Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Misschien schieten we er wel iets mee op als we samen terugblikken en overdenken hoe we allebei veranderd en getransformeerd zijn, welke toevalligheden en ongelukken ieder van ons heeft meegemaakt, welke schrammen we allebei hebben opgelopen. Daar te kunnen over spreken en schrijven kan een aanleiding tot een gesprek zijn. Misscchien wordt de relatie dan wel anders, verandert ze zelfs van vorm, maar die we in wezen terug moeten herontdekken in haar schoonheid. Daarvoor krijgen we 365 dagen!
Bij het einde van een jaar is het goed dingen in te pakken en weg te gooien, ook al doet het soms pijn. Maar eens nagedacht over wat de echte waarde is van die dingen, dan weet je ook wat je uit je rugzak mag halen om ze nooit meer te hoeven bekijken. Het is begin van loutering, maar vooral om tijd te maken voor zinvollen dingen, en mensen die je aandacht verdienen, zonder dat onbekenden je pijn komen doen of je energie voor niets opgebruiken. Dat gebeurt maar al te vaak via sociale netwerken. Ik beperk me dan ook nog enkel tot SeniorenNet en de mensen die ik op die manier leerde kennen. Daar vind je de echte vrienden, die ook blijven!
Het is een dag als alle andere dagen, waar poorten zich openen en poorten zich sluiten...een dag waar keuzes worden gemaakt, opgeruimd wordt en iets nieuws wordt begonnen, afscheid wordt genomen en nieuwe contacten worden aangegaan....gewoon een dag als alle andere dagen, maar....waar ben ik dan zo onrustig om?
wens ik al mijn blogvrienden, maar evenzeer de passanten of de vrienden die ik via deze weg mocht leren kennen een Zalige Hoogdag van dit Geboortefeest van de Heer, onze God.
Ze zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar. Waar men gaat langs Vlaamse wegen komt men Maria tegen.
Met deze paar foto's kom ik ook terug op één pijler van mijn blog, nl. de verering van Maria. Misschien heb ik dit het voorbije jaar wat verwaarloosd in vergelijking met vroeger.
Bovenste foto verwijst naar een plaats waar men tot rust komt bij een eenvoudige Mariakapel, proberen even alles achter zich te laten, of zoals iemand zegde: 'even "aarden"' om verder te gaan.
Wanneer je dan Maria toevallig ontmoet in de natuur, zeker in deze Kersttijd, dan voelt u zich klein, maar o zo dankbaar, dan breng je graag een Magnificat uit, en iedereen mag het horen. Ja, meestal loop je haar beeld doorheen het jaar zomaar voorbij. Vandaag en de komende dagen zijn echter een bijzondere tijd bij haar te verwijlen, dankbaar voor wat voorbij is, hopend op een nieuwe morgen.
Dat was het dus wel toen mijn 'zoon' die ik hier in augustus voor onbepaalde tijd in huis nam, zich begin december terug aanmelde via een berichtje of hij terug naar 'zun papa' mocht komen. De voorgeschiedenis lees je uitgebreid in mijjn bog in de maanden augustus-september.
Hoe moeilijk en soms ook lastig het voor me was, ik heb hem kunnen plaatsen, en later heeft hij de goede beslising genomen zich verder te laten begeleiden in een therapeutisch centrum te Gent. Tot plots de druk daarbinnen voor hem te zwaar werd en hij ook begon te twijfelen aan zijn relatie. Want in een gesloten instelling kon hij nauwelijks contact hebben met zijn meisje die hij ondertussen een jaar kent. In deze tijd is hij wel ten goede geëvouleerd, is volledig cleaan en heeft na anderhalf jaar terug concact met zijn moeder en broer.
Het was niet eenvoudig om 'ja' te zeggen toen hij me dus begin december contacteerde na maanden van stilte. Aan de andere kant wou ik hem zeker niet terug overlaten aan de boze buitenwereld, aan de koude en de sneeuw.
