Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Vond je deze blog tot nu soms te zoeterig of toch herkenbaar genoeg. Misschien heb ik te weinig de nadruk gelegd op een facet van de liefde, en dat is niets anders dan de rechtvaardigheid. Misschien komt het ergens omwille van hetgene ik recent meemakte, in elk geval probeer ik hier weer te geven wat zelfs een vrome bloglezer me liet weten. Ja,soms zijn we zo goed bezig op de weg van liefde en eenheid dat we haast niet meer durven te schrijven over rechtvaardigheid zonder daarvoor aangevallen te worden. En toch, was Jezus niet het grote voorbeeld en dé uitnodiging voor een rechtvaardige wereld?! Inderdaad liefde en rechtvaardigheid gaan hand in hand. Sla me dus niet dood bij volgende korte bedenking.
Vraag eens aan ouderen, die hun hele leven gewerkt hebben, gezwoegd mogen we wel zeggen, voor hun gezin en hun kinderen, en wat doen die kinderen? Ze trekken gewoon een mes, slaan de boel aan stukken, wanneer die ouders of grootouders niet vlug genoeg hun laatste spaarcentjes uit hun knip trekken. Moet iemand die geen cent belasting betaalt maar wel gratis van onze centen zich vol mag vreten en uit winkels jatten en mensen op straat neerslaan of dooodsteken ook nog kiesrecht hebben?
Neen, ik ben geen racist en zal het nooit worden, daarvoor te goed voor deze wereld. Maar waar ik geraakt wordt in mijn rechtvardigheidsgevoel, meegekregen vanuit mijn opvoeding en mijn geloof volgend, zowel tegenover bekenden als onbekenden, laat me dat helmaal niet koud. Ja, zoals een paar dagen terug: Ik trek het me aan, meer dan me lief is. Het maakt me zelfs ziek! Ik zal niet in de tegenaanval gaan, maar velen onder ons moeten misschien meer alert zijn, ook al worden ze voor 'kaloot' (katholiek) verweten, want dat is juist de ware norm van iemand die rechtvaardigheid in zijn vaandel draagt en er dan ook naar handelt. Helaas worden ook mensen zelfs op internet bedot, soms via heel mooie woorden van al dan niet bitter huilende mensen - nu ook een cam in het bereik is voor sommigen... omwille van het geld. Daarna van de aardbold verdwenen. Betracht dus voorzichtigheid in het zaken doen, maar ook op forums en chat! Te veel leeftijdsgenoten zijn 'te goed' opgevoed. En zo gebeurt het dat goedmenende christenen zich laten ompraten door 'de onrechtvaardige' (noem hem zoals je wil, want jij wordt en blijft slachtoffer in dit geval) tot hij zijn loon heeft ontvangen en jij in bitterheid achterblijft.
Ik voel bij het schrijven dat ik moet terug komen op rechtvaardigheid die uiteindelijk ook naar vrede leidt, in eerste instantie naar de vrede van het eigen hart.
Dat er minder eenzaamheid mag zijn, zowel bij mensen die samen leven als bij hen die alleen wonen; dat er meer eerbied en aandacht voor mekaar mag zijn in onze gezinnen en vooral meer vreugde en blijheid om het samenzijn; dat dienstbaarheid het mag halen van gemakzucht, dat velen, diep in hun hart, Gods aanwezigheid mogen ervaren, tot Hem bidden en stappen zetten om Hem te ontmoeten in de sacramenten en in de liefde voor de medemens.
God, ik kan niet meer. Ik zie het echt niet meer zitten. Toch heb ik vertrouwen. Daarom ben ik hier. Aanvaard me zoals ik ben en zoals ik me nu voel met al mijn pijnlijke emoties en gedachten. Geef me de tijd om weer tot mezelf te komen en in contact te komen met U die de bron bent van mijn leven.
Help me, God, alstublieft, door de woestijn waarin ik me nu bevind. Amen.
