Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
Een moeder liep met haar vierjarig dochtertje over de markt. Toen het kind staarde naar een grote berg sinaasappels, pakte de aardige koopman er één af en gaf die aan haar.
'Wat zeg je nou?' vroeg de moeder aan haar dochter. Het kleine meisje keek naar de sinaasappel en gooide hem toen naar de koopman en riep: 'Schil 'm maar!'
Dankbaarheid is iets waarin we vaak tekortschieten. Wat we vergoelijken bij een kind van vier, zou ondankbaar zijn bij een ouder kind.
Ja, hoe gauw kunnen we zelfs lauw reageren op Gods zegeningen door te denken: Dit is wel aardig, maar ik zou eigenlijk graag wat meer willen hebben.
Een houding van dankbaarheid tegenover God is een kenmerk van geestelijke rijpheid. Paulus schrijft aan de gelovigen in Efeze: 'Dankt te allen tijde in de Naam van onze Here Jezus Christus God, de Vader, voor alles' (Ef. 5:20).
Laten we vandaag dankbaar zijn, in plaats van te klagen over wat we niet hebben en meer te willen hebben.
ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de eeuw.
ben met u alle dagen tot aan de voleinding van de eeuw.
HEMELVAARTSDAG
De elf discipelen gingen naar Galilea, want daar zouden zij de Heer zien. Eenvoudig gehoorzaam doen wat Hij zegt, brengt ons bij Hem. Dan wil Hij ons zijn heerlijkheid laten zien. Dat leidt tot aanbidding. Bij twijfelaars komt Hij naderbij, opdat zij goed zullen zien dat de gekruisigde Meester echt de Levende is, aan Wie alle macht is gegeven. Later lezen wij van de apostelen dat zij met grote kracht getuigenis gaven van de opstanding van de Heer Jezus (Hand. 4:33). Als wij op Hem zien en alles van Hem verwachten, hebben wij moed en kracht. 'Welzalig hij, wiens verwachting is op de Here' (Ps. 146:5).
De opdracht van de Heer is immens groot: Hij wil dat alle volken tot zijn discipelen gemaakt zullen worden, dat zij gedoopt zullen worden en dat hun geleerd wordt om naar zijn Woord te leven. Het is duidelijk dat deze opdracht ook nu nog van kracht is. En elke christen heeft daarin een grotere of kleinere taak. Beseffen we dat en functioneren we zoals de Heer dat wil? Misschien hebben we wel eens gedacht: wat jammer dat de Heer Jezus niet meer op aarde is om ons te helpen. Het is opmerkelijk dat in dit Evangelie geen woord staat over de hemelvaart van onze Heer. Mattheüs stond erbij toen Jezus ten hemel voer, terwijl zijn handen zegenend over de zijnen waren uitgebreid. Wij mogen vandaag en alle dagen denken aan die prachtige belofte waarmee Mattheüs zijn Evangelie afsluit: 'En zie, Ik ben met u alle dagen.' Onze Heiland blijft bij ons. Lichamelijk is Hij in de hemel. Daar bidt Hij voor ons. Door de Heilige Geest is Hij in ons. Zijn liefde en zorg gaan onverminderd naar ons uit. Hij wil zo graag dat wij iedere dag tot Hem opzien en vol vertrouwen alles van Hem verwachten. Christus is niet ver weg, Hij is en blijft ons elke dag heel dicht nabij.
