Uit de profeet Jesaja
56, 1-3a + 6-8

Dit zegt de Heer:
Handel rechtvaardig, handhaaf het recht; de redding die Ik breng is nabij, en weldra openbaar Ik mijn gerechtigheid. Gelukkig de mens die zo handelt, het mensenkind dat hieraan vasthoudt; hij neemt de sabbat in acht en ontwijdt hem niet, hij weerhoudt zijn hand van het kwaad.
De vreemdeling die zich met de Heer heeft verbonden, laat hij niet zeggen: ‘De Heer zondert mij zeker af van zijn volk.’ En de vreemdeling die zich met de Heer heeft verbonden om hem te dienen en zijn Naam lief te hebben, om dienaar van de Heer te zijn – ieder die de sabbat in acht neemt en niet ontwijdt, ieder die vasthoudt aan mijn verbond –, hem breng Ik naar mijn heilige berg, hem schenk Ik vreugde in mijn huis van gebed; zijn offers zijn welkom op mijn altaar. Mijn tempel zal heten ‘Huis van gebed voor alle volken’.
Zo spreekt God, de Heer, die bijeenbrengt wie uit Israël verdreven waren: Ik breng er nog meer bijeen dan al bijeengebracht zijn.

God houdt niet van ghetto's. Hij ziet zijn volk als één grote natie, als een volk dat niemand afschrijft en buitensluit. Voor al wie rechtvaardig wil leven is er plaats. Deze oproep tot bezinning was bestemd voor de Israëlieten om hen te doen nadenken over hun zending. Hun taak is wereldwijd. De God van Israël is de Heer van allen. Zijn huis is een huis van gebed voor alle volken.

Uit het evangelie volgens Johannes
5, 33-36

Jezus sprak tot de Joden:
'U hebt boden naar Johannes gestuurd en hij heeft een betrouwbaar getuigenis afgelegd. Niet dat Ik het getuigenis van een mens nodig heb, maar Ik zeg dit om u te redden. Johannes was een lamp die helder brandde, en u hebt zich een tijd in zijn licht verheugd. Maar Ik heb een belangrijker getuigenis dan Johannes: het werk dat de Vader mij gegeven heeft om te volbrengen. Wat Ik doe getuigt ervan dat de Vader mij heeft gezonden.

Eigenlijk heeft Jezus het getuigenis van een mens niet nodig. Toch is Johannes het licht geweest dat de weg wees voor wie wil zien.

Het leven van Jezus, al zijn doen en laten, getuigt van God. Zijn leven was zuiver, heilig, volmaakt. Zijn leven was, wat bij ons dikwijls wel het geval is, niet verkleurd, niet afgezwakt. Hij was en is de zuivere belichaming van de Vader.
En ook al heeft Jezus het getuigenis van een mens niet nodig om de Christus te zijn, doch heeft God gewild dat de Doper zijn rol speelde.

Laten we de Doper au serieux nemen. Hij was geen randfiguur, maar een belangrijke aanwezigheid daar aan de oevers van de Jordaan. Niet enkel voor de mensen van toen, maar ook voor ons vandaag, bijzonder in deze adventstijd. Hij vermaande (soms heel scherp), in al zijn vurigheid riep hij op tot berouw en bekering, hij doopte en vergaf. Tegelijk was hij de ster die verwees naar de Komende. Om Hem ging het, om Hem gaat het.

Laten we ons hart openen. Het is bijna Kerst.

16-12-2011 om 07:38 geschreven door lucky  

       profeet Jesaja

        55, 10-11

Zoals regen  of sneeuw neerdaalt uit de hemel

        en daarheen niet terugkeert

        zonder eerst de aarde te doordrenken,

        haar te bevruchten en te laten gedijen,

        zodat er zaad is om te zaaien en brood om te eten;

        zo geldt dit ook voor het woord

        dat voortkomt uit mijn mond:

        het keert niet vruchteloos naar Mij terug,

        niet zonder eerst te doen wat Ik wil

        en te volbrengen wat Ik gebied.

15-12-2011 om 08:07 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Lucas
7, 18b-23

Johannes riep twee van zijn leerlingen bij zich en stuurde hen naar de Heer, aan wie ze moesten vragen: ‘Bent U degene die komen zou of moeten we een ander verwachten?’
Toen de mannen bij Hem gekomen waren, zeiden ze: ‘Johannes de Doper heeft ons naar U gezonden om u te vragen: “Bent U degene die komen zou of moeten we een ander verwachten?”’
Hij genas toen juist veel mensen van ziekten en allerlei aandoeningen en van boze geesten en hij gaf tal van blinden het gezichtsvermogen terug.
Hij antwoordde: ‘Zeg tegen Johannes wat jullie gezien en gehoord hebben: blinden kunnen weer zien, verlamden weer lopen, mensen met huidvraat worden gereinigd en doven kunnen weer horen, doden worden opgewekt, aan armen wordt het goede nieuws bekendgemaakt. Gelukkig is degene die aan mij geen aanstoot neemt.’