Ik stelde mijn leven uit, maar dat wisten jullie al, en er moest een echte crisis komen om het van start te doen gaan. Of de liefde misschien, maar die vragen las je gisteren ook al. Daarna werd het leven tamelijk interessant, maar het bleef kleinschalig; enkele vrienden, de meesten dan nog virtueel. Echt van het leven genoten heb ik nooit, noch mij in het leven ooit thuis gevoeld. Neen, ik zorgde voor zieken en eenzamen, mensen aan de rand, verschoppelingen ook of zij die minder talent hebben gekregen bij de geboorte. maar dat verzorgen werd geprezen; het geluk van liefde, jeugd en schoonheid dat God me had onthouden, schonk ik aan anderen, als een waarachtig christen. Ja, dat was wel mooi. Maar het leven dat ik gevonden heb werd met en zware hamerslag voor een zoveelste maal op de proef gesteld. Men bleef meer en meer verwachten, men dreigde zelfs het gevonden geluk te vermoorden door een aangetekend schrijven ... dat achteraf volledig onterecht bleek te zijn . Gelukkig kan ik verder leven ... Men had "een administratieve fout" gemaakt wat mijn leven een paar uur, misschien een dag heeft verkort. "Men was aan het verhuizen waarvoor onze excuses". "Wees niet bevreesd, trek het je niet aan"!". Weten en beseffen die koffiedrinkers wel wat voor gevolgen een "administratieve fout" kan hebben voor het verdere leven?! Jawel, ik trek het me aan, het gaat me ten zeerste ter harte. Het is niets anders dan mijn plicht én als burger én als christen. Dat leerde Don Bosco al in zijn tijd aan de jeugd van Turijn. Dat hebben ze mij geleerd als jong gastje. Altijd heb ik me van alles aangetrokken maar dan ten goede voor de ander. Maar altijd zullen er blijkbaar twee werelden blijven bestaan; noem het goed en kwaad. Zelfs nu moet ik mijn leven weer eens uitstellen of wachten op een nieuwe crisis. Neen, laatste laat ik niet toe ... tot er weer eens een postbode aanbelt met een verkeerde "grap". Voor de duidelijkheid, die grap is inderdaad pas twee dagen oud.
Aansluitend hoor ik op de radio zopas een toepasselijk gesprek, eerder een vraag die de wereld wordt ingestuurd; nl. HOE GA JIJ OM MET MENSEN DIE NIEMAND KAN UITSTAAN?
De commentaarstem antwoordt alvast met: MISSCHIEN ZIJN DIE MENSEN NOG NOOIT OMHELSD GEWORDEN! Een doordenker bij het begin van een weekend!.
De dood die heb je al, maar het leven is wat je er zelf kan van weet te maken. Ja, er is schoonheid in alles, als men maar bereid is haar te zien.
Het zal misschien geen toeval zijn dat ik precies vandaag deze gedachte achterlaat na het vernemen van het plotse overlijden van de schoonzoon van blogger "Gedi" "http://blog.seniorennet.be/gerdi/ .
De schoonzoon, Stefaan, liet namelijk heel wat literair werk achter, zeker ook in de moeilijke periode waarin hij zelf in het voorbije halve jaar beide ouders verloor. Mischien kun je daar eens langslopen en eventueel een gedachte achterlaten. "Gerdi" is dan ook de grote bezieler van de Lourdesbedevaarten voor Vlaanderen.
Maar wannneer ik deze gedachte voorbereid heb dacht ik wél aan al diegenen die ondanks alles, of misschien precies dank zij ... , een nieuwe start willen nemen in 2008, wat ook het voornemen was van wijlen Stefaan. Dat lees je in zijn blog.
Zo hoorde ik dat Je huid rimpels krijgt bij het verouderen, maar wat veel erger is:Wanneer je niet enthousiast blijft, je wel eens rimpels op je ziel krijgt.
Ik geloof dat iedere mens slechts gelukkig kan worden, als hij een geschenk voor een ander wordt. Zo worden we allen een geschenk van God.
Geloof is wel geen wondermiddel, maar het heeft alles te maken met de genezing.
Over het huwelijk: De institutionele stevigheid van het huwelijk wordt vervangen door de altijd weer te verifiëren band van emotie, sentiment, en passionele liefde.
En deze heerlijke afsluiter over geloofsgroei:
JE HOORT NU EENMAAL GEMAKKELIJKER HET GEDRUIS VAN EEN BOON - met de nadruk op één - DIE WORDT GEVELD, DAN HET GROEIEN VAN EEN HEEL WOUD . Ernest Henau.
