden, om eene dringende

            benoeming van veldwachter te vragen, in vervanging van wijlen Mr Van Hoof,

            sedert meer dan 6 maanden overleden...

            Door den langdurigen uitstel komt er ontreddering in den gemeentedienst, de

            velden zijn onbewaakt, en niemand wil de bediening van tijdelijk veldwachter

            aannemen...”

            Zoals hierboven gezegd zou Jan Theodoor Huybrechts op 30 mei officieel

            benoemd worden.

26-02-2012 om 18:54 geschreven door Marcel Van Hoof

1925 – Stichting van het Davidsfonds te Leest.

                                        DAVIDSFONDS LEEST

            Dit gebeurde onder impuls van onderpastoor Cleeren, Jozef Verhavert (een

            propagandist voor het gewest Mechelen) en Alfons Hellemans.

            Laatstgenoemde werd de eerste voorzitter, Lode Verbruggen werd

            penningmeester, Maria Rheinhard secretaresse.

            Andere bestuursleden van het eerste uur : Victor Selleslagh, Flor Meyers,

            August Verlinden en Victor De Laet.

            In het begin was de afdeling Leest ook samengesteld met leden van Hombeek,

            dit tot Hombeek een eigen afdeling kreeg.

            Onder de kenspreuk “voor godsdienst, taal en vaderland” ging het bestuur van

            de culturele vereniging er flink tegenaan.

            Het richtte voordrachten in, 11-julistoeten met medewerking van beide

            muziekkorpsen en de andere plaatselijke maatschappijen, gevolgd door

            spreekbeurten in open lucht of beurtelings in de zalen van Teughels en

            Huybrechts.  

            Concerten door de beide fanfares of gymnastische oefeningen wisselden soms

            de spreekbeurten af.

            Er werden opstelwedstrijden georganiseerd, boerenkrijgherdenkingen,

            declamatieprijskampen, goochelavonden,  bedevaarten, enz...

            Deze declamatierijskampen waren de eerste in heel het Davidsfonds.           

            De eerste voordrachten werden gehouden in de zaal “Sinte Cecilia” bij Theodoor

            Van den Heuvel, later bij de weduwe Van den Heuvel.

            Een ballonnekensprijskamp werd in 1933 –eveneens de eerste soortgelijke

            prijskamp in heel het Davidsfonds- gehouden, die de naam van Leest en het

            Davidsfonds uitdroeg tot aan het Bodenmeer in Zuid-Duitsland.

            Gedurende de tweede wereldoorlog en nog enkele jaren nadien bleef de

            Davidsfondswerking zo goed al achterwege om midden jaren vijftig

            opnieuw in gang te schieten.

            Het nieuwe bestuur van 1956 gaf de vereniging een nieuwe opflakkering,

            een nieuw elan en de organisaties stegen evenals het aantal leden.

            Weerom was Alfons Hellemans voorzitter en zijn medebestuursleden waren

            Cyriel Verbruggen, Maria Rheinhard, Albert Van Rompaey, Hugo Stuyck,

            Frans Van Neck, Hugo Verlinden, Juul De Smet, Mariette De Prins, Madeleine

            Verbruggen en Mariette De Boeck.

            In 1969 kwam, vooral onder impuls van Toon Lamberts, het Davidsfonds

            weer aan zijn trekken. De beweging kreeg een nieuwe injectie en zag haar

            ledenaantal de hoogte ingaan.

            In 1980 zag het bestuur er als volgt uit :

            Voorzitter : Jeroom Verbruggen, Ere-voorzitter : Alfons Hellemans.

            Ondervoorzitter : Maria Dons-Lamberts, secretaris Martin Mollemans,

            Penningmeester Aloïs Hendrickx en actieve bestuursleden Marleen De Prins,

            Pastoor Lornoy, Mia Van Sweevelt-Dewit en Marleen Verschueren.

            Het lidmaatschap gaf toen volgende voordelen : zesmaal per jaar het tijdschrift

            “DF-mededelingen”, gunstvoorvoorwaarden voor speciale aanbiedingen,

            korting op plaatselijke activiteiten en een extra reisservice dank zij Davo Reizen.

            Het nationale Davidsfonds werd in 1875 opgericht met het tweeledige doel

            de alzijdige ontwikkeling van het Vlaamse volk en de verdediging van de

            Vlaamse belangen.

1925 –Bureel der Weldadigheid werd Commissie van Openbare Onderstand

Louis Verbruggen in “De Band”  1956 :

“Voor het jaar 1925 had de Commissie van Openbare Onderstand de naam van “Bureel der Weldadigheid”.

Ingevolge de wet van 10 maart 1925 op de Openbare Onderstand werden de burelen van weldadigheid afgeschaft en ontvingen de naam “Commissie van Openbare Onderstand”.

Zij bestaat uit 5 leden, waarvan een lid voorzitter is, die bij geheime stemming door de leden zelf wordt verkozen.

De leden hebben voor hun ambt geen vergoeding.

Het administratief werk wordt verricht door de secretaris, Lode Verbruggen en door Alfons Hellemans als ontvanger voor het beheer der fondsen.

Deze twee laatsten genieten een jaarwedde volgens het aantal inwoners der gemeente.

Doel van de C.O.O.

De ellende lenigen en de dienst van de ziekenverpleging der behoeftigen geldelijk regelen.

Geldelijk beschikt de C.O.O. over de landpachten waarvan zij eigenaar is.

Indien deze gelden ontoereikend zijn, vraagt zij een jaarlijkse toelage aan het gemeentebestuur.

            (Louis Verbruggen in “De Band” – 1956)

1925 – 7 januari : Veearts Van Passen stelde mond- en klauwzeer vast bij vee van

            Jozef De Maeyer uit de Kleinheidestraat.

            Plakschriften met verbod van doorgang werden geplaatst en al het vee in een

            zone van 300 m werd geinventariseerd.

1925 – 19 januari : Doordat de Laerestraat zich in heel slechte toestand bevond,

            verzocht de burgemeester van Leest zijn ambtsgenoot van Hombeek dit

            euvel te verhelpen en de kosten te delen.

            Leest stelde de kasseier Alfons Van de Ven uit Tisselt voor om de

            werkzaamheden te verrichten. Deze vroeg 4 fr per uur.

1925 – 24 januari : Zonsverduistering.

            “We zullen toch ook iets te zien krijgen van de zonsverduistering van 24 januari,

            die in Amerika totaal zal zijn. De verduistering zal waar te nemen zijn tussen 3 en

            4 uur”. (KH-GvM)

1925 – 29 januari : 8 leerlingen van Leest volgden lessen aan de Tekenacademie te

            Mechelen. De gemeentekas nam daarvoor 35 fr per leerling ten haren laste.

1925 – 29 januari – Gemeenteraadszitting –

            -Grafmaker Van den Vondel bekwam opslag :

            “...Overwegende dat de grafmaker het kerkhof in zuiveren en zienlijken staat

            heeft gehouden, dat het getal overlijdens, middelmatig tot 30 per jaar beloopt,

            hij dus voor het delven en vullen van iederen grafkuil 4 franks geniet.

            Dat het dus billijk ware de gevraagde verhooging te verleenen, ingezien hij

            de wegen en het kerkhof voortdurend onderhoudt, besluit de Raad éénparig

            zijn jaarwedde van 125 fr op 250 fr te brengen.”

            -“De Voorzitter doet kennen dat eenen ouden treurwilg, welks stam deels

            verrot is, en eenen noteboom, met hunne takken de daken belemmeren,

            licht beletten in de kerk, dreigen om te vallen en alsdan groote schade aan de

            daken en de geschilderde glasramen kunnen veroorzaken.

            Dat in den hof der pastorij zich eenen ouden olmen boom bevindt van 2 meters

            omvang, waarvan den verkoop alsnu nog voordelig is gezien de overdreven

            prijzen van die houtsoort, besluit éénparig machtiging te vragen om bedoelde

            3 boomen openbaar te mogen verkoopen.

            Na uitkapping zou er eenen anderen jongen treurwilg gepland worden op meer

            afstand van het kerkgebouw.”

26-02-2012 om 18:47 geschreven door Marcel Van Hoof

1924 – Bij Koninklijk Besluit van 26 juni 1924 werd Theofiel Verschueren tot

            burgemeester  der gemeente benoemd.

            Jacobus Theophilus  Verschueren was de zoon van Jan en van Anna Catharina

            Steemans. Hij werd te Leest geboren op 26 maart 1853 en trouwde in 1886 met

            Victoria Selleslagh.

            Theofiel was landbouwer en hij woonde in de Scheerstraat.

            Hij was medestichter van de fanfare “Sint-Cecilia” en bleef voorzitter tot aan zijn

            dood  op 26 mei 1942.

1924 – 28 juli : Het linkerbeen van brigadier-veldwachter Van Hoof werd afgezet tot

            onder de knie.

            “Veldwachter Van Hoof heeft het inzicht na herstelling nog dienst te willen

            doen.”  (GA-5/8/1924)

1924 – 11 september : Mond- en klauwzeer bij vee van Ferdinand Van der Hasselt uit de

            Kapellebaan (Wittehoef).

1924 – I oktober : Alfons Hellemans  werd gekozen uit 21 kandidaten als zesde

            leerkracht voor de jongensschool van Hombeek. (KH)

            Alfons Maria Jozef Norbert Hellemans was te Leest geboren op 28 juli 1901 als

            zoon van koster Louis Hellemans en Victoria Teughels en hij overleed te

            Mechelen op 20 april 1986.

            Hij was sticher-erevoorzitter van de toneelvereniging Rust Roest en van het

            Davidsfonds Leest. Erevoorzitter van club De Luxeduif, voorzitter van de

            B.G.J.G. Leest en van diverse andere sociale en culturele verenigingen.

            “Het verhaal van meester Alfons Hellemans is nu ten einde. Het boek van zijn

            leven is definitief afgesloten, onherroepelijk dichtgeklapt. Een lang verhaal.

            Een boeiende geschiedenis. Een eenvoudig doch schoon leven, een rijkgevuld

            bestaan,dat voor velen veel betekent. Een bestaan vol zaligheden, doorkruist

            met tegenslagen. Veel wel, maar ook veel wee.

            De zaligheid van een welige kroost met een begrijpende liefdevolle vrouw en

            moeder, met kinderen, die haarden zijn van zorg, maar ook bronnen van vreugde

            en trots.

            Rimpelloos en angstenvrij is het leven van dit kroostrijke gezin niet verlopen.

            Ook dit huis kreeg ruimschoots zijn kruis. (...)

            De zaligheid van een mooi beroep was een van de grote genaden van zijn leven.

            (...)

            De palmares van activiteiten en verantwoordelijkheden van Alfons Hellemans

            getuigt van onverdroten ijver en onbaatzuchtige inzet voor zijn medemensen.

            (...)

            Zijn levensverhaal kende de zaligheid van de volksverbondenheid, meer met de

            daad dan met het woord. (...)

            Hij was een sterk gelovig man. Een Vlaming uit één stuk, niet schreeuwig, doch

            overtuigd.

            “Alles voor Vlaanderen en Vlaanderen voor Kristus”, was het symbool van zijn

            verheven idealen.

            Alfons Hellemans was een sympathieke mens, beminnelijk en bescheiden.

            Zijn verhaal was boeiend en blijft het lezen waard. Zijn leven blijft voor velen veel

            betekenen. Zij mogen hem dankbaar zijn, zij voor wie hij baken in het leven was

            (...).” 

            (fragment uit de homilie uitgesproken door prof. Herman Mertens op 25/4/1986)              

1924 – Op 3 oktober overleed in de gemeente veldwachter Isidoor Constant Van Hoof.

1924 – 12 november : Het stoffelijk overschot van de gesneuvelde soldaat Romaan Van

            Mol, geboren te Hekelgem op 28 juni 1890 en gehuwd met Maria Jozefina De

            Bruyne, soldaat van het 11^e Linieregiment, werd ontgraven en overgebracht

            naar Willebroek. (GA-28/10/1924)

1924 – 20 november – Gemeenteraad :

            Er werd een speciaal krediet gestemd van 700 fr, zijnde de operatiekosten van

            wijlen veldwachter Van Hoof, ten voordele van zijn weduwe.

1924 – Met 6 stemmen tegen 1 werd Frans Beullens in dezelfde raad verkozen als

            Eerste Schepen, in verganging van T. Verschueren die burgemeester was

            geworden.

1924 – 20 november : De gemeente Leest ging een contract aan met de “Compagnie du

            Nord de la Belgique” betreffende de verlichting van een deel der gemeente.

            (GA-25/8/1927)

1924 – 20 december : Wijziging van de keurrechten op het slachtvlees.

            Vanaf 1 januari 1925 zullen volgende tarieven worden geheven :

            Paarden, ezels, muilezels : per hoofd 8 fr.

            Stieren, ossen, koeien en vaarzen : per hoofd 8 fr.

            Kalveren, varkens, schapen, lammeren, geiten en speenvarkens : per hoofd 5 fr.

            (GR)

1924 – Bevolking op 31 december 1924 : 1709 zielen waarvan 832 vrouwen en 877

            mannen.

1925 – In 1925 werden er in de gemeente 11 huwelijken afgesloten en werden er 56

            geboorten genoteerd waarvan 31 mannelijke en 25 vrouwelijke baby’s.