De vraag waarmee Johannes de Doper zijn leerlingen naar Jezus stuurt is ook nog onze vraag: is de zending van Jezus en zijn volgelingen wel revolutionair of spectaculair genoeg? Het antwoord is ontnuchterend, maar ook bemoedigend. De Blijde Boodschap van Jezus wordt zichtbaar in de tekenen die Hij verricht voor blinden, lammen, melaatsen, doden en armen. Wie in staat is Jezus hierin werkzaam te zien, neemt geen aanstoot

Jezus antwoordde: ‘Zeg tegen Johannes wat jullie gezien en gehoord hebben: blinden kunnen weer zien, verlamden weer lopen, mensen met huidvraat worden gereinigd en doven kunnen weer horen, doden worden opgewekt, aan armen wordt het goede nieuws bekendgemaakt. Gelukkig is degene die aan Mij geen aanstoot neemt.’

Wanneer mensen naar ons gestuurd zouden worden met de vraag: 'Zijn jullie christenen ?', dan zou wij als antwoord moeten kunnen geven: 'Zeg wat jullie zien en horen: mensen die verlamd zijn geraakt door oordeel ervaren weer dat zij bemind worden, mensen die gezondigd hebben groeien op hun weg naar bekering door eerlijk berouw en het krijgen van vergeving, mensen met depressies komen weer langzaam maar zeker tot leven, armen worden in de kring van de gemeenschap geplaatst en weten zich erbij, mensen die ziek waren door verwerping ervaren weer genezing door liefde die hen aangeboden wordt, eenzamen worden opgezocht, bejaarden worden thuis bijgestaan, gevangenen krijgen brieven, her en der zijn er initiatieven ter bevordering van vrede en eenheid, op tal van plaatsen komt men samen om God lof te brengen, om te luisteren naar zijn Woord, om te bidden voor de noden in de samenleving, ...'

Gelukkig is degene die aan het leven van Christus (christenen) geen aanstoot geeft.

14-12-2011 om 08:14 geschreven door lucky  

13-12-2011 om 21:37 geschreven door lucky  

    boek Deuteronomium

        33, 27

        Van oudsher is God een schuilplaats,

        zijn armen dragen u voor eeuwig.

13-12-2011 om 07:38 geschreven door lucky  

  brief van Paulus aan de Romeinen

        15, 13

Moge God, die ons hoop geeft,

        u in het geloof geheel en al vervullen

        met vreugde en vrede,

        zodat uw hoop overvloedig zal zijn

        door de kracht van de heilige Geest

12-12-2011 om 08:01 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja
61, 1-2a + 10-11

De geest van God, de Heer, rust op mij, want de Heer heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft hij mij gezonden, om aan verslagen harten hoop te bieden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan geketenden hun bevrijding, om een genadejaar van de Heer uit te roepen.
Ik vind grote vreugde in de Heer, mijn hele wezen jubelt om mijn God. Hij deed mij het kleed van de bevrijding aan, hulde mij in de mantel van de gerechtigheid, zoals een bruidegom een kroon opzet, zoals een bruid zich tooit met haar sieraden.
Want zoals de aarde haar gewassen voortbrengt, zoals een tuin het gezaaide laat ontkiemen, zo laat God, de Heer, gerechtigheid ontkiemen en glorie voor het oog van alle volken

Midden de moeilijkheden om na de ballingschap Jeruzalem terug op te bouwen, kondigt een profeet Gods tussenkomst aan. Armen, nederigen en verdrukten zal Hij eerst helpen. Zij zijn er immers het meest ontvankelijk voor. Zo worden zij een volk, verrukt om al wat God hen geeft en vol vreugde als een bruid bij de komst van haar bruidegom.

