1993 – 4 september : Viering Gouden Huwelijksjubileum
Van Frans Huysmans en Maria Van Epperzeel. (PB, 20/10)

Frans Huysmans was geboren te Ekeren op 20 mei 1917 en hij overleed in het A.Z. Sint-Jozef in Mechelen op 21 april 1994.
Hij was lid van de Bond der gepensioneerden van Leest, van de Kon. Fanfare St.-Cecilia, van de Landelijke Gilde en van Ziekenzorg. Frans was ook krijgsgevangene 1940-45.

“Bompa, altijd was je er voor ons
Stil zittend in je zetel
sloeg je alles gade
met weinig woorden
was je met alles akkoord
toch is het nu echt stil geworden
in huis
nu jij er niet meer bent
doch…je hart bleef bij ons…”
(Uit zijn gedachtenisprentje)

Maria Van Epperzeel (foto onderaan) was te Leest geboren op 25 november 1921 en er overleden op 9 oktober 1996. Ook zij was lid van de Gepensioneerden, van Ziekenzorg en van de fanfare, evenals van de K.V.L.V.

“Maria is de moeder van Nicole Huysmans en de schoonmoeder van Hubert De Borger. Door haar kleinkinderen, Maggy en Steven De Borger, werd ze steeds ‘Bonneke’ genoemd. Maria was altijd een en al vrolijkheid en optimisme. Steeds had ze een stralend lachend gezicht op. Heel haar leven was ze zo goed als op alle fanfare-organisaties aanwezig.”
(“T&T”, december ’96) 

“Bonneke, iedereen kende je vrolijkheid en goedheid. Vol optimisme en moed. Steeds een stralend lachend gezicht, zelfs nu nog kon je glimlachen en een knipoogje werpen.
Tot het bittere einde bleef je vechten en had je hoop. Steeds was alles goed : al wat we zegden, als wat we deden. Steeds was je antwoord “ja” heel goed… en plots werd het heel stil in huis nu jij er niet meer bent, doch je hart blijft bij ons.
Er was nog zoveel te zeggen, zoveel om te doen, zoveel om te laten zien, zoveel om te delen. Je bent nu van ons heengegaan maar bij ons, bonneke, blijf je steeds bestaan.
Missen zullen we je zeer en aan je denken keer op keer.
Bonneke, je bent 1 uit de duizend.
   Maggy.”
(Uit haar gedachtenisprentje)

1993 – 4 september : Jaarlijkse reis KWB
Bestemming : Villers-la-Ville Doornik. (PB, 11/8)

1993 – Woensdag 8 september : ‘Beter Bewegen’ - Turnlessen KVLV
“Wij hernemen onze turnlessen op 8 september om 19.30 uur in de turnzaal van de stedelijke basisschool te Leest. Inlichtingen bij Julia Lamberts.” (PB, 8/9)

1993 – 11 september : Gouden Bruiloft Jan ‘Remi’ Spoelders-Rosalia Buelens
Remi werd als jongste van drie te Leest geboren op 4 december 1911. Rosalia zag het levenslicht te Hombeek op 21 december 1917. Zij was de oudste van dertien kinderen. Het paar stapte te Hombeek in het huwelijksbootje op 11 september 1943 en heeft drie zonen en zeven kleinkinderen.
De jubilaris begon op veertienjarige leeftijd als landbouwer te werken. Hij was verschillende jaren boswachter en gemeenteraadslid te Leest. Zijn echtgenote zorgde voor het huishouden. Remi deed in 1931 legerdienst en was krijgsgevangene in Oostenrijk. Hij hield van tuinieren, lezen en televisie kijken en tijdens de winter deed hij aan mandenvlechten. Remi Spoelders was 21 jaar lang muzikant bij de fanfare Arbeid Adelt (de “Sussen”).
Rosalia hield van bloemen, koken, handwerkjes en kruiswoordraadsels. Sinds ’78 woonde het gouden paar aan het Heike 59 te Hombeek. (GvA, 11/9) 

Jan ‘Remi’ Spoelders overleed in het A.Z. Sint-Maarten te Mechelen op 11 augustus 1999.
Als oud-strijder 1940-45 en krijgsgevangene was hij vereerd met verscheidene eretekens.
Rosalie Buelens overleed in hetzelfde ziekenhuis op 15 augustus 2001.
(Zie ook in deze Kronieken : 2 november 1954 toen hij een visarend had neergeschoten en 11/1/1983 : ‘Remy Spoelders is al 50 jaar mandenvlechter’.)