            Er waren 18 overlijdens.

            130 jongens en 143 meisjes waren schoolplichtig.

            34 kinderen uit de Bist en de Kapellebaan liepen school te Kapelle o/d Bos.

            Zoals de voorgaande jaren werden er weer verscheidene ouders voor de rechter

            gedaagd wegens verwaarlozing van de schoolplicht.

1925 – De wedden van de gemeentebedienden voor 1925 bedroegen :

            sekretaris : 7.200 fr jaarwedde + 1.290 fr bijwedde en vergelding.

            Gemeenteontvanger : 2.100 fr + 105 fr levensduurtoelage.

            De veldwachter ontving 4.500 fr + 225 fr levensduurtetoelage.

1925 – Dat jaar gelastte de gemeente advokaat De Glas om tot een overeenkomst

            te komen met de Staatscommissaris tot de vaststelling van de gemeentelijke

            oorlogsschade.

            Er bleven nog oorlogsherstellingen uit te voeren aan de omheiningsmuren van

            pastorij en kerkhof.

26-02-2012 om 18:31 geschreven door Marcel Van Hoof

1924 – 10 januari : Overlijden van herbergier, gemeenteontvanger en schrijnwerker

            Noldus Teughels. Hij woonde in “de Roselaer” op het Dorpsplein.

            Het  werkhuis van zijn schrijnwerkerij stond achter het huis en was gebouwd op

            de kerkhofmuur. Later (1927) verbond zoon Theodoor de zaal, die bij het

            woonhuis behoorde, met het werkhuis en maakte er één grote ruimte van, die

            als schrijnwerkerij  én als feestzaal moest dienst doen. Die zaal diende trouwens

            voor alles, zelfs voor politieke meetings.

            Daags voor een teerfeest of toneel werd de scène boven de machines opgebouwd,

            de  tafels gingen langs de kant (daar konden de kinderen op staan) en de feestzaal

            was beschikbaar.

            Om gemakkelijker te kunnen manoeuvreren met het hout dat door de

            zaagmachine moest, had men een gat in de kerkhofmuur gemaakt : de langste

            planken kwamen tot op het kerkhof. Het gat is nog te zien in de muur.

            (LG-blz.283)

            Trien Beullens volgde haar man op als gemeenteontvanger : “ingezien de lange

            jaren trouwen dienst van wijlen heer Teughels, besloot de Raad van de wedde

            aan zijne weduwe te bepalen op de som door wijlen haren man als dusdanig

            genoten, hetzij a rato van fr. 3.400 s’jaars.”(GA-12/1/1924)

Op de foto :

Achteraan van l. naar r. Joanna Catharina “Trien” Beullens, haar man Arnold “Noldus” Teughels, oudste dochter Marie Teughels en vierde dochter Clothilde.

Zittend : Theodoor, Frans, Henri en Louis Teughels, zonen van Noldus.

De foto dateert van kort na de Eerste Wereldoorlog.

1924 – Op 1 februari overleed nog een prominente figuur in de gemeente, burgemeester

            Jaak Bernaerts.

            Van beroep was hij landbouwer, alhoewel hij zichzelf ook wel betittelde als

            “eigenaar”.

            Jaak Bernaerts was gehuwd met Maria Virginie Wouters, een dochter van Carolus

            Wouters en weduwe van Frans Voet.

            Tot in 1894 woonden ze op het Hof ter Haelen, daarna bouwde burgemeester

            Bernaerts zich een huis aan de Sint-Jozefkapel.

            In de gemeenteraadszitting van 23 februari bracht Eerste Schepen Theophiel

            Verschueren hulde aan de nagedachtenis van de overledene en “deed mededeeling

            dat de familie van wijlen Mr Bernaerts, ingevolge zijnen uitgedrukte wil, aan het

            gemeentebestuur overhandigde, ten voordele der gemeente, eenen Rentetitel der

            Belgische schuld van 1.000 franks nominale waarde, 3% 2^e Reeks, nr.426026,

            met den coupon vervallende 1 mei 1924, zonder last voor de gemeente.

            Hij stelde voor des Raads dankbetuiging aan de familie te betuigen.”

            In zijn testament liet Jaak Bernaerts ook 2.000 fr na voor de kerk van Leest

            “op last voor de kerk te doen celebreren 2 eeuwigdurende gezongen

            jaargetijden.”

1924 – 9 februari : Schoolhoofd De Leers ontving volgend schrijven van het Leestse

            gemeentebestuur : “Mijnheer De Leers,

            Bij deze verzoeken wij u vriendelijk van voor het toekomende de speelplaats der

            school, voor of na de schooluren, niet meer door uwe kiekens en eenden te laten

            beloopen. De uitwerpsels dezer dieren bevuilen de speelplaats en de gemakken,

            en, wanneer de kinderen van de gemakken willen gebruik maken, zijn zij verplicht

            dikwijls eerst de zitten van de uitwerpsels der kiekens te zuiveren.

            Het is ook wenschelijk gedurende de schooluren, kinderen van de speelplaats te

            houden, welke de klassen niet volgen.

            Het gerucht op de speelplaats tijdens de klasuren, moet onoplettendheid

            verwekken bij de leerlingen der klas...”

1924 – Op 14 februari schreef de dienstdoende schepen namens het gemeentebestuur naar

            de inspecteur dat Dhr De Leers aan dit verzoek geen gevolg had gegeven.

            “...wij doen Uld deze mededeeling, alvorens maatregelen te nemen...”

1924 – Op 21 februari deed het gemeentebestuur aanvraag om pokstof te bekomen

            “tot het doen van koepokinenting voor 200 kinderen, de scholen dezer gemeente

            bijwonende...”

            De vraag was gericht tot het “Office Vaccinogéne te Cureghem-Anderlecht”.

1924 – 23 februari : Jozef Albert Apers, handelaar-herbergier en eerste plaatsvervangend

            raadslid, benoemd tot werkend raadslid ter vervanging van wijlen Jaak Bernaerts.

1924 – 23 februari : “Constant Voet, Eugeen Keuleers, Jozef Vloeberghen, Jan Baptist

            Beullens, Frans Van Roey en Jozef Verlinden wiens zonen de leergangen in het

            Sint-Romboutscollege te Mechelen volgden, vroegen om een toelage.

            Overwegende dat de gemeente, aangesloten bij het Provinciaal fonds der

            meestbegaafden, voor 1924 daaraan eene bijdrage dient te doen van fr. 253,20,

            gezien den bekrompen geldelijken toestand der gemeente, besluit de Raad

            éénparig de gedane vraag niet te kunnen inwilligen, en de aanvragers aan te

            zetten tot het doen van aanvraag bij het provinciaal fonds voor meestbegaafden.”

           (GR)

1924 – “Bij den dooi van 1, 2, 3 en 4 maart zijn de buurtwegen der gemeente grootelijks

            beschadigd geworden.

            De steenwegen van Leest naar Thisselt, en de Kapellebaan van Steinemolen naar

            Kapelle op den Bosch, twee wegen van groot verkeer, hebben zeer groote

            beschadiging geleden, alhoewel zij in 1923 goed en geheel hersteld waren.

            De schade is grootendeels toegebracht met dooi van begin maart, door de zware

            autokamions.

            De steenwegen van 2-1/2 en 3 meters breedte, zijn bij dooiweder reeds

            beschadigd, bij het verschijnen van het sluitingsbevel der barreelen.”

            (Uit een brief om financiele steun aan de provincie)

1924 – Op 29 maart rond twee uur dertig in de ochternd  werd het huis, gebruikt door

            Jan Edward De Hondt, oorlogsinvalide uit de Tiendeschuurstraat, door brand

            vernield.  

            De aanpalende schuur werd deels beschadigd. Oorzaak van de brand bleef

            onbekend.   

1924 – 22 april : De drie bezitters van motorvoertuigen uit Leest Jan Frans Piessens uit de

            Blaasveldstraat, Hendrik Verbeeck uit de Tisseltbaan en Jan Frans Selleslagh uit

            de Bist, werden ervan verwittigd dat de “commissie, belast met de openeming en

            rangschikking der motorvoertuigen, tot nazicht zal overgaan in de gemeente op

            dinsdag 22 april te 8 ure ’s morgends. De bedoelde bezitters van motorvoertuigen

            worden aanzocht deze voertuigen op gemelde dat tot nazicht aan de commissie

            beschikbaar te houden.” (GA-5/4/1924)

1924 – 24 april : Het Schepencollege gaf  toestemming “tot het daarstellen van

            bovengrondsche telefoonlijnen voor de inwoners Frans Piessens uit de

            Blaasveldstraat en Karel Van Praet uit de Thisseltbaan, uitgaande van den

            spoorweg Mechelen-Terneuzen, en dit op voorwaarde dat de palen zoo dicht

            mogelijk bij de grachten zullen geplaatst worden, om de wegenis niet te

            belemmeren.”

1924 – 28 mei : Jan Edward De Hondt werd, met 7 stemmen tegen 2, benoemd tot

            gemeenteontvanger.

            Hij diende daarvoor 5.000 fr borgtocht te storten “tot waarborg van zijn beheer”.

            Zijn wedde, die niet meer mocht bedragen dan de 6/10^de van de aanvangswedde

            van de gemeentesecretaris, bedroeg 2.100 fr. (GR)

26-02-2012 om 18:26 geschreven door Marcel Van Hoof

1923 – 14 november  - Gazet van Mechelen : Erg auto-ongeluk te Hombeek.

            “Een erg auto-ongeluk heeft te Hombeek plaats gehad. Beestenkoopman V.

            kwam in zijn auto van Mechelen terug, toen in de Dorpsstraat te Hombeek de

            auto op de glibberige weg uitschoof en met groot geweld tegen een gevel

            aanbotste. De bestuurder en twee inzittenden worden gekwetst aan hoofd en

            benen. Een vierde, L.B., pachter te Leest wordt met een schedelbreuk opgenomen

            en verkeerd in stervensgevaar.” (KH)

1923 – 29 december : “...Ter herberge van Henri Teughels, Winkelstraat, werd aan de

            duivenliefhebbers kenbaar gemaakt dat ieder der houders van reisduiven zal te

            betalen hebben 75 centiemen voor zegelrecht van het getuigschrift van

            machtiging, door de burgemeester af te leveren.

            Ook dient een lijst opgemaakt van iedere reisduifhouder met opgave zijner

            duiven, dit voor het register van gemeente en gendarmerie.”

            (GA-29/12/1923)

1923 – Op 31 december telde Leest 1701 zielen.

1924 – 27 mannelijke en 16 vrouwelijke baby’s zagen dat jaar het licht te Leest, verder

            werden er 15 huwelijken afgesloten en gaven 21 Leestenaars de geest.

            135 jongens en 146 meisjes waren schoolplichtig.

            Weer werden verschillende ouders gestraft door de vrederechter wegens

            verzuiming van de schoolplicht.

1924 – De landbouw van Leest in 1924:

            “Rogge : tamelijk goede opbrengst.

            Tarwe : goede opbrengst.

            Haver : mindere opbrengst dan in een middelmatig jaar.

            Gerst : bijna niet meer gezaaid.

            Aardappelen : vroege : van mindere opbrengst dan in een middelmatig jaar,

            voor de late aardappelen was de opbrengst slecht.

            Het vlas was van goede opbrengst en de verkoopprijs was heel hoog.

            Hooi- en toemaatgras waren van goede opbrengst, voederbeet van mindere

            opbrengst dan een gewoon jaar.

            Rapen : van tamelijk goede opbrengst, wortels werden bijna niet meer gezaaid.

            Verschillende stallen in de gemeente werden besmet met mond- en klauwzeer,

            maar veroorzaakten geen sterften.

            (SC-20/8/1925)

1924 – “De lijst der ingeschreven kiezers voor de werkrechtersraad bevat 5 kiezersbazen

            en 38 kiezers-werklieden.

            Kiezers bedienden komen op den lijst niet voor.” (GA-16/2/1924)

1924 – In de gemeente was er dat jaar geen enkele werkloze.

            “Moesten er komen dan zal er een controle ingericht worden, zodanig dat de

            werklozen de gelegenheid niet zullen hebben noch den voormiddag, noch den

            namiddag, werk te gaan verrichten.” (GA-13/3/1924)

1924 – In 1924 werden er avondlessen gegeven in land- en tuinbouw, o.a. over

            veevoeding, grondonderzoek en samenstelling van meststoffen. Het aanleggen

            van fruithoven, boomgaarden en groenteteelt.

            De lessen gingen door op vrijdagen van 18 tot 20 uur in de jongensschool en ze

            waren kosteloos.

1924 – De reisduivenmaatschappij “Recht voor Allen” had haar zetel bij Polfliet in de

            Tisseltbaan, de andere maatschappij “De Luchtreiziger” was gevestigd bij

            Symons in het Dorp. (GA-13/8/1924)

            In 1924 werden er 50 machtigingen verleend aan Leestenaars duivenhouders.

1924 – In 1924 kocht limonadefabrikant Jan Huysmans uit het Dorp een vrachtauto van

            het merk “Ford”.