Bij het achterlaten van een commentaar op een gastenboek m.b.t. tot een gedicht van Guido Gezelle, blijkt onze gewaardeeerde Vlaamse priester-dichter ook in Nederland nog steeds in de smaak te vallen, zeker voor mensen die nog echt kunnen luisteren, naar de natuur, naar het eigen hart en zo naar God. Ik kreeg dan ook prompt een antwoord terug dat ik heel graag met jullie deel, en dit van de hand van onze blogmaat Krelis. Lees maar even mee.
"Er bestaan prachtige gedichten van Guido Gezelle.
Wie Gezelle leest , wordt direct getroffen door het eigen geluid, het oorspronkelijk karakter van zijn toon en zijn visie....
Gezelle zou nooit zoveel prachtige gedichten hebben geschreven als hij niet van jongsaf aan tot aan zijn oude dag toe had geluisterd.
Geluisterd wat anderen hem hadden geleerd, maar geluisterd ook naar alle stille woorden die de geduldige opmerker verneemt in de wereld rondom hem. Deze innerlijke openheid en ontvankelijkheid voor het schone en het goede in de mensen in de natuur wordt als het ware tastbaar in dat kleine gedichtje boordevol van geluid, Als de ziele luistert...
In dit gedichtje wordt kenbaar hoe Gezelle het Woord , dat in zijn almacht alles schiep, herkende in het leven en bewegen van de dingen in de natuur.
Zo zien we in vele gedichten iets van Gezelle's innigste zielsgevoelens openbaar worden: niet alleen zijn tere aandacht voor het schone in de natuur, doch ook zijn innerlijke overgave aan de Schepper.
Vroomheid is dan ook het kenmerk dat al zijn gedichten stempelt."
We moeten doen zoals de wijzen. Ze gaan op weg en vertrouwen erop dat er wegwijzers zullen staan waar ze langskomen. Ze stellen zich tevreden met dagreizen, zonder uitgewerkt reisplan, en ze gehoorzamen aan wat hun op elk ogenblik wordt gevraagd. Ze zijn helemaal niet ontrredderd als eer eens een fout adres tussen zit. WIE GELUKKIG WIL ZIJN, MOET TEVREDEN ZIJN MET EEN KAART VOOR EEN DAG VER! Hij moet kunnen geloven en hopen. De tijd is iets van God: je moet hem zijn werk laten doen. En het is niet goed om problemen voor zonsondergang te willen oplossen. God zorgt ook morgen nog voor zijn kinderen!.
omwille van.... het aandurven om voor gek te staan omwille van de liefde omwille van de dromen omwille van het avontuur dat "leven"heet dat is waar wij voor gaan oog in oog te staan met de verlangens van het hart
We hebben het allemaal al eens ondervonden, heel dicht bij maar ook veraf; dat haast machteloos staan wanneer we een ander echt willen helpen en/of richting geven, maar dan moeten toezien dat ondanks onze gemeende inspanningen en oprecht en goedbedoelde woorden, we die ander blijkbaar niet kunnen helpen, hoe graag en hoe onmiddellijk ook. Dat valt soms heel erg zwaar, zeker wanneer je de betrokkene beter kent of hebt leren kennen, en dan denk ik hier heel concreet aan mensen uit blogland, maar er is nu eenmaal ook een gezegde dat zegt " als helpen geen hulp is ".
Meestal klampen zulke mensen zich aan iemand vast, bewust of onbewust, al dan niet met tal van eisen en verlangens, soms onuitgesproken maar zo tastbaar aanwezig....en dan komt het verhaal over de hand en het zand....Ja dan moeten we soms, met pijn in het hart, die mensen voor even loslaten zonder ze evenwel te willen vergeten; zal je beslist ook wel kennen, al doet het geen deugd eens je de ander hebt toegelaten in je leven. Waar heb ik dat nog geschreven toen ik ooit die arme schilder letterlijk in mijn huis en ook in mijn hart opnam. Maar dan heb je zoals deze man en anderen die ik hier leerde kennen ook bodemloze mensen ...we kunnen niet iedereen helpen, - laatste moet ik zelf nog altijd leren - ...daar is wederzijds begrip en nog zoveel meer voor nodig.... noem het liefde en nabijheid, maar zorg ook nog voor een eigen leefbaar leven, want pas wanneer u zich goed voelt in eigen vel kan je plaats en ruimte scheppen voor de ander.