Je zult maar een kind hebben dat ernstig ziek is. Dag in, dag uit zorgen en moeite. De vrouw hier heeft zo'n zorg, maar hoort niet bij Gods volk. Jezus maakt Hij haar op niet mis te verstane wijze duidelijk dat ze niet bij Gods volk hoort. Ze heeft geen enkel recht van spreken. Maar wat ze wel heeft, is lef: ze geeft eerlijk toe dat ze geen aanspraak kan maken op Jezus' hulp. Maar ze laat het er niet zomaar bij zitten. Ze weet dat ze alleen kan vertrouwen op zijn gunst en dat bij Hem alles mogelijk is. God luistert naar zulke mensen die beseffen dat ze nergens recht op hebben en tóch op zijn goedheid vertrouwen
24 Hij ging weg en vertrok naar de omgeving van Tyrus. Daar nam hij zijn intrek in een huis, en hoewel hij niet wilde dat iemand dat te weten zou komen, lukte het hem niet onopgemerkt te blijven. 25 Integendeel, er kwam al meteen een vrouw die over hem gehoord had naar hem toe, en zij viel voor zijn voeten neer. Ze had een dochter die door een onreine geest bezeten was. 26 Deze vrouw was van Syro-Fenicische afkomst en geen Jodin; ze smeekte hem om bij haar dochter de demon uit te drijven. 27 Hij zei tegen haar: Eerst moeten de kinderen genoeg te eten krijgen; het is niet goed om de kinderen hun brood af te pakken en het aan de honden te voeren. 28 De vrouw antwoordde: Heer, de honden onder de tafel eten toch de kruimels op die de kinderen laten vallen. 29 Hij zei tegen haar: Dat hebt u goed gezegd. Ga naar huis, de demon heeft uw dochter al verlaten. 30 En toen ze thuiskwam, lag haar kind op bed en bleek de demon verdwenen te zijn.
Deze psalm is een psalm van David. Hij heeft de psalm gemaakt in een tijd van zware beproevingen en nood. Waarschijnlijk toen hij moest vluchten voor koning Saul. Ongetwijfeld heeft hij deze psalm opgeschreven onder de leiding van de heilige Geest. Veel dingen die hier genoemd worden, zijn niet rechtstreeks van toepassing op David zelf. Het blijkt duidelijk dat we in deze psalm een profetische beschrijving vinden van het lijden van de Heer Jezus aan het kruis. Verschillende teksten uit deze psalm worden in het Nieuwe Testament aangehaald. Ze werden vervuld tijdens het lijden van de Heer Jezus aan het kruis. De woorden waarmee de psalm begint: 'Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?' zijn door de Heer Jezus uitgesproken toen Hij in de drie uren van duisternis door God verlaten was. In de psalm wordt deze vraag van de Heer Jezus niet beantwoord, maar tijdens zijn kruislijden gaf God Hem ook geen antwoord. Waarom moest de Heer Jezus, de man die het lijden kende, zo lijden op het kruis? Zijn lichamelijk lijden moet al enorm zijn geweest. De woorden uit de psalm laten daar iets van zien: 'Als water ben Ik uitgegoten' en 'mijn gebeente valt uiteen' en 'mijn hart is als was, het smelt in mijn lijf'. Maar dat Hij door God verlaten werd, in de drie uren van duisternis, was nog erger voor Hem. Aan het kruis is de Heer Jezus voor ons één gemaakt met de zonde en heeft Hij onze zonden in zijn lichaam gedragen. Hij kreeg de straf die wij verdiend hadden. God kan de zonde niet verdragen. Daarom moest God Hem op het kruis alleen laten. Hij is nu niet meer alleen. Vandaag wil Hij bij zijn broeders en zusters zijn om samen met hen God te eren: 'Ik zal U loven in de kring van mijn volk.
1 Voor de koorleider. Op de wijs van De hinde van de dageraad. Een psalm van David.
2 Mijn God, mijn God,
waarom hebt u mij verlaten?
U blijft ver weg en redt mij niet,
ook al schreeuw ik het uit.
3 Mijn God! roep ik
overdag, en u antwoordt niet,
s nachts, en ik vind geen rust.
4 U bent de Heilige,
die op Israëls lofzangen troont.
5 Op u hebben onze voorouders vertrouwd;
zij hebben vertrouwd en u verloste hen,
6 tot u geroepen en zij ontkwamen,
op u vertrouwd en zij werden niet beschaamd.
7 Maar ik ben een worm en geen mens,
door iedereen versmaad, bij het volk veracht.
