Uit de  brief van Jokobus

        5, 7-8

Heb geduld, broeders en zusters, tot de  Heer komt.

        Denk eens aan de boer, die geduldig blijft wachten

        op de kostbare opbrengst van zijn land, tot de

        regens van najaar en voorjaar zijn gevallen.

        Wees net zo geduldig en houd moed,

        want de Heer zal spoedig komen

10-12-2011 om 07:01 geschreven door lucky  

09-12-2011 om 20:53 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja

        40, 31

Wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht:       

        hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar,

        hij loopt, maar wordt niet moe,

        hij rent, maar raakt niet uitgeput.

09-12-2011 om 07:35 geschreven door lucky  

08-12-2011 om 18:41 geschreven door lucky  

Uit het boek Genesis
3, 9-15 + 20

Toen de mens zich tussen de bomen van de tuin verborgen had, riep de Heer God de mens en vroeg hem: ‘Waar ben je?’
Hij antwoordde: ‘Ik hoorde U in de tuin en werd bang omdat ik naakt ben; daarom verborg ik me.’
‘Wie heeft je verteld dat je naakt bent? Heb je soms gegeten van de boom waarvan Ik je verboden had te eten?’
De mens antwoordde: ‘De vrouw die U hebt gemaakt om mij ter zijde te staan, heeft mij vruchten van de boom gegeven en toen heb ik ervan gegeten.’
‘Waarom heb je dat gedaan?’ vroeg God, de Heer, aan de vrouw.
En zij antwoordde: ‘De slang heeft me misleid en toen heb ik ervan gegeten.’
God, de Heer, zei tegen de slang: ‘Vervloekt ben jij dat je dit hebt gedaan, het vee zal je voortaan mijden, wilde dieren wenden zich af; op je buik zul je kruipen en stof zul je eten, je hele leven lang. Vijandschap sticht Ik tussen jou en de vrouw, tussen jouw nageslacht en het hare, zij verbrijzelen je kop, jij bijt hen in de hiel.’
De mens noemde zijn vrouw Eva; zij is de moeder van alle levenden geworden.

'Vijandschap sticht Ik tussen jou en de vrouw, tussen jouw nageslacht en het hare'.

Uit het evangelie volgens Lucas
1, 26-38

In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea, naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heette, een afstammeling van David. Het meisje heette Maria.
Gabriël ging haar huis binnen en zei: ‘Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je.’
Ze schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had.
Maar de engel zei tegen haar: ‘Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet Hem Jezus noemen. Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Tot in eeuwigheid zal Hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’
Maria vroeg aan de engel: ‘Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad.’
De engel antwoordde: ‘De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God. Luister, ook je familielid Elisabet is zwanger van een zoon, ondanks haar hoge leeftijd. Ze is nu, ook al hield men haar voor onvruchtbaar, in de zesde maand van haar zwangerschap, want voor God is niets onmogelijk.’
Maria zei: ‘De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd.’
Daarna liet de engel haar weer alleen

'Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken'.

In het evangelie van vandaag hebben we gehoord hoe er een ontmoeting plaatsvindt tussen hemel en aarde, tussen God en mens. Een ontmoeting tussen een vertegenwoordiger van God: de engel Gabriël, van Godswege gezonden en een vertegenwoordiger van de aarde: Maria.

Maar wat gebeurt er nu in zo'n ontmoeting? Wat wordt er gezegd, en wat wordt er niet gezegd? Wat gebeurt er wanneer wij in gebed zijn, in een inwendig, persoonlijk gebed? Want wat ons hier in het evangelie wordt voorgehouden, is eigenlijk zoveel als een gebedservaring, een Godservaring, een Godsontmoeting. In dit gebeuren van de Blijde Boodschap van de engel aan Maria is de engel aan het woord, hij spreekt en Maria zwijgt, of beter gezegd: Maria luistert. Eén keer, aan het begin, vertoont ze iets van een reactie, maar niet door iets te zeggen. Die reactie was op het woord van de engel: "Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je." Dat roept niet een zekere ongerustheid, maar een zekere verbazing, verwondering in haar op. De engel stelt haar echter gerust en effent zodoende het pad naar haar hart, waar hij met die boodschap wil terecht komen.

In het hart wil de engel bij Maria binnengaan, en in het gebed wil God met zijn Woord in ons hart binnengaan, want God wil niet alleen ons verstand verlichten, ons iets doen begrijpen, een waarheid aan het licht brengen, Hij wil ook en bovenal met zijn Woord ons hart raken, Hij wil ons zijn heilige Geest meedelen, zijn liefde. God wil ons niet alleen een leer of een inzicht geven, maar de waarheid zelf, de waarheid in eigen Persoon, of de goedheid in eigen Persoon. Daar hoort bij, omdat het God zelf is, dat er ontzag wordt opgewekt in ons hart, eerbied, heilige vrees. 'Maria schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had.' Als dat ontzag voor God er eenmaal is, dan kan God verder gaan, Hij stelt gerust, geeft vrede, en maakt zo het hart ontvankelijk voor vertrouwelijkheid en intimiteit: "Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken."

Maar hoe zal dat gebeuren? Langs welke weg komt de genade van het gebed ons leven binnen? Langs welke weg kan God opnieuw geboren worden met Kerstmis. Maria vraagt: "Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad." En wij vragen met haar mee: Hoe zal dat geschieden? Hoe zal er een grotere vertrouwelijkheid ontstaan met God, hoe krijg ik een hart dat méér aan God is toegewijd, dat helemaal ontvankelijk en vrij is voor Hem. Ik, die zo vast zit aan mijzelf, zo door eigenliefde word beheerst, mijzelf van alles heb toegeëigend en dat ook graag zo houden wil. Hoe zal dit geschieden, dat ik, die méér ben van mezelf dan van Hem, méér van Hem word?
De engel geeft aan Maria als antwoord: "De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken." De heilige Geest, de kracht van de Allerhoogste, niet de kracht van een man, maar van God. Het is geen uitwendige macht, maar een inwendige, zachte kracht. Het is enkel liefde, die alleen op te nemen is in het hart. Het is een zoete, zachte kracht die bezit neemt van het hart.

In het gebed gaat het nog steeds zo met de woorden van God. Deze worden opgenomen in het hart, zoals er van Maria ook staat: "Maria bewaarde al deze woorden - woorden van de engel door de herders overgebracht - in haar hart en overwoog ze bij zichzelf" (Lc 2,19). Als God eenmaal met zijn Geest tot die diepte van ons wezen is doorgedrongen, dat zijn liefde bezit heeft genomen van ons hart, dan geschiedt het woord vanzelf.

