Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Na heel wat aandringen, en op de duur de man der wet onder de arm te hebben genomen, heeft de buurvrouw eindelijk beslist met de boom naar de kapper te gaan, en dit na twintig jaar. Dus geen overhangende takken van 30 cm, maar een halve boom van 3 meter. Gelukkig zonder vrederechter.
Na 25 jaar werd het tijd voor een nieuw VELUXraam in de badkamer. Het kon nog wel even meegaan, maar met die hitte is het toch goed als je de badkamer even kan verduisteren. Maar nog het meest om wat privavcy te hebben als ik een bad wil nemen of voor de lavabo sta, want in deze rare tijden weet je maar nooit. Ik verklaar me nader, aan de overkant van de straat is er op zelfde hoogte een meijeskamer bij de buren. Ik mag het niet gedroomd hebben dat ... vul het zelf maar in. Nu de timmmerman er toch was, vlug hem wat klusjes laten doen al zullen die duur betaald worden. Dus daar gaat het congéged.. als het al niet op was. lol
De vakantietijd is een tijd waar velen naar uitzien. Even weg uit de sleur, uit de drukte van werk en huishouden, school en beroep. Even weg uit het moeten. Even vertoeven op andere plaatsen, ‘ander eten’, ander klimaat, cultuur opsnuiven of luieren op het strand en genieten van het niets doen.
Maar niet voor ieder is het vakantie. Al die werkers in horeca en toeristische centra, om de vrije tijd voor de één mogelijk te maken, is het werken voor anderen geboden. Veel mensen zijn niet in de gelegenheid om vakantie te vieren. Bij gebrek aan geld en middelen, door ziekte en teveel aan problemen.
En met name de oudere mensen zien vaak op tegen de vakantie. De kinderen zijn dan afwezig en dan voelen zij zich kwetsbaar. En ook de hulpen zijn in de vakantietijd minder aanwezig. Vakantie is voor veel ouderen een grotere eenzaamheid.
Daarom zou ik voorstellen: Let iets meer op mensen in de buurt, geef elkaar in de vakantie wat extra aandacht.
Waarom ik zo weinig nog langskom, dat hangt een mens niet aan de grote klok. ik ben ondertussen bijna genezen maar afgelopen tijd, zeg maar weken en maanden, had ik vooral al mijn energie nodig voor het opvolgen van een erfenis van een tante die in alle eenzaamheid is gestorven, straks drie jaar terug. Toen we het overlijden vernamen kon niet één instantie iets vertellen 'in naam van de wet op de privacy', over het hoe en wat tot alle erfgenamen plots een belastingsaanslag kregen omdat we het overlijden - waar niet één van ons allen weet van hadden - niet tijdig haddden aangegeven , we daarom grote boetes moesten op betalen, de successierechten nog niet meegerekend. Toen wist men ons plotseling wel wonen!
Het was in die periode dat onze ouders verhuiisden naar een woon-en zorgcentrum, en dat het ouderlijk huis moest verkocht worden. Krijg je dan recent nog vanuit het niets een mail van een advocaat die tevens bewindvoerder is van een andere tante, dat haar huis zal verkocht worden.... en je eigenlijk niet meer aan haar spuletjes of inboedel geraakt.
De voorbije jaren tot op heden zijn dan ook vergaan in veel mailverkeer om in alle gevallen nog iets financieel of materieel uit de brand te slepen. Advovaten en notarissen lijken dan ook de best betaalde dieven te zijn....
Je zou voor minder tijd noch zin hebben nog te bloggen of gastenboeken aan te doen. Zeker als er dan sommigen zijn die reeds iets achterlieten op mijn gastenboek alvorens ik maar de kans kreeg zelf iets te bloggen. Het is dat moment dat me deed twijfelen of ik wel verder wilde gaan, want blog je iets halverwege de dag, niet één die het nog leest... en nu is ook mijn laatste glas rosé uit.....
Lof met uitstelling en monstrans; elke avond thuis de rozenkrans. Priesters, broeders in het lang, een Hoogmis met gregoriaans gezang.
Op feestdagen een drie-heren mis en vrijdags nergens vlees, maar vis. Volle aflaat en veertig quadragenen, geen korte rokjes en vooral geen blote benen.