8 Allen die mij zien, bespotten mij,
ze schudden meewarig het hoofd:
9 Wend je tot de HEER! Laat hij je verlossen,
laat hij je bevrijden, hij houdt toch van je?
10 U hebt mij uit de buik van mijn moeder gehaald,
Verbaasd en stil blijf ik staan en kijk naar het piepkleine plantje tussen het grind. Ik buk me en ontdek tot mijn verrassing een minuscuul bloemknopje. Een compleet plantje van zo'n anderhalve centimeter breed. Maar het ís een plantje. Tussen het grind, de meest onmogelijke plek op mijn hele erf. Verwonderd glijd ik met mijn vinger langs de blaadjes. Wonderlijk... zo veel levenskracht, zo veel wil om te overleven, zo veel energie. Een maand of twee geleden was het plantje net zo klein. Ook toen al verbaasde ik me over de plek waar het stond. Een zaadje door de wind meegevoerd, terechtgekomen tussen de kiezels. Houvast voor de wortels was er nauwelijks te vinden. Ik dacht aan de gelijkenis van de zaaier: 'En een ander deel (van het zaad) viel op de rotsbodem en toen het opkwam, verdorde het, omdat het geen vochtigheid had.'
Dit zaadje was ook op een 'rotsbodem' terechtgekomen. En het kwam op. Maar... het verdorde níét. Het groeide en bloeide en was mooier dan alle andere viooltjes in mijn tuin. Heel kleine bloemetjes had het, heldergeel van kleur. Een akkerviooltje, als ik mijn wilde-bloemen-boekje goed begrepen heb.
Alles zat dit viooltje tegen. Water kreeg het niet, want het regende amper. Bovendien stond het midden in de bocht die we altijd namen met de fiets. Zelf besloot ik op staande voet die bocht ruimer te nemen, maar ik was niet de enige fietser. Toch bleef het overeind.
'Heb je dat mooie plantje gezien, mam?' riepen de kinderen stuk voor stuk, en zonder dat ik iets hoefde te zeggen, fietsten ook zij om het plantje heen. Het deed me goed te merken dat ik iets van het respect voor de natuur heb kunnen overbrengen aan de volgende generatie. Dagelijks genoot ik van dat kleine plantje.
Tot er iemand met de auto juist hier wilde keren. Vooruit-achteruit-vooruit-en-weer-achteruit. Ik zag het gebeuren, maar wat kon ik nog doen? Het viooltje werd vermorzeld, verdorde alsnog en dat was het dan. Dacht ik. Tot ik dus vandaag opeens dat piepkleine plantje zie.
Ondanks alle ellende is het weer opgekomen en vertoont zelfs al een knop. Verwonderd kijk ik ernaar - verwonderd en verbaasd. Het plantje spreekt de gelijkenis tegen. Maar tegelijkertijd bewijst het de kracht van de natuur. Zonder regen, zonder houvast voor de wortels, verpletterd door autobanden - het leeft! Het bewijst de kracht die in de schepping zit, de mogelijkheid om te overleven die in de natuur geschapen is. Voor mij bewijst het, dat God bestaat, ondanks alle narigheid in de wereld. Want wie anders dan Hij is tot zoiets groots in staat? En ik voel me gelukkig met dit fantastische wondertje zo vlak naast mijn huis.
