Deel door ons uw liefde uit
aan wie honger heeft en pijn.
Laat ons waar verdeeldheid is
uw vredestichters zijn.
Ons verlangen is alleen,
Heer, maak ons hart bereid,
dat door heel ons leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Deel door mij uw liefde uit,
aan een medemens die lijdt.
Leer mij meer vervuld te zijn
met uw bewogenheid.
Mijn verlangen is alleen,
Heer, maak mijn hart bereid,
dat door heel mijn leven heen
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(2x)
Deel ons door uw liefde uit
tot de einden van de aard'.
Dat zich waar de dood nu heerst
nieuw leven openbaart.
Maak ons als uw werkers klaar
en sterk ons in de strijd,
tot wij mogen oogsten waar
uw liefde wordt verspreid.
Openbaar uw koninkrijk
aan wie zoekt, aan arm en rijk.
Giet een stroom van liefde uit,
dat in ons en door ons, o Jezus,
uw liefde wordt verspreid.(6x)
Deel door ons uw liefde uit,)
maak ons hart bereid. )4x
Deel door ons uw liefde uit,)
ja wij zijn bereid. )2x
Deel door mij uw liefde uit )
ja ik ben bereid. )2x
Wat ogen zien dringt binnenin het hart. Het kan ons blij maken of ook heel verdrietig. Het kan ons soms zo diep raken, dat we er ziek van zijn. Ogen zijn de vensters van ons hart. Wie ze opent voor het licht, voor de zon overdag, voor de mooie dingen en voor de sterren in de nacht, is een blij en gelukkig mens. Met licht en meer moois in onze ogen komt er kleur in ons anders zo grijze leven. Want onze ogen weerspiegelen de liefde van Jezus. Een liefde, door Hem gegeven!
Uit het hart
Jouw Hemelse Vader die je heeft geschapen, die zoveel van je houdt, weet alles wat er zich in jouw hart afspeelt. Hij begrijpt en kent jou volkomen, Hij vraagt je om de juiste keuzes te maken! Hij verlangt niets liever dat Hij fier zou zijn op jou, dat je het pad der wijsheid zou blijven volgen! Het is niet altijd gemakkelijk, en je hebt vooral lef & doorzettingsvermogen nodig, maar dit alles is niet te vergelijken, met het liefdevolle geschenk dat je zal verkrijgen! Hij weet nu wat je denkt & wat je nog zou willen 'plannen'... Daarom vraag ik je : ook voor mij komt de tijd dat ik het aardse zal verlaten. Maar zou je dan niet blij & verheugd zijn als je weet, dat ik in het Hemelse paradijs zal blijven wachten op... jou !!! Filip V. (26-09-04)
IK BEN DE ALFA EN DE OMEGA GEBED IS DE SLEUTEL VAN DE OCHTEND
EN DE GRENDEL VAN DE AVOND.
24-09-2009
Zoek je geluk bij de HEER.
Zoek je geluk bij de HEER.
Psalm37:1-20
Vindt u het altijd gemakkelijk om blij te zijn? Onze omstandigheden zijn niet altijd even vrolijk: zorgen, ziekte, verdriet. We hebben soms maar weinig reden om blij rond te lopen.
En toch worden we opgeroepen om blij te zijn. Maar let op: we hoeven ons niet te verblijden in onze omstandigheden; die veranderen namelijk voortdurend. Als daar de bron van onze blijdschap in gelegen is... nee, we worden opgeroepen ons geluk bij de Heer te zoeken. Dat betekent dat u mag weten dat, hoe uw omstandigheden ook zijn, de Heer altijd bij u is en u zijn genade wil geven. Het betekent ook dat we onze focus moeten veranderen: kijk niet naar je omstandigheden - kijk naar Hém. Zie op naar de Heer, verwacht het van Hem en geniet van Hem: van zijn liefde, van zijn trouw, van al zijn goddelijke eigenschappen, heel de rijkdom van zijn Persoon. Daar veranderen uw omstandigheden niet door - maar uw hart verandert wel. Wie op Jezus ziet, die ervaart een diepe blijdschap, ondanks de omstandigheden.