Uit het evangelie volgens Johannes
1, 6-8 + 19-28

Er kwam iemand die door God was gezonden; hij heette Johannes. Hij kwam als getuige, om van het licht te getuigen, opdat iedereen door hem zou geloven. Hij was niet zelf het licht, maar hij was er om te getuigen van het licht. Dit is het getuigenis van Johannes.
De Joden hadden vanuit Jeruzalem priesters en Levieten naar hem toe gestuurd om hem te vragen: ‘Wie bent u?’
Hij gaf zonder aarzelen antwoord en verklaarde ronduit: ‘Ik ben niet de messias.’
Toen vroegen ze hem: ‘Wie dan? Bent u Elia?’
Hij zei: ‘Die ben ik ook niet.’
‘Bent u de profeet?’
‘Nee, ‘antwoordde hij.
‘Maar wie bent u dan?’ vroegen ze hem. ‘Wij moeten antwoord kunnen geven aan degenen die ons gestuurd hebben. Wie zegt u zelf dat u bent?’
Hij zei: ‘Ik ben de stem die roept in de woestijn: “Maak recht de weg van de Heer, ”zoals de profeet Jesaja gezegd heeft.’
De afgevaardigden die uit de kring van de Farizeeën kwamen, vroegen verder: ‘Waarom doopt u dan, als u niet de messias bent, en ook niet Elia of de profeet?’
‘Ik doop met water’, antwoordde Johannes. ‘Maar in uw midden is iemand die u niet kent, Hij die na mij komt–ik ben het niet eens waard om de riemen van zijn sandalen los te maken.’
Dit gebeurde in Betanië, aan de overkant van de Jordaan, waar Johannes doopte.

Al wat het Oude Testament aan vraag en verwachting, hoop en spanning bevatte omtrent de messias, vindt zijn vervulling in Jezus. Dat toont ons Johannes. Hij kan zich nu terugtrekken. Het is nu aan de Wet, de profeten en de mensen van alle tijden om Hem te erkennen, die zich ophoudt midden onder ons.

11-12-2011 om 06:55 geschreven door lucky  

10-12-2011 om 18:51 geschreven door lucky  

Uit de  brief van Jokobus

        5, 7-8

Heb geduld, broeders en zusters, tot de  Heer komt.

        Denk eens aan de boer, die geduldig blijft wachten

        op de kostbare opbrengst van zijn land, tot de

        regens van najaar en voorjaar zijn gevallen.

        Wees net zo geduldig en houd moed,

        want de Heer zal spoedig komen

10-12-2011 om 07:01 geschreven door lucky  

09-12-2011 om 20:53 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja

        40, 31

Wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht:       

        hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar,

        hij loopt, maar wordt niet moe,

        hij rent, maar raakt niet uitgeput.

09-12-2011 om 07:35 geschreven door lucky  

08-12-2011 om 18:41 geschreven door lucky  

Uit het boek Genesis
3, 9-15 + 20

Toen de mens zich tussen de bomen van de tuin verborgen had, riep de Heer God de mens en vroeg hem: ‘Waar ben je?’
Hij antwoordde: ‘Ik hoorde U in de tuin en werd bang omdat ik naakt ben; daarom verborg ik me.’
‘Wie heeft je verteld dat je naakt bent? Heb je soms gegeten van de boom waarvan Ik je verboden had te eten?’
De mens antwoordde: ‘De vrouw die U hebt gemaakt om mij ter zijde te staan, heeft mij vruchten van de boom gegeven en toen heb ik ervan gegeten.’
‘Waarom heb je dat gedaan?’ vroeg God, de Heer, aan de vrouw.
En zij antwoordde: ‘De slang heeft me misleid en toen heb ik ervan gegeten.’
God, de Heer, zei tegen de slang: ‘Vervloekt ben jij dat je dit hebt gedaan, het vee zal je voortaan mijden, wilde dieren wenden zich af; op je buik zul je kruipen en stof zul je eten, je hele leven lang. Vijandschap sticht Ik tussen jou en de vrouw, tussen jouw nageslacht en het hare, zij verbrijzelen je kop, jij bijt hen in de hiel.’
De mens noemde zijn vrouw Eva; zij is de moeder van alle levenden geworden.

'Vijandschap sticht Ik tussen jou en de vrouw, tussen jouw nageslacht en het hare'.

Uit het evangelie volgens Lucas
1, 26-38

In de zesde maand zond God de engel Gabriël naar de stad Nazaret in Galilea, naar een meisje dat was uitgehuwelijkt aan een man die Jozef heette, een afstammeling van David. Het meisje heette Maria.
Gabriël ging haar huis binnen en zei: ‘Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je.’
Ze schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had.
Maar de engel zei tegen haar: ‘Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet Hem Jezus noemen. Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Tot in eeuwigheid zal Hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’
Maria vroeg aan de engel: ‘Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad.’
De engel antwoordde: ‘De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God. Luister, ook je familielid Elisabet is zwanger van een zoon, ondanks haar hoge leeftijd. Ze is nu, ook al hield men haar voor onvruchtbaar, in de zesde maand van haar zwangerschap, want voor God is niets onmogelijk.’
Maria zei: ‘De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd.’
Daarna liet de engel haar weer alleen

'Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken'.

