Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Op een zomeravond wordt er op recreatieterrein de Treekerpunt een homo doodgeschoten. De Amersfoortse rechercheur Gisella Markus krijgt de leiding over het onderzoek. Haar collega Niels Hanse raakt ervan overtuigd dat de dader een homohater is en dat hij opnieuw zal toeslaan. Markus zoekt de moordenaar vooral in de hoek van cruisende homo's. Zelfs als iemand een tekst achterlaat waarmee hij lucht geeft aan zijn homohaat, blijft ze hetzelfde spoor volgen. Haar onderzoek komt echter geen stap verder. Dan, exact zes weken na de eerste moord, wordt er weer een homo doodgeschoten...
M.P.O. Books (1972), pseudoniem van Marco Books, debuteerde als thrillerauteur in 2004 met Bij verstek veroordeeld, maar schrijft al een kwart eeuw. Met zijn boeken is hij een van de beeldbepalende schrijvers van de zogeheten regiothriller, waarbij Midden-Nederland en met name de Utrechtse Heuvelrug zijn werkterrein is. Hij laat zich daarbij beïnvloeden door de klassieke detectives van weleer, waaraan hij een moderne draai geeft. Zo beschrijft hij in dit boek de mistoestanden in het politieonderzoek, maar ook de ziekte van hoofdpersonages, en liefde, trouw....
Denk niet aan de dingen die je niet gekregen hebt na uw gebed, maar denk aan de ontelbare zegeningen die de Heer u gegeven heeft zonder er om te vragen. Zo gaf hij ons vandaag nieuw leven: ANDREAS is zijn naam, het zevende achterkleinkind van mijn ouders.
Zovele mensen zou ik zo graag even willen knuffelen. Ze zijn zo goed voor deze wereld...zo lief ..; zo zorgzaam ...zo zichzelf.Heerlijke prachtige mensen en zo liefdevol. Ik heb er bijna geen woorden voor; dus ik geniet ervan dat ze er zijn, puur omdat ze zijn zoals ze zijn. Vaak mensen die zoveel inzet hebben moeten leveren en geven in hun leven, soms zoveel kracht verloren hebben en zoveel liefde weer gevonden hebben in zich zelf, maar ook in anderen.
Het maakt hen tot wie zij zijn geworden in het nu. Daarom verdienen zij een persoonlijke knuffel..... Maar velen onder ons hebben nooit geleerd wat knuffelen is, men had er zelfs een afkeer van, in de zin: Ja,het is al goed nu.
Je kan de dingen moeilijk voorspellen en meestal zie je uit naar een etentje met goede vrienden, familie of bekenden. Maar als die data al langer gepland waren, en de ontmoetingen pas kunnen op slechts enkele dagen in het jaar, dan moet je wel zoals nu de hitte erbij nemen, al dan niet in kostuum. Want gisteren kon ik eindelijk nog eens samen zitten met een vriend die ik al meer dan dertig jaar ken, maar omwille van zijn drukke agenda als deken, we elkaar nog maar kunnen zien tijdens uitgeperste uurtjes voor hem. En vandaag is het de verjaardag van mijn vriend. Ook hij gaat graag tafelen, en een verjaardag vier je pas op de dag zelf. Vandaar dit snelschrift.
Toch jammer en spijtig dat ik las dat iemand zich verongelukt voelt omdat ik te laat zijn gastenboek tekende. Dat mensen bij dit weer heel laat naar Seniorenet gaan op deze hete dagen, vind ik vanzelfspekend. Anderen zjn dan reefds op reis!
Voorwaar het is een luxeleven de drager te zijn van een enkelband. En nu weet je niet wat je leest?! Wel ik zou het ook niet geweten hebben tot voor kort, mar ondertussen zo een persoon mogen ontmoeten, en wel in mijn woning. Ja, hij kan gaan en staan waar hij wil. Gewoon even een smsje naar Leuven om te zeggen dat hij naar Brugge, naar Roeselare of waar dan ook gaat, en klaar is kees. Hij kan terrassen of zich onder 'vreemde' vrienden begeven. Ongeacht zijn strafregister rond dealen van drugs kan hij verder zijn gang gaan, want door zijn goed gedrag en, zeden werd alles geseponeerd. Hij kan geld afhalen zo veel hij maar wil, en liefst nog van diegene die hij liefheeft of die voor hem willen instaan. Zo kan hij die weldoeners zo imponeren dat hij bijvoorbeeld uit huis zal gezet worden omdat het water en elektriciteit niet zal betaald worden. Stelenderwijs is hij bezig, allemaal met een enkelband aan. En uit zichzelf wetende dat hij mooi, jong en aantrekkelijk is, deelt hij algauw de lakens met eerste beste meisje...Ja, hij had zelfs tijd om 'een kindeke' te maken!
Alles wat je hierboven leest is dan ook echt gebeurd! Leve de enkelband!