Toen David deze psalm schreef, was hij al op leeftijd. Hij had in het leven rondgekeken, veel meegemaakt, en wijs geworden dichtte hij dit lied. Wees niet jaloers op wie kwaad doen, zegt hij; wij leven als gelovigen immers in een andere dimensie. Het gaat helemaal niet om aards, tijdelijk geluk: ons erfdeel zal voor eeuwig bestaan. Wij hebben zicht op de eeuwigheid, op de Eeuwige, en mogen daar in dit leven al van genieten. David raadt ons: vertrouw op de Heer (dat geeft zekerheid), zoek je geluk bij de Heer (dat geeft blijdschap), leg je leven in de handen van de Heer (dat geeft rust) en wacht op de Heer (dat geeft vrede). Wie dit ter harte neemt, leert het ware geluk kennen
Ik ben geboren in 1725 en ik stierf in 1807. De enige geloofsinvloed in mijn leven, voor zover ik mij herinner, kwam van mijn moeder, die ik maar tot mijn zevende jaar heb gekend. Toen zij stierf, was ik in feite een weeskind. Mijn vader hertrouwde en stuurde mij naar een strenge militaire school, waar ik door de zware training bijna een keer mijn rug heb gebroken. Ik kon het daar niet volhouden en ben op tienjarige leeftijd zeer opstandig weggelopen. Een jaar later, nadat ik had besloten me aan geen enkel onderwijs meer te onderwerpen, ging ik naar zee, erop hopend dat ik in mijn vaders voetsporen zou treden. Ik leerde in ieder geval hoe ik een schip moest navigeren. Meer en meer gaf ik mezelf over aan de duivel. Ik had besloten te zondigen zonder enige terughoudendheid, want het licht in mijn leven was uitgegaan. De dagen van mijn militaire dienstplicht brachten mij tot een nog grotere rebellie tegen alles wat met wet en regel te maken had. Ik deserteerde uit het leger, werd later gearresteerd als een misdadiger en heb verschillende keren publiekelijk een aframmeling van de politie gehad.
Na mijn gevangenisstraf ben ik op de vlucht gegaan naar Afrika. Ik had telkens gedachten aan zelfmoord. In Afrika zou ik in ieder geval ver weg zijn van ieder die mij kende. Ik sloot opnieuw een verdrag met de duivel om voor hem te leven. Ik kwam in aanraking met een Portugese slavenhandelaar, bij wie ik werkte tegen kost en inwoning. Zijn vrouw gaf mij te eten zoals aan een hond. Ik moest van de vloer eten en als ik weigerde sloeg ze me met een zweep. Ook daar vluchtte ik weer weg zonder een cent op zak. Aan de kust maakte ik een vuur in de hoop dat een schip mij zou opmerken. Dat gebeurde. Men dacht dat er goud, ivoor of slaven aangeboden zouden worden. Men nam mij desondanks aan boord. Men stond er van versteld dat ik in staat was het schip te besturen. Ik werkte een vrij lange periode op dit schip. Het vervoerde slaven. Vele malen was ik in doodsgevaar. Eens opende ik vaten rum en voerde de hele bemanning dronken. De kapitein liet mij zwaar geselen en smeet me voor lange tijd in het scheepsruim.
Op mijn grafsteen staat: 'Geboren in 1725, gestorven in 1807. Een loopjongen, eens een ongelovige en een losbol, een verzorger van slaven in Afrika, werd door de rijke genade van onze Here en Heiland, Jezus Christus, bewaard, hersteld, vergeven en aangesteld om het geloof te prediken, dat hij lange tijd had bestreden.' Ik wilde voordat ik zou sterven mijn levensverhaal in een lied vertellen. Dat lied werd wereldwijd een lofzang: 'AMAZING GRACE.' Mijn naam? John Newton.
Toen Jezus op aarde rondliep, heeft God vele malen de missie van zijn Zoon ondersteund. Driemaal klonk er een stem uit de hemel: 'Dit is mijn Zoon.' Op het gebed van Jezus werden mensen genezen, werden menigten gevoed, werden doden opgewekt. Na het sterven van Jezus gaf God het opperste getuigenis door Hem uit de doden op te wekken en verscheen Jezus aan honderden getuigen. Met zo'n goddelijke ondersteuning kan er aan de boodschap niet meer worden getwijfeld!
Chuck Swindoll heeft eens gezegd: 'Ik betreur het belachelijke idee dat je geen verdriet hebt als je de Heer kent. Met mijn hele hart ben ik het daarmee oneens.'
Hij heeft gelijk. Denk maar eens aan Job.
We leren Job kennen als een godvrezend mens, wiens leven voorspoedig is. Dan stort Jobs wereld in. Hij verliest alles wat hij heeft en iedereen van wie hij houdt. Geen aankondiging, geen waarschuwing, gewoon een donderslag bij heldere hemel. We hebben er geen moeite mee ons in zijn verdriet in te leven.