Een rabbi zei tegen een atheïst: 'Morgen zal ik God aan jou laten zien.' Waarop de man zei: 'Dat kun jij niet, want God bestaat niet.' De mannen spraken af om elkaar de volgende dag te ontmoeten in een bos, waar de rabbi zijn belofte zou inlossen. Toen beide mannen de dag daarna op een open plek in het bos stonden, zei de rabbi: 'Kijk maar omhoog naar de zon.' De man keek omhoog, maar begon meteen met zijn ogen te knipperen en beschermde zijn ogen met zijn handen. 'Ik kan niet in de zon kijken,' zei hij. De rabbi spoorde hem aan zijn best te doen en zich niet aan te stellen. Na nog enkele pogingen gaf de man het op, waarop de rabbi zei: 'Hoe kan ik jou nu God laten zien, wanneer je nog niet eens in staat bent om in de zon te kijken?'Weleens in de zon gekeken? Niet doen - direct in de zon kijken is gevaarlijk voor je ogen. Daar zijn speciale eclipsbrillen voor ontworpen. Geen mens kan zonder bescherming voor zijn ogen in de zon kijken. Zo kan ook niemand God zien. Hij is te groot, te overweldigend - Hij is heilig! Niemand kan Hem zien en blijven leven! En tóch heeft de Allerhoogste het mogelijk gemaakt om Hem te ontmoeten. God is mens geworden: Jezus! En in de Mens Jezus kunnen wij God ontmoeten! We hoeven niet met een rabbi naar een open plek in het bos om een ontmoeting te hebben met God. Ook hebben we niet een dominee of pastoor nodig om met Hem in contact te komen. We hoeven niet gereformeerd, hervormd, of katholiek te worden. Ook is het niet nodig om naar Betlehem, Jeruzalem of een andere 'heilige' plaats te gaan. Gewoon op de plaats waar u nu bent kunt u God tegenkomen. Kom zoals u bent. U hoeft alleen maar uw hart voor Hem te openen en te geloven dat Jezus de Zoon van God is, gestorven voor uw zonden. God is dichterbij dan u denkt. In feite is het heel eenvoudig om God te ontmoeten. Misschien dat het daarom voor veel mensen zo moeilijk is en ze er maar niet toe komen.
Hoe kunnen sommige mensen zeggen dat God niet bestaat? Ik heb Hem vanmorgen nog gesproken...
Hamed groeide op in een groot, liberaal moslimgezin in Irak. Verhalen over God werden van vader op zoon doorgegeven. Hamed hoort bij het volk van de Koerden, een volk dat vele vijanden kent. Oorlog is er aan de orde van de dag. Hamed volgde een militaire opleiding onder het bewind van Saddam Hussein. Hij kreeg de leiding over zo'n tweehonderd man.
Hij begaf zich in die tijd ook op het politieke terrein en leerde Saddam Hussein van dichtbij kennen. Hamed kreeg veel moeite met het regime. 'Mijn haat tegenover deze man was groot. Ik maakte plannen om hem te doden.' Dat bleef niet onopgemerkt. Hamed werd gevangengenomen en gefolterd. Hij was wanhopig en wilde dood. Hij deed een zelfmoordpoging. Met spoed werd hij naar het ziekenhuis gebracht. Later wist hij, toen hij weer wat hersteld was, te ontkomen en hij vluchtte naar Iran. 'In Iran verdachten ze mij van spionage. Ik belandde weer in de gevangenis, maar ik wist te ontsnappen. Tien jaar vocht ik tegen Saddam Hussein. Toen wilde ik terug naar mijn vaderland.' Maar de Iraniërs voelden dat als een soort verraad en gooiden hem in het gevang. Daar leed hij onbeschrijflijk. In zijn wanhoop riep hij tot God: 'Here God, help me!' Hamed wist op een wonderlijke wijze te ontkomen. Hij moest het land uit. Samen met zijn hoogzwangere vrouw - die hij in Iran had leren kennen - en hun kinderen sloeg hij op de vlucht. Dagen en nachten zonder slaap en in groot gevaar volgden. 'Ik had het gevoel of die week wel een jaar duurde.'