Na het antwoord van de engel vernomen te hebben, zei Maria: "De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd." In een oudere vertaling lezen we : "Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar uw Woord". De dienstmaagd des Heren... daarmee begon toch heel die ontmoeting? De vreze Gods, die heilige vrees, dat diep ontzag, die eerbied, dat respect voor de verhoudingen. En dat wordt uitgedrukt in niet zo maar een gevoel, nee, in dat bén ik, ik bén de dienstmaagd des Heren.
Met "Mij geschiede naar uw woord" schept God zelf het jawoord in Maria's hart. God zelf neemt bezit van ons hart en van binnenuit, vanuit ons hart, zeggen wij 'ja' tot het Woord dat God tot ons gesproken heeft. Wij zijn het Woord van God, doordat dat Woord op ons 'ja' vanuit ons hart gezegd, opnieuw vlees aanneemt.

Maar wat is er een stilte nodig om God met zijn Woord tot in die diepte van ons te laten doordringen; wat is er een ingetogenheid nodig, een inkeer, een zelfvergetelheid, dat is niet van deze wereld. Het is wél de genade van de Advent, die stille tijd, als de wereld rondom ons donker wordt en daardoor onze eigen wereld klein. Een tijd die ons niet moet doen vluchten naar knusheid of gezelligheid, of onderlinge menselijke verbondenheid, maar ons moet doen vluchten naar ons hart, naar inkeer. Een tijd waarin wij afdalen in ons hart, in die stille vertrouwelijkheid met Hem, om het verlangen groter en groter te laten worden, zodat wij Hem met Kerstmis echt opnieuw kunnen laten geboren worden.

08-12-2011 om 07:20 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Matteüs
11, 28-30

Jezus nam het woord en zei:
'Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven.
Neem mijn juk op je en leer van mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.

Onze voorbereidingen voor kerst zijn misschien al in volle gang. Is het niet vreemd dat die voorbereidingen als een loden last op ons kunnen gaan drukken? We moeten zoveel doen en hebben, er is zoveel om aan te denken, dat we het gevoel kunnen hebben dat we een soort marathon lopen. In deze tijd van het jaar kan het gebeuren dat het geven van cadeaus meer als een plicht ervaren wordt dan als een daad van liefde. Als we krap bij kas zitten kan het ook een bron van spanning en zorg zijn. Ook zijn er familieverplichtingen die we na moeten komen, en de nodige extra taken op het werk. Geen wonder dat we onszelf kunnen betrappen op de gedachte: “Ik zal blij zijn als het voorbij is!”

Voorstel: Laten we ons dit jaar eens, meer dan andere jaren, concentreren op de liefde die Jezus ons en de hele wereld wil schenken, in plaats van voortdurend na te denken hoeveel wij moeten (uit)geven en hoeveel we te doen hebben. Misschien is dat niet onmiddellijk onze gewoonte om zo naar Kerstmis te kijken, maar de Advent is wel bedoeld als een tijd waarin God ons een voorproefje geeft van de vreugde en de vrede die met Kerstmis naar ons toekomt.

God zal onze rekening niet spijzigen, maar Hij wil ons wel de rust van zijn Geest schenken. Hij wil onze zorgen verlichten zodat we zijn stem kunnen horen en zijn leiding ontvangen. Hij hoeft niet al onze problemen weg te nemen, maar Hij zal ons wel de verwondering geven die de herders ondervonden toen ze de engelen Gods lof hoorden zingen.

Willen we dit jaar met Kerst grote cadeaus geven ?
Laten we dan beginnen met Jezus te ontvangen. Steeds wanneer we het juk van zijn vrede en liefde op ons nemen, krijgen we de vrijheid om de grootste van alle cadeaus te geven: onze tijd, onze aandacht, onze liefde. Jezus ontvangen en ontmoeten maakt ons vrij om aanwezig te zijn voor andere mensen, naar hun zorgen te luisteren, deze mee te dragen, vrede te schenken die wij van de Heer hebben ontvangen.
Laten we nederige ontvangers worden van Gods genade, en we zullen de royaalste gevers van geschenken worden die de wereld ooit heeft gekend

07-12-2011 om 06:18 geschreven door lucky  

profeet Jeremia

        23, 1

Wee de herders die de schapen

        van mijn weiden in het verderf

        storten en laten verdwalen;

        spreekt de Heer.

Uit het evangelie volgens Matteüs
18, 12-14

Jezus sprak tot zijn leerlingen:
'Wat denken jullie? Als iemand honderd schapen bezit en een daarvan dwaalt af, zal hij er dan niet negenennegentig in de bergen achterlaten en op weg gaan om het afgedwaalde dier te zoeken? Als het hem lukt het te vinden, dan zal hij zich, dat verzeker ik jullie, over dat ene meer verheugen dan over de negenennegentig andere die niet afgedwaald waren.
Zo is het ook bij jullie Vader in de hemel: Hij wil niet dat een van deze geringen verloren gaat.

God is met ons begaan zoals een herder bezorgd is voor zijn schapen. Eén verdwaald schaap is het risico waard om de rest van de kudde alleen te laten. God wil niet dat één van ons verloren gaat

Misschien denken we al te vlug dat we bij de negenennegentig schapen behoren die altijd bij hun herder zijn gebleven.
Zijn we niet soms dat ene schaap ?

Zo ja... dan is het misschien goed dat we eens naar de dokter gaan, om te weten hoe het komt dat we zijn afgedwaald van de Heer, en van de kudde.
Laten we een oefening doen.
Stel dus, we zijn dat ene schaap, en we gaan naar de dokter, de Grote Architect van het Heelal. Gewoon, voor een routineonderzoek.

Misschien geeft de meetdruk van onze bloeddruk wel aan dat onze 'tederheid' te laag staat.
Of dat na een elektrocardiogram het aangeraden zou zijn verschillende transfusies van liefde te krijgen. Onze aders waren misschien verstopt door angst of verbittering. Ze vulden ons hart niet meer zoals het hoorde.
Een orthopedisch onderzoek zou misschien moeten vaststellen dat het ons moeilijk valt om naast onze broeder/zuster te lopen. Misschien waren we wel gestruikeld over mogelijke jaloersheid en hadden daardoor een soort breuk opgelopen.
Na een myopie zou misschien blijken dat we nog moeilijk over de negatieve kanten van onze broeder/zuster konden kijken.
Na een onderzoek van onze oren zal er misschien een zekere doofheid worden vastgesteld, omdat we het luisteren naar de stem van de Grote Architect misschien hadden verwaarloosd.