Jobs daden schijnen vreemd. Hij scheurde de kleren die hij droeg en schoor zijn hoofdhaar af. Hij was verpletterd en hij deed niet alsof het niets te betekenen had. Hij gedroeg zich niet stoïcijns. Maar toen verheerlijkte hij God.
Job erkende God als zijn Heer toen hij zo vernietigend getroffen werd. Als wij zijn nederigheid zien, is hij een bemoediging voor ons.
De HERE heeft u laten weten wat goed is en wat Hij van u verwacht. Hij wil niet anders dan dat u eerlijk en rechtvaardig bent en uw best doet liefde te bewijzen en als een nederig mens leeft met uw God.
Micha 6:8
Wij dienen God niet omdat Hij naar ons pijpen danst, maar omdat wij vertrouwen hebben in de voorrang die Hij heeft in ons leven. Uiteindelijk moet Hij - zal Hij - bepalen wat het beste voor ons is.
Vreemd, hoe moeilijk het is voor de mensen om het Goede Nieuws door te geven, maar hoe makkelijk het is om de laatste roddels verder te vertellen.
Vreemd, dat honderd euro zo veel lijkt als je naar de kerk gaat, maar zo weinig als je aan het shoppen bent.
Vreemd, dat het zo spannend is als de voetbalwedstrijd in de verlenging gaat, en hoe we zuchtend op ons horloge kijken als de kerkdienst langer duurt dan anders.
Vreemd, hoe mensen bij een concert dolgraag de voorste plaats willen, en zich in de kerk om een achterste plaats verdringen.
Hoe meer wij in het Woord van God lezen, hoe meer wij het Woord van God gaan liefhebben, en ernaar verlangen meer in het Woord te lezen. De bekende Amerikaanse Bijbelleraar Howard Hendricks zegt in dit verband vaak, dat onze houding tegenover Bijbelstudie drie fasen kent:
- de 'wonderolie'-fase: we bestuderen de Bijbel omdat het goed voor ons is, maar we genieten er niet echt van;
- de 'meergranen'-fase: we vinden Bijbelstudie droog en oninteressant, maar we beseffen dat het voedzaam is;
- de 'aardbeien met slagroom'-fase: we genieten volop van het Woord van God.
Op een mooie dag zat ik in mijn kamer, toen ik plotseling een kind hoorde roepen. Op zich is dat niet zo ongewoon, want ik woon aan een pleintje waar veel buurtkinderen spelen. Een heerlijk geluid, deze kinderstemmen! Maar dit kind klonk anders, een beetje in paniek, en daarom dacht ik er toch goed aan te doen eens even te gaan kijken.
Buiten zag ik een meisje, ze was ongeveer vijf jaar oud schat ik, onder aan een dikke tak van een oude eik hangen. Ze had haar armen en beentjes om de tak geklemd, en zo hield ze zich angstvallig vast.
'Wat is er aan de hand, meisje?' vroeg ik haar. 'Ik durf er niet meer uit,' huilde ze. 'Ach toch, kom maar,' zei ik, en ik strekte mijn handen uit. Onmiddellijk liet ze de tak los, en ik zette haar veilig op de grond. Toen ging ze voor mij staan, keek mij aan en zei parmantig: 'Bedankt, meneer, héél erg bedankt!' - en wég was zij. 'Niet meer doen, hoor,' zei ik nog. Al rennende riep ze naar een ander kind dat onderweg was om hulp te halen: 'Het hoeft al niet meer, die meneer heeft mij gered!'Toen ik weer naar huis liep, zei ik: 'Bedankt, Heer Jezus, heel erg bedankt dat U mij hebt gered!'
Naderhand, opnieuw in mijn stoel, bedacht ik mij hoe ik in amper drie minuten tijd zes lessen had geleerd:
- Blijf roepen tot er redding komt!
- Erken je hopeloze situatie.
- Vertrouw je geheel toe aan je Redder.
- Bedank je Redder.
- Getuig van je Redder.
- Zondig voortaan niet meer.
Wat wil de Heer ons toch soms belangrijke dingen leren door alledaagse voorvallen!
Ik kan me niet herinneren dit meisje ooit eerder te hebben gezien, en na die tijd heb ik haar ook nooit meer gezien. Maar God heeft dit kind gestuurd om mij iets te leren - en misschien ook u.