Een priester met de rug naar het volk, heel veel engeltjes op een wolk. Dood, oordeel, hemel of hel, een misdienaar met een altaarbel.
Antoniusbrood, Hubertusbrood, de kerk met haar moederschoot. Veel wierook in een wierookvat, een zieltje waar een vlek op zat.
Processie met baldakijn, en lid van de H. Familie zijn. 's Zondags vespers of completen, en vooral je kerkboek niet vergeten.
Voor alles krijg je genade van staat, een schietgebedje kan ook geen kwaad. Geloof, hoop, liefde en berouw, op het priesterkoor vooral geen vrouw.
De suise met "eerbied in Gods huis", leef vroom en zedig, rein en kuis. Hoogeerwaarde, Zeereerwaarde, Eerwaarde, kruisdagen voor de vruchten der aarde.
Te Deum Laudamus een pauselijke zegen, Christoffel beschermer op alle wegen. Een priester met een bonnet, de mis begint met een voetgebed.
's Zondags mag je beslist niet breien, en in de vastentijd niet vrijen. Vijf geboden van de kerk, zilverpapier voor het missiewerk.
Af en toe op bedevaart, St. Jozef wordt gevierd in maart. 1e schaal, 2e schaal, 3e schaal, met een cent begint het kapitaal.
Ridder van het Heilige Graf, met kap en degen, zondaars die het schuifje kregen. Donderpreek met veel Latijn, een misdienaar zit aan de wijn.
Missionarissen die zwartjes bekeren, drie keer daags de Engel des Heren. Openen en sluiten met de christelijke groet, een moeder die haar kerkgang doet.
Een bisschop slaat je op de wang, de vastentijd was toch zo lang! Antonius voor verloren zaken, de-gelovigen-zijn-verplicht-de-hun-bekende- huwelijksbeletselen-waarin-niet- is-gedispenseerd-ten-spoedigste aan-de-pastoor-bekend-te-maken.
Een zegen met de wijwaterskwast, een drietal beelden op de kast. Portiuncula op Allerzielen, op een of twee knieën knielen.
Engel van God die mij bewaart, heeft de duivel wel of niet een staart? Een retraite voor het volle leven, een missiepreek om van te beven.
Van de zuster een heel mooi prentje, de knikengel dankt al voor het centje. St. Cecilia op het koor, en ga zo maar door, ga zo maar door.
Zorgelijk...bijna de helft van de Belgen voelt zich eenzaam...vooral de groep tussen 20 en 50 jaar...wellicht hebben veel mensen alleen virtuele contacten, veel jongeren mensen zoeken ook geen contact met de buurt en het dorp waar ze wonen...dat merken we in onze parochies en daar zouden we op een of andere manier iets moeten aan doen...
Twee namen die bij jullie een belletje doen klinken wellicht. Het is dan ook goed dat deze werken opniuewd vertaald zijn naar onze tijd. Elk werkje zou je in één dag kunnnen uitlezen, spannend en geestig. Eén titel heb ik al uit; straks een volgende. maar een tip voor wie nu met vakantie gaat of is!
In de wijk Montmartre worden vijf vrouwen vermoord en de recherche onder leiding van commissaris Maigret staat voor een raadsel. Er is geen enkel spoor en er valt geen enkel verband tussen de vrouwen te ontdekken. Hij schakelt een uit Afrika teruggekeerde collega in om de moordenaar uit zijn tent te lokken. Uiteraard zijn er de schermutselingen tussen Maigret en zijn meerderen, een spel van woorden die Maigret met fijne ironie weet te winnen. Een na vele jaren hernieuwde kennismaking met Simenon (1903-1989) doet verfrissend aan. Niets oubolligheid of achterhaalde zaken in dit verhaal uit 1955, maar een knap in elkaar stekend en prettig verteld verhaal dat ook psychologisch goed in elkaar steekt.
Het is daarom een goede beslissing van de uitgever om Simenons beste werken opnieuw te laten vertalen en uit te geven.
Jammer dat ik bij sommige mensen steeds het gevoel heb dat "hun glas" altijd al half leeg is en nooit eens nog half vol...