Op het moment dat hij die time-out beëindigt en dus terug naar zijn begeleiding gaat, dook plots iemand op die zegde dat hij 'zijn kompas' zou zijn... en wanneer je dit leest is hij nu wellicht gehuisvest, zoekt hij een vaste baan ....
Een lang verhaal om te laten weten dat ik eigenlijk voorbije tijd niet te veel heb kunnen bloggen. Maar voor mij was dit wel een heel concrete adventsbeleving. Het ga hem goed, heel goed!
Mannen en vrouwen met mekaar, je kunt daar eigenlijk niet aan uit. Als je elkaar maar graag blijft zien. Dat is toch het voornaamste. En als je elkaar daana maar terugvindt, met littekens van onderweg, tot daar aan toe. Ja, dat is het voornaamste. Wees maar gerust, als je maar voor altijd voor elkaar blijft zorgen!
Er woonde eens een vrome man in een dal nabij de zee, en op een dag spoelde een enorme vloedgolf over de bergen. De bewoners van het dal sloegen op de vlucht naar hogergelegen gebied, maar de man weigerde zijn huis te verlaten in de overtuiging dat God hem zou beschermen. Terwijl hij in het deurgat stond te kijken kwam er een ruiter voorbij, die zei: "Spring achterop, beste man. Mijn paard is sterk genoeg om ons allebei in veiligheid te brengen." De man weigerde, en zei dat zijn God hem zou beschermen, waarop de ruiter verder reed. Het water steeg, en de man klom op het dak van zijn huis, en terwijl hij daar zat zwommen er twee mannen voorbij, die riepen: "Spring in het water, vriend. Wij zullen je helpen aan land te komen." Opnieuw weigerde de man, omdat hij wist dat God hem zou beschermen, en de zwemmers zwommen verder. Het water steeg nog meer, en de man klom op zijn schoorsteen, en terwijl hij daar zat kwam er een boot voorbij geroeid, waarvan de inzittenden riepen: "Kom erbij, beste man. Er is nog plaats genoeg op de banken." Voor de derde keer weigerde de man, en zei dat God hem zou beschermen. De boot roeide verder en verdween in de verte. Het water steeg hoger, en de man verdronk. Wat later verscheen de man voor God, en hij was woedend. "Ik geloofde in U. Ik vertrouwde op U, en Gij hebt mij in de steek gelaten." God keek de man aan en zei: "Maar mijn zoon, Ik heb je een ruiter, twee zwemmers en een boot gestuurd. Wat had je nog meer willen hebben?"
'Prima', hoor ik dan vaak als eerste antwoord en dan volgt meestal MAAR ...Ik las bij een psychiater dat het woord 'prima' juist iets anders, zelfs tegengestelde betekent dan 'goed'.
Volgens haar staat het voor: paniekerig, radeloos, in de war, moedeloos en angstig.
Misschien in het vervolg gewoon 'goed' antwoorden en er zeker geen 'maars' aan toevoegen, tenzij je de ander heel goed kent!
Het is prettig om een gevoel van verbondenheid te ervaren dat niet wordt bezoedeld door fysieke aantrekking. Gewoon genieten van een vriendschap zonder de boel te compliceren met seks.
Ik bemin je niet als was je een roos van zout, topaas, of een pijl van anjers die het vuur voortstuwen. Ik bemin je zoals men houdt van zekere donkere zaken, heimelijk, tussen de schaduw en de ziel.
Ik bemin je als de plant die niet bloesemt maar het licht van de bloemen leidt, verborgen, in zich, en dankzij jouw liefde leeft de krappe geur die uit de aarde stijgt duister in mijn lijf.
Ik bemin je zonder te weten hoe, of wanneer, of waarvan. Ik bemin je onmiddellijk zonder problemen of trots. Ik bemin je zo omdat ik het op geen andere manier kan
Behalve op deze wijze die ik niet ben, noch jij, zo dicht dat je hand op mijn borst de mijne is, zo dicht dat jouw ogen zich sluiten met mijn droom.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