Hoe meer wij in het Woord van God lezen, hoe meer wij het Woord van God gaan liefhebben, en ernaar verlangen meer in het Woord te lezen. De bekende Amerikaanse Bijbelleraar Howard Hendricks zegt in dit verband vaak, dat onze houding tegenover Bijbelstudie drie fasen kent:
- de 'wonderolie'-fase: we bestuderen de Bijbel omdat het goed voor ons is, maar we genieten er niet echt van;
- de 'meergranen'-fase: we vinden Bijbelstudie droog en oninteressant, maar we beseffen dat het voedzaam is;
- de 'aardbeien met slagroom'-fase: we genieten volop van het Woord van God.
Paloma ziet de bendeleden een voor een naar binnen komen vanuit de warme zon van Monterrey (Mexico) in haar kleine huis. Ze haalt diep adem als ze beseft in welke situatie ze zich bevindt. Paloma kent de vreselijke verhalen. Als de laatste gangster in haar woonkamer heeft plaatsgenomen, schraapt ze zachtjes haar keel. 'Vanavond,' kondigt ze haar gasten aan, 'gaan we iets leren uit het evangelie van Mattheüs.'
Nog geen twee jaar terug boezemde de buurt waarin Paloma woonde haar doodsangsten in. Als vrouw van middelbare leeftijd voelde ze zich weerloos in een gemeenschap vol haat, drugs, lust en geweld. Maar God deed een machtig werk aan het hart van Paloma! Hij gaf haar een verlangen om te evangeliseren, dat veel sterker was dan haar angst.
Door de kracht van de heilige Geest nodigde Paloma een aantal lokale bendeleden uit in haar huis. Via Bijbelstudies vertelde zij hun over de liefde en de vergeving die alleen Jezus Christus kan bieden. Het duurde niet lang of het gerucht verspreidde zich door de straten. Gedreven door nieuwsgierigheid kwamen meer jonge mannen luisteren naar de boodschap die de dappere vrouw te vertellen had. Elke week groeide het aantal aanwezigen. Soms blijven de Bijbelstudiedeelnemers worstelen met diepgewortelde verslavingen, ook nadat ze tot bekering zijn gekomen. Maar de voormalige bendeleden hebben een gebedsgroep gevormd om elkaar in alles te ondersteunen. Inmiddels heeft Paloma er een probleem bij: ze moet op zoek naar een locatie om de vijfenveertig tot vijftig ex-gangsters die iedere week voor Bijbelstudie komen, onder te brengen.
De essentie van geloven is hopen op iets dat we niet zien, maar dat we met stelligheid verwachten. Intussen wendt ook de mensheid om ons heen zich steeds meer tot allerlei religiositeit en spiritualiteit. De mensen zijn zich door alle aandacht voor de klimaatverandering pijnlijk bewust geworden van hun eigen beperktheid en vergankelijkheid. Door dergelijke problemen, maar ook door oorlogen en onderdrukking, zuchten wereldwijd gelovigen mee met de schepping vanwege alle zinloosheid. Maar de dag waarop de kinderen van God met de Heer Jezus aan de wereld geopenbaard zullen worden, komt snel dichterbij. Intussen roept de apostel Paulus ons op om te blijven volharden.
18 Ik ben ervan overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard. 19 De schepping ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn. 20 Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar ze heeft hoop gekregen, 21 omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt. 22 Wij weten dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt. 23 En dat niet alleen, ook wijzelf, die als voorschot de Geest hebben ontvangen, ook wij zuchten in onszelf in afwachting van de openbaring dat we kinderen van God zijn, de verlossing van ons sterfelijk bestaan. 24 In deze hoop zijn we gered. Als we echter nu al zouden zien waarop we hopen, zou het geen hoop meer zijn. Wie hoopt er nog op wat hij al kan zien? 25 Maar als wij hopen op wat nog niet zichtbaar is, blijven we in afwachting daarvan volharden.
Enkele jaren ben ik herder geweest en leefde ik in de Veluwse natuur. Toch heb ik niet vaak over de Heer als herder gesproken. Ik was bang dat ik er dingen over zou zeggen die meer recht deden aan mijn eigen ervaring dan aan wat de Bijbel bedoelt. Maar inmiddels is de tijd rijp om mijn ervaring te verbinden aan het Bijbelse beeld.
Het woord 'herder' roept een gedachte van veiligheid op, maar in onze samenleving weten nog maar heel weinig mensen echt wat een herder is. In het land van de Bijbel is dat tot op heden meteen duidelijk.
