‘Nieuwe Belgen’ die ook voor de Rode Duivels supporteren, worden mee omarmd bij een doelpunt.
Als de voetbalgekte weer voorbij zal zijn, gaan de verschillen tussen ons weer doorwegen. Dan merken we opeens dat we voor Anderlecht, Brugge of Standard supporteren. Dat we thuis Nederlands, Frans of Arabisch spreken. Dat we veel of weinig geld hebben of iets daar tussenin. Dat we een andere godsdienst hebben of helemaal niet gelovig zijn. Dan beginnen we ons weer te ergeren aan elkaar.
Laat ons daarom nog maar even genieten van wat ons verbindt.
Geel, rood en zwart in deze weken. En heel misschien blijft er toch iets van hangen.
Als we allemaal tegelijk juichen en in de lucht springen, of onze ontgoocheling uitschreeuwen, kunnen we er niet omheen: we zijn allemaal mensen. Nu en na de wereldkampioenschappen. Misschien laten we de strepen op onze wangen beter nog wat langer zitten om dat niet te vergeten.
|