In het evangelie van vandaag hebben we gehoord hoe er een ontmoeting plaatsvindt tussen hemel en aarde, tussen God en mens. Een ontmoeting tussen een vertegenwoordiger van God: de engel Gabriël, van Godswege gezonden en een vertegenwoordiger van de aarde: Maria.

Maar wat gebeurt er nu in zo'n ontmoeting? Wat wordt er gezegd, en wat wordt er niet gezegd? Wat gebeurt er wanneer wij in gebed zijn, in een inwendig, persoonlijk gebed? Want wat ons hier in het evangelie wordt voorgehouden, is eigenlijk zoveel als een gebedservaring, een Godservaring, een Godsontmoeting. In dit gebeuren van de Blijde Boodschap van de engel aan Maria is de engel aan het woord, hij spreekt en Maria zwijgt, of beter gezegd: Maria luistert. Eén keer, aan het begin, vertoont ze iets van een reactie, maar niet door iets te zeggen. Die reactie was op het woord van de engel: "Gegroet Maria, je bent begenadigd, de Heer is met je." Dat roept niet een zekere ongerustheid, maar een zekere verbazing, verwondering in haar op. De engel stelt haar echter gerust en effent zodoende het pad naar haar hart, waar hij met die boodschap wil terecht komen.

In het hart wil de engel bij Maria binnengaan, en in het gebed wil God met zijn Woord in ons hart binnengaan, want God wil niet alleen ons verstand verlichten, ons iets doen begrijpen, een waarheid aan het licht brengen, Hij wil ook en bovenal met zijn Woord ons hart raken, Hij wil ons zijn heilige Geest meedelen, zijn liefde. God wil ons niet alleen een leer of een inzicht geven, maar de waarheid zelf, de waarheid in eigen Persoon, of de goedheid in eigen Persoon. Daar hoort bij, omdat het God zelf is, dat er ontzag wordt opgewekt in ons hart, eerbied, heilige vrees. 'Maria schrok hevig bij het horen van zijn woorden en vroeg zich af wat die begroeting te betekenen had.' Als dat ontzag voor God er eenmaal is, dan kan God verder gaan, Hij stelt gerust, geeft vrede, en maakt zo het hart ontvankelijk voor vertrouwelijkheid en intimiteit: "Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken."

Maar hoe zal dat gebeuren? Langs welke weg komt de genade van het gebed ons leven binnen? Langs welke weg kan God opnieuw geboren worden met Kerstmis. Maria vraagt: "Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad." En wij vragen met haar mee: Hoe zal dat geschieden? Hoe zal er een grotere vertrouwelijkheid ontstaan met God, hoe krijg ik een hart dat méér aan God is toegewijd, dat helemaal ontvankelijk en vrij is voor Hem. Ik, die zo vast zit aan mijzelf, zo door eigenliefde word beheerst, mijzelf van alles heb toegeëigend en dat ook graag zo houden wil. Hoe zal dit geschieden, dat ik, die méér ben van mezelf dan van Hem, méér van Hem word?
De engel geeft aan Maria als antwoord: "De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken." De heilige Geest, de kracht van de Allerhoogste, niet de kracht van een man, maar van God. Het is geen uitwendige macht, maar een inwendige, zachte kracht. Het is enkel liefde, die alleen op te nemen is in het hart. Het is een zoete, zachte kracht die bezit neemt van het hart.

In het gebed gaat het nog steeds zo met de woorden van God. Deze worden opgenomen in het hart, zoals er van Maria ook staat: "Maria bewaarde al deze woorden - woorden van de engel door de herders overgebracht - in haar hart en overwoog ze bij zichzelf" (Lc 2,19). Als God eenmaal met zijn Geest tot die diepte van ons wezen is doorgedrongen, dat zijn liefde bezit heeft genomen van ons hart, dan geschiedt het woord vanzelf.

Na het antwoord van de engel vernomen te hebben, zei Maria: "De Heer wil ik dienen: laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd." In een oudere vertaling lezen we : "Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiede naar uw Woord". De dienstmaagd des Heren... daarmee begon toch heel die ontmoeting? De vreze Gods, die heilige vrees, dat diep ontzag, die eerbied, dat respect voor de verhoudingen. En dat wordt uitgedrukt in niet zo maar een gevoel, nee, in dat bén ik, ik bén de dienstmaagd des Heren.
Met "Mij geschiede naar uw woord" schept God zelf het jawoord in Maria's hart. God zelf neemt bezit van ons hart en van binnenuit, vanuit ons hart, zeggen wij 'ja' tot het Woord dat God tot ons gesproken heeft. Wij zijn het Woord van God, doordat dat Woord op ons 'ja' vanuit ons hart gezegd, opnieuw vlees aanneemt.