Trouw is misschien wel de markantste trek die een herder aan de dag moet leggen. Hij is er altijd voor de schapen: overdag en 's nachts, in alle seizoenen en in alle omstandigheden. De herder is erbij als het moederschaap wordt gedekt, als het lam ter wereld komt, leeft jarenlang met de nieuwe boreling mee en is er tot het einde van de levensloop van het schaap. Trouw, levenslange trouw. God maakt Zichzelf aan Mozes bekend met de woorden: 'Een God die liefdevol is en genadig, geduldig, trouw en waarachtig (Ex. 34:6). De herder is verantwoordelijk voor het welzijn van de schapen. Hij zorgt voor de eerste levensbehoeften, zoals vers water, goed voedsel, een schone stal. Maar ook: preventie tegen kwalen en optreden tegen ziekten die soms een hele kudde treffen. Soms betekent dit voor de herder heel vies werk. Zoals het bekappen van de door ontsteking aangevreten hoefjes. Een herder zorgt ervoor dat de kudde gezond blijft. Zorg, levenslang zorg. 1 Petrus 5:7 zegt: 'U mag uw zorgen op Hem afwentelen, want u ligt Hem na aan het hart.' Lees in dit verband ook eens Psalm 55.
De herder betekent veiligheid voor zijn schapen. Ze herkennen hem 's morgens aan zijn stem en lopen dan achter hem aan het veld in. De stem van een vreemde zullen ze zeker niet volgen. Schapen zoeken naar veiligheid, en die vinden ze bij de herder. Veiligheid, levenslang veiligheid.
Maar let op: het gaat om veiligheid in verbondenheid met de Herder. Psalm 23:4 zegt: 'Ik vréés geen gevaar.' Het gevaar is er wel, maar ik vrees het niet langer. Dat is geloofstaal... De herder weet van volhouden. In alle weersomstandigheden kunnen de schapen op zijn zorg aan. De vervelendste weerssituatie die herder en kudde in het open veld bedreigt, is wel het onweer. Intuïtief kruipen de schapen naar elkaar toe en zoeken zo bij elkaar dekking. De herder weet zelf getroffen te kunnen worden door een bliksemstraal. Wat moet hij doen bij onweer?
Niet weglopen om zijn eigen hachje te redden: de dieren willen zijn aanwezigheid dichtbij voelen. Bij onweer moet de herder op zijn post blijven en aan de grote Herder vragen om bewaring. Mijn ervaring is dat de grote Herder mij enkele malen werkelijk heeft bewaard voor het dreigende hemelvuur. Dat is geen prettige les, maar het maakt je achteraf wel dankbaar.
Psalm 29 is de onweerspsalm, en daar wordt onweer aangeduid als de Stem van God. Dus niet zomaar een toevallig natuurverschijnsel, maar Gods eigen geluid. En het slot van die indrukwekkende onweerspsalm luidt: 'De HEER zal zijn volk zegenen met vrede.' Shalom tegenover gedonder... De herder is een leider die vooruit kan kijken. 's Zomers in de hitte denkt hij al aan het voedsel dat in de komende winter nodig is. Hij pakt zijn gereedschappen en begint te hooien. De herder is ook een altijd zorgende figuur. Een zogende ooi drinkt in de lammerenperiode per dag minimaal tien liter water. De herder zorgt dat er dag en nacht vers water in de bakken staat. Maar juist in de winter is de watervoorziening een moeilijke zaak.
Ik was herder in de tijd dat we het water nog moesten oppompen uit een bron van 43 meter diep, waarna we het per tank en tractor moesten vervoeren. In een ijskoude nacht was ik eens vastgereden met een paar duizend liter hoognodig water. Ik kon niet anders dan in mijn eentje doorvechten om te zorgen dat het kostbare vocht zo snel mogelijk in de kooi terechtkwam. Het is me uiteindelijk wel gelukt, nadat allerlei wanhoopskreten door de Veluwse bossen hadden geschald. Maar opgeven? Dat kan gewoon niet. De herder is de persoonlijke garantie voor het welzijn van zijn schapen.