Uiteindelijk kwam het gezin in Nederland terecht. Gebroken en uitgeput. Na een halfjaar in een asielzoekerscentrum te hebben doorgebracht, kregen ze een huis toegewezen in het midden van het land. Kort daarna ontving het gezin een vaste status. Ze haalden opgelucht adem. 'Maar in mijn hart was nog geen rust,' vertelt Hamed. 'De angst zat diepgeworteld. Mijn verleden leefde voort in het heden. Zodra het donker werd was ik bang. Ik had angst voor de hel. Was dat mijn eindbestemming? Ik zocht hulp bij artsen en psychiaters. Maar ze konden me niet helpen. De onrust bleef.' Lidia, zijn vrouw, ging naar naailes. Daar baden de anderen tot God. Het viel haar op dat de vrouwen iets positiefs uitstraalden. Ze zag iets in hun ogen. Maar toen Hamed dit hoorde, verbood hij haar er nog heen te gaan. Enkele weken later stond er iemand voor de deur. Lidia herkende haar meteen, het was een vrouw die ze op naailes had leren kennen. Ze vertelde dat ze Lidia al een tijdje miste en vroeg of ze mocht binnenkomen. Hamed: 'Toen viel mij ook op dat deze vrouw iets uitstraalde, een geluk, een vrede die wij misten. Ze vroeg of ze vaker langs mocht komen en liet een Bijbel achter. Ik begon erin te lezen. Dag en nacht las ik in de Bijbel. Ik las over de mens, vies en zondig. Maar ook over Iemand die de mens ervan kon bevrijden. Veel begreep ik er nog niet van.''Na een tijdje verhuisde deze vrouw en verloren we haar uit het oog. Veel vragen bleven onbeantwoord. Tenslotte belandde de Bijbel in de kast.'
Hamed ging op zoek naar werk. Hij kwam in dienst van een schildersbedrijf. Zijn nieuwe werkgever bleek een christen te zijn. Als deze man bad voor z'n eten, hoorde Hamed hem danken voor de verlossing van zijn zonden en voor het eeuwige leven dat hij ontving van God de Vader door Jezus Christus. 'Het viel mij op dat deze man zeker was van een eeuwig leven met God, iets waarvan een moslim nooit zeker is. Ik wilde er meer van weten. Hij bood aan over zijn geloof te komen ''Ik hoefde er niets voor te offeren. Ik mocht Gods liefde zomaar voor niets ontvangen! Toch was dat geen gemakkelijke boodschap. Dat kon niet, dacht ik. Maar het stond echt zo in de Bijbel! Als je je fouten bij God brengt, je leven zonder God, dan wil Hij je vergeven. Jezus Christus heeft voor jouw zonden geboet met zijn leven. Hij wil je nieuw leven geven, eeuwig leven met Hem. We zijn neergeknield en ontvingen Jezus in ons hart. Alle last viel van mij af. Het was alsof ik bekleed werd met Gods liefde en warmte. Eindelijk daalde er een diepe vrede in mijn hart. De angst was weg. En ik wist het zeker: God is ook mijn Vader!'
Hamed en zijn gezin verkeren nog steeds in moeilijke omstandigheden. Er dreigt regelmatig gevaar vanuit hun geboorteland, terwijl ze in Nederland ook veel afkeer ervaren. Maar één ding blijft onveranderd: uit hun ogen straalt vrede en blijdschap.vertellen bij ons thuis. Ik haalde de Bijbel weer onder het stof vandaan. Die avond werd mij veel duidelijk over wie God is. Toen stelde hij de vraag: "Als je sterft, waar ga je dan heen?" "Naar de hel," antwoordde ik. "Ik heb verschrikkelijke dingen gedaan, ik ben bang voor God, er is geen rust in mijn hart." Maar hij liet me zien dat in de Bijbel staat dat God van mij houdt: "Zo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft, eeuwig leven heeft." en "Wie de Zoon heeft, heeft het leven."'
De Heer Jezus staat in een bootje op het meer en de mensen staan op de oever en luisteren naar Hem. De Heer vertelt de gelijkenis van een man die naar zijn land gaat om zaad te zaaien. De vraag is wat er gebeurt met al dat zaad. Niet al het zaad brengt vrucht voort. Alleen het zaad dat in de goede aarde valt. De Heer eindigt deze gelijkenis met de woorden: 'Wie oren heeft om te horen, moet goed luisteren!' Laat het zaad van het Woord in je hart zakken zodat het vrucht kan dragen voor God. Wat is luisteren vaak moeilijk. Wij hebben zelf zo veel te vertellen. Wanneer we niet goed luisteren, begrijpen we vaak niet wat iemand tegen ons zegt, ook niet wanneer God via de Bijbel tot ons spreekt. Dan is het goed om te bidden: 'Heer, leer me luisteren.'
