1984 – 12 april : Brief van zuster Juanita De Boeck (‘De Band’ mei ’84)

“Liefste familie, liefste medezusters, liefste vrienden,

Laatste brief alvorens ik afreis naar België voor een weldoende vakantie. Waarschijnlijk half mei –wat later dan anders- ter wille van de nieuwe bouw die ik in goede vordering en vooral zekerheid van betaling wil achterlaten.

Ik wil U ook een zalig paasfeest wensen en de vreugde van een nieuw begin op alle gebied. Wat zal ik blij zijn U allen weer te zien.

Ik hoop ook op uw steun te mogen rekenen. Meer dan ooit zal ik het nodig hebben daar de nieuwe bouw vele miljoenen vraagt en het is een grote noodzaak. Al mijn pogingen om iets van Broederlijk Delen te krijgen is weeral mislukt. Waarom ? De redenen zal ik U wel mondeling meedelen.

De bouw gaat goed vooruit. Over drie maand zal de ruwbouw af zijn. Dan moet alles verder afgewerkt worden – licht – water – afvoer van vuil water – gas – lift – vensters – deuren – vloer – muren – kasten en dan de volledige installatie – ook de centrale verwarming. U ziet nog vele miljoentjes.

Vijf en zeventig stervenden wachten op een bed in ons nieuw gebouw en het zal voorlopig maar 25 bedden hebben. U ziet dat er nog een zwaar werk voor ons ligt. Ik zeg ‘ons’ want het gaat ook uw aller werk zijn. Wat een prachtig getuigenis zal dit zijn van de naastenliefde die verder reikt dan de familie of het land. Het is nodig in deze revolutionaire wereld nog eens te voelen hoe Jezus weldoende rondgaat onder ons.

Enkele suggesties : papierslag – bijeenhalen van vele medicamenten – geld – een deeltje van Broederlijk Delen – een dansavond – toneelavond – filmavond… Kan de fanfare soms iets doen ? En de Leestse Feesten  ? En Hombeek ? En de scholen ? Ik laat alles aan U over en reken op U allen. Dank bij voorbaat.

Ik spreek nog eens over het peterschap over één van onze kinderen – 10.000 fr. per jaar om te helpen een kindje op te voeden en nu denk ik ook aan een ‘bed voor een stervende’, kan een zelfde som zijn. We zoeken daar nog een beter idee voor. Denk er ook eens over na.

Tot binnenkort. Dit is de Paasvreugde brengen aan een mens uit een ver land.

      Juanita. Zr. De Boeck.”

(Zie ook in deze Kronieken : ‘Zuster J. De Boeck opnieuw naar Chili’, 16 juli 1984)

Alvast de Chiro ging in op haar verzoek :

“…vermits het oud-papier weer een ‘centje’ waard is, heeft Chiro-Leest haar vorige papier-omhaling, als ‘Broederlijk Delen’ voor dit werk verricht.

Als resultaat : twee containers werden gevuld, dank zij de omhaling in Leest en een vracht papier van ‘De Naeyer-Willebroek’. Er werd een gewicht bereikt van 12.350 kgr. en dit aan de prijs van 1,.. fr./kgr. Aldus kan de som van 18.525 fr. aan Zuster Jeanne De Boeck bij haar komst overhandigd worden…” (‘DB’, juni ’84)  

1984 – 12 april – De Mechelse Week :

Coördinatievergadering der Mechelse P.V.V.-Wijkafdelingen

“Dat het PVV-voorzitter Herman Empsen ernst is rekening te houden met de wensen en de grieven van de Mechelaar, bewees hij zopas door de voorzitters en afgevaardigden van de 7 Mechelse wijkcomités (Brusselsesteenweg, Antwerpsesteenweg, Tervuursesteenweg, Leuvensesteenweg, Muizen, Leest-Hombeek-Heffen en Walem) bijeen te roepen voor een contactvergadering.

In zijn welkomstwoord beklemtoonde de voorzitter en gespreksleider Empsen nogmaals dat zijn politiek bureau gespreid is over elke wijk, over elke straat van gans Mechelen, dicht bij de burgers zelf. Vandaar dat hij zo’n groot belang hecht aan de rol van de wijkafdelingen voor basiscontact en personenopvang.

Het werd een erg vruchtbare vergadering, waarop –onder leiding van de voorzitter- interessante ideeën en informatie werden uitgewisseld. De verschillende activiteiten van de comités werden gecoördineerd ten einde tot een beter globaal rendement te komen.

Er werd afgesproken het niet bij deze eerste vergadering alleen te laten, maar veelvudliger zulke ontmoetingen te organiseren.

Om nog meer naar ‘de man in de straat’ te gaan, zal men er ook naar streven het aantal wijkafdelingen uit te breiden.

Zeer tevreden over het verloop van de vergadering, dankte Herman Empsen de aanwezigen voor hun medewerking en positieve inbreng. Dat de partij dagelijks nieuwe leden wint is te danken aan het feit dat de PVV-wijkafdelingen flink werk verrichten.
En deze vergadering was nogmaals het bewijs dat de verantwoordelijken er zich met hart en ziel voor inzetten.”

1984 – 13 april – Het Laatste Nieuws : Sportcentrum Leest groeit. (foto onderaan)

“Het geraamte van wat binnenkort het ‘Sportcentrum van Leest’ gaat worden, staat op zijn grondvesten, op de parking van het voetbalveld in deze gemeente, aan de Dorpstraat.

Als de weersomstandigheden wat meezitten, dan staat dit project tegen het einde van deze maand ‘onder dak’.

…” L.D.N.

1984 – 14 april – Het Laatste Nieuws :

            Leestste “gevarenbocht” blijft schrik voor autobestuurders. (foto onderaan)

De negentiggradenbocht aan de tunnel “Steinenmolen”, aan de Kapellebaan, op de grensscheiding Leest-Kapelle-op-den-Bos, blijft voor ongevallen zorgen.
Maandelijks lopen er een aantal auto’s zware averij op of maken zelfs een duik in de privé visvijver, die in deze bocht is gelegen.
De politie van Mechelen is van oordeel dat de huidige wegsignalisatie volstaat om deze ongevallen te voorkomen. Op papier kan dit allemaal wel waar zijn, maar de ongevallen zijn toch wel een bewijs dat het er in de praktijk wel anders aan toe gaat.

Firmain Verlinden, gemeenteraadslid uit Hombeek, pleitte, net als de buurtbewoners, voor het aanbrengen van vangrails. Al jaren. Maar dat is voor de politie een overbodige, zelfs nog gevaarlijker maatregel. Voorlopig blijft het bij veel geklets op papier.
Moeten er dan toch eerst doden vallen ?

Foto’s :

-Het ‘geraamte’ van het ‘Sportcentrum Leest’…

-Onderstaande foto dateert van enkele dagen geleden. Dhr. Crabbé (55), uit Meise :

“Ik reed hoogstend 40 km/u. Mijn voertuig ging op de kasseien aan het dansen. Ik had er geen controle meer over.” De h. Crabbé had geluk. Zijn auto ramde wel enkele verkeerspaaltjes in de prak, maar bleef gelukkig in de sloot steken.“Ik had geluk, want ik kan niet zwemmen”, zei de man, nadat hij van zijn “glijpartij” even bekomen was.
Bewoners zeggen ons dat er maandelijks enkele ongevallen gebeuren. Iedereen vindt het onbegrijpelijk dat er niets aan wordt gedaan.(...) Leo De Nijn.”