Maar wat is er een stilte nodig om God met zijn Woord tot in die diepte van ons te laten doordringen; wat is er een ingetogenheid nodig, een inkeer, een zelfvergetelheid, dat is niet van deze wereld. Het is wél de genade van de Advent, die stille tijd, als de wereld rondom ons donker wordt en daardoor onze eigen wereld klein. Een tijd die ons niet moet doen vluchten naar knusheid of gezelligheid, of onderlinge menselijke verbondenheid, maar ons moet doen vluchten naar ons hart, naar inkeer. Een tijd waarin wij afdalen in ons hart, in die stille vertrouwelijkheid met Hem, om het verlangen groter en groter te laten worden, zodat wij Hem met Kerstmis echt opnieuw kunnen laten geboren worden.

08-12-2011 om 07:20 geschreven door lucky  

Uit het evangelie volgens Matteüs
11, 28-30

Jezus nam het woord en zei:
'Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal Ik jullie rust geven.
Neem mijn juk op je en leer van mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.

Onze voorbereidingen voor kerst zijn misschien al in volle gang. Is het niet vreemd dat die voorbereidingen als een loden last op ons kunnen gaan drukken? We moeten zoveel doen en hebben, er is zoveel om aan te denken, dat we het gevoel kunnen hebben dat we een soort marathon lopen. In deze tijd van het jaar kan het gebeuren dat het geven van cadeaus meer als een plicht ervaren wordt dan als een daad van liefde. Als we krap bij kas zitten kan het ook een bron van spanning en zorg zijn. Ook zijn er familieverplichtingen die we na moeten komen, en de nodige extra taken op het werk. Geen wonder dat we onszelf kunnen betrappen op de gedachte: “Ik zal blij zijn als het voorbij is!”

Voorstel: Laten we ons dit jaar eens, meer dan andere jaren, concentreren op de liefde die Jezus ons en de hele wereld wil schenken, in plaats van voortdurend na te denken hoeveel wij moeten (uit)geven en hoeveel we te doen hebben. Misschien is dat niet onmiddellijk onze gewoonte om zo naar Kerstmis te kijken, maar de Advent is wel bedoeld als een tijd waarin God ons een voorproefje geeft van de vreugde en de vrede die met Kerstmis naar ons toekomt.

God zal onze rekening niet spijzigen, maar Hij wil ons wel de rust van zijn Geest schenken. Hij wil onze zorgen verlichten zodat we zijn stem kunnen horen en zijn leiding ontvangen. Hij hoeft niet al onze problemen weg te nemen, maar Hij zal ons wel de verwondering geven die de herders ondervonden toen ze de engelen Gods lof hoorden zingen.

Willen we dit jaar met Kerst grote cadeaus geven ?
Laten we dan beginnen met Jezus te ontvangen. Steeds wanneer we het juk van zijn vrede en liefde op ons nemen, krijgen we de vrijheid om de grootste van alle cadeaus te geven: onze tijd, onze aandacht, onze liefde. Jezus ontvangen en ontmoeten maakt ons vrij om aanwezig te zijn voor andere mensen, naar hun zorgen te luisteren, deze mee te dragen, vrede te schenken die wij van de Heer hebben ontvangen.
Laten we nederige ontvangers worden van Gods genade, en we zullen de royaalste gevers van geschenken worden die de wereld ooit heeft gekend

07-12-2011 om 06:18 geschreven door lucky  

profeet Jeremia

        23, 1

Wee de herders die de schapen

        van mijn weiden in het verderf

        storten en laten verdwalen;

        spreekt de Heer.

Uit het evangelie volgens Matteüs
18, 12-14

Jezus sprak tot zijn leerlingen:
'Wat denken jullie? Als iemand honderd schapen bezit en een daarvan dwaalt af, zal hij er dan niet negenennegentig in de bergen achterlaten en op weg gaan om het afgedwaalde dier te zoeken? Als het hem lukt het te vinden, dan zal hij zich, dat verzeker ik jullie, over dat ene meer verheugen dan over de negenennegentig andere die niet afgedwaald waren.
Zo is het ook bij jullie Vader in de hemel: Hij wil niet dat een van deze geringen verloren gaat.

God is met ons begaan zoals een herder bezorgd is voor zijn schapen. Eén verdwaald schaap is het risico waard om de rest van de kudde alleen te laten. God wil niet dat één van ons verloren gaat

Misschien denken we al te vlug dat we bij de negenennegentig schapen behoren die altijd bij hun herder zijn gebleven.
Zijn we niet soms dat ene schaap ?