Afgemat door het leven en uitgeput, zoeken wij een plaats waar we stil kunnen zijn, waar we écht kunnen zijn, een plaats van verkwikking. We hunkeren ernaar dat God onze geest herstelt, dat we bij Hem eenvoudigweg alles los kunnen laten en dat we nieuwe kracht ontvangen om verder te leven. Maar we zoeken niet naar Hem op de plaats waar Hij op ons wacht en waar Hij gevonden kan worden: in zijn Zoon, die zijn Woord is.
Of we zoeken naar God omdat er duizend dingen zijn die wij Hem willen vragen, en we denken dat we niet verder kunnen leven zolang we geen antwoord krijgen.
We overstelpen Hem met problemen, met vragen om inzicht, om aanwijzingen, om een makkelijker weg, maar we vergeten dat Hij ons in zijn Woord de oplossing gegeven heeft voor elk probleem en alle kennis die wij in dit leven kunnen bevatten.
We luisteren niet daar waar God spreekt: waar Gods Woord eens en voor altijd de wereld inging, onuitputtelijk en voor altijd voldoende.
Of we denken dat Gods Woord al zo lang op aarde gehoord is dat het tijd wordt voor een nieuw woord, alsof we het recht hebben om hierom te vragen. We zien niet in dat wijzelf opgebruikt en vervreemd zijn, terwijl het Woord dezelfde levendigheid en frisheid als weleer vertoont; het is net zo dicht bij ons als het altijd was.
Niemand weet waarom keizer Nero de eerste christenen in Rome zo haatte. Hij had alle macht over het leven en de dood van zijn onderdanen en ze waren doodsbang voor hem. Maar de christenen kenden die angst niet, want zij waren hun angst voor de dood kwijtgeraakt. Zij wisten dat de dood hen niet zou kunnen scheiden van de liefde van God en voor hen betekende doodgaan dat ze naar Jezus zouden gaan en dat was fijn. Velen van hen zongen wanneer ze ter dood gebracht werden. Zij wisten dat Nero hun lichamen dood kon maken, maar dat hij hun geest niet kon verbreken, en misschien was dat wel de reden waarom hij hen haatte.
De hele zomer had Nero zichzelf en de bevolking van Rome vermaakt in het Colosseum, het grootste openluchttheater dat ooit gebouwd was, door te kijken naar christenen die voor de wilde beesten werden gegooid. Maar toen de koude Romeinse winter begon, werd het Colosseum gesloten. Wat moest er nu gebeuren, zo vroeg Nero zich af, met de groep van veertig christenen die ontdekt en gearresteerd waren en die zich nu konden voorbereiden op het pleziertje van de keizer? 'Laat ze doodvriezen!' snauwde Nero, terwijl hij uitkeek over het winterlandschap. Hij liet de kapitein van zijn huisbewakers komen om de veertig gevangenen naar een klein bevroren meer te brengen. Daar zouden ze zich moeten uitkleden en het ijs op worden gestuurd om te sterven of om hun beslissing om Jezus te volgen te herroepen. De kapitein en zijn mannen moesten op de oever een groot vuur aanleggen en daar blijven tot de laatste veroordeelde verrader dood was of was teruggelopen naar het vuur om zijn geloof te ontkennen.
Zo luidden de bevelen van Nero, dus de veertig mannen stonden midden op het bevroren meer in de maanverlichte nacht. Zo nu en dan klonk er boven het knetteren van het vuur en het sissen van het geroosterde vlees, een roep op naar de twinkelende sterren: 'Veertig strijders, strijdend voor U, o Jezus, voor U behalen wij de overwinning, voor U eisen wij de kroon op.'