Ligt het aan mij? Ik denk het niet, maar tijdens de trip naar Luxemburg en het zuiden van Duitsland viel het ons op hoe verder we van de kust reisden, de terraasen kariger werden tot zelfs geloten en dit bij dit mooie zomerweer. Zeker bij het binnenrijden van Wallonië was dit al goed merkbaar, en wat dan als je dringend een plasstop nodig hebt? Maar zelfs als je even de benen wilde strekken na vele kilometers in een mooie omgeving,was amper een terras te vinden, of waren potdicht. Meedere malen hebben we tot elkaar gezegd dat hier op daar wel de gelegenheid te baat zouden nemen om er een taverne neer te poten, zeker als er nog iets historisch te zien beleven was, maar niets daarvan, zelfs niet als je dieper de Ardennen inrijdt. de 'joie de vivre' was ver te zoeken. En waar waren al die inwoners allemaal. Lagen die allen binen te slapen? Duitsland dat gekend is voor zijn feesten, bood ook maar weinig heil voor iemand die houdt van een biertje of een glas wijn. En toen we dan toch een terras vonden, was ht publiek er niet naar om er lang te blijven zitten.Ik denk dat het eigen is aan de Vlaminig die algauw geld kan spenderen aan een paar biertjes of witte wijn op een uitgelezen terras. Wij zijn echte Bourgondiërs. Vrienden uit Nederland zullen dit wel beamen, want ook sluiteingsuren zijn daar heel vroeg daar waar wij bij dit weer nog buiten zouden zitten tot middernacht. Enfin, het viel me op als een rode draad doorheen de trip. Gelukkig konden we genieten van de betere witte wijn aan tafel laat tussen het weelderig groeg van een kasteelterras. En voor de lieve medeblogger, we hebben het milieuviignet niet nodig gehad en ook kunnen parkeren zonder boetes voor de persoon met een handicap!
Zo, even een teken van leven geven op deze uiterst hete dagen. Het werd geen Valkenburg want volgens de meteovoorspellingen van toen zou het water gieten. De reisbestemming dan maar omgeboekt naar Esh-sur-Sûre. Gelukig ging deze wel door want het weekend voor OLH-Hemelvaart begon de wagen zwarte rook uit te blazen, en niet een klein beetje. Met het verlengd weekend werd er natuurlijk niet gewerkt. Gelukkig geen grote schade of dure herstellingen. Maar de garagist wist te vertellen dat we slachtoffer waren geworden van slechte of vervuilde fuel. Hij kon zelfs zeggen aan welk station we gepompt hadden! Hij had het al een paar maal voorgehad. Dus wat waren we blij dat we toch konden vertrekken op geplande datum.
Maar de dagen die volgden waren zonovergoten, genietend van zon en groen, en veel bloemenpracht. In Esh is op zich niet zo veel te beleven, maar het hotel dat geboekt was, was op zich een fitnessoefening waardig, want trappen en gangetjes, een ware doolhof. Dan maar genieten in Luxemburg stad waar een fanfare ons verblijf opvrolijkte, met weer maar eens lekkere wijn en koude maaltijden. Maar het geboekte kasteel in Rheinland-Pfalz wenkte ons. Zeg maar ESBACH. de geboekte kamer werd echter ingenomen door een golfspeler die gekwetst was geraakt. Maar wat we in de plaats kregen was een meevaller; men noemde het een suite. Hoe dan ook, de kamer had een diepte van om en bij de twintig meter, welicht ooit de paardenstal. Op zoek naar de betere wijn, werd ons het stadje SPEYER aangeraden, en dat is echt een aanrader voor ieder die er langs komt. De stad met een Dom/kathedraal waar zelfs wijlen Helmut Kohl wordt geeerd, net als waar Edithe Stein ligt begraven. Voor meer info - want heb zelf geen foto's, toch even Googelen.
Alvorens te gaan werken in de bloementuin of in de moestuin of appelbooomgaard, hield ik ervan even te genieten van alles wat in bloei staat. Dan heb ik ook deze op de gevoelige plaat vastgelegd. Een herinnering voor later, iets om aan mijn ouders te tonen via laptop. Zo zijn ze weer even 'thuis'. Afscheid nemen van dit al fraais zal hen beiden heel veel pijn doen ...
Ik herinner me een strenge man die in dure kledij langzaam door de kerk stapte, er soms heel lang achteraan stil stond, om toch maar te zorgen dat de stilte en eerbied werd bewaard tijdens de misviering. Op bepaalde plaastsen werd deze persoon ' de suisse' genoemd, misschien gelinkt aan de Zwitserse wacht in het Vaticaan?
NU IS DE KLEPEL MISSCHIEN TE VER DE ANDERE KANT INGESLAGEN
DE TOREN VAN DE DODE ZIELEN - Christoffer CARLSSON
Leg dit boek niet te vlug opzij na de eerse bladzijden te hebben gelezen, je zou niet weten hoeveel leesplezier je hebt gemist. Ik zie al uit naar andere werken van deze auteur. Dus ideaal bij deze zomer!
In het appartementencomplex van Leo Junker, politieagent op non-actief, is een jonge vrouw vermoord. Leo is er zeker van dat er iets niet klopt aan deze zaak en gaat zelf op onderzoek uit. Ondertussen krijgt hij mysterieuze sms’jes van iemand die hem in de gaten lijkt te houden. Leo komt erachter dat het verleden niet vergeten is … Is iemand uit op wraak?
De Zweedse auteur en criminoloog (1986) kreeg voor dit boek de prijs voor beste Zweedse thriller van 2013, zijn eerdere twee misdaadromans waren goed voor drie sterren in VN’s Detective & Thrillergids. vijf steren!
Een arm boertje zag op de markt in de stad voor het eerst van zijn leven een spiegel. Hij nam hem in de handen bekeek zichzelf. Wat zijn ogen zagen, beviel hem zo goed dat hij de spiegel kocht. Thuis verstopte hij hem. Maar hij kon het niet laten zichzelf af en toe stiekem in de spiegel te bewonderen. Zijn vrouw kreeg het in de gaten, en vond de spiegel. Ze wachtte tot hij de deur uit was. Toen zag ze zichzelf ook voor het eerst. “Als ik het niet had gedacht”, zei ze, “hij houdt er een ander op na. Wat een geluk dat ze zo lelijk is!”
Naar DE MEYERE VICTOR. De Vlaamsche vertelschat. Deel IV. Antwerpen, Santpoort, 1933, p. 102.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