God zou het volgende kunnen voorstellen:
's Morgens bij het verlaten van het bed een stevig glas 'gebed' drinken. En belangrijk: het traag drinken! Laten we hierbij vooral niet zijn boek vergeten vol goede raden om te kunnen doen wat Hij vraagt.
Vooraleer we onze dagtaak aangaan, zou het goed zijn een paar lepels van zijn vrede in te nemen.
Ieder uur moeten we onze wonden verzorgen met een verband van 'geduld'.
En ons niet druk maken, om niets; da’s niet goed voor het hart. Gewoon rustig de liefde in en uit ademen.
En veel veel drinken van dat glas gebed; veel drinken zuivert immers de binnenkant.
En voor we gaan slapen: nog even op de knieën; je zult merken dat dat een zekere vreugde geeft aan de genezing.

En zo komt de herder, Christus zelf, tot ons, wanneer we mogelijk afgedwaald zijn.
Laat ons zijn hulp niet weigeren. Hij komt enkel uit liefde.

06-12-2011 om 06:44 geschreven door lucky  

Uit de  brief van Paulus aan de Filippenzen

        4, 5ab

Laat iedereen u kennen

        als vriendelijke mensen.

05-12-2011 om 16:45 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja
40, 1-5 + 9-11

Troost, troost mijn volk, zegt jullie God. Spreek Jeruzalem moed in, maak haar bekend dat haar slavendienst voorbij is, dat haar schuld is voldaan, omdat zij een dubbele straf voor haar zonden uit de hand van de Heer heeft ontvangen.
Hoor, een stem roept: ‘Baan voor de Heer een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de Heer zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De Heer heeft gesproken!’
Beklim een hoge berg, vreugdebode Sion, verhef je stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem, verhef je stem, vrees niet. Zeg tegen de steden van Juda: ‘Ziehier jullie God!’
Ziehier God, de Heer ! Hij komt met kracht, zijn arm zal heersen. Zijn loon heeft Hij bij zich, zijn beloning gaat voor Hem uit.
Als een herder weidt Hij zijn kudde: zijn arm brengt de lammeren bijeen, Hij koestert ze, en zorgzaam leidt Hij de ooien

Het volk van God verviel honderd maal in zonde. Honderd maal kreeg het vergiffenis. Het werd honderd maal verbannen naar vreemde landen en het kwam telkens in zijn land terug langs de weg door de woestijn. Dit is de geschiedenis zowel van het oude als van het nieuwe Verbond. Vandaag troost de Blijde Boodschap ons rouwmoedig hart: de Heer zal wederkeren. Hij trekt mee op aan het hoofd van zijn volk

Uit de tweede brief van Petrus
3, 8-14

Eén ding mag u niet over het hoofd zien, geliefde broeders en zusters: voor de Heer is één dag als duizend jaar en duizend jaar als één dag. De Heer is niet traag met het nakomen van zijn belofte, zoals sommigen menen; Hij heeft alleen maar geduld met u, omdat Hij wil dat iedereen tot inkeer komt en niemand verloren gaat.
De dag van de Heer zal komen als een dief. De hemelsferen zullen die dag met luid gedreun vergaan, de elementen gaan in vlammen op, de aarde wordt blootgelegd en alles wat daarop gedaan is komt aan het licht.
Als dit allemaal op die manier te gronde gaat, hoe heilig en vroom moet u dan niet leven, u die uitziet naar de dag van God en het aanbreken daarvan bespoedigt! Die dag gaan de hemelsferen in vlammen op, en de elementen vatten vlam en smelten weg.
Maar wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont.
Omdat u hiernaar uitziet, geliefde broeders en zusters, moet u zich inspannen om smetteloos, onberispelijk en in vrede door Hem te worden aangetroffen.

De definitieve voltooiing van de nieuwe aarde laat nog op zich wachten. Zo geeft God de mensen tijd om zich te bekeren. Maar alles is al begonnen. Daarom moeten wij ook vandaag heilig leven: 'smetteloos, onberispelijk en in vrede'.

04-12-2011 om 07:14 geschreven door lucky  

03-12-2011 om 18:36 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja
30, 19-21 + 23-26

Volk van Jeruzalem, dat op de Sion woont, je hoeft geen tranen meer te storten. Want de Heer zal zich over je ontfermen als je weeklaagt, Hij zal antwoorden zodra Hij je hoort. De Heer zal jullie brood geven in de benauwenis en water in de nood. Hij die jullie onderricht gaf, zal zich niet langer verbergen. Met eigen ogen zul je je leermeester zien, met eigen oren zul je een stem achter je horen zeggen: ‘Dit is de weg die je moet volgen. Hier moet je rechts. Ga daar naar links.’
Dan zal Hij regen geven voor het zaad waarmee je het land hebt ingezaaid. Alles wat het land voortbrengt zal mals en voedzaam zijn. Op die dag zullen je kudden op uitgestrekte weidegronden grazen. De runderen en ezels die het land bewerken, krijgen voer dat verrijkt is met zuring, nadat het met vork en zeef is gewand. Op de dag van het bloedbad, wanneer de torens vallen, zullen er beken en waterstromen neervloeien van iedere hoge berg en van elke heuvel die zich verheft.
Dan is het licht van de maan als het licht van de zon, en het zonlicht wordt verzevenvoudigd, als het licht van zeven dagen tegelijk. Op die dag verbindt de Heer de wond van zijn volk en geneest Hij de striemen die het zijn toegebracht

Het is een troost voor de mens, dat hij nooit vergeefs aanklopt bij de Heer. Wanneer wij ophouden verkeerde wegen te gaan en bereid zijn ons leven te beteren, dan vinden wij onmiddellijk gehoor bij Hem. Heel de gemeenschap zal er wel bij varen. Vestigingen zullen gesloopt worden, de aarde zelf zal overvloedig vruchtbaar zijn

Psalm 147, 1-6

Refr.: Gelukkig allen die de Heer verwachten.

Hoe goed is het te zingen voor onze God,
hoe heerlijk Hem onze lof te brengen.