De kapitein luisterde stil en bedroefd, want ook hij kende de weg van Jezus. Hij geloofde dat deze weg naar het eeuwige leven leidde, maar hij had nog nooit de moed gehad om dat te belijden. Hij had al zo veel christenen zien lijden. Hoe kon hij dragen wat zij moesten verdragen? Plotseling werd iedereen stil en alle gezichten keerden zich naar het meer. Een wankelende figuur liep terug naar de oever, zijn hoofd in schaamte gebogen. De heftige pijn van de kou en het zien van het vuur kon hij niet langer verdragen. De soldaten barstten uit in spottend gelach, sleepten hem op de kant, trokken hem kleren aan, gaven hem iets te eten en minachtten hem van binnen.
Op het ijs was het lied van de overwinning verstomd. De groep stond in diepbedroefde stilte en het zingen was opgehouden.
Maar toen werd de grappenmakende groep bij het vuur opnieuw verrast en het lachen hield op. Hun kapitein was gaan staan, had zijn warme kleren uitgegooid en liep nu het ijs op, bleek en vastberaden. De groep verwelkomde hem met blijdschap en opnieuw steeg het lied op naar de hemel, wel met zwakker wordende stemmen.
'Veertig strijders strijdend voor U, o Jezus, voor U behalen wij de overwinning, voor U eisen wij de kroon op.'
DE WIJNGAARD, DE WIJNSTOK, DE RANK EN DE WIJNBOUWER
DE WIJNGAARD, DE WIJNSTOK, DE RANK EN DE WIJNBOUWER
Toen de Heer Jezus sprak over de ware wijnstok en de ranken (zie Johannes 15:1-5), wisten zijn tijdgenoten exact wat Hij bedoelde. Wijngaarden waren in Israël namelijk overal om hen heen. Voor ons is dat anders. Laten we daarom sommige dingen uit de overbekende vergelijking toch maar eens nader bekijken.
Allereerst de boodschap van de Heer: 'Ik ben de ware wijnstok.' We lezen er makkelijk overheen, maar bedenk wel dat de wijnstok heel belangrijk is: de bron van energie, waarlangs alle voedingsstoffen lopen, en de plek waar de druiven geproduceerd worden.
Dan de ranken: dat zijn wij. Als je verbonden bent met de ware wijnstok, dan ben je een rank. Niets meer of minder dan dat. En of je het nu leuk vindt of niet, ranken brengen zelf geen druiven voort: dat kunnen ze helemaal niet! Ranken dragen vrucht, maar zonder de wijnstok kunnen ze deze vruchten niet voortbrengen! Een belangrijke les voor ons: wij zijn geschapen om in verbinding te staan met een sterkere krachtbron dan wijzelf zijn.
De Heer zegt nadrukkelijk: 'Blijf in Mij.' Dat is dan ook meteen het enige wat wij moeten of hoeven te doen: verbonden blijven met Hem. De rest mogen we aan Hem overlaten. Want hoe vreemd het ook mag klinken, het is niet onze verantwoordelijkheid om vrucht te dragen, om resultaat voort te brengen. Wij kúnnen niet eens zelf vruchten produceren: dat doet Jezus. Wij hoeven niet te zwoegen en te zweten, steeds maar harder te werken, een steeds krapper schema te volgen, en onszelf door wilskracht en zelfdiscipline geestelijk vruchtbaar te maken. Wát een opluchting, als je je dit begint te realiseren!
Want regelmatig vergeten we onze taak, onze rol, en proberen we de wijnstok te zijn. We komen met plannen, met voornemens, met doelen - en we proberen vanuit onszelf geestelijk vrucht te dragen. Waar eindigen we dan? Moe, gefrustreerd, uitgeput en zonder resultaat - omdat we vergeten waren dat een rank vanuit zichzelf geen leven voortbrengt, maar alleen kan dragen wat de wijnstok voortbrengt.
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
28-05-2009 om 11:44
geschreven door 
28-05-2009 om 11:37
geschreven door 
28-05-2009 om 11:22
geschreven door 
11-05-2009 om 17:40
geschreven door 
07-05-2009 om 17:09
geschreven door 
04-05-2009 om 06:57
geschreven door 
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.