1924 – Dat jaar werd er intens onderhandeld tussen het bestuur van “Telegrafen en

            Telefonen” (de voorloper van de RTT die in 1930 zou gesticht worden) en het

            gemeentebestuur van Leest over de plaatsing van telefoonpalen.

            Ook tussen electriciteitsbesturen en het gemeentebestuur over de bouw van

            Electriciteitskabines.

1924 – Dat jaar (tot 1936) werd Jozef Cleeren (°1888, +1974) onderpastoor te Leest.

            In 1956 schreef hij De Band vanuit Hoeleden :

            “...Bij mijn aankomst te Leest werden mij op de pastorij twee kamers toegewezen

            langs de hofkant. ’s Morgens, na een eerste rustige nacht, opende ik het venster

            van mijn slaapkamer wijd, maar smeet het met een zeersnelle onbewuste

            beweging weer toe, omdat mijn reukorgaan door een heel verdachte geur (?)

            werd geprikkeld, die voortkwam niet van de hoffelijke bloemen, maar veeleer

            van de liefelijke Zenne, waarvan de wateren door Brussel worden bezoedeld !

            Meestal ging of fietste ondergetekende over Kouter, Bist, Geuzenhoek,

            Tisseltbaan en andere modder- en steenwegen, om terug te keren tot zijn

            paradijselijk lustoord langs Alem-, Blaasveld-, Koe-, Scheer-, Molenstraat en

            andere boulevaars.

            (...)

            Vele herinneringen aan Leest zijn mij bijgebleven. Onder andere en eerst en

            vooral dat de mensen van Leest zulke brave, diepgelovige christenen zijn.

            Zelden heb ik zulke innige en geestdriftige samenwerking gekend tussen

            geestelijkheid en parochianen. Nergens ben ik zulke gewillige, vreugdige,

            opgeruimde, blijde mensen tegengekomen als te Leest.
            De Leestenaren hielden van een goede kermis, van een vettig teerfeest, van een

            pot (of meer) schuimend bier en van Onze Lieve Heer.

            Slechts alle zes jaren kwam er een kink in de kabel : in de tijd van de

            gemeenteverkiezingen ; dan was het geraadzaam niet te veel in de huizen te

            komen, want dan zoudt ge zo met een broodmes de argwaan en de achterdocht

            van de gezichten gekrabt hebben ; dan hadt ge nog alleen vriendschap van de

            zuigelingen en de kleuters. Gelukkig duurde die periode niet lang en het leven

            van elke dag ging dan weer gewoon verder : de mensen gingen ’s zondags naar

            de kerk. De Zenne liep op en af en verpestte de lucht of er niets gebeurd was,

            de boerenauto’s reden ’s dinsdags over de brug en terug en stopten hier en daar

            voor een herberg, om de motor van de nodige benzine te voorzien, de jonge

            pattatten werden gestoken en geleverd, de asperges gebusseld, de bloemkolen

            gesneden of ’s avonds zat heel de familie ronde de grote tafel om de spruitjes

            te kuisen...”

            Jozef Cleeren was medestichter van de Leestse Davidsfondsafdeling (1925).

26-02-2012 om 18:19 geschreven door Marcel Van Hoof

Vervolg meester Meyers

In 1976 nam hetzelfde maandblad hem een intervieuw af :

Hoe bent u hier in Leest verzeild geraakt?

In 1923 las ik in een dagblad dat er in Leest een plaats als onderwijzer open was. Ik had pas m’n legerdienst achter de rug. Mijn familie was van rond Tienen, echte Hagelanders, die met hun bieten in Grazen,Rummen, Kortenaken en Orsmaal bekend stonden.

Een verre verwant, een zekere Dumont, was hier te Leest wel bekend. Door zijn toedoen kwam die plaats hier aan mij.

Enkele belevenissen ?!

Bijna 42 jaar, tot in 1964 heb ik de Leestse jeugd onderhanden gehad.

De belevenissen zijn niet in een handomdraai te vertellen.
Ik hou veel van de kinderen die bij mij hebben gezeten ook al kennen sommigen me niet meer. De oud-leerlingen die het het verst hebben gebracht zijn natuurlijk het meest dankbaar.

Hoe was de school ?

M’n collega’s en ik hadden elk een graadklas.

Leerlingen hadden we genoeg. De Leers was hoofdonderwijzer. Daar hebben we ambras meegehad ! Hij woonde in het schoolhuis en had z’n tuintje waar de leerlingen bonen mochten planten enz.

In die tijd werden de klassen verwarmd met kolenkachels. Het kolenkot deed evenveel dienst als kippenhok. Je begrijpt wat een soep dat was.
Selleslagh, mijn collega dat was een man, daar had je iets aan. Spijtig, maar hij is te jong gestorven.

Welke vakken gaf u het liefst ?

Ik gaf alles graag. Over mijn werk zou ik wel heel veel kunnen vertellen.

Wanneer begon je met schilderen ?

Reeds in de normaalschool kreeg ik een pluim voor mijn verfijnd werk.

“Je moet er u op toeleggen” hoor ik mijn tekenleraar nog zeggen.

Ik volgde dan avondlessen in Mechelen. Mijn leraar was Gustaaf Van de Woestijne ;

hier hangt nog een copie van zijn werk “het Boerinneke”.

Ik leerde naar levend model schilderen maar er kwam in mijn onderwijzersloopbaan niet veel van schilderen.

Het was goed voor later, wanneer ik op pensioen was. En nu is het zover.
Ik hou van portretten te schilderen maar de laatste tijd hou ik meer van landschappen.

Ik ben nu een landschap aan het schilderen met een ouderlijk huis voor mensen uit

Zemst. Het zal mooi worden !

Stan Gobien in 1996 n.a.v. “Reünie van de Leestse Vijftigjarigen” in de speciale brochure:

“...De jongens kwamen bij meesters Meyers te zitten. Ik herinner mij nog dat hij van bij het begin van het schooljaar controleerde wie zijn tafels van vermenigvuldiging kende en dat hij naging wie na de vacantie nog kon lezen. Wie onvoldoende haalde, mocht na de school overblijven en er waren er veel die hier of daar wat vergeten waren...

Meester Meyers was een rustig iemand. Hij gaf ons op een degelijke manier taal- en rekenlessen, maar ook landbouw stond op het programma.

Het eerste lesuur van de maandagnamiddag was er geschiedenis en meester Meyers kon prachtige historische verhalen vertellen. Tijdens die les was iedereen een en al aandacht.

Voor degenen die wat langer van gestalte waren dan de anderen, zorgde hij voor een speciale bank uit het zevende en achtste studiejaar.

Toen wij de klas binnenkwamen ging meester Meyers regelrecht naar de kachel en stond daar het laatste van zijn sigaret op te roken tot er bijna niets meer van overbleef.

Of hij zijn vingeren verbrandde of niet, het peukje verdween tenslotte langs het gaatje van het deksel in de kachel.

Meester Meyers tekende en schilderde graag. Wie straf kreeg moest als model gaan staan en hij werd geportretteerd door de meester. Wie echt stout was, kreeg een lichaamsstraf.

Hij moest dan “haartje pluk” ondergaan. Maar alles bij elkaar was dat nog niet zo’n erge zaak...”

Na zijn overlijden publiceerde “De Band” in september 1981 een In Memoriam :

“Hij was soms streng in de klas, omdat hij van de kinderen hield. Hij wilde immers dat ze konden en wisten wat nodig was voor ’t later leven.

Hoeveel keer bleef hij niet na de uren in de klas om een paar leerlingen bij te werken ?

Meester Meyers was lid van VOETSPOOR, de kunstkring van Leest.

Langs de jaarlijkse tentoonstellingen leerden we het werk van de meester kennen.

Landschapjes en portretten waren zijn geliefkoosde onderwerpen.

Hij bracht ons fijn en verzorgd werk, ongecompliceerd, steeds even sfeervol en eenvoudig.

Reeds in Mechelen, waar hij destijds avondlessen volgde bij Gustaaf Van de Woestijne, was hij bekend om zijn fijn werk.

Zijn schilderijen waren zijn geesteskinderen en hij kon er moeilijk afscheid van nemen.

Na een tentoonstelling was hij past gerust wanneer hij zijn werkjes weer veilig en wel bij zich thuis had.

Hij was steeds bereid om mee te werken, maar ook steeds bezorgd om wat er leefde en roerde tussen de mensen.

Al was hij van geboorte niet van hier, met hem verdwijnt een graaggeziene echte Leestenaar.  

           De Band”

De tekst van zijn  doodsprentje is ook vermeldenswaard :

“...Hij werd geboren te Kortenaken op 16 november 1902, maar bracht zijn jeugd door te Orsmaal-Gussenhoven.

Na de normaalschool te Tienen kwam hij in 1923 als onderwijzer naar Leest.

Gedurende 41 jaren hielp hij de Leestse kinderen de weg te vinden naar de grote-mensenwereld.
Ongeveer 600 jongens zijn aan hem voorbijgegaan. Ook na de uren hielp hij hen, zodat niemand ooit van bij hem wegging zonder te kunnen lezen.

De school was zijn leven, want hij hield van de jeugd.

Dat zag men ook aan de vele kinderkoppen die hij schilderde in zijn vrije uren. Want Flor Meyers wfas ook kunstenaar en zondagschilder.

Met de fijngevoeligheid die hem eigen was schilderde hij mensen en sfeervolle landschappen in uitgezuiverde kleuren en delikate contouren.

Hij stond tussen de mensen. Dat maakte hem vele vrienden.

Ze waardeerden vooral in hem zijn bescheidenheid, want ook dat was een karaktertrek van hem.
Meester Meyers vond zijn vreugde vooral in zijn gezin. Hij was een trouwe en attentievolle echtgenoot voor  Jeanne, een echte vader voor zijn kinderen Godelieve en Edgard, een goeie grootvader voor zijn drie kleinkinderen Johan, Peter en Patricia.

Tamelijk snel is hij van ons heengegaan, bij het morgengrauwen van 7 september 1981 in het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen, waar hij de avond voordien was heengebracht.

Bij het leed dat we voelen om de lege plaats in ons midden beseffen wij meer dan ooit met dankbaarheid welk goed mens hij was.

26-02-2012 om 18:14 geschreven door Marcel Van Hoof

1923 – 20 oktober – Gemeenteraad :  Flor Meyers benoemd tot onderwijzer in de plaats

            van Alfons Hellemans, ontslaggever.

            Meester Meyers haalde het met 5 stemmen tegen 4, er waren 19 kandidaten.

            Zijn wedde : 4.800 fr + 200 fr woonstvergoeding en 600 fr duurtetoeslag.

                                        Floriaan MEYERS

Was geboren te Kortenaken op 16 november 1902. Hij was gehuwd met Joanna Wilms die hem twee kinderen schonk : Edgard en Godelieve Meyers.

Meester Meyers overleed in het Sint-Jozefziekenhuis te Mechelen op 7 september 1981.

In  het nummer van oktober 1978 van de periodiek “De Band” stelde hij zichzelf voor :

“Evenals meester Dumont ben ik afkomstig uit Orsmaal-Gussenhoven.

Wel zag ik er het levenslicht niet, want mijn wieg stond te Kastenaken, een gemeente uit de streek van Diest.

Toen mijn grootouders overleden waren, namen mijn ouders de ouderlijke hoeve over.

Het staat er nog, een prachtig gebouw maar met ledige paardenstal, ledige koestal, ledige varkensstallen en ledige schuur. Dikke muren ondersteunen het dak.

Zware eikenbalken, die wellicht eeuwen het dak schragen en die het nog mensenlevens zullen doen, kan men er nog bewonderen.

Daar groeide ik op als de elfde van de twaalf.

Ik was zowat de loopjongen, die met de meeste boodschappen werd gelast.

Het staat me nog zo fris voor de geest. Enkele huizen verder woonde er een kruidenier, die tezelfertijd schoenmaker en boer was.

In de winkel in houten bakken, lag er suiker, zout, koffie, chicorei en noem maar op.

Een schutsel voorzien van een schuifraam scheidde kruidenier en klant.

Een zware koperen bel kondigde telkens een nieuwe koper aan.

Vlug wipte de schoenmaker recht van zijn stoel, legde behoedzaam de schoen neer, veegde zijn handen over zijn schort en stond meteen in de winkel om het gevraagde te overhandigen. Van hygiëne gesproken ! Die goeie oude tijd.

Op straat behoefde men niet bevreesd te zijn van auto’s en dergelijke dingen, geen spraak. De weg was aan de jeugd, daar kon men stoeien , zich uitleven, terwijl moeder rustig haar werk verrichtte.

Telkens ik er terugkeer, sta ik nog in bewondering voor die mooie streek met haar zacht golvende hellingen, waar de rijke graangewassen ruisen in de wind.

Voor mij is er niets op aarde  mooier dan dit prachtige Haspengouw, een juweeltje, waar de rijke kersen u doen watertanden.

Daar groeide ik dan op, gelukkige onbekommerde jeugd.

De lagere school stond niet ver van ons huis. Twee onderwijzers onderwezen er de kinderen. Ik heb er school gelopen tot mijn veertiende jaar.

Voorlaar ik dacht aan studeren, had ik dus al twee jaar mijn tijd verloren.

Ik reed naar Tienen met de stoomtram in de winter, in de zomer deed ik het met de fiets.