Het is voor veel mensen misschien wel precies hetzelfde maar ik krijg soms het gevoel of dat er nooit eens wat positiefs in hun leven gebeurt, of dat ze nooit eens ergens blij om zijn ergens in hun leven, of wat er in het leven van anderen gebeurt; dat alles wat er in hun leven en om hen heen gebeurt alleen maar negatief is.
Kijk eens goed om je heen, wat je ook meemaakt door ziekte, ouderdom, het verlies van dierbaren, eenzaamheid, moeite in de liefde, problemen met geld, huisvesting of nog veel meer... Weet dan dat er altijd, echt altijd wel iets in je leven is om dankbaar voor te zijn.... als je het maar wilt zien!!
Het zal je maar overkomen, daar is de eerste zomerse dag en nog die nacht word je overvallen door zware hoestbuien. Ik vreesde al voor een zomergriep daar ik de dag voordien constant met 'kippenvel' rondliep over ganse lijf, ook al had ik geen koorts en zat ik in de zon een boek te lezen. Maar de volgende nacht en die daarop werden enkel maar erger. Gelukkig is er dan de dokter en hoestsiroop. Dat woord maar intikken doet me even weer hoesten, en we zijn een week later, maar op de goede weg. De avonden en nachten zijn vooral lastig, maar iedereen onder jullie zal dit wel kennen. Dus deze krabbel om toch weer een teken van leven te geven, in het bewustzijn dat ik niet elk gastenboek laatste tijd heb getekend, laat staan zelf iets heb achtergelaten. Maar fruit is gezond en dat bracht me op deze gedachte. Wie kent deze vrucht nog of heeft ze nog in zijn tuin staan? De stekelbes of wie kent er het mooie dialect nog van zoals 'stekelbezen'?!
O ja, hoestend en kuchtend toch nog de overwinning van de BELGEN mogen meemaken tegen JAPAN. Ik had het zelf al opgegeven!
In een uitgestrekte weide staan twee paarden. Een van de paarden blijkt blind te zijn. Zijn eigenaar heeft besloten het paard niet af te laten maken. Hij heeft een veilige en comfortabele schuur voor de paarden gebouwd. Bij het andere paard heeft hij een kleine, koperkleurige bel aan zijn halster vastgemaakt.
Het belletje zorgt er voor dat het blinde paard weet waar het andere paard is. Zo kan hij volgen. Het blinde paard vertrouwt het andere paard. Zo houden ze elkaar de hele dag in de gaten.
’s Avonds als ze naar de beschutting van de schuur gaan, loopt het paard met de bel voorop. Regelmatig stopt hij om zeker te weten dat het blinde paard volgt. En zo brengen de paarden samen de dag door. Ze accepteren wie ze zijn, houden rekening met elkaar. En het gegeven dat ze niet perfect zijn… ze kunnen er samen prima mee leven. En de eigenaar ook.
De Roeselaarse batjes - een driedagse verkoopsactie in samnwerking met marktkramers, en evenementen overal verspeid over de stad - waren een succes, mede door het mooie weer en omdat op zaterdag de Rode Duivels speelden, en hoe! Je zal me echter niet vinden in die drukkte.
‘Nieuwe Belgen’ die ook voor de Rode Duivels supporteren, worden mee omarmd bij een doelpunt.
Als de voetbalgekte weer voorbij zal zijn, gaan de verschillen tussen ons weer doorwegen. Dan merken we opeens dat we voor Anderlecht, Brugge of Standard supporteren. Dat we thuis Nederlands, Frans of Arabisch spreken. Dat we veel of weinig geld hebben of iets daar tussenin. Dat we een andere godsdienst hebben of helemaal niet gelovig zijn. Dan beginnen we ons weer te ergeren aan elkaar.
Laat ons daarom nog maar even genieten van wat ons verbindt.
Geel, rood en zwart in deze weken. En heel misschien blijft er toch iets van hangen.
Als we allemaal tegelijk juichen en in de lucht springen, of onze ontgoocheling uitschreeuwen, kunnen we er niet omheen: we zijn allemaal mensen. Nu en na de wereldkampioenschappen. Misschien laten we de strepen op onze wangen beter nog wat langer zitten om dat niet te vergeten.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