Een herder is ook een terreinverkenner: hij kent het graasterrein als zijn broekzak. Hij weet precies welke planten waar staan. Hij zorgt ervoor dat de schapen niet in het wilde weg gaan knabbelen, maar beheerst en volgens opzet. Ze mogen in de zomer niet alvast gaan eten van gewas dat ze juist in de winter extra hard nodig zullen hebben. De herder leidt het zo dat ze in de zomer nog niet bij zulk gewas kunnen komen. Hij is op zijn hoede om te voorkomen dat de schapen zich te goed gaan doen aan giftige planten. Hij weet waar deze staan en houdt de schapen daar vandaan. Hij voert de schapen langs een route met water, of met voldoende schaduw, zodat ze op de zomerse zandgronden niet oververhit zouden raken. Alles heeft hij in zijn route opgenomen. Zelfs het duistere dal hoort bij de weg die schapen met hun herder gaan. En in het dal van diepe duisternis is de Herder erbij...
(Uit: Reveil, maart 2007, door Sjoerd Stellingwerf)
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.
Ik ben een man en woon in Moorsele (belgie) en mijn beroep is RUST........
Ik ben geboren op 30/12/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: computer,,Muziek Fietsen en proberen niet mijn wil te doen maar deze van de Heer.
ben gehuwd met fabienne
De Geest van God is geen spookbeeld of hersenschim. Hij is onder ons aanwezig, voelbaar en tastbaar. Hij spreekt soms uit de blik in onze ogen. Je ziet hem in de mensen die verdraagzaam zijn en respectvol omgaan met elkaar. Je voelt hem in dat liefdevolle gebaar of die hartelijke handdruk. De Geest van God is de scheppende kracht die bruggen slaat over de diepste kloven, die mensen bij elkaar brengt en conflicten ombuigt in begrip en verzoening. Het is de energie die bergen kan verzetten en mensen boven hun kleinheid uittilt - de levensadem van God die mensen bezielt en in beweging zet.
Afscheid nemen is verdrietig, afscheid nemen is niet fijn afscheid nemen is iemand verlaten bij wie je graag zou willen zijn.
Afscheid nemen is die blik vol liefde en die aai over je bol afscheid nemen zijn die tranen je schiet er helemaal van vol.
Afscheid nemen zijn die woorden "Ik hou van jou, dag lieve schat. Je bent altijd bij me, want jij zit hier, diep in m'n hart."
Soms is het afscheid maar voor even soms voorgoed of voor een lange tijd maar wat je samen hebt mogen beleven dat raak je echt, nee nooit meer kwijt.
Parel
Je bent een parel, die zeer kostbaar is je naam staat onuitwisbaar in Mijn hand geschreven. Ik heb je zelf gemaakt om tot Mijn eer te leven je bent een parel, die zeer kostbaar is.
En eens zal Ik je roepen aan Mijn zij Mijn kind die roeping is zo hoog verheven. Uit liefde gaf ik jou Mijn eigen leven, ja, eenmaal zul je stralen aan Mijn zij.
Je bent nu nog op reis, het einddoel is in zicht, houd Mij maar stevig vast en luister naar Mijn stem. Aan d’einder gloort het nieuw Jeruzalem, daar zul je eeuwig leven in Mijn licht.
Je bent een parel, die zeer kostbaar is.
Dit gedicht is voor jou! Als je je alleen voelt je hart gebroken is of bezeerd als je bang bent voor wat komen gaat als je lief hebben hebt verleerd als je jezelf niet durft te zijn als je verteerd wordt door verdriet dan is dit gedicht voor jou want God vergeet je niet Hij wacht op je hij kent je vragen Hij zegt: “geef mij je last, dan kunnen we het samen dragen”. En langzaam zul je merken daar kun je van op aan, dat jij alleen nog je rugtas vasthoudt de inhoud is naar Hem overgegaan Als je je bedrogen voelt eenzaam en heel klein als je door de bomen het bos niet meer ziet en er misschien zelfs niet meer wilt zijn als je verstrikt zit in de netten van de zonde en niet weet hoe je daar uit moet geraken dan is dit gedicht voor jou Jezus zal het in orde maken Hij weet als geen ander hoe pijn voelt en wat een mens soms moet doorstaan Voor jou en mij is Hij uit liefde door enorm zware beproevingen gegaan Hij kijkt naar jou met een bewogen hart en een liefdevolle blik in Zijn ogen en wacht tot je Hem vragen zult je tranen te gaan drogen Dit gedicht is voor jou. Waarom? Is misschien je vraag. omdat God ontzettend van je houdt, grijp toch Zijn uitgestoken hand vandaag….
22-09-2009 om 18:11
geschreven door 
07-09-2009 om 22:14
geschreven door 
30-08-2009 om 14:54
geschreven door 
28-08-2009 om 21:45
geschreven door 
Ik ben LUC, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lucky.