1993 – Zondag 12 september : Jubileumviering Chiro-Vevoc
Volksspelen in wijkverband. (PB, 11/8)

1993 – 14 september – Gazet van Mechelen : Omdat men met haar voeten speelt

NELLY WIL ZICH AAN SINT-ROMBOUTS KETENEN (Foto onderaan)

“Nelly Brusselmans (27) dreigt er mee zich aan de Sint-Romboutstoren vast te ketenen indien de verantwoordelijke instanties haar nog langer van het spreekwoordelijke kastje naar de muur zenden.
Perikelen met haar ex-werkgever die uiteindelijk in faling ging, zijn er oorzaak van dat Nelly in grote financiële moeilijkheden is terechtgekomen. Om de haverklap staan er deurwaarders aan haar deur op de Kouter in Leest.
Nelly zegt dat ze haar schuldeisers best zal kunnen betalen vanaf het ogenblik dat zij zelf de enkele honderdduizenden die ze “nog moet trekken” in haar bezit zal hebben. Maar in die hoek zit er volgens haar weinig of zelfs helemaal geen beweging.
Nelly Brusselmans was tussen augustus 1991 en mei 1992 als dienster tewerkgesteld in taverne Nimrod op de Liersesteenweg. Daar zwaaide in die periode Serge De Coninck de plak. De zaak ging omstreeks juli –uitgerekend in de periode dat Nelly aan zee met vakantie was- op de fles. Nelly vernam dat nieuws pas toen ze terug thuis was.

Geen loon
“Ik heb in 1992 geen frank loon gezien. De baas beloofde dat hij de zaak zou regelen, maar hij heeft me bedrogen. Ik verdiende 206 frank per uur”, zegt Nelly die narekende dat ze voor haar prestaties in 1992 nog zo’n 150.000 frank te goed heeft.
Vooraleer de faling werd uitgesproken had Nelly Brusselmans echter reeds haar ontslag ingediend. Daaraan ging een bordengevecht in regel tussen haarzelf en de uitbater van de Nemrod vooraf. Verscheidene cliënten waren daar getuige van.
Haar contract eindigde in mei ’92.
Nu blijkt volgens haar dat haar ex-werkgever zich, wat haar betreft, niet in orde heeft gesteld met de RSZ. Daardoor kon ze o.a. haar “C 4”, een document dat nodig is, om stempelgeld te trekken, niet bemachtigen met alle financiële gevolgen vandien.
Van “den dop” hoopt Nelly ook nog eens circa 150.000 frank achterstel te kunnen ontvangen. Ze stempelt maar heeft nog geen frank stempelgeld gezien.
Bovendien kwam ze wegens haar afwezigheid te laat met het indienen van een schuldvordering bij de curator van de faling.

Aan het lijntje
De voorbije weken en maanden is ze bij de diverse instanties steeds maar aan het lijntje gehouden. Ze liep van de ene dienst naar de andere, hing bij de RVA aan de bel, klopte bij de curator van het faillissement Nemrod aan de deur, ging te rade bij advocaten en juristen, legde klacht neer tegen haar vroegere werkgever, ze belde zelfs met minister Miet Smet om haar achterstallig loon te recupereren.
“Het zal allemaal wel in orde komen, eens dat het dossier afgewerkt is”. Aan die beloftes hebben Nelly Brusselmans, haar echtgenoot en hun twee kindjes van vier en zes echter helemaal geen boodschap.
Tot overmaat van ramp dacht de RVA er aan haar uit de werkloosheid te schorsen.
Nelly dreigt ondertussen haar geduld kwijt te geraken.

Deurwaarders
Aan de Kouter in Leest belden ondertussen al wel vijf gerechtsdeurwaarders aan.
Nelly heeft – zegt ze zelf- voor circa 60.000 fr. achterstallige rekeningen te betalen. Schuldeisers zijn de dienst kijk- en luistergeld, de reinigingsdienst, de mazoutleverancier en er is ook nog een ziekenhuisrekening te betalen van toen haar dochtertje diende te worden opgenomen.
“Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan voorlopig niet betalen. We moeten het zien te rooien met 28.000 fr. per maand. Ook mijn echtgenoot is deeltijds werkloos.
Gelukkig maar dat we van mijn moeder gratis in dit huis mogen wonen. Anders was het nog erger”.

Belastingen
Een extra zorg die Nelly kwelt, heeft met de fiscus te maken. Ze is bang wanneer straks een aanslagbiljet in de bus valt. Het is al enkele jaren geleden dat ze nog een aangifte heeft ingevuld...omdat haar vroegere werkgever haar nooit enig loonbriefje heeft overhandigd.
Al die zaken heeft Nelly Brusselmans aangeklaagd gemaakt bij de instellingen die ze voor die dingen bevoegd acht.
”Ze spelen echter met de mensen hun voeten. Als er nu geen beweging in de zaak komt, dan keten ik me aan de Sint-Romboutstoren vast. Opdat iedereen zou weten hoe men met ons solt”, dreigt Nelly Brusselmans.
   Fons Jacobs.”

Foto’s :
-Maria Van Epperzeel.
-Nelly Brusselmans. (foto : GvA)