Na mijn studententijd en na het vervullen van mijn dienstplicht te Luik, werd ik benoemd aan de gemeentelijke jongensschool te Leest, en over Dumont.

Op goedvallen uit heb ik er mijn kans gewaagd.

Ik herinner mij nog het bezoek aan de negen gemeenteraadsleden.

Alleen had ik die mensen nooit gevonden, maar een bereidwillige jongen vergezelde mij en wees mij de weg. Ik ben er hem altijd dankbaar om gebleven en wij zijn altijd, tot aan zijn dood, dikke vrienden gebleven.(nvdr :Antoon Polspoel)

Over mijn eerste kennismaking met Leest, met haar hobbelige wegen, bij avond en nacht duistere straten, zo was het toen overal, daar vertel ik u later wellicht meer over. Ja, veel meer.

Ik vond er een nieuwe thuis. In de Rozelaer, bij Noldus Teughels, voelde er mij als kind van den huize. Over mijn wel en wee aan de school zelf zou ik bladzijden kunnen wijden. Toch wil ik dit nog kwijt. Ik heb er een mens leren kennen waarmee ik bijna mijn ganse loopbaan ben omgegaan, een goed mens, een vrolijke steeds opgeruimde collega Selleslagh Victor.

Met de twee andere onderwijzers, meester Huysmans en meester Hendrickx heb ik altijd goed kunnen opschieten. Toen ik in 1964 besloot op rust te gaan had ik ten volle 41 jaar dienst.

600 jongens zijn mij voorbijgegaan.

Ik heb al de middagen opgeofferd om degenen, die ten achter waren, hetzij in rekenen of in lezen bij te werken.

Ik ben nu al 14 jaar op pensioen en slijt mijn dagen nu verder in een zalige rust.

       Flor Meyers.”

26-02-2012 om 18:11 geschreven door Marcel Van Hoof

1923 – 17 februari : De gemeenteraad stemde met 5 stemmen tegen 4 voor de bouw van

            een nieuwe meisjesschool. (GA-31/7/1923)

1923 – 3 maart : De schoolhoofden De Leers en Hellemans ontvingen volgend bericht

            van het gemeentebestuur :

            “Bij omzendbrief van de gouverneur der provincie aan de gemeentebesturen

            gericht wordt medegedeeld dat de pokziekte thans groote verwoestingen aanricht

            in verscheidene landen van Europa, en dat de besmetting waargenomen is in eene

            vreemde plaats nabij onze grens.

            De omzendbrief bevat onder nr. 2 :

            Aan de hoofden, zowel van private als van openbare scholen, kribben,

            kindertuinen enz., aanbevelen slechts kinderen te aanvaarden die gedurende de

            zes laatste jaren werden ingeënt, of die de pokken gehad hebben.

            Gelieve, wat uw school betreft, zorg te dragen, dat er aan het bovengemelde

            voldaan wordt, en bijzonderlijk te zorgen dat de jaarlijkse herinentingen voor het

            toekomende regelmatig plaatshebben en u deswegens met Mr dokter De Becker

            van Thisselt, gemeenteinenter, te verstaan.”

1923 – 24 maart : Dokter De Becker “ziet af van de behandeling der onvermogende

            zieken der gemeente...”

1923 – 28 april : Het Schepencollege benoemde Juffer Rheinhard als tijdelijk

            waarnemdende onderwijzeres in de gemeentemeisjesschool ter vervanging van

            de zieke titularis mevrouw Engels-Troch en Victor Weyts als tijdelijk

            waarnemdend onderwijzer in de gemeentelijke jongensschool, als vervanger

            van de dienstplichtige Alfons Hellemans.

1923 – Op 8 mei overleed te Leest, rond 18u30 in haar kasteel “de Mot”, Anna Maria

            Jozefina Ghislena Pansius, weduwe Coemans Eugeen Valery. Ze was 73 jaar

            geworden.

            De begrafenis had plaats te Mechelen alwaar zij werd bijgezet in de familiekelder.

1923 – In de nacht van 22 op 23 mei werd er door onbekenden ingebroken in de twee

            gemeentescholen :

            “Rond 2-1/2 u ’s morgens werd Mr. De Leers, onderwijzer, gewekt door het

            gerammel zijner elektrieke deurbel.

            Deze is opgestaan en kort daarna hoorde hij het geronk van eenen vertrekkende

            automobiel aan de school.

            Het gerammel van het voertuig deed veronderstellen dat het voertuig niet in

            goeden staat moet geweest zijn.

            Het moet vertrokken zijn in de richting van Thisselt tot aan de woning van

            wagenmaker Verbeeck, alwaar de lichten aangstoken werden, en de richting naar

            Hombeeck Heike gevolgd werd.

            In de meisjesschool werd over den muur geklommen, een ruit gebroken langs

            welke opening men waarschijnlijk binnen gedrongen is, en de deur geopend.

            In twee klassen dezer school werden verschillige kassen en lessenaars

            opengebroken.

            In de jongensschool heeft men een stoel weggenomen, die aan den

            afsluitingsmuur geplaatst stond.

            Op de koer dezer school bestaat eene staldeur, waar het kiekenkot is, men

            veronderstelt dat men kiekens heeft willen stelen.

            Bij het aanraken der deur is de elektrieke bel in werking gegaan.”

1923 – 1 juni : De Leestse schoolhoofden werden ervan verwittigd dat :

            “vanaf den eersten juni e.k., de nagemelde overwegen op de spoorweglijn

            Mechelen-Terneuzen, op het grondgebied dezer gemeente, niet meer bewaakt

            zullen zijn, en dat de Bareelen zullen afgeschaft worden :

            op overweg nr.3, Kapellebaan, weg naar het Hoefijzer.

            Op overweg nr. 3a, veldbaan tusschen de Kapellebaan en de weg naar de Bist.

            Op overweg nr. 4, aan de woning van Victor Van Herp, weg naar de Bist.

            Op overweg nr 4a, veldbaan op Stuikensveld.

            Op overweg nr. 5b, veldbaan aan boschje Moeremans.  

            Op veldbaan nr. 6a, in de dreef Washer, grooteheide.

            Op overweg nr.6, in de grooteheidestraat, aan de woning Jaak Leemans.

            Wij verzoeken Uld. dus vriendelijk van de kinderen uwer school aandachtig te

            willen maken, op het overtrekken der spoorweglijn op bedoelde onbewaakte

            overwegen voor het toekomende

                               Het gemeentebestuur van Leest.”. 

1923 – Op 5 juli vertrok vanuit Leest een kistje met 2 pistolen en 28 kardoezen, hetzij

            afgestane wapens en schietvoorraad, om via de trein naar een legerdepot te

            Antwerpen verstuurd te worden.

1923 – 26 juli : De Kantonale Opziener van het lager onderwijs maakte bij zijn inspectie

            in de gemeentescholen aanmerkingen nopens de gebrekkige toestand der

            schoolmeubelen en leermiddelen :

            “De ontbrekende leermiddelen en meubelen als banken, enz. voor de

            meisjesschool en deels voor de jongensschool dienen zonder verderen uitstel

            aangeschaft te worden. Ook de gebouwen dienen in goede staat gesteld te

            worden, hetzij door herstelling, hetzij door nieuwe bouwing.

            Aanvraag tot opmakingsplan dient gedaan te worden en het College dient binnen

            de 3 weken aan de schoolopziener afschrift der genomen Raadsbeslissing toe te

            zenden om de staatstoelagen voor ’t onderwijs aan de gemeente niet zien

            onttrokken te worden...”

            (GA-4/8/1923)

1923 – 16 augustus : Frans Coeckelbergh werd benoemd als ontvanger van het

            Weldadigheidsbureel. Hij verving Emiel Meulemans. (GR)

1923 – Op 24 augustus, rond 15u30, veroorzaakte een blikseminslag brand in de woning

            van Edward Van Steenwinkel uit de Kouter.

            Woning en inboedel werden vernield.

            Gazet van Mechelen wijdde er ook een artikel aan in de editie van 27/8 :

            “...Vrijdag namiddag rond 4 ure, hing er een zwaar onweer over onze gemeente.

            De bliksem sloeg in op de woning van landbouwer Edward Van Steenwinkel,

            wonende op den steenweg naar Hombeek.

            De woning werd totaal door het hemelvuur vernield.

            Schuur en stalling, welke gelukkig afgezonderd staan, bleven ongedeerd.

            Van den huisraad, die nogal aanzienlijk is, wordt door verzekering gedekt.”

1923 – Zaterdag 25 augustus – Gazet van Mechelen : Uit Leest :

            “In onze gemeente heeft zich een geval van vergiftiging voorgedaan dat gansch

            het huisgezin van landbouwer Van de Sande treft.

            Maandag l.l. had de familie Van de Sande, bestaande uit zes personen, kaas

            gegeten.Dinsdag daaropvolgend gevoelden ouders en kinderen zich ontsteld,

            lijdende aan geweldige pijnen in den buik en aan de maag.

            Vooral de toestand van den 38-jarigen zoon was zorgwekkend, zoodanig dat hij

            woensdag in de geweldigste pijnen overleed.

            Het parket van Mechelen, van het gebeurde verwittigd, heeft een streng onderzoek

            ingesteld en de overblijvende eetwaren aangeslagen.

            De lijkschouwing van den overledene zal wellicht meer aan het licht brengen.”

1923 – Op donderdag 13 september had er een aanbesteding plaats in het gemeentehuis

            voor de levering van schoolmeubelen en leermiddelen (didactisch materiaal) aan

            de meisjesschool.

            Frans Spiessens uit  Hingene sleepte de bestelling in de wacht voor 2.902,64 fr.

            (GA-23/8/1923 en SC-22/11/1923)

1923 – “Bij Ministrieel Besluit van 6 oktober 1923 werd Mevr. Engels-Troch,

            onderwijzeres der meisjesschool, in beschikbaarheid gesteld met wachtwedde

            van 4.800 fr.”

26-02-2012 om 18:09 geschreven door Marcel Van Hoof

1922 – 19 en 26 februari : Eerste optreden van de nieuwe toneelkring “Rust Roest”

            In de zaal “Van den Heuvel”.      

            Vermeldenswaard : de toegangsprijs bedroeg 3 frank voor genummerde en 2

            frank  voor niet-genummerde plaatsen en de acteursbezetting was gemengd.

            (GvM,28/10/81)

1922 – 2 maart : De gemeente sloot aan bij het “Provinciaal Fonds der meestbegaafde

            kinderen.”

1922 – Op 25 maart ging de gemeente opnieuw een lening aan. Er werd 40.000 frank

            geleend bij het gemeentekrediet.

1922 – 25 maart : De gemeente weigerde zich aan te sluiten bij de Provinciale- en

            Intercommunale Drinkwatermaatschappij der provincie Antwerpen :

            “Overwegende dat de uitvoering van het ontwerp, groote onkosten veroorzaken

            zal, niettegenstaande de beloofde toelagen van staat en provincie, en dat de

            gemeenteinkomsten niet bestand zijn, haar bij te treden inschrijvingsaandeel

            te waarborgen.

            Bovendien dat de gemeente van goed en drinkbaar water voorzien is...”

1922 – 22 april : Maalder Leonard Lauwers kreeg toelating tot het plaatsen van “eenen

            gazmotor van 25 paardenkracht, met dubbelen gazzuiveraar, van ’t merk

            Schmith.”

1922 – 22 juni : Het beheer van “Telegrafen en Telefonen”, bekwam van de gemeente de

            toelating tot het aanleggen “eener Rijkstelefoonlijn en het plaatsen van 4 palen op

            het openbaar gemeentedomein langsheen de Thisseltbaan uitgaande van den

            spoorweg Mechelen-Terneuzen, naar de woning van Alfons Apers, handelaar

            Leest.”

1922 – 26 juni : De gemeenteraad stemde een krediet van 933 fr, te betalen aan de

            gemeente Hombeek, “tot betaling van schoolbehoeften van kinderen der

            gemeente die de school te Hombeek bijwonen”.

1922 – 1 juli :”...Van den genaamde Pieter Jan Campion, militiaan der klas 1909 van

            het 1^e Jagers te voet, nr. 24222 van het stamboek, is tot heden geen nieuws

            ontvangen.

            Alle opzoekingen tot heden gedaan, zijn vruchteloos gebleken.

            Hij moet nog gezien geweest zijn na de gevechten langs de omstreken van Haacht.

            Alles doet veronderstellen dat hij op het veld van eer gevallen moet zijn.”

            (GA)

1922 – 24 juli : Openbare aanbesteding voor de herstelling der buurtsteenwegen.

            Toegewezen aan aannemer Van de Ven uit Breendonk voor 12.670,69 fr.

1922 – 17 augustus : De weduwe Louis Neefs uit de Mechelbaan, ontving van de

            Inspecteur Veearts der provincie volgende onderrichtingen ivm de maatregelen

            die ze diende te nemen tegen de koolziekte :

            “Ontsmetting van de stal, opsluiting der andere dieren gedurende 10 dagen en

            gedurende dien tijd het melk te koken.

            Het mest van den stalling te verbruiken en het andere vee te doen inenten,

            aangezien er over een tiental jaar nog een geval van koolziekte heeft

            voorgedaan.”