Zo ja... dan is het misschien goed dat we eens naar de dokter gaan, om te weten hoe het komt dat we zijn afgedwaald van de Heer, en van de kudde.
Laten we een oefening doen.
Stel dus, we zijn dat ene schaap, en we gaan naar de dokter, de Grote Architect van het Heelal. Gewoon, voor een routineonderzoek.

Misschien geeft de meetdruk van onze bloeddruk wel aan dat onze 'tederheid' te laag staat.
Of dat na een elektrocardiogram het aangeraden zou zijn verschillende transfusies van liefde te krijgen. Onze aders waren misschien verstopt door angst of verbittering. Ze vulden ons hart niet meer zoals het hoorde.
Een orthopedisch onderzoek zou misschien moeten vaststellen dat het ons moeilijk valt om naast onze broeder/zuster te lopen. Misschien waren we wel gestruikeld over mogelijke jaloersheid en hadden daardoor een soort breuk opgelopen.
Na een myopie zou misschien blijken dat we nog moeilijk over de negatieve kanten van onze broeder/zuster konden kijken.
Na een onderzoek van onze oren zal er misschien een zekere doofheid worden vastgesteld, omdat we het luisteren naar de stem van de Grote Architect misschien hadden verwaarloosd.

God zou het volgende kunnen voorstellen:
's Morgens bij het verlaten van het bed een stevig glas 'gebed' drinken. En belangrijk: het traag drinken! Laten we hierbij vooral niet zijn boek vergeten vol goede raden om te kunnen doen wat Hij vraagt.
Vooraleer we onze dagtaak aangaan, zou het goed zijn een paar lepels van zijn vrede in te nemen.
Ieder uur moeten we onze wonden verzorgen met een verband van 'geduld'.
En ons niet druk maken, om niets; da’s niet goed voor het hart. Gewoon rustig de liefde in en uit ademen.
En veel veel drinken van dat glas gebed; veel drinken zuivert immers de binnenkant.
En voor we gaan slapen: nog even op de knieën; je zult merken dat dat een zekere vreugde geeft aan de genezing.

En zo komt de herder, Christus zelf, tot ons, wanneer we mogelijk afgedwaald zijn.
Laat ons zijn hulp niet weigeren. Hij komt enkel uit liefde.

06-12-2011 om 06:44 geschreven door lucky  

Uit de  brief van Paulus aan de Filippenzen

        4, 5ab

Laat iedereen u kennen

        als vriendelijke mensen.

05-12-2011 om 16:45 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja
40, 1-5 + 9-11

Troost, troost mijn volk, zegt jullie God. Spreek Jeruzalem moed in, maak haar bekend dat haar slavendienst voorbij is, dat haar schuld is voldaan, omdat zij een dubbele straf voor haar zonden uit de hand van de Heer heeft ontvangen.
Hoor, een stem roept: ‘Baan voor de Heer een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de Heer zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De Heer heeft gesproken!’
Beklim een hoge berg, vreugdebode Sion, verhef je stem met kracht, vreugdebode Jeruzalem, verhef je stem, vrees niet. Zeg tegen de steden van Juda: ‘Ziehier jullie God!’
Ziehier God, de Heer ! Hij komt met kracht, zijn arm zal heersen. Zijn loon heeft Hij bij zich, zijn beloning gaat voor Hem uit.
Als een herder weidt Hij zijn kudde: zijn arm brengt de lammeren bijeen, Hij koestert ze, en zorgzaam leidt Hij de ooien

Het volk van God verviel honderd maal in zonde. Honderd maal kreeg het vergiffenis. Het werd honderd maal verbannen naar vreemde landen en het kwam telkens in zijn land terug langs de weg door de woestijn. Dit is de geschiedenis zowel van het oude als van het nieuwe Verbond. Vandaag troost de Blijde Boodschap ons rouwmoedig hart: de Heer zal wederkeren. Hij trekt mee op aan het hoofd van zijn volk

Uit de tweede brief van Petrus
3, 8-14

Eén ding mag u niet over het hoofd zien, geliefde broeders en zusters: voor de Heer is één dag als duizend jaar en duizend jaar als één dag. De Heer is niet traag met het nakomen van zijn belofte, zoals sommigen menen; Hij heeft alleen maar geduld met u, omdat Hij wil dat iedereen tot inkeer komt en niemand verloren gaat.
De dag van de Heer zal komen als een dief. De hemelsferen zullen die dag met luid gedreun vergaan, de elementen gaan in vlammen op, de aarde wordt blootgelegd en alles wat daarop gedaan is komt aan het licht.
Als dit allemaal op die manier te gronde gaat, hoe heilig en vroom moet u dan niet leven, u die uitziet naar de dag van God en het aanbreken daarvan bespoedigt! Die dag gaan de hemelsferen in vlammen op, en de elementen vatten vlam en smelten weg.
Maar wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont.
Omdat u hiernaar uitziet, geliefde broeders en zusters, moet u zich inspannen om smetteloos, onberispelijk en in vrede door Hem te worden aangetroffen.