De bouwer van Jeruzalem, dat is de Heer,
Hij brengt de ballingen van Israël bijeen.

Hij geneest wie gebroken zijn,
en verzorgt hun diepe wonden.

Hij bepaalt het getal van de sterren,
Hij roept ze alle bij hun naam.

Groot is onze Heer en oppermachtig,
zijn inzicht is niet te meten.

De Heer richt de vernederden op,
en drukt de goddelozen neer.

Uit het evangelie volgens Matteüs
9, 35 - 10, 1 + 5-8

Jezus trok rond langs alle steden en dorpen, Hij gaf er onderricht in de synagogen, verkondigde het goede nieuws over het Koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal.
Toen Hij de mensenmenigte zag, voelde Hij medelijden met hen, omdat ze er uitgeput en hulpeloos uitzagen, als schapen zonder herder.
Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of Hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’
Daarop riep Hij zijn twaalf leerlingen bij zich en gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen.
Deze twaalf zond Jezus uit, en Hij gaf hun de volgende instructies: 'Sla niet de weg naar de heidenen in en bezoek geen Samaritaanse stad. Ga liever op zoek naar de verloren schapen van het volk van Israël. Ga op weg en verkondig: “Het Koninkrijk van de hemel is nabij.” Genees zieken, wek doden op, maak mensen die aan huidvraat lijden rein en drijf demonen uit. Om niet hebben jullie ontvangen, om niet moeten jullie geven!'

De God van het Oude Testament is genadig voor allen die tot Hem roepen. Jezus is ook door medelijden bewogen bij het zien van de menigte, want 'ze zagen er uitgeput en hulpeloos uit, als schapen zonder herder'. Daarom zal Hij zijn leerlingen zenden als arbeiders om te oogsten en om het Koninkrijk te verkondigen.

Vandaag lezen we: 'Toen Jezus de mensenmenigte zag, voelde Hij medelijden met hen, omdat ze er uitgeput en hulpeloos uitzagen, als schapen zonder herder.'

Laten we eens kijken naar de mensenmenigte van vandaag; wereldwijd, maar ook in onze straat, en misschien wel in eigen huis.
Velen zijn uitgeput, hulpeloos, als schapen zonder herder. Misschien ook wel wijzelf.

Als we het evangelie ernstig willen nemen (en dat willen we toch...) worden wij, net zoals de leerlingen, uitgezonden om naar deze mensen toe te gaan. Het is geen makkelijke opdracht. En wanneer je er aan begint... het zal geen einde kennen.
Want jammer genoeg is onze samenleving van vandaag getekend door vele mensen die innerlijk en/of letterlijk op de dool zijn. Niet alleen jongeren, maar ook volwassenen en mensen op hoge leeftijd (breng maar eens een bezoekje aan menig rusthuis).
Velen ontsporen, lopen verloren, kunnen de leegheid niet aan, hebben last van verveling, zijn depressief,... en ieder trachten dit te overleven op hun manier.
Gewoonlijk is dat een zeer eenzame weg... want hoe je het ook draait of keert... voor vele zogenaamde 'sterke' mensen zijn deze mensen storend in hun leven.

Jezus voelde mede-lijden met hen... Hij koos er voor om met hen mee te lijden. Hij had hen zo lief dat Hij hun lijden in hart en ziel meedroeg. Dat is ware empathie, échte broederschap.
En dan zag Hij, achter al dat lijden, de werkelijke nood van deze mensen: ze leefden als schapen zonder herder.
Daarna stuurt Hij zijn leerlingen erop uit met de boodschap: 'Ga naar deze verloren schapen en verkondig: “Het Koninkrijk van de hemel is nabij.” Genees zieken, wek doden op, maak mensen die aan huidvraat lijden rein en drijf demonen uit. Om niet hebben jullie ontvangen, om niet moeten jullie geven!'

De zending van de leerlingen is geen andere dan de onze. Ook wij worden gezonden naar hen die uitgeput en hulpeloos zijn, naar hen die - zoals Jezus het zegt - leven als schapen zonder herder.

Wat kunnen we doen ? Wat mogen we doen ?
Wel, op de eerste plaats oog hebben voor hen die uitgeput zijn. Met andere woorden: ze 'willen' zien, ons niet afkeren van hen. Dit vraagt dikwijls al een hele ommekeer.
En dan naar hen toegaan... niet makkelijk ! Maar Jezus vraagt het wel...
We kunnen al beginnen met hen onze vriendschap aan te bieden, belangeloos. 'Om niet heb je ontvangen, om niet moet je geven', zegt Jezus ons vandaag. Niet vanuit een hogere positie, maar vanuit een diep verlangen écht broederschap met hen te vormen. Niet als een meerdere, maar als een gelijke.
Onze vriendschap voor hen mogen wij beleven vanuit de Heer die ons bewoont. Dat maakt onze vriendschap niet enkel christelijk, maar ze zal vervuld zijn met de liefde van de Heer. En dan (en da's niet onbelangrijk !) zijn we niet meer alléén bezig. De Heer is door ons heen, met ons, aan het liefhebben. En we weten hoe genadevol de liefde van de Heer was, en is; ook dus op deze momenten dat wij onze vriendschap aanbieden.
Al weldoende trok de Heer rond... lezen we elders in het evangelie. Wel, dat wilt Hij nog steeds vandaag doen, en wel met ons.

Wie vanuit Gods liefde naar de ander gaat, zal de ander niet meer zien als een soort sukkelaar, maar als een kind van God, net zoals wij dat zijn. En hoe meer we zullen vaststellen dat iemand verdwaald is (hoe dan ook) hoe sterker het vuur van liefde zal aanwakkeren in ons hart. Dat is de Geest die ons in beweging wilt zetten.

Het mooiste zou zijn dat allen die verdwaald zijn bij de Heer konden gebracht worden. Dit is echter gewoonlijk niet mogelijk vanaf de eerste moment. Dit vraagt tijd, geduld, en vooral heel veel liefde, toewijding, trouw én gebed. Maar voor wie het evangelie werkelijk wil beleven, leeft in de zekerheid en het geloof dat voor God niets onmogelijk is.