1922 – 16 september : Het Schepencollege gaf toelating aan maalder Lauwers tot de

            plaatsing van “ene motor in de maalderij ter vervanging van een stoommachien.”

1922 – In dezelfde zitting van het Schepencollege werd Mejuffer Rheinhard tijdelijk

            waarnemend onderwijzeres benoemd, in vervanging van Alfons Hellemans,

            “militiaan van 1921, ingelijft bij het leter tot vervulling van zijne diensttermijn.”

            Wedde : 4.800 fr en 200 fr woonstvergoeding.

1922 – Op 28 september deed Jan Baptist Robberechts uit de Biest een aanvraag

            “om de speciale korting te bekomen na geledene oorlogsschade tot het verkrijgen

            van een maaimachine met piktoestel.”

1922 – 5 oktober : Landbouwer Pieter J.B. Emmeregs uit de Tiendeschuurstraat vroeg

            deze korting voor de aankoop van een werkpaard :

            “...dezen persoon heeft 2 paarden moeten inleveren aan de Duitschers tijdens

            de bezetting, en een derde paard is bij den aftocht der Duitschers medegenomen

            tot het doen van hun vervoer...”

1922 – Bij beraming van 7 oktober 1922 besloot de Raad tot heffing voor 1922 en

            1923 van :

            40 opcentiemen op de grondbelasting.

            50 opcentiemen op de belasting op dei nkomsten der roerende in België

            aangewende kapitalen.

            50 opcentiemen op de bedrijfsbelasting op de in België gemaakte winsten in de

            nijverheids-, handels- of landbouwexploitaties en op de winsten der vrije

            beroepen, opdrachten of betrekkingen alsook op alle winstgevende bedieningen,

            andere dan voormelde exploitaties.

            Deze heffing genoot goedkeuring bij Koninklijk Besluit van 17/2/1923.

1922 – 21 december : De schoolhoofden De Leers en Hellemans kregen bericht van het

            gemeentebestuur dat :

            “bij beslissing van het schepencollege, de aankopen van brandstoffen voor de

            verwarming der klassen, voor de toekomst, bij kolenhandelaars inwoners der

            gemeente dienen gedaan te worden en niet bij personen andere gemeenten

            bewonende...”

1923 – Dat jaar noteerde men te Leest 41 geboorten, 19 overlijdens en 16 huwelijken.

            Er waren 146 schoolplichtige jongens en 164 schoolplichtige meisjes.

            Zoals vorig jaar waren er weer verschillende gezinshoofden die hunne plichten

            verwaarloosden  en hun kinderen niet naar school zonden, sommigen onder hen

            werden daarvoor beboet door de vrederechter.

1923 – De landbouw te Leest dat jaar:

            “Uit genomen inlichtingen blijkt dat den oogst voor 1923 was :

            voor rogge : van mindere opbrengst dan een gewoon jaar;

            voor tarwe : van tamelijk goede opbrengst;

            voor haver : goede opbrengst;

            de gerst was minder van opbrengst dan van een middelmatig jaar;

            het vlas was van goede opbrengst en werd aan hoge prijzen verkocht.

            De vroege en late aardappelen waren van middelmatige opbrengst.

            Het hooi- en toemaatgras was van goede opbrengst.

            Den voederbeet was van goede opbrengst, doch de andere voedergewassen waren

            van slechte opbrengst.”

            (SC-28/8/1924)

1923 – In de gemeente waren er twee motorvoertuigen : bij Jan Frans Piessens uit de

            Blaasveldstraat “een overdekt voertuig” en bij Hendrik Verbeeck “een

            niet-overdekt voertuig”.

            (GA-3/4/1923)

1923 – “...In de gemeente bestat geen brandweerkorps, noch is er blusmateriaal

            voorhanden.

            Met de stad Mechelen bestaat wel een mondelinge overeenkomst tot hulpverlening

            bij brandongevallen. (Korps gehucht Battel)”

            (GA-24/5/1923)

1923 – De gemeentebegroting van 1923 voorzag een som van 300 fr als vergelding

            “aen den Pokzetter”. (GA-31/1/1924)

1923 – “...In Leest was er slechts één veekoopman aanwezig, namelijk Jan Frans

            Selleslagh uit de Kapellebaan.

            Slachters of beenhouwers zijn er in de gemeente niet aanwezig...”

            (GA-21/11/1923)

1923 – “...Te Leest waren 3 pensioentrekkende oorlogsinvaliden :

            -De Hondt Jan Edward, zonder beroep

            -De Leers Jan Baptist, onderwijzer

            -Pateet Pieter Jan, beambte bij de belastingen.”

            (GA-17/1/1923)

1923 – 12 januari – Gazet van Mechelen : Uit Leest.

            “...Zondag 14 januari ten 10-1/2 ure voormiddag, belegt het Christen Syndicaat

            van Sp. P.T.T. en Z. hier eene algemeene vergadering in het lokaal “de Proef”

            bij de heer Jan Huysmans, Leest-Dorp.

            De heeren Doms, Suetens en Saerens zullen er het woord voeren.

            Alle hand- en geestesarbeiders worden verwacht !”

26-02-2012 om 11:37 geschreven door Marcel Van Hoof

1922 – In dat jaar zou men te Leest 44  geboorten noteren, waarvan 23 baby’s van het

            mannelijke en 21 van het vrouwelijke geslacht. (Er waren 3 doodgeborenen,

            allemaal jongetjes)

            Er werden 12 huwelijken ingezegend en er waren geen echtscheidingen.

            14 Leestenaars kwamen te overlijden, waarvan 4 van het vrouwelijk en 10 van het

            mannelijk geslacht.  

            Het aantal kindereren voor het schooljaar 1922-23 beliep tot 322.

            “Verschillige gezinshoofden werden veroordeeld voor onregelmatige

            schoolbijwoning hunner kinderen.”

1922 – Landbouw: (te Leest)

            “Uit genomen inlichtinging blijft dat den oogst voor 1922 was :

            voor rogge, van mindere opbrengst dan een gewoon jaar ;

            voor tarwe, van tamelijk goede opbrengst;

            voor gerst en haver, van slechten opbrengst;

            den aardappeloogst was van goeden opbrengst;

            het vlas was mislukt;

            het hooigras was van slechten opbrengst en het toemaatgras van minder dan een

            middelmatig jaar;

            beet en voedergewassen waren zeer slecht van opbrengst.

            De overgroote droogte is den oorzaak van de mislukking van het grootste deel

            der oogstgewassen geweest.”

           (SC-13/9/1923)

1922 – Stichting van de Boerinnenbond. (KVLV).

                                BOERINNENBOND (K.V.L.V)

In 1922 werd in het lokaal “het Brughuis” de boerinnenbond gesticht onder impuls van pastoor Beuckelaers, Victor De Laet en de juffrouwen Hellemans en Willems uit Leuven.

Mathilde Hellemans was de eerste voorzitster.

Ondervoorzitster werd Antonia De Boeck-Spoelders en schrijfster Leonie Huys.

Andere bestuursleden van het eerste uur : Julie De Laet-Muyldermans, Bertha Polspoel-Patteet en Alida Hellemans-Scheers.

Onderpastoor Cleeren (° 1888, + 1974.) was de eerste proost.

De driemaandelijkse vergaderingen gingen door in de zaal bij Jef Apers en op het programma stonden een godsdienstig woord, een voordracht en als ontspanning werden kluchtliederen gezongen door sommige van de leden.

Enkele jaren later werd te Leuven de B.J.B. gesticht en Leest was een der eerste dorpen met een eigen afdeling. Van toen af werd het ontspanningsgedeelte  op de Algemene Vergadering door hen verzorgd.

De gilde groeide, de zaal Apers werd te klein en men moest verhuizen naar Teughels en later nog was men verplicht omwille van de oorlogsomstandigheden te vergaderen in klaslokalen en ook al eens bij Frans Huybrechts.

Ter gelegenheid  van het 25-jarig bestaan werd de kapel in de Juniorslaan opgericht.

In 1946 kwam pastoor Coosemans naar Leest. Hij zorgde spoedig voor een ruimere vergaderzaal,de thans bestaande parochiezaal.

Het was toen dat juffrouw Rheinhard én de taak van voorzitster én van schrijfster op zich nam.

In die periode kwamen uit Leuven richtlijnen om de werking uit te breiden tot alle vrouwen.

De boeren- en tuindersvrouwen zouden langs technische lessen meer inzicht krijgen in hun stand- en beroepsbelangen.

Toen wisselde de organisatie van naam, in plaats van Boerinnenbond werd het Parochiale Vrouwengilde en in die jaren kende de gilde een geweldige bloei.

Bij de viering van 35-jaar op 5 juli 1959 noteerde men 200 leden.

In 1966 werd door het bisdom Frans Lornoy aangesteld als pastoor te Leest, hij werd meteen de nieuwe proost.

Mevrouw Alida Hellemans-Scheers werd voorzitster en Mevr. Marie Polfliet-De Prins schrijfster.

Hilda Vloebergh – Silverans werd verantwoordelijke voor de speciale actie voor de jonge gezinnen.

Ter gelegenheid van het 50 jaar bestaan organiseerde de Leestse gilde een luchtdoop naar Rome. 49 personen namen daaraan deel.

De jubelviering ging door op 24 september 1972 met een tentoonstelling van oud alaam, tijdschriften en allerhande feesten.

Rond die tijd was men te Leuven tot de algemene benaming gekomen van K.V.L.V. (Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen)

In 1982, bij het 60-jarig bestaan, telde de vereniging 230 leden.

(Alice De Prins in een brochure ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan)

26-02-2012 om 11:34 geschreven door Marcel Van Hoof

1921 – 12 augustus : Burgemeester Bernaerts verzocht de Provinciale Bouwmeester om

            de herstellingen aan de gemeentelijke jongensschool uit te voeren en deze aan de

            meisjesschool te verdagen :

            “...de gebouwen der meisjesschool zijn in 1879 met de giften en opofferingen van

            Katholieke personen opgeeischt op den eigendom en toestemming van Mr. Gillis

            Kuinders van Brussel, welke overleden is en ten kadaster komen zij op naam

            dezer familie dus voor.

            Bij onze kennis bestaat geen de minste bewijs als titel voor de gemeente.

            Mijnheer Bernaerts, burgemeester, heeft dikwijls  bij Madame Gillis

            aangedrongen, tot den afstand der schoolgebouwen en grond aan de gemeente

            waarvoor men beloofde te zorgen.

            Mme. Gillis is sedertdien komen te sterven en den toestand schijnt ons

            onveranderd gebleven.

            In die voorwaarden bevindt de gemeente zich in moeilijke toestand.

            Herstellingen doen als die welke voorgeschreven zijn, aan gebouwen op naam

            van derden, is overbodig, zelfs niet toestembaar wettelijk.

            De besluiters tot uitstel is den last opgelegd van onmiddellijk onderhandelingen

            aan te gaan met de familie Gillis-Kuinders om toestemming tot herstelling

            of afstand  van die schoolgebouwen en grond te bekomen...”

            “...Deze gebouwen zijn door de welwillendheid en met bijzondere toestemming

            en hulp van wijlen Mijnheer Gillis Kuinders tijdens den schoolstrijd van 1879

            opgericht geweest...”

            (GA-2/12/1922)

1921 – 11 oktober : Bij landbouwer en herbergier Egied J. Polfliet brak brand uit.

            Zijn huis en een gedeelte van zijn inboedel werden vernield.

            De brand zou veroorzaakt zijn door de schouw.

1921 – 15 oktober : “Gezien de brug voor voetgangers, liggende over de

            Steinenmolenbeek, voor den Kerkweg, van de Koeistraat naar het hertsveld

            gevaarlijk wordt tot overgang, daar de platen versleten zijn, besluit het

            Schepencollege éénparig tot de herstelling van dit brugske over te gaan op

            kosten der gemeente.”

1921 – 27 november : “Provincieverkiezing. Het kiezerspotentieel van de gemeente

            Leest zag er als volgt uit : 466 kiezers-mannen voor de Kamer, 459 mannelijke

            en 429 vrouwelijke kiezers voor de gemeente.”

            (GA-19/12/1922)

25-02-2012 om 18:27 geschreven door Marcel Van Hoof

1921 – 8 juli : De gemeenteraad stemde een toelage van 100 fr voor de vrije

            volksboekerij der gemeente.

            “Bij deze beraming is machtiging gevraagd om die boekerij te mogen inrichten

            in eene afhankelijkheid der gemeente meisjesschool.”

            (GA-13/8/1921)

            Die machtiging kwam er en de boekerij werd ingericht in de lokalen der

            toenmalige meisjesschool in de Kouter. (het latere parochielokaal)

            Op 1 januari 1923 waren er reeds voor 640,66 fr uitgaven verricht en beschikte

            de boekerij op dat moment over 173 boeken.

            Enkele citaten uit de “Inwendige verordening van het bestuur”.

            “Art.1 : De boekerij wierd ingericht door den Vlaamschen Studiekring van Leest.

            Zij wordt bestuurd door het bestuur van den studiekring, dat samengesteld is uit

            vier leden, te weten : den geestelijken bestuurder, den voorzitter, den

            ondervoorzitter en den schrijver.