De definitieve voltooiing van de nieuwe aarde laat nog op zich wachten. Zo geeft God de mensen tijd om zich te bekeren. Maar alles is al begonnen. Daarom moeten wij ook vandaag heilig leven: 'smetteloos, onberispelijk en in vrede'.

04-12-2011 om 07:14 geschreven door lucky  

03-12-2011 om 18:36 geschreven door lucky  

Uit de profeet Jesaja
30, 19-21 + 23-26

Volk van Jeruzalem, dat op de Sion woont, je hoeft geen tranen meer te storten. Want de Heer zal zich over je ontfermen als je weeklaagt, Hij zal antwoorden zodra Hij je hoort. De Heer zal jullie brood geven in de benauwenis en water in de nood. Hij die jullie onderricht gaf, zal zich niet langer verbergen. Met eigen ogen zul je je leermeester zien, met eigen oren zul je een stem achter je horen zeggen: ‘Dit is de weg die je moet volgen. Hier moet je rechts. Ga daar naar links.’
Dan zal Hij regen geven voor het zaad waarmee je het land hebt ingezaaid. Alles wat het land voortbrengt zal mals en voedzaam zijn. Op die dag zullen je kudden op uitgestrekte weidegronden grazen. De runderen en ezels die het land bewerken, krijgen voer dat verrijkt is met zuring, nadat het met vork en zeef is gewand. Op de dag van het bloedbad, wanneer de torens vallen, zullen er beken en waterstromen neervloeien van iedere hoge berg en van elke heuvel die zich verheft.
Dan is het licht van de maan als het licht van de zon, en het zonlicht wordt verzevenvoudigd, als het licht van zeven dagen tegelijk. Op die dag verbindt de Heer de wond van zijn volk en geneest Hij de striemen die het zijn toegebracht

Het is een troost voor de mens, dat hij nooit vergeefs aanklopt bij de Heer. Wanneer wij ophouden verkeerde wegen te gaan en bereid zijn ons leven te beteren, dan vinden wij onmiddellijk gehoor bij Hem. Heel de gemeenschap zal er wel bij varen. Vestigingen zullen gesloopt worden, de aarde zelf zal overvloedig vruchtbaar zijn

Psalm 147, 1-6

Refr.: Gelukkig allen die de Heer verwachten.

Hoe goed is het te zingen voor onze God,
hoe heerlijk Hem onze lof te brengen.

De bouwer van Jeruzalem, dat is de Heer,
Hij brengt de ballingen van Israël bijeen.

Hij geneest wie gebroken zijn,
en verzorgt hun diepe wonden.

Hij bepaalt het getal van de sterren,
Hij roept ze alle bij hun naam.

Groot is onze Heer en oppermachtig,
zijn inzicht is niet te meten.

De Heer richt de vernederden op,
en drukt de goddelozen neer.

Uit het evangelie volgens Matteüs
9, 35 - 10, 1 + 5-8

Jezus trok rond langs alle steden en dorpen, Hij gaf er onderricht in de synagogen, verkondigde het goede nieuws over het Koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal.
Toen Hij de mensenmenigte zag, voelde Hij medelijden met hen, omdat ze er uitgeput en hulpeloos uitzagen, als schapen zonder herder.
Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of Hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’
Daarop riep Hij zijn twaalf leerlingen bij zich en gaf hun de macht om onreine geesten uit te drijven en iedere ziekte en elke kwaal te genezen.
Deze twaalf zond Jezus uit, en Hij gaf hun de volgende instructies: 'Sla niet de weg naar de heidenen in en bezoek geen Samaritaanse stad. Ga liever op zoek naar de verloren schapen van het volk van Israël. Ga op weg en verkondig: “Het Koninkrijk van de hemel is nabij.” Genees zieken, wek doden op, maak mensen die aan huidvraat lijden rein en drijf demonen uit. Om niet hebben jullie ontvangen, om niet moeten jullie geven!'

De God van het Oude Testament is genadig voor allen die tot Hem roepen. Jezus is ook door medelijden bewogen bij het zien van de menigte, want 'ze zagen er uitgeput en hulpeloos uit, als schapen zonder herder'. Daarom zal Hij zijn leerlingen zenden als arbeiders om te oogsten en om het Koninkrijk te verkondigen.

Vandaag lezen we: 'Toen Jezus de mensenmenigte zag, voelde Hij medelijden met hen, omdat ze er uitgeput en hulpeloos uitzagen, als schapen zonder herder.'