Laten we in deze advent aandacht hebben voor ons eigen hart. Hoe is het daarmee gesteld ?
Is het naar ons ego gekeerd, of naar het evangelie ?
Laten we de deuren en de ramen van ons hart wijd open zetten en de wereld inkijken. Laten we naar hen toegaan die 'uitgeput' en 'hulpeloos' zijn, onze vriendschap en Gods liefde aanbiedend

03-12-2011 om 07:01 geschreven door lucky  

02-12-2011 om 17:35 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja
29, 17-24

Nog slechts een korte tijd, dan zal de Libanon weer een boomgaard worden, een boomgaard die is als een woud. Op die dag zullen doven kunnen horen hoe uit een boek wordt voorgelezen, en blinden zullen met eigen ogen zien, bevrijd van duisternis en donkerheid. Dan zullen verdrukten de Heer weer loven, zwakken juichen om de Heilige van Israël.
Want het is gedaan met de geweldenaar, voorbij met de spotter. Ieder die op onrecht zint, zal vergaan: wie een ander valse beweringen ontlokt, wie de rechters in de poort wil verstrikken, wie het recht van de rechtvaardige schendt met loze beweringen.
Daarom – dit zegt de Heer, die Abraham bevrijd heeft, over de nakomelingen van Jakob: Jakob zal niet meer te schande staan, zijn gezicht niet meer van schaamte verbleken. Want wanneer zijn kinderen zien wat Ik in hun midden heb verricht, zullen zij eerbied hebben voor mijn naam, de heiligheid erkennen van de Heilige van Jakob en de God van Israël vrezen. Ieder die verward was, zal inzicht verwerven, wie altijd klaagde, is vol begrip.

Nederigen en armen zijn de eerste geroepenen. De profeet spreekt over hen als over doven, blinden en verdrukten. Zij zullen bevrijd worden van al wat hen verhindert volop mens te zijn. Hun ogen zullen opengaan, zij zijn de gelukkigen, die, op de dag van de verlossing, het echte heil zullen zien. Geen enkele aardse macht zal hen dit beletten

Psalm 27, 1 + 4 + 13 + 14

De Heer is mijn licht, mijn behoud,
wie zou ik vrezen ?
Bij de Heer is mijn leven veilig,
voor wie zou ik bang zijn ?

Ik vraag aan de Heer één ding,
het enige wat ik verlang:
wonen in het huis van de Heer
alle dagen van mijn leven,
om de liefde van de Heer te aanschouwen,
Hem te ontmoeten in zijn tempel.

Mag ik niet verwachten
de goedheid van de Heer te zien
in het land van de levenden ?

Wacht op de Heer,
wees dapper en vastberaden,
ja, wacht op de Heer

Uit het evangelie volgens Matteüs
9, 27-31

Toen Jezus verderging, volgden Hem twee blinden die luidkeels riepen: ‘Heb medelijden met ons, Zoon van David!’
En nadat Hij een huis was binnengegaan, kwamen de blinden naar Hem toe.
Jezus vroeg hun: ‘Gelooft u dat Ik dit kan doen?’
Ze antwoordden: ‘Zeker, Heer!’
Daarop raakte Hij hun ogen aan en zei: ‘Zoals u gelooft, zo zal het ook gebeuren.’
En hun ogen gingen open.
Jezus waarschuwde hen uitdrukkelijk: ‘Zorg ervoor dat niemand het te weten komt!’
Maar na hun vertrek verspreidden ze het nieuws over Hem in de hele omgeving

Achter de twee blinden die door Jezus genezen worden staat de grote groep van gelovigen, aan wie Jezus zich laat kennen. De ontmoeting met de levende Heer Jezus is de kans van hun leven. Geloven in Jezus, zijn zending en macht erkennen of vermoeden, zijn voorwaarden om genezing te bekomen. Jezus vroeg de blinden: ‘Gelooft u dat Ik dit kan doen?’ Ze antwoordden: ‘Zeker, Heer!’ Daarop raakte Hij hun ogen aan en zei: ‘Zoals u gelooft, zo zal het ook gebeuren.’ En hun ogen gingen open.

Geloven is meer dan met de lippen belijden dat we geloven.
Geloven is een act van overgave; overgave aan de Heer die in ons en bij ons is.

In wezen is geloven dus een gebedshouding van voortdurende toewijding aan de Heer.

Dikwijls vraagt men: 'zijt gij gelovig?'
Spontaan zeggen we dan 'ja', en waarschijnlijk terecht.
Maar zijn we ons bewust van de inhoud van dit antwoord. Want eigenlijk zeggen we: 'Ja, ik geloof, want ik leef in overgave aan de Heer'.
Dat is nogal wat.

Maar ook al mag geloven een act zijn van de mens, het is niet louter mensenwerk.
In wezen is geloven zelfs op de eerste plaats gave; gave door God zelf gegeven. Wij kunnen maar geloven omdat God deze gave in ons legt.
Bedoeling is open te staan voor deze gave, naar haar te verlangen, om ons in haar te wentelen. Niet om in haar verstrikt te geraken, maar juist om diep bevrijd te worden van ons valse ik dat leeft met z'n eigen ego als centrum van z'n leven. Geloven zal ons juist in ons ware ik brengen waarvan God heeft gezegd dat Hij het geschapen heeft naar zijn Beeld en Gelijkenis.

Kortom, geloven is gave van God én act van de mens. Laten we dit beleven als een soort huwelijk dat ons zal brengen in het meest verhevene dat er bestaat: leven in Christus.

02-12-2011 om 08:01 geschreven door lucky  

Psalm 118, 1 + 8 + 9 + 19 + 20 + 21 + 25 + 26

loof de Heer, want Hij is goed,
eeuwig duurt zijn trouw.

Beter te schuilen bij de Heer,
dan te vertrouwen op mensen.

Beter te schuilen bij de Heer,
dan te vertrouwen op mannen met macht.
Open voor mij de poorten van de gerechtigheid,

.hier gaan de rechtvaardigen binnen.
Ik wil U loven omdat U antwoordde,
en mij de overwinning gaf.

Heer, geef ons de overwinning,
Heer, geef ons voorspoed.
Gezegend wie komt met de Naam van de Heer.
Wij zegenen u vanuit het huis van de Heer.

Uit het evangelie volgens Matteüs
7, 21 + 24-27

Jezus sprak tot zijn leerlingen:
'Niet iedereen die “Heer, Heer” tegen mij zegt, zal het Koninkrijk van de hemel binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader.
Wie deze woorden van mij hoort en ernaar handelt, kan vergeleken worden met een verstandig man, die zijn huis bouwde op een rots. Toen het begon te regenen en de bergstromen zwollen, en er stormen opstaken en het huis van alle kanten belaagd werd, stortte het niet in, want het was gefundeerd op een rots. En wie deze woorden van mij hoort en er niet naar handelt, kan vergeleken worden met een onnadenkend man, die zijn huis bouwde op zand. Toen het begon te regenen en de bergstromen zwollen, en er stormen opstaken en er van alle kanten op het huis werd ingebeukt, stortte het in, en er bleef alleen een ruïne over.'