            Art. 6 : In de keus der boeken zal het bestuur niet uit het oog verliezende dat de

            Boekerij uitsluitelijk ingesteld is om te verzedelijken en te onderwijzen, alle

            werk, dat niet tot dit doel zou strekken, ter zijde stellen.

            Art. 8 : Bij het te niet gaan van den studiekring gaat het bestuur der boekerij over

            in  de handen der commissie van de boerengilde, afdeling van den Belgischen

            Boerenbond van Leuven, bij het te niet gaan der boerengilde gaat het bestuur

            over in handen der parochiale geestelijkheid van Leest.”

            De officiële benaming zoals vermeld op het zegel was “Studiekring Volksboekerij

            Leest”.

            De Leestse studiekring werd gesticht door de toenmalige onderpastoor Bernard

            De Groef en had als doel de bevolking te onderrichten.

            Dit gebeurde door in herbergen lessen te geven voor geinteresseerden.

            Lesgevers waren o.a. meester A. Hellemans die spraakkunst gaf, meester V.

            Selleslagh  voor rekenen en onderpastoor De Groef voor godsdienst en algemene

            vorming.

            De ondertekenaars van het boekerijreglement waren : Bernard De Groef

            (onderpastoor te Leest van 1919 tot 1924), een vurig liturgist die ooit weigerde

            een misviering te beginnen omdat er onvoldoende misdienaars waren, als

            geestelijk bestuurder en bibliotecaris ad interim, (niemand bezat op dat moment

            het officieel diploma van bibliotecaris, en een priester mocht deze functie

            waarnemen) Viktor Selleslagh als voorzitter, Theofiel Spruyt als ondervoorzitter

            en schrijver Alfons Hellemans. Laatstgenoemde verrichtte van in het begin tot bij

            het verdwijnen der boekerij (1946) het werk van biblioecaris.

            In 1923 behaalde meester Hellemans het officiële diploma van bibliotecaris.

            Latere bestuursleden waren Victor De Laet, onderpastoor Cleeren en Maria

            Rheinhard.

            Op 6 januari 1928 werd de Leestse boekerij lid van de “Katholieke boekerij

            Antwerpen”.

            De boeken werden aangekocht met subsidies van gemeente, provincie en staat.

            Ook waren er heel wat schenkingen.

            Het leesgeld bedroeg 10 centiem per 14 dagen en men betaalde 10 centiem

            boetegeld per week achterstel. Lidgeld bestond niet.

            De eerste uitleningen gebeurden op 10 september 1922 en de zitdag was

            zondagvoormiddag .

            Op 1 januari 1923 hadden al 87 mannen en 49 vrouwen gebruik gemaakt van de

            Leestse bibliotheek.

            Later kon de jeugd boeken lenen op vrijdag vanaf 17u30 want er werden

            jeugdboeken aangekocht, waardoor het aantal uitleningen gevoelig steeg.

            In 1925 werden 947 boeken en/of tijdschriften uitgeleend, in 1937 waren er dat

            885 stuks. Te Leest werd gelezen.

            In 1943 bedroeg het aantal ingeschreven boeken 1059.

            Toen kwam de oorlog, de boekerij bleef weliswaar geopend tot 1946 maar er

            kwam sleet op.

            Vele boeken waren verouderd en ht meubilair diende aangepast.

            Geld was er niet te veel, een nieuwe tijd was in ’t zicht.

            Er werd gepoogd opnieuw te starten, o.a. met Jan De Decker maar er kwam geen   

            wind in de zeilen.

            In de jaren vijftig moest van de toenmalige pastoor Coosemans het lokaal waar de

            boekerij gehuisvest was gedeeltelijk ontruimd worden, de boeken werden

            overgebracht naar de nieuwe chirolokalen tegen het kerkhof alwaar ze in de

            vergetelheid raakten.

            Een aantal werd gelukkig gered door Guido Hellemans, de rest wellicht

            vernietigd...

            (G. Hellemans – DB-december 1983)

            In 1984 vroeg Gust Emmeregs, naar aanleiding van het agendapunt dat de

            verbouwing en uitbreiding van het Mechelse bibliotheekcomplex goedkeurde

            hoever het stond met de plannen voor een afdeling van de bibliotheek in Leest.

            Goed nieuws voor de Leestenaren, die bibliotheek zou er komen.

            De plannen voor de bouw van een filiaal in het oud-gemeentehuis van Leest

            waren rond, en wachtten nog enkel op de goedkeuring van de Mechelse

            brandweerkommandant Hendrickx.

            (DMW-1/3/1984)

            Op zondag 11 oktober 1987 kreeg Leest een nieuwe uitleenpost van de stedelijke

            Openbare Bibliotheek van Mechelen. Het was voor de hoofdbibliotheek de 19^de

            uitleenpost op een andere locatie en werd ondergebracht in twee lokalen naast het

            vroegere gemeentehuis (het vroegere schoolhuis), Ten Moortele 1bis.

            Het postkantoor diende daarvoor verplaatst te worden naar het vroegere

            gemeentehuis.

            Een belangrijke gebeurtenis voor Leest zei burgemeester Joris in zijn

            gelegenheidstoespraak. Een belangrijke opdracht ook voor de scholen in Leest

            om de kinderen de weg naar de bibliotheek te wijzen. Vlaanderen heeft lezers

            nodig  en lezer wordt men pas na vele jaren, aldus de burgemeester.

            De Leestse uitleenpost telde zo’n 6.000 boeken ondergebracht in een 20-tal

            rubrieken.

            De bibliotheek van Leest was open elke zondag van 10 tot 12 uur en  elke

            donderdag  van 15 tot 18 uur.

            Het lidgeld bedroeg 100 frank per jaar en leden onder de 14 jaar dienden

            niks te betalen.

            (GvM,13/10/87)

25-02-2012 om 18:21 geschreven door Marcel Van Hoof

1921 – Op 15 maart 1921 stierf er nog een Leestenaar ten gevolge van de oorlog.

            Petrus Alfons Van Hoof was te Leest geboren op 6 mei 1894 als zoon van Frans

            Eduard en van Maria Louise “Wiske” Huys.       

            Zijn ouders baatten de herberg “In de Groene Linde” uit op het Dorpsplein.

            Fons diende bij het 14^e Linieregiment.

            Nadat bij de familie Van Hoof een bericht was toegekomen dat hun zoon Theofiel

            was gesneuveld, werd Fons, die door het oorlogsgas was aangetast, uit een

            hospitaal naar huis gebracht als invalide.

            In feite ontbreeekt zijn naam op de arduinen gedenksteen van 1920.

1921 – 2 april – Gemeenteraadszitting :

            Pieter August Cnops, voorzitter van het Bureer der Kerkmeesters van den H.

            Nicolaus, ontving “de Burgerlijke medalie van 1^e Klas”, voor zijne diensten

            gedurende ruim 25 jaar bewezen.

            Grafmaker Petrus Spruyt werd vervangen door Hendrik Gregoor Van den Vondel,

            een landbouwer uit de Scheerstraat.

            Jaarwedde : 125 fr.

1921 – 24 april : Gemeenteraadsverkiezing

            Er waren twee katholieke lijsten, namelijk :

            Lijst nr. 1 met:                                                           Lijst nr. 2 met :

            Verschueren, schepen, aftredend                 Bernaerts, burgemeester,aftredend

            Beullens, aftredend raadslid                         Verbergt J.B., schepen, aftredend

            Lemmens Marcelin                                       Selleslagh J.,raadslid, aftredend

            Polspoel Alfons R.                                          Van den Brande K.L.,raadslid,aftr.

            Busschot J. Prosper                                       Apers Jozef A.,raadslid aftr.

            Piessens Jan Frans                                         De Maeyer Frans Jozef

            De Wit Jan T.                                                 Van Boxem Jaak Edmond

            Apers Frans Alfons                                        Leemans W.Lodewijk

            Nuytkens Jan Louis                                        Spruyt Jan Baptist

            Op lijst 1 (“Blekken”) zouden worden verkozen :

            Th. Verschueren (die eerste schepen zou worden) 79 stemmen

            Frans Beullens 283 stemmen

            Marcelin Lemmens 430 stemmen

            Alfons Polspoel (werd tweede schepen) 443 stemmen

            M.J.Prosper Busschot 429 stemmen.

            Op lijst 2 (“Sussen”) :

            Jaak Bernaerts (bleef burgemeester) 65 stemmen

            Jan Bt. Verbergt 333 stemmen

            Joseph Selleslagh 392 stemmen

            Karel L. Van den Brande 405 stemmen.

            (GA-29/4/1921)

1921 – De zitpenningen, aan de leden der burelen bij de gemeenteverkiezing te betalen,

            bedroegen 20 fr voor de voorzitters en 10 fr voor elke bijzitter en sekretaris.

            (GR-2/4/1921)

25-02-2012 om 18:16 geschreven door Marcel Van Hoof

1920 – 13 november : Het Schepencollege ging over tot de opening van de ingekomen

            biedingsschriften, tot het leveren van 25 schoolbanken van 2 zitplaatsen voor de

            gemeentelijke jongensschool.

            Arnold Teughels uit Leest en Jozef Teughels uit Hombeek kregen de toewijzing

            mits 2.375 fr.

1920 – 13 november : In dezelfde vergadering kreeg Emiel Polfliet toelating tot

            “plaatsing in zijn werkhuis van Naphtemotor van 3 paardenkracht tot het

            schagen en draaien van hout.”

            (Emiel Polfliet was wagenmaker)

            Een toelating was er ook voor schrijnwerker Noldus Teughels “tot plaatsing van

            Naphtemotor van tien paardenkracht, tot beweging van schaaf, zaag en

            draaitoestellen voor hout.”

1920 – In november werden plakschriften uitgehangen om wapens en schietvoorraden in

            te leveren.

1920 – 27 november : Alfons Hellemans werd, met vijf stemmen op vijf, benoemd als

            onderwijzer in de gemeentelijke jongensschool.

            Jaarwedde : 4.800 fr + 200 fr verblijfsvergoeding.

1920 – “...Op den 12 en 13^e december 1920 is er te Leest, Koeistraat, in eene danstent

            bal gehouden geweest, ondanks verbod van de overheid.

            Initiatiefnemer was Petrus Verbeeck, wagenmaker en herbergier.”

1920 – 31 december : Jan Baptist De Leers en Isidoor C. Van Hoof werden aangeduid om

            de volkstelling te doen.

1920 – 31 december : Leest telde 1.688 zielen, waarvan 864  van het mannelijk en 824

            van het vrouwelijk geslacht.

1921 – De kosten van “eeuwigdurende vergunning van begraafplaats op het kerkhof te

            Leest” bedroegen 150 fr per vierkante meter, waarvan 100 fr de gemeente ten

            goede kwam, de overige 50 fr was bestemd voor het weldadigheidsbureel.

            “Voor het plaatsen van een lijk wordt gevraagd om 2 m lengte op 0,90 m

            breedte en 2 m op 1 m.”

            (GA-25/4/1921)

1921 – Het getal ingeschrevenen voor de nationale militielichting van 1921 beliep tot 21.

1921 – “Het getal kinderen dat te Leest kosteloos onderwijs genoot bedroeg voor het

            schooljaar 1921-22 :

            voor de jongens 84 (en 47 kosteloos gedoogde)

            voor de meisjes 67 (en 30 kosteloos gedoogde)

            28 woonden de school bij te Hombeek, waarvan 9 kosteloos rechthebbenden en

            19 kosteloos gedoogden. Van deze laatsten betaalde de gemeente ook de

            schoolbehoeften aan de gemeente Hombeek terug.” (GA)

1921 – Dat jaar besteedde de gemeente Leest 13.920 fr aan wegeniswerken.

1921 – Landbouw in 1921 :

            “Uit genomen inlichtingen blijkt dat den oogst van dat jaar was als volgt :

            Voor rogge van middelmatige opbrengst ; voor tarwe van minder opbrengst dan

            een gewoon jaar ; voor gerst, haver en vlas, van zeer slechten opbrengst ;

            de aardappeloogst was van zeer slechten opbrengst, de opbrengst van hooi was

            zeer slecht, en voor het toemaatgras een weinig beter dan voor het hooi.

            Beet- en voedergewassen ontbraken ; deze waren tengevolge de overgrote

            droogte geheel mislukt, en het gemis aan dit voeder, heeft de landbouwers

            veel gevergd, tot voeding van hun vee.”

            (SC-24/8/1922)

1921 – De wedde van de gemeentesecretaris beliep dat jaar 5.922,91 fr.

            (GA-28/7/1923)

25-02-2012 om 18:10 geschreven door Marcel Van Hoof

1920 – Op 5 juni 1920 verbleven er nog 2 vluchtelingen in het dorp : Cyriel Van Neste,

            handarbeider en zijn echtgenote Flavia Messiaan, beiden uit Moorslede.

            Ze verbleven in de Winkelstraat.

1920 – 25 juni – De Volksstem : “Werkongevallen te Mechelen

            Een drijtal werkongevallen deden zich op een paar dagen voor in de groote

            werkhuizen der Nationale Maatschappij van Spoorwegen (Arsenaal).

            ...

