Dinsdagvoormiddag ben ik vrij en omdat de werken die afgeleverd maar niet geselecteerd werden vanaf die dag kunnen opgehaald worden zet ik mij op weg richting Heist-op-den-Berg. Daar de normale weg nog altijd opgebroken ligt, laat ik me leiden door de GPS, nu niet via de omweg langs Aarschot maar wellicht vind ik wel een binnenweg die parallel loopt aan de baan die normaal moet gevolgd worden. De verkeersregelaars zullen ook wel gedacht hebben: ze gaan allemaal via die binnenwegen proberen hun doel te bereiken, dus de ene weg na de andere blijkt afgesloten; ik moet bijna tot in Keerbergen doorrijden voor ik een weg vind die me richting Heist-op-den-berg brengt. Ik vind het alles behalve leuk, mijn humeur daalt, waarom toch niet via de omweg langs Aarschot gereden. Uiteindelijk beland ik toch waar ik zijn moet: voorzichtig draai ik de parking voor het cultureel centrum op, want het is net een druk moment van in- wegrijdende wagens.
Ik meld me aan de balie. Daar zijn ze erg verwonderd dat ik de werken nu al kom ophalen. Gisteren werd er nog volop geleverd en ze dachten dat het pas vandaag selectie was. Ha, nee zeg, nog eens de lijdensweg overdoen van een moeilijk te bereiken Heist-op-den-Berg. Wanneer ik uitleg dat in het reglement staat dat de werken vanaf vandaag kunnen opgehaald worden halen ze de tekst erbij en inderdaad, de werken zijn vanaf nu beschikbaar. De collega opgebeld die zich met die organisatie bezig houdt. Daar krijgen ze de uitleg hoe ze de mensen kunnen helpen om hun werken weer mee te nemen. De werken die met hun voorkant tegen de muur staan mogen meegenomen worden, de werken die met hun rug tegen de muur staan zijn geselecteerd.
Gelukkig is de baliebediende erg vriendelijk en vooral geduldig. Ik ben de eerste, maar ze ziet het verloop van de dag al voor zich: een stoet van werken ophalende mannen en vrouwen.
In de zaal zie ik de rugkant van mijn grote werken: niet geselecteerd
wat een beetje in de lijn van de verwachting lag. Dan op zoek naar de werken van Brigitte en Christel. Joepie! Beiden hebben een werk dat bij de selectie behoort. Goed gedaan.
Werken de zaal uit sleuren. Eén moet ingepakt worden om glasbreuk te voorkomen. Er moeten bewijzen ondertekend worden dat de werken heelhuids en in goede staat teruggegeven werden. Nog een kopie nemen voor de dienst en terug naar de auto.
Net als ik aan de parking kom zie ik een parkingwachtster een papiertje onder mijn ruitenwisser steken. En dan pas ontdek ik de verkeersborden van maximum 2 uren parkeren. Ik spreek de vrouw aan, maar probeer mijn slecht humeur te verbergen. We begrijpen elkaar: zij mijn ontgoocheling en ik dat ze haar job moet doen. Ik ben kwaad op mezelf. Waarom zag ik die borden niet? De boete bedraagt 25, is niet direct een ramp, maar het maakt me toch niet blij. Ik probeer mezelf te troosten dat het mijn eerste parkeerboete is
maar dat lukt niet zo goed. De voormiddag kon beter verlopen.
Terug naar huis probeer ik via de normale weg zo dicht mogelijk bij Tremelo te geraken
en ontdek dat de weg niet meer afgesloten is. Toch nog een meevaller.
Wanneer ik in de namiddag Christel zie is ze ontzettend blij wanneer ik haar vertel dat ze geselecteerd is, want ze had haar e-mail box nog niet open gehad vandaag. Meteen kan ik lachen om mijn slecht humeur en concentreer me op het schilderen en werk al mijn frustraties weg.
|