Jezus' woorden beluisteren en ze ook in praktijk brengen helpt ons vooruit. Dan bouwen wij op stevige rotsgrond. Als wij ons leven bouwen op zijn woord, dan worden wij gered op de dag van het oordeel. Voorwaarde is: zijn woorden beluisteren en ernaar handelen.

De rots waarover het evangelie spreekt, is Christus zelf. Bedoeling en roeping is ons 'huis' te bouwen op Hem. Dit 'huis' zal niet instorten, opdat Christus het fundament zal zijn van ons bestaan. De lichten in het huis kunnen misschien doven, of het kan erg bewolkt zijn, maar niets zal het huis kunnen doen instorten.

Wat niet wilt zeggen dat er tegen het huis niet gebeukt zal worden. Dat zal het zeer zeker wel. Maar het huis, de bewoners, zullen steeds de ondergrond, de rots, Christus, in herinnering houden. Op Hem mogen ze vertrouwen dat dat wat tracht in te beuken niet de macht heeft de ziel te schaden.
Oh ja, misschien wel het lichaam, en vele andere dingen. Maar niet de ziel. Want die is bewoond, en wie zich toevertrouwt aan zijn Bewoner, mag zich veilig weten.

Veilig... niet door ons te verbergen voor de wereld, met een  boekske in een hoekske. Nee, door de wil te doen van de Vader, zoals het evangelie van vandaag ons voorhoudt. Uiteraard uit keuze, maar niet door eigen krachtpatserij. Christus zelf zal ons de genade velenen gehoor te kunnen geven aan Gods wil.

Dit vraagt een groei, die we allen doorgaan, met vallen en opstaan. Je verlaten op de Heer is immers geen vanzelfsprekendheid. En toch mag dit laatste geen reden zijn om niet te willen groeien. Van belang is dat we deze groei niet al te veel in eigen handen nemen. Christus weet van ons vallen en opstaan, en in zijn grote barmhartigheid en vergevingsgezindheid zal Hij ons steeds bij de hand nemen op onze weg, om ons te leren dat de ware groei in Hem te vinden is, en niet in onszelf.

Wat we moeten doen is kiezen, heel persoonlijk kiezen. Kiezen voor Hem. En dan bidden om genade ons te kunnen schenken aan zijn aanwezigheid. Het zal niet makkelijk zijn, maar wel mogelijk. En Gods wegen zijn de onze niet !

01-12-2011 om 07:16 geschreven door lucky  

Uit de brief van Paulus aan de Romeinen
10, 9-18

Broeders en zusters,
als uw mond belijdt dat Jezus de Heer is en uw hart gelooft dat God Hem uit de dood heeft opgewekt, zult u worden gered. Als uw hart gelooft, zult u rechtvaardig worden verklaard; als uw mond belijdt, zult u worden gered. Want de Schrift zegt: ‘Wie in Hem gelooft, komt niet bedrogen uit.’
En er is geen onderscheid tussen Joden en andere volken, want ze hebben allen dezelfde Heer. Hij geeft zijn rijke gaven aan allen die Hem aanroepen, want er staat: ‘Ieder die de naam van de Heer aanroept, zal worden gered.’
Maar hoe kunnen ze Hem aanroepen als ze niet in Hem geloven? En hoe kunnen ze in Hem geloven als ze niet over Hem hebben gehoord? En hoe kunnen ze over Hem horen als Hij niet verkondigd wordt? En hoe kan iemand verkondigen als hij niet is uitgezonden? Het is zoals geschreven staat: ‘Welkom zijn zij die goed nieuws verkondigen.’
Toch hebben slechts weinigen aan het evangelie gehoor gegeven, want Jesaja vraagt: ‘Heer, heeft iemand geloofd wat wij hebben gezegd?’ Dus door te luisteren komt men tot geloof, en wat men hoort is de verkondiging van Christus.
Maar dan is mijn vraag: hebben ze de boodschap soms niet gehoord? Natuurlijk wel, want er staat: ‘Hun roep klinkt over heel de aarde, hun woorden tot de uiteinden van de wereld.’

Het geloof ontstaat door de verkondiging, en de verkondiging geschiedt in opdracht van Christus

Psalm 19, 1-4ab

De hemel verhaalt van Gods majesteit,
het uitspansel roemt het werk van zijn handen.

De dag zegt het voort aan de dag die komt,
de nacht vertelt het door aan de volgende nacht.

Toch wordt er niets gezegd, geen woord gehoord,
het is een spraak zonder klank.

Over heel de aarde gaat hun stem,
tot aan het einde van de wereld hun taal.

Uit het evangelie volgens Matteüs
4, 18-22

Toen Jezus langs het meer liep, zag Hij twee broers, Simon, die Petrus genoemd wordt, en zijn broer Andreas. Ze wierpen hun net uit in het meer, het waren vissers.
Hij zei tegen hen: ‘Kom, volg mij, Ik zal van jullie vissers van mensen maken.’
Ze lieten meteen hun netten achter en volgden Hem.
Even verderop zag hij twee andere broers, Jakobus, de zoon van Zebedeüs, en zijn broer Johannes. Ze waren met hun vader in hun boot bezig met het herstellen van de netten.
Hij riep hen en meteen lieten ze de boot en hun vader Zebedeüs achter en volgden Hem.

Terstond lieten zij hun netten in de steek om Hem te volgen

Dikwijls zeggen mensen tegen elkaar: 'Je moet doen wat je voor jezelf het beste vindt'. Men zegt dit over het algemeen goed bedoeld, maar eigenlijk is het heidens.
Een christen zou veeleer moeten zeggen: 'Je zou moeten trachten te weten komen wat God met je leven wil, en dàt trachten te doen'. Dat is evangelie.

Het is de Heer die roept. We roepen niet onszelf, we roepen ook niet anderen. Het is de Heer die roept en Hij alleen.
Het kan natuurlijk zijn dat Hij mensen gebruikt om anderen te roepen, maar in wezen blijft het ook dan een roepen van de Heer.