Om geen misverstanden te laten ontstaan, geachte, deze tekst is gebaseerd op een samenraapsel van echte verhalen uit 2007 van meerdere mensen en hun eigen raadgeving, met mij persoonlijk gedeeld. Laat ons elkaar maar verder helpen waar we kunnen met het inzicht dat er wél een grens is tussen wat we willen en slechts kunnen.
hij belt diep in de nacht hallo, met mij ik kan niet slapen sliep jij ? ja, huiver ik ik lig net in bed wat is er met je ? en hij vertelt zijn leed en uren later als hij al uren slaapt draai ik me om en om en denk nog aan hem
May this year be a year of good health and good cheer, a year of a much more closer walk with the Lord and our Blessed Mother whose feast we celebrate today as the new year begins.
Bij deze wens ben ik langer blijven stilstaan, want die raakt de kern en is wellicht de samenvatting van alle wensen ! Ik wil niet verder uitwijden rond deze wens. Laat ze gewoon bij u doordringen en mochten wij inderdaad meer en meer dichter leven bij de kern van ons leven. Dit is wat ik bedoelde in vorig bericht.
Aan alle blogvrienden, vrienden, kennissen, familie spreek ik de hoop en de wens uit dat we in dit nieuwe jaar de dragers mogen zijn van deze boodschap.
Af en toe krijgt een mens een onverwacht compliment en dat doet deugd. Afgelopen jaar heb ik een paar complimenten via gastenboek of mail ook bewaard omdat ze me sterk hebben geraakt. Ik hoop er enkele achter te laten nu we zopas een nieuw jaar zijn binnengestapt. Om dat dit blog werkt rond liefde en vriendschap, maar dan wel gebaseerd op heet geloof laat ik volgend reactie achter, want het is me inderdaad opgevallen dat in afgelopen jaar het niet evident is te getuigen over geloof en leven, en toch, zelfs via wenskaarten lees ik meerdere malen dat God ons dit jaar mag zegenen; ja dat zelfs Maria het Nieuwe Jaar wil inzetten met ons en wij met Haar.
Ik laat dan twee reactie achter waarvan je de eerste hier leest, niet direct een zeemzoeterige bedenking die je meestal wél leest rond deze dagen. Alvast een bezinning, aansluitend bij "optimisme" van enkele dagen terug.
"... de mensen waarderen je 'schrijfsels' & 'hersenspinsels' wel degelijk hé. Ik ben blij dat je dergelijke positieve reacties krijgt. De negativo's zullen in de donkerste dagen zitten, terwijl de positivo's dankbaar zijn voor de mooie dagen die we krijgen. Is het koud, dan zijn de vogeltjes dankbaar dat ze wat eten & drinken krijgen, is het regenachtig, dan worden we voorzien van voldoende grondwater tegen de drogere zomerperiode, enz. Zo moeten we altijd het positieve zien hé.
Wil men je wat 'kraken' omwille van een geloofsovertuiging, wees dan blij dat JIJ tenminste gelooft. Het geloof is toch iets waar we ALTIJD kunnen op terugvallen. Zij die dit niet weten of beseffen, hebben nog steeds het licht niet gezien of nog niet willen zien. Die tijd komt heus nog wel.... "
zomaar uit het hart van een blogbezoeker, waarvoor dank!
Met volgende overweging, zeg maar belijdenis wil ik een Nieuw blogjaar ingaan; niets méér dan een vervolg op het verleden, een bevestiging ook van wie ik mag en probeer te zijn in de toekomst; gedragen door Hoop, Geloof en Liefde, en het Vertrouwen - een woord waar ik in het verleden regelmatig de nadruk heb op gelegd - U in mij geschonken in 2007, waarvoor DANK!
GEDRAGEN DOOR LIEFDE EN VRIENDSCHAP
Omdat ik geloof dat Mensen het meest Gelukkig zijn als ze doen wat In het Evangelie staat.
Daarom sta ik achter Jezus van Nazareth. Ik neem aan wat Hij over zichzelf over God en over de mensen zegde.
Ik geloof daarom dat ik kind van God ben, dat God veel van mij houdt; dat ik Eeuwig zal leven; en dat ik voor altijd
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