            Vrijdag namiddag rond 4 ure, was de 29 jarige werkman De Decker Jozef,

            wonende te Leest in de Tinneschuurstraat, dewelke er bij het verplaatsen

            van een zwaar stuk ijzer den linkervoet werd geplet.

            De gekwetste werd ter verzorging naar het gasthuis overgebracht.

            Zijn toestand blijkt gelukkig niet ernstig te zijn.”  

1920 – 8 juli : Mathilde Hellemans werd benoemd tot onderwijzeres-schoolhoofd,

            Irma Ackermans tot onderwijzeres.

1920 – 31 juli : “...De verminkte soldaat Jan Frans Verbruggen ontvangt het

            oorlogskruis alsmede het Eereteken van Ridder der Leopoldorde met palm

            en het brevet.”     

1920 – 21 augustus – De Volksstem :

            Vergiftiging te Capellen ten Bosch – Een doode, vier doodelijke zieken

            Het parket van Brussel onderzoekt eene geheimzinnige vergiftigingszaak te

            Cappellen ten Bosch. Tot hiertoe is er een persoon dood en zijn er vier

            doodelijk ziek.

            Ten donderdag morgen de hoeveknecht JULES LAUWERS, 19 jaar van Leest, op

            de hoeve kwam van pachter Andries, te Cappelle-ten-Bosch, vond hij Andries,

            zijne vrouw, zijne moeder en zijne twee dochters, 14 en 10 jaar oud, ten prooi

            aan verschrikkelijke pijnen. Hij verwittigde geburen, die Dr. De Keersmaeker van

            het dorp en Dr. Muyldermans van Hombeek liepen halen, maar toen deze kwamen

            was de 14-jarige Constance reeds overleden.

            Dank aan de spoedige zorgen kon men de andere slachtoffers in het leven houden,

            maar de toestand van de moeder en haar 10-jarige dochter blijft wanhopig.

            Men weet nog niet wat de oorzaak is van het drama.

            Het parket is donderdag namiddag ter platse geweest.”

1920 – 18 september : “...De oud-strijders der gemeente hebben hunne vlag ingehuldigd.

            De gemeente verleende daartoe 1.000 fr toelage.

            Op dezelfde dag had in de kerk eene plechtige mis met gelegenheidssermoen

            door den Eerw. Heer onderpastoor plaats. Deze plechtigheid werd bijgewoond

            door de plaatselijke overheid.

            Na de kerkelijken dienst werd de gedenksteen onthuld aan de gesneuvelden,

            opgericht en geplaatst in de muur der kerk.

            Een gelegenheidstoespraak werd gehouden door den Eerw. Heer onderpastoor

            in zijne hoedanigheid van deelnemer aan den oorlog op ’t front.

            De gedenksteen in arduin met omlijsting bevat de namen der gesneuvelden dezer

            gemeente, namelijk : De Borger Frans, Fierens Ivo, Geerts Jan, Hieckeleers

            Alfons, Huys Jan Frans, Jacobs Louis, Roelants Jan Victor en Van Hoof Theofiel.

            De plaatsing dezer gedenksteen vergde een uitgave van 1.600 fr.

            Daarvan werd 1.374 fr gedragen door giften van inwoners en het tekort 226 fr

            persoonlijk door burgemeester Bernaerts.

            De Eerw. Heer pastoor overhandigde dan aan de plaatselijke overheid de

            doodsbeeldekens met foto dezer gesneuvelde strijders.”

            (GA-17/1/1923)

            Toen het monument werd ingehuldigd was Petrus Alphonsius “Fons” Van Hoof

            nog in leven.

            Nadat bij de familie Van Hoof een bericht toegekomen was dat hun zoon Theofiel

            was gesneuveld, werd Fons, die door het oorlogsgas was aangetast, uit een

            hospitaal naar huis gebracht als invalide.

            Hij zou overlijden op 15 maart 1921.

25-02-2012 om 18:04 geschreven door Marcel Van Hoof

            Op de foto : de meesters van de jongensschool.

            Van l. naar r. : Victor Selleslagh, Flor Meyers, zittend Jan Baptist De Leers en

            uiterst rechts Constant Huysmans.

 “...Onze meester, men kan er van zeggen wat men wil, maar voor de jongens van zijn school, in het bijzonder van zijn klas, had hij toch wel een boontje voor.

Iedere morgen, na het gebruikelijke gebed en de uitvoerige verslagen over de oorlog, kregen we van hem een koekje met vitamines. Echte koekjes !

Ze waren natuurlijk ter handgesteld door het Rode Kruis van België. De Duitsers stonden zulks wel toe, tot gezondmaking van onze jeugd en verbetering van het Germaanse ras.

Vroeger kregen we al vitamines, zo van die bruine doorschijnende bolletjes, waarin men de levertraan kon zien zwabberen.

Geen mens die ze lustte, of liever mocht, daarom werden ze door onze meester eigenhandig zo diep mogelijk in onze mond gelanceerd, opdat we ze zeker zouden inslikken. Van die smeerlapperij moesten we altijd braken...

Maar nu kregen we koekjes, echte koekjes. ’k Weet het nog heel goed, acht langwerpige kartonnen dozen waren er binnengebracht.

Ik heb ze zelf nog helpen aflossen en op de kast zetten, die grote glazen  kast waarin de gewichten waren opgeborgen, achter slot en grendel, alleen de meester kon daarin, en de Jef want die had een sleutel gevonden die ook paste...

Vanaf de tijd dat die koekjes binnen gebracht waren had de meester geen problemen meer om ’s morgens te klas te vagen. Buiten de Jef vormden wij met nog vier anderen de vrijwillige schoonmaakploeg.

Op een dag, onze meester wou aan de dagelijkse uitreiking van de koekjes beginnen, sneed daarom met zijn zakmes een nieuwe doos aan, de voorlaatste.

Groot was zijn verwondering toen hij de doos geopend had en geen enkel koekje meer zag liggen. Alleen een heel klein holletje aan de onderkant was er in die doos te zien.

Dan werd de laatste doos opengesneden, daar staken er nog juist een tiental in.

Geloofde de meester ons nog bij het openen van die eerste doos, dat er waarschijnlijk muizen in de klas zaten, bij het openen van de laatste kon hij dat niet meer aanvaarden.

Hij zou en moest de dader vinden. Groot alarm op de koer, iedereen moest buiten en alleman in de rang voor de klas, de meesters erbij.

Iedereen zou ondervraagd en afgetast worden...

Eén van de andere meesters opperde toen dat hij best de schoonmakers eerst zou ondervragen.

Daar had onze meester nog niet aan gedacht, daarbij die kon hij wel vertrouwen, dat waren stuk voor stuk brave jongens, nietwaar Janneke zei de meester...

Dat is juist meester, zei de Jan die juist voor mij in de rij stond ,daarbij ge weet  gij toch zeker wel dat ik geen koekjes mag. Op dat ogenblik had hij juist de handen in zijn zakken, vielen daar toch juist twee koekjes uit, vlak voor mijn voeten. ‘k Heb die gauw opgeraapt en in de mond gestoken...

Daarop trok Jan de voering van de zakken van zijn broek naar buiten en zei...se meester zie gij maar, alleen een paar stukjes griffel en stukjes krijt en een stuk ijzerdraad vielen op de grond, daarbij nog wat kruimels van koekjes van vorige dagen.

Na een uur, zonder een dader of koekje te vinden mochten we weer in de klas.

De meester stuurde Jef naar zijn madame om twee muizenvallen te gaan halen, ondertussen begonnen we met de zangles.

De meester heeft ons toen een mooi lied aangeleerd “O, Schelde”...

Toen Jef met de muizenvallen kwam opdraven heeft de meester die onmiddellijk opgespannen, een beetje kruimels van koekjes opgelegd, daarbij leerde hij ons hoe we een muizenval moesten plaatsen.

Dat plaatsen van die vallen had wel succes, want de volgende morgen, toen de klas begon zaten er twee platte mussen in...

         Susse”

“Ministerie van Wetenschappen en Kunsten                             Lier, den 24-5-1927,

Schooltoezicht – Gebied van Hoofdtoezicht

Mechelen

Schoolkanton Rumpst.

Mijn waarde Heer Hoofdonderwijzer,

Ik kom daarjuist vanwege den Heer Burgemeester eene uitnoodiging te ontvangen om donderdag a.s. naar Leest te komen. Niet tegenstaande het oogenblik minder goed gekozen is –midden in de conferentiën- wil ik nochtans al het mogelijke doen om de ontworpen vergadering te kunnen bijwonen.

Moeder de vrouw was zoo tevreden over de asperges van Leest, dat ik zinnens ben er mij nog een paar botten aan te schaffen bij de eerste gelegenheid.
Zoudt ge dus de goedheid willen hebben –zoo mogelijk- voor mij er nog twee aan te schaffen tegen donderdag 26 dezer ? In geval van slecht weder en het mij onmogelijk zou zijn dien dag naar Leest te komen, gelieve ze dan ’s anderendaags mede te brengen naar Boom. Met besten en innigsten dank,

        Gansch hartelijk, de Kantl Opziener J. Stuyck.”

In  het augustusnummer van “De Band” van 1983 gaf meester Huysmans toelichting :

-Leest behoorde in 1927 bij het schoolkanton Rumpst (Rumst). Thans bij het schoolkanton Mechelen. Tussenveranderingen waren schoolkanton Boom en schoolkanton Willebroek.

-de toenmalige inspecteur J. Stuyck was  woonachtig te Lier. Bezoek der scholen gebeurde door hem per trein, deels per autobus en verder deels te voet (zoals te Leest), of ’s zomers per fiets. De leerkrachten kregen dan minder dikwijls inspectiebezoek.

-Persoonlijk meen ik mij nog, meer duidelijk dan vaag, de gestalte en fysionomie van inspecteur Stuyck te kunnen voorstellen. Ik herinner me, als leerling, hem slechts eenmaal gezien te hebben in de klas van meester De Leers (1926 of 27). Ik zie de inspecteur nog vooraan staan naast de meester, beiden een gemoedelijk praatje voerend, waarbij meester De Leers, volgens zijn natuur en aandrift, toch de leiding nam, ook graag ’t gesprek in ’t Frans overschakelde en, zoals steeds, gelijk wilde halen.

Wij als leerlingen zagen alles duidelijk, maar begrepen niets...

-Volgens die brief had meester De Leers de inspecteur eens, quasi toevallig, Leestse asperges bezorgd (onschuldige vriendendienst).

Anno 1983 lezen we in stoute kranten hiervoor titels als : Giften in natura. Steekpenningen ? Smeergeld ?

De keurasperges kwamen, dat weet ik, van zijn overbuur Remy Jacobs (Remi van Ivo’s). En die was zo meegevallen, dat hij smaakte naar nog en hij een spoedige nabestelling deed van een paar botten.

“Breng ze morgen maar mee naar Boom, meester”. Zo eenvoudig was dat...”

Stan Gobien, gewezen onderwijzer en schoolhoofd en later inspecteur schreef in 1996 in

 de speciale brochure “Reünie van de Leestse Vijftigjarigen” over de meester :

“...Toen we zes waren moesten we naar de grote school.

Wij, de jongens belandden toen bij meester De Leers in de eerste graad. Hij was toen al een dorpsfiguur. Hij was bijzonder fier op de oorlogswonde onder zijn rechteroog. Meester De Leers was een oud-soldaat die het vaderland écht verdedigd had.

We kregen toen ruim een half uur morgengebed en catechismusvragen aan het begin van de dag. ’s Namiddags voor we naar huis gingen ook nog een half uur gewijde geschiedenis. Tijdens de rekenlessen tekende de meester bij de getallen allerlei dingen die wat te maken hadden met zijn soldatenleven : Belgische vlaggetjes, geweren, bommen en helmen.

Wij zaten in oude, brede banken met z’n vieren naast elkaar.

We leerden er rekenen met een telraam. Het was veel “commandorekenen” of hoofdrekenen in die tijd. De meester zei “drie plus vier” en wees toen met zijn biljartkeu een leerling aan en deze moest dan direct het antwoord zeggen. De biljartkeu diende ook om tijdens de schrijflessen de knokkels bij of weg te werken.
Meester De Leers was destijds ook hoofdonderwijzer en oud-inspecteur Nauwelaerts, heeft ons toen we daar zaten vereerd met een inspectiebezoek.

Toen ik hem een vijftal jaren geleden vertelde dat ik afkomstig was van de gemeenteschool van Leest vertelde hij dat meester De Leers hem steeds was bijgebleven als een “speciaal iemand”. Hij beaamde dat we in die tijd leerden lezen met zijn speciale leesmethode. De eerste zin die we bij meester De Leers leerden was : “De kilometer is het veertigduizendste deel van de wereldomtrek”. Wij moeten nogal eens straffe leerlingen geweest zijn, want ik vermoed dat we toch allemaal hebben leren lezen.

Nog dezelfde week leerden we met de decameter de kilometer afmeten in de Kouter : van aan het café tot aan “het kasteel Moyson” was precies 100 decameter of 10 hectometer of 1 kilometer. We deden er bijna een halve dag over om dat te leren.