Vraag is: hebben we die 'roep' lief, koesteren we haar als een hoog goed, zijn we er beschikbaar voor, zeggen we er 'ja' op, zowel tijdens perioden van diepe vrede alsook wanneer het moeilijk gaat en alles dreigt weg te vallen. Hebben we de 'roep' van de Heer lief zowel in de schijnbaar meest vruchtbare perioden van ons leven alsook in de meer dorre tijden,...
Als we zijn 'roep' met een vastberaden 'ja' beminnen, als we haar liefhebben met de eenvoud van het evangelie, zijn we in goed gezelschap. We leven dan namelijk in die diepe intimiteit met de Heer zelf. Het is alsof Hij zijn 'ja' tot de Vader met ons, door ons, in ons altijd weer opnieuw uitspreekt. Wij met Hem, Hij met ons.

De roep zit 'm in de grote momenten van ons leven:, de roep om als gehuwde door het leven te gaan, de roep om te kiezen voor gemeenschapsleven,...
Maar de roep zit 'm ook in ons gewone dagelijkse leven: in het schillen van de aardappels, in het liefdevol omgaan met de medereizigers op de tram, in het vergeven, in het gebed dat we voor elkaar doen, in het stichten van vrede en verzoening, in het bijstaan van de armen, in het opzoeken van eenzamen en zieken,...

De Heer roept elke minuut van ons leven.

God is groot !

30-11-2011 om 07:12 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja
11, 1-10

Uit de stronk van Isaï schiet een telg op, een scheut van zijn wortels komt tot bloei. De geest van de Heer zal op hem rusten: een geest van wijsheid en inzicht, een geest van kracht en verstandig beleid, een geest van kennis en eerbied voor de Heer. Hij ademt eerbied voor de Heer; zijn oordeel stoelt niet op uiterlijke schijn, noch grondt hij zijn vonnis op geruchten. Over de zwakken velt hij een rechtvaardig oordeel, de armen in het land geeft hij een eerlijk vonnis. Hij tuchtigt de aarde met de gesel van zijn mond, met de adem van zijn lippen doodt hij de schuldigen. Hij draagt gerechtigheid als een gordel om zijn lendenen en trouw als een gordel om zijn heupen.
Dan zal een wolf zich neerleggen naast een lam, een panter vlijt zich bij een bokje neer; kalf en leeuw zullen samen weiden en een kleine jongen zal ze hoeden. Een koe en een beer grazen samen, hun jongen liggen bijeen; een leeuw en een rund eten beide stro. Bij het hol van een adder speelt een zuigeling, een kind graait met zijn hand naar het nest van een slang.
Niemand doet kwaad, niemand sticht onheil op heel mijn heilige berg. Want kennis van de Heer vervult de aarde, zoals het water de bodem van de zee bedekt.
Op die dag zal de telg van Isaï als een vaandel voor alle volken staan. Dan zullen de volken hem zoeken en zijn woonplaats zal schitterend zijn

Jesaja belooft een leider voor alle volkeren. Hij zal erfgenaam zijn van Davids roemrijk geslacht maar ook gehard in de beproevingen. God geeft hem bezieling en kracht. Hij zal een tijdperk van rechtvaardigheid en vrede inleiden en een eind maken aan alle geweld.

Uit het evangelie volgens Lucas
10, 21-24

Vervuld van de heilige Geest begon jezus te juichen en zei: ‘Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen hebt verborgen, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo hebt U het gewild. Alles is mij toevertrouwd door mijn Vader, en niemand dan de Vader weet wie de Zoon is, en wie de Vader is weet alleen de Zoon en iedereen aan wie de Zoon het wil openbaren.’
Jezus richtte zich apart tot de leerlingen en zei tegen hen: ‘Gelukkig de ogen die zien wat jullie zien! Want Ik zeg jullie dat vele profeten en koningen hebben willen zien wat jullie zien, maar ze kregen het niet te zien, en hebben willen horen wat jullie horen, maar ze kregen het niet te horen.’

Zoals de profeet Jesaja de werking van Gods Geest erkende in de wonderen van de toekomst, zo treedt Jezus op als de gezondene van de Vader, vervuld van de heilige Geest. Niet de wijzen en de verstandigen zullen in de tekenen van de tijd de komst van de Heer erkennen, maar wie zich als een kind, fris en onbevangen openstelt

Denk eens even na over dit feit: de profetie die wij zojuist in Jesaja lazen, is bijna 700 jaar voor Jezus’ geboorte geschreven; en toch geeft ze een nauwkeurige beschrijving van Hem. Jesaja wist absoluut niet dat er een Messias zou komen, althans geen Messias zoals Jezus, die de wereld zou redden door te sterven aan een kruis. En toch bracht God Jesaja er op de een of andere manier toe om deze verrassende woorden neer te schrijven, waarin zo duidelijk werd voorspeld wie de Messias zou zijn en hoe zijn rijk eruit zou zien.

Als dit de enige profetie van dit soort in de Bijbel zou zijn, zou het nog altijd een reden tot verbazing zijn. Maar er zijn er nog veel meer! Micha profeteerde dat er uit Betlehem iemand zou komen “die over Israël gaat heersen” (Mich. 5,1). Een leerling van Jesaja zei dat de dienaar van God zou worden “doorstoken vanwege onze opstandigheid” en “vanwege onze zonden gebroken” ook al “heeft hij zijn mond niet geopend” (Jes. 53, 5+7). Zelfs David scheen het te hebben over Jezus’ verrijzenis toen hij zei: “U geeft mijn leven niet aan het dodenrijk prijs, U laat uw vrome het graf niet zien” (Ps. 16,10).

Waar gaat het hier om? Sinds de schepping van de wereld heeft God voortdurend aan zijn reddingsplan gewerkt. Door de profetieën van Jesaja, Jeremia en anderen heeft Hij de wereld dit plan meegedeeld, dat definitief vervuld zal worden wanneer Jezus komt in heerlijkheid. En bovendien: er is geen enkele historische gebeurtenis, geen enkele seconde van de tijd, en niet een enkele persoon die niet op de een of andere manier in dit uiteindelijke doel past. Hij staat erboven, en Hij laat ons dat liefdevol weten door zijn geïnspireerde Woord.

Als God zijn plan bijna drieduizend jaar geleden met zoveel zorg kon onthullen, ontvouwt Hij zijn plan ongetwijfeld ook in ons leven. Hij houdt ons in de palm van zijn hand, net zo veilig als Hij Jesaja en de oude Israëlieten vasthield. Zoals een andere profeet heeft gezegd: “Ik ken de plannen die Ik met u heb… Ze hebben uw heil op het oog, niet uw ongeluk, en een hoopvolle toekomst” (Jer. 29,11).

