Grenzen voor een sociaal fatsoen
.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Veel mensen laten zich blijkbaar in slaap wiegen door een aanbod van een ongelooflijk aantal nepspullen (en nepmogelijkheden)... Toegegeven, sommigen gadgets zijn leuk en/of bruikbaar, maar nogal wat dingen zijn niet meer dan verkapte statussymbolen. Hun bezit geldt als bewijs dat men iemand is, dat men er bij hoort, wat dit in de praktijk dan ook mag betekenen. Wellicht toch niet veel meer dan een illusie
Ga maar eens na:
- Vakanties kunnen tegenwoordig het niet exotisch genoeg zijn, en velen rijden rond in een soort associale verkeersmonsters waarmee men een krachtig en niet te overzien statement afgeeft: Ga maar uit de weg want hier ben ik
- Onze GSMs en computerprogrammas voor thuis hebben zoveel functies dat bijna niemand er 10% van gebruikt
Bovendien worden TV en GSM feestelijk misbruikt voor belspelletjes of als een zéér duur middel om zijn stem uit te brengen
- Merkkledij en exclusieve schoolreizen werden voor velen een zware finaciële last, maar men kan zijn kinderen toch niet ontzeggen er bij te horen. Weinig ouders durven of kunnen zich aan de sociale druk van de schoolomgeving ontrekken
- Tussendoorvakanties zijn ook bijna een must, maar ze zijn alleen leuk in exclusieve ski-oorden of wanneer men kan stoefen over een verblijf in zuiderse, bij voorkeur exotische landen... Kwestie van de vrienden scheel te laten kijken van jalouzie.
Gewiekste marketingspecialisten doen hun uiterste best om valse behoeftes te creëren die logisch denkend nauwelijks te verantwoorden of zelfs ronduit dwaas zijn
En, de overheid beweert wel dat we goed beschermd worden door allerlei regels (wetten) en fatsoensgrenzen, maar dat is niet alleen een illusie, maar gewoon een manifeste leugen
Stel je maar eens een paar elementaire vragen, zoals:
- Wat doet de overheid tegen de scholen die dure schoolreizen organiseren omdat (vooral) de overigens goedbetaalde leraars dat leuk vinden?
- Wat doet de overheid (consumentenzaken) tegen het mogelijk creëren en/of stimuleren van gokverslaving via sommige malafide belspelletjes die al etelijke malen openlijk aangeklaagd werden?
- Wat doet de overheid (en de reclamecommissie) tegen de manifeste en onbeschaamde leugens die sommige reclameboodschappen via de TV verspreiden?
Al deze dingen zijn (misschien) belangrijk, maar blijkbaar stelt niemand zich nog vragen. We moeten allang niet meer neerkijken op de oude Romeinen die riepen om hun Brood en Spelen
Wat een schaamteloze commercie ons vandaag biedt is met zekerheid ettelijke keren erger
Die macht heeft, misbruikt macht
Dat moeten veel werknemers ondervinden die voor multinationals werken en waar managers (zéér) rijkelijk betaald worden in functie van het aantal werkplaatsen dat ze kunnen schrappen met behoud (en opvoeren) van de productiviteit
Maar ook met de gewone commercie loopt het fout. De overheid (die er niet in slaagt onze koopkracht te vrijwaren) dwingt zijn burgers te gaan inkopen bij de discounters, waar ze elke service als een te vermijden kost beschouwen. Niet voor niets floreren de vele Doe het zelf winkels, gewoon omdat de vakhandel zichzelf uit de markt prijst
. Men krijgt de indruk dat het van kwaad naar erger gaat, en dat commerciële praktijken van sommige handelaars nauwelijks meer zijn dan gelegaliseerde diefstal.
Uit deze (misschien controversiële) analyse blijkt duidelijk dat alle spelregels in de laatste tien jaar grondig en zelfs zéér grondig veranderd zijn. Geleidelijk worden alle fatsoensdrempels weggeblazen, want het moet allemaal toch kunnen
Uw toegenegen
Erwan
|