Laten we eens kijken naar de mensenmenigte van vandaag; wereldwijd, maar ook in onze straat, en misschien wel in eigen huis.
Velen zijn uitgeput, hulpeloos, als schapen zonder herder. Misschien ook wel wijzelf.

Als we het evangelie ernstig willen nemen (en dat willen we toch...) worden wij, net zoals de leerlingen, uitgezonden om naar deze mensen toe te gaan. Het is geen makkelijke opdracht. En wanneer je er aan begint... het zal geen einde kennen.
Want jammer genoeg is onze samenleving van vandaag getekend door vele mensen die innerlijk en/of letterlijk op de dool zijn. Niet alleen jongeren, maar ook volwassenen en mensen op hoge leeftijd (breng maar eens een bezoekje aan menig rusthuis).
Velen ontsporen, lopen verloren, kunnen de leegheid niet aan, hebben last van verveling, zijn depressief,... en ieder trachten dit te overleven op hun manier.
Gewoonlijk is dat een zeer eenzame weg... want hoe je het ook draait of keert... voor vele zogenaamde 'sterke' mensen zijn deze mensen storend in hun leven.

Jezus voelde mede-lijden met hen... Hij koos er voor om met hen mee te lijden. Hij had hen zo lief dat Hij hun lijden in hart en ziel meedroeg. Dat is ware empathie, échte broederschap.
En dan zag Hij, achter al dat lijden, de werkelijke nood van deze mensen: ze leefden als schapen zonder herder.
Daarna stuurt Hij zijn leerlingen erop uit met de boodschap: 'Ga naar deze verloren schapen en verkondig: “Het Koninkrijk van de hemel is nabij.” Genees zieken, wek doden op, maak mensen die aan huidvraat lijden rein en drijf demonen uit. Om niet hebben jullie ontvangen, om niet moeten jullie geven!'

De zending van de leerlingen is geen andere dan de onze. Ook wij worden gezonden naar hen die uitgeput en hulpeloos zijn, naar hen die - zoals Jezus het zegt - leven als schapen zonder herder.

Wat kunnen we doen ? Wat mogen we doen ?
Wel, op de eerste plaats oog hebben voor hen die uitgeput zijn. Met andere woorden: ze 'willen' zien, ons niet afkeren van hen. Dit vraagt dikwijls al een hele ommekeer.
En dan naar hen toegaan... niet makkelijk ! Maar Jezus vraagt het wel...
We kunnen al beginnen met hen onze vriendschap aan te bieden, belangeloos. 'Om niet heb je ontvangen, om niet moet je geven', zegt Jezus ons vandaag. Niet vanuit een hogere positie, maar vanuit een diep verlangen écht broederschap met hen te vormen. Niet als een meerdere, maar als een gelijke.
Onze vriendschap voor hen mogen wij beleven vanuit de Heer die ons bewoont. Dat maakt onze vriendschap niet enkel christelijk, maar ze zal vervuld zijn met de liefde van de Heer. En dan (en da's niet onbelangrijk !) zijn we niet meer alléén bezig. De Heer is door ons heen, met ons, aan het liefhebben. En we weten hoe genadevol de liefde van de Heer was, en is; ook dus op deze momenten dat wij onze vriendschap aanbieden.
Al weldoende trok de Heer rond... lezen we elders in het evangelie. Wel, dat wilt Hij nog steeds vandaag doen, en wel met ons.

Wie vanuit Gods liefde naar de ander gaat, zal de ander niet meer zien als een soort sukkelaar, maar als een kind van God, net zoals wij dat zijn. En hoe meer we zullen vaststellen dat iemand verdwaald is (hoe dan ook) hoe sterker het vuur van liefde zal aanwakkeren in ons hart. Dat is de Geest die ons in beweging wilt zetten.

Het mooiste zou zijn dat allen die verdwaald zijn bij de Heer konden gebracht worden. Dit is echter gewoonlijk niet mogelijk vanaf de eerste moment. Dit vraagt tijd, geduld, en vooral heel veel liefde, toewijding, trouw én gebed. Maar voor wie het evangelie werkelijk wil beleven, leeft in de zekerheid en het geloof dat voor God niets onmogelijk is.

Laten we in deze advent aandacht hebben voor ons eigen hart. Hoe is het daarmee gesteld ?
Is het naar ons ego gekeerd, of naar het evangelie ?
Laten we de deuren en de ramen van ons hart wijd open zetten en de wereld inkijken. Laten we naar hen toegaan die 'uitgeput' en 'hulpeloos' zijn, onze vriendschap en Gods liefde aanbiedend

03-12-2011 om 07:01 geschreven door lucky  

02-12-2011 om 17:35 geschreven door lucky