Laten we deze woorden van Jeremia aannemen als een persoonlijke belofte voor ons eigen leven.
En laten we ons verheugen dat we zo'n gulle, liefdevolle Vader hebben.

29-11-2011 om 07:03 geschreven door lucky  

28-11-2011 om 18:19 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Matteüs
8, 5-11

Toen Jezus Kafarnaüm binnenging, kwam er een centurio naar Hem toe die Hem om hulp smeekte.
‘Heer’, zei hij, ‘mijn slaaf ligt thuis verlamd op bed en lijdt hevige pijn.’
Jezus antwoordde hem: ‘Ik zal meegaan en hem genezen.’
Daarop zei de centurio: ‘Heer, ik ben het niet waard dat U onder mijn dak komt, U hoeft alleen maar te spreken en mijn slaaf zal genezen. Ook ik ben iemand die onder andermans gezag staat en zelf weer soldaten onder zich heeft, en als ik tegen een soldaat zeg: “Ga!” dan gaat hij, en tegen een andere: “Kom!” dan komt hij, en als ik tegen mijn dienaar zeg: “Doe dit!” dan doet hij het.’
Toen Jezus dit hoorde, verbaasde Hij zich en Hij zei tegen degenen die hem volgden: ‘Ik verzeker jullie: bij niemand in Israël heb Ik zo’n groot geloof gevonden. Ik zeg jullie dat velen uit het oosten en uit het westen zullen komen en met Abraham, Isaak en Jakob zullen aanliggen in het Koninkrijk van de hemel.

Niet alleen voor Joden is het heil beloofd. 'Velen uit het oosten en het westen zullen komen en aanliggen in het Koninkrijk van de hemel'. De genezing van de knecht van een Romeinse legerofficier is een illustratie van Jezus' wereldwijde zending.

Stel je eens voor dat wij een gelovige Jood zouden zijn, levend in de tijd van Jezus. Wij zouden dus leven onder de Romeinse bezetting, en misschien koesterden we een diepe wrok tegen al wat Romeins was. De centurio, de militair uit het evangelie, zou ons een gevaarlijk man lijken. Hij kon best een van onze familieleden of buren gearresteerd of misschien zelfs gedood hebben. En dat niet alleen, hij was een heiden die valse goden vereerde. Zouden we tegen deze man niet willen zeggen dat hij maar aan zijn eigen 'goden' om hulp moest vragen?

Jezus was anders. Hij keek de centurio vol mededogen aan en luisterde toen deze zijn hart luchtte. En dat niet alleen. Hij verbaasde zich over het geloof van deze man, en deed vervolgens een profetische uitspraak: nog veel meer heidenen zouden deel krijgen aan het Koninkrijk van God.
Dit is een van de mooiste illustraties van de belofte dat God zijn Zoon heeft gezonden opdat iedereen eeuwig leven kan hebben en de genezing en heelheid die daarmee gepaard gaan.

Als Jezus zo vriendelijk was tegen deze man, die een heiden was, hoe zal Hij dan onze vragen beantwoorden? Zal Hij ze minachtend afwijzen en negeren? Zal Hij tegen ons zeggen dat we geen gehoor verdienen? Zeer zeker niet!
Zijn medelijden en barmhartigheid geldt voor iedereen, ja, ook voor ons. Hij wil ons niet alleen helpen, Hij wil ons ook zover brengen dat wij diep weten dat wij voor alles op Hem kunnen vertrouwen.

Jezus strekt zijn armen uit om iedereen te omhelzen; de verloren en verwarde mensen evengoed als sterke mensen vol zelfvertrouwen. Wat we momenteel ook meemaken, waar we ook doorheen zijn gegaan, we mogen altijd àl onze behoeften bij Hem brengen. Niets is voor Hem te groot om er iets aan te doen. Laten we dus nooit geloven dat er geen hoop meer is voor ons.
Laten we gewoon, in alle eenvoud, en met een diep geloof, naar Hem toegaan

28-11-2011 om 06:20 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Marcus
13, 33-37

'Pas op, wees waakzaam, want jullie weten niet wanneer die tijd zal komen. Het is als met een man die op reis ging: hij verliet zijn huis en droeg het beheer over aan zijn dienaren, die elk een eigen taak kregen, en de deurwachter gaf hij opdracht om de wacht te houden.
Wees dus waakzaam, want jullie weten niet wanneer de heer des huizes komt, ‘s avonds, of midden in de nacht, of bij het eerste hanengekraai, of ‘s morgens vroeg. Laat hij jullie niet slapend aantreffen wanneer hij plotseling komt.
Wat Ik tegen jullie zeg, zeg Ik tegen iedereen: wees waakzaam!’

De nacht is de wereld waarin we leven. De bewakers van het huis zijn de christenen. De Heer van het huis is Christus. Hij staat altijd op het punt terug te keren; het ogenblik kennen we niet. Dit mag echter geen reden zijn tot vastgeroeste loomheid. Integendeel, het feit dat Hij ieder ogenblik kan terugkeren, geeft aan ieder moment zijn eeuwigheidswaarde.

Uit de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs
1, 3-9

Broeders en zusters,
genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.
Ik dank mijn God altijd voor u, omdat Hij u in Christus Jezus zijn genade heeft geschonken. Door Hem bent u in elk opzicht rijk geworden. Alles wat u zegt en al uw kennis bewijst dat het getuigenis over Christus bij u verankerd is, en hierdoor ontbreekt het u terwijl u op de komst van onze Heer Jezus Christus wacht, aan geen enkele gave van de Geest.
Hij is het ook die u tot het einde toe de zekerheid geeft dat u geen blaam zal treffen op de dag van onze Heer Jezus Christus.
God, door wie u geroepen bent om één te zijn met zijn Zoon Jezus Christus, onze Heer, is trouw

Paulus zegt God dank voor de gaven die ons in Christus Jezus zijn geschonken: het Woord en de kennis van God. Niets ontbreekt ons nog om vurig uit te zien naar de wederkomst van de Heer. God zelf houdt in ons die verwachting levend. Hij is getrouw

27-11-2011 om 07:16 geschreven door lucky  

26-11-2011 om 21:05 geschreven door lucky