Wij kregen bij meester De Leers aardrijkskunde en geschiedenis die nu in het vijfde en zesde leerjaar wordt gegeven : de loop van de Leie, de Schelde en de Maas kenden we van buiten en we konden die aanwijzen op de kaart van België maar we hadden deze stromen nog nooit gezien. We wisten zelfs dat de Zenne er wat mee te maken had, maar de kinderen van de Heide hadden deze rivier nooit van dichtbij gezien.

De geschiedenislessen gingen vooral over de eerste en de tweede wereldoorlog en vooral over koning Albert. Hij werd voorgesteld als de koning-ridder die gezeten op zijn paard de Duitsers in 1918 zo goed als helemaal alleen ons landje had uitgedreven.

Natuurkennis en biologie kregen we ook, maar dan op een praktische manier.

In de groententuin leerden we spruiten en kolen planten. Heel wat belhamels staken deze planten moedwillig omgekeerd in de grond !

We hebben schadelijke insercten uirgeroeid bij de vleet. We brachten in een luciferdoosje eerst meikevers mee en later coloradokevers en de meester reeg deze diertjes aan een lange draad die in de klas was gespannen en verklaarde naarmate de rij beestjes langer werd dat we een flinke inspanning hadden gedaan om het ongedierte uit te roeien.

Muskusratten werden ook betitteld als bijzonder schadelijke dieren omdat ze gaten in de dijken maakten. Het zou wel eens kunnen dat door hun graafwerk de Zennedijk zou breken en dan zou heel Leest onder water kunnen lopen. Daarom moesten die dieren worden uitgeroeid en moesten we er jacht op maken. Maar we werden gewaarschuwd : het waren laffe en verraderlijke dieren die zelfs mensen durfden aanvallen en in de broekspijpen kropen en zo naar boven. Toen we dat vernamen, lieten we de muskusratten met rust.

Toen de meester de klas uit moest, ging hij zijn hond “Fifi” halen, een soort witte keffer met een strik rond de hals. Fifi werd dan op de lessenaar van de meester geplaatst en hield de klas in ’t oog. Als er iemand een bruuske beweging maakte, begon Fifi te blaffen.
In het begin hadden we schrik en niemand durfde haast te bewegen. We geloofden zelfs dat Fifi aan de meester kon zeggen wie er stout was geweest. Later heeft Fifi heel wat te verduren gekregen toen we wisten dat het beestje vermoedelijk meer schrik had dan wijzelf.

De meester had ook een sprekende ekster in een hok achter het schoolhuis.

Meester De Leers had een bijzonder waardevol en onbetaalbaar juweel in zijn bezit : een praline die hij had gekregen van koningin Elisabeth toen hij in het militair hospitaal lag.

Tijdens de lessen lichamelijke opvoeding leerden we marcheren als soldaten en we mochten een stok meebrengen die we dan droegen als een geweer.

Op zeker moment mocht dat niet meer, want er waren klachten gekomen. We waren na de turnles in zo’n militaire stemming geraakt dat we die stokken gebruikten als sabels en er tegenaan gingen als de Witte van Zichem in zijn strijd tegen de sanculotten van Napoleon.

We hebben in die tijd zelfs op het droge leren zwemmen. De meester leerde ons op de speelplaats de schoolslag aan. We deden de bewegingen al rechtstaand. Toen de vacantie begon, zei hij dan wie er kon zwemmen en wie nog wat op het droge moest oefenen.

Wij, de jongens van de Leest-Heide, gingen het uitproberen in de vijver bij Pieter De Prins in de Kleine Heide. Rechtstaand in de modder deden we onze oefeningen, maar zwemmen lukte op die manier niet. We denken dat heel wat voorbijgaande boeren destijds moeten gedacht hebben : “die hebben weer leren zwemmen bij meester De Leers.” Zijn leerlingen uit het Dorp zullen waarschijnlijk hetzelfde hebben ervaren in de vijver bij Jan Spoelders, die van de Winkelstraat en de Tiendeschuurstraat in de Dorpelput, die van het Kruispunt in het Blauw Putteke in de Molenbeek, die van de Geuzen Hoek in de Zwarte Beek of in de Raketput.

We waren zo’n naarstige leerlingen dat we omstreeks 15 augustus al inbraken in de school, niet om er te gaan leren, maar om de halfoogstappelen te gaan proeven. Op de speelplaats stond zo’n appelboom en het was verboden van die appels te eten.

Velen zijn er destijds betrapt door de meester toen ze over het muurtje klommen om een aantal van die verboden vruchten in hun bezit te krijgen...”

25-02-2012 om 11:25 geschreven door Marcel Van Hoof

1920 – 22 mei : Voorstelling van de kandidaten voor de vacature in de gemeenteschool :

            De Queker Florimond, bestuurder der school voor Vluchtelingenkinderen te

            Montreuil d’Argille (Frankrijk) en Jan Baptist De Leers, onderwijzer te

            Eyseringhen.

            Laatstgenoemde haalde 6 stemmen op 6. Hij kwam in dienst op 1 juni 1920.

            (DB-1958)

            Meteen haalde Leest één van haar meest flamboyante en kleurrijke

            persoonlijkheden in huis.

                               MEESTER DE LEERS

Jan Baptist De Leers was geboren te Mechelen op 29 december 1892 en overleed er in 1980 op 88-jarige leeftijd. Hij woonde in het schoolhuis.

In  “ De Mechelse Week”  van 7/4/1983 publiceerde ik ooit :

“Jan Baptist De Leest  was één van de merkwaardigste figuren uit het Leestse onderwijs. Het schoolhoofd van de jongensschool lag aan de basis van talrijke anekdotes.

Iedereen die bij hem school heeft gelopen herinnert zich wel één of ander smeuïg verhaal.

Minder gekend zijn de talrijke conflicten tussen “de Leis” en het gemeentebestuur.

In het gemeentearchief en door gesprekken met Leestenaars vonden we een hoop gegevens over deze kleurrijke figuur.

Hierna enkele van de meest representatieve.

Conflicten met Leestse gezagsdragers.

De strubbelingen die verschillende gemeentebesturen met de meester zouden krijgen waren even talrijk als de ontelbare anekdotes aan zijn naam verbonden.

Zo was De Leers nog geen maand in dienst, toen hij reeds om herziening van zijn wedde verzocht, “want”, schreef hij het Leestse gemeentebestuur, “ik draag twee frontstrepen en ben dus rechthebbend op 9 dienstjaren”.

De verslaggever op de eerstvolgende gemeenteraad alwaar deze opslag diende goedgekeurd, besloot zijn verslag “dat belanghebbende, volgens zijne verklaring wel niet in ’t bezit der frontstrepen is, maar er niettegenstaande recht op heeft...”

De Raad zag daar blijkbaar geen graten in, want hij besloot de wedde van de meester te verhogen met 100 fr en te brengen op 4.200 fr per jaar.

De Leestse “politici”, een zwaar woord voor brave, hardwerkende boerenmensen, die zich ofwel met de “Blekken” of de “Sussen” engageerden, zouden meester De Leers weldra beter leren kennen...

Enkele jaren na zijn indiensttreding verzocht het gmeentebestuur hem dringend “om voor het toekomende de speelplaats der school niet meer door uwe kiekens en eenden te laten belopen. De uitwerpsels dezer dieren bevuilen de speelplaats en de gemakken, en wanneer de kinderen van de gemakken willen gebruik maken, zijn zij verplicht dikwijls eerst de zitten van de uitwerpsels der kiekens te zuiveren.

Het is ons onbekend welke maatregelen de meester nam om dit euvel te verhelpen, maar misschien resulteerde het schrijven van ’t gemeentebestuur in de handelswijze van de meester de weken nadien : hij trok samen met raadslid Apers van de oppositie, op handtekeningenjacht teneinde de herbouwing van de meisjesschool in de Dorpsstraat te beletten, dit tegen de wil van de meerderheid in de Raad.

Dat werd hem niet in dank afgenomen. Het gemeentebestuur diende een klacht in bij “den Hoofdopziener van ’t Lager Onderwijs te Mechelen”.

Twee jaar later ontving hij opnieuw een veelzeggend schrijven : “in uwe hoedanigheid van schoolhoofd der gemeentejongensschool, verzoeken wij u van te zorgen dat er voor het toekomende in en gedurende de lesuren, in de klassen geene hevige woordenwisselingen tussen u en uwe medeonderwijzers meer plaats grijpen, zoals verleden donderdag gebeurden. Dergelijke feiten schorsen de voortzetting der lessen, doen den onderwijzer zijn aanzien verliezen, zowel bij de kinderen als bij de voorbijgangers die op straat stonden te luisteren...”

De relatie tussen het gemeentebestuur en zijn hoofdonderwijzer bereikte een dieptepunt in 1938 met het invoeren van een 4^e graadklas en de daarbijhorende leraar Constant Huysmans. De meester voelde zijn autoriteit ondermijnd en reageerde fel tegen deze vernieuwing.

Volgens hem was een 4^e graadklas een groot fiasco, altijd en in  alle scholen en “handel en stelkunde kunnen niet onderwezen worden, dat begrijpen de kinderen niet...”

Een dossier van meer dan 50 blz. werd hem ten laste gelegd.

Hoofdinspecteur Troch betrok er zelfs de minister van onderwijs bij.

Meester De Leers werd toen tijdelijk onder bijzonder toezicht geplaatst.

Het zou zeker niet zijn laatste botsing worden met het Leestse gemeentebestuur...

Meester De Leers was oorlogsinvalide  en droeg fier zijn decoraties.

Die had hij verdiend toen hij tijdens de oorlog door een schrapnel aan het oog werd gekwetst.

Deze kwetsuur had zijn patriottisch gevoel nog verstevigd : zo werd in de school elk jaar op 17 februari de sterfdag van koning Albert herdacht. Dan moesten alle leerlingen op de speelplaats komen waar de Belgische driekleur voor de gelegenheid werd gehesen en in de klas hingen die dag allerhande foto’s en een geborduurd portret van de betreurde vorst.

Een markante persoonlijkheid zoals “de Leis” inspireerde de Leestse kwajongens natuurlijk tot duizendenéén fratsen, te veel om allemaal te vertellen.

Zo was er die historie met de gestolen appel...

Op de speelplaats van de jongensschool stond er vroeger een appelboom. Daar de meester niet wou dat er schoolkinderen aan “zijn” appels zaten, had hij de boom omlijnd met een cirkel. Het was iedereen uitdrukkelijk verboden daar een voet in te zetten. Dat deden die bengels dan ook niet, wat ze wel deden was met een tiental een sliert vormen, achter elkaar hollen en spelenderwijs luchtsprongen maken. Als bij toeval liepen ze langs de boom en als de meester niet keek verdween menige appel in begerige jongenszakken.

“Soi van Pachter” had echter op een dag tegenslag. Hij werd op heterdaad betrapt door de meester, toen hij zich springend een appel had toegemeten.

Na speeltijd liet meester De Leers de gehele schoolbevolking opstellen in rijen, niemand mocht de klaslokalen betreden, ook de andere meesters niet. De “dader” zou tot voorbeeld gesteld worden. De meester liet hem aantreden en verplichtte hem de appel op de grond te leggen en met zijn voet te pletten. De kleine kwajongen legde de appel echter zo dicht bij de voeten van meester De Leers dat hij, toen hij met een vervaarlijke trap de appel wou vermorzelen, niet de appel trof maar een voet van meester De Leers. Deze laatste sprong toen letterlijk op met de pijnlijke voet in zijn handen, jammerend van de pijn ! Heel de schoolbevolking gierde het uit, niet in het minst de collegae van de meester...

Een laatste willen we nog kwijt : meester De Leers contra onderpastoor Cleeren.

Op 3 november 1932, ’t was kwart voor negen ’s morgens, stapte meester De Leers aan het hoofd zijner kudde kinderen, een 30-tal naar de kerk.

De bedoeling : een gezamelijke biecht die zou afgenomen worden door onderpastoor Cleeren. Toen de meester met zijn pupillen de kerk wou betreden werd dit belet door de onderpastoor die de toegang versperde aan de meester door op de bovenste trap van het kerkportaal te staan. Er brak een felle woordenwisseling uit tussen die twee, meester De Leers zou zich niet aan het uur van afspraak gehouden hebben en was veel te laat gekomen. Het één woord bracht een ander mee en weldra ontaarde de ruzie in een fikse  vechtpartij en vielen er klappen. Voor het aanschijn van de hele klas kinderen rolden de beide kemphanen op de stoffige stenen van het kerkportaal.

De meester zal daarbij wel het onderspit gedolven hebben want onderpastoor Cleeren had in zijn jeugd nog aan boksen gedaan...

In elk geval diende meester De Leers later klacht in bij veldwachter Huybrechts. De afloop daarvan is ons onbekend.

In 1980 overleed Jan Baptist De Leers op 88-jarige leeftijd te Mechelen, de stad waar hij werd geboren en na zijn oppensioenstelling verbleef.

Hij onderhield nog weinig contact met Leest maar de jaren die hij er heeft doorgebracht hebben onbetwistbaar een stempel gedrukt op de leefgemeenschap aldaar.

Helaas was Ernest Claes geen Leestenaar, anders was dat dorp misschien wereldberoemd geworden...”

25-02-2012 om 11:19 geschreven door Marcel Van Hoof

1920 – 17 februari : Brief van de burgemeester van Leest tot het bestuur van “Ons

            Invaliedenhuis”: