Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
‘Ik heb een aangeboren spierziekte. Ik ben een rolstoelgebruiker. Ik heb een hoge opleiding. Ik heb werk. Ik ben een familieman. Wat was er nodig om hier te komen?’
Jan Grue werd als kind gediagnosticeerd met spinale spieratrofie. In Ik leef eenzelfde leven als het jouwe vertelt hij over leven in een kwetsbaar lichaam. Aan het woord ge-handicapt heeft hij een hekel, het komt dan ook niet in zijn boek voor. Hij schrijft over hoe hij vecht om op te staan van de bank; hij heeft een half uur nodig om zich aan te kleden. Haast heeft hij niet. Daarnaast is het een verhaal over werk, over dromen, over het gewone en het ongewone leven.
We varen in een lekkende boot, we weten dat we stervende dieren zijn. Wij zijn argonauten, kosmonauten, avonturiers, ontdekkingsreizigers. We zijn op reis.
‘Dit gaat niet alleen over de auteur zelf, maar ook over wat het betekent om mens te zijn.’ – Vårt Land
‘Mooi en wijs, het doet denken aan de grote stylisten van non-fictie, zoals de Amerikaan Joan Didion. Een literair meesterwerk!’ – Dagbladet
Je kent het lied wel dat ik gebruik in de titel, maar wanneer ik naar mijn ouders fiets, zo een 24 km over en weer, dan voel ik me vaak als de eenzame fietser. Ik hoor wel vaak over mensen die een uitstapje maken met de fiets, maar in werkelijkheid kom ik amper één fietser tegen langs deze lange baan. Auto"s en vrachtwagens daarentegen genoeg, zij die niet terugschrikken om op de fietsbaan te parkeren of je verhinderen veilig door te rijden omdat ze gehaast van een parking afrijden. Al meer dan eens kon ik op hun zijflanken hebben aangereden, maar ik zou meer schade hebben, ook al ben je dan 'in jouw recht'. Ook al mag het niet, al vaak heb ik gevloekt wanneer iemand onverwacht de baan oprijdt of nog erger, als iemand plots zijn portier openzwaait, en je niet anders kan dan uitwijken, die gevaarlijke baan op waar je nog kan verongelukken onder de banden van een trrucker. "ALLEEN OP DE WERELD, ZEKER?' roep ik dan vaak uit, maar wat helpt het. Je kan niet anders dan door te rijden, de schrik nog op het lijf, bibberend en bevend.
Laat me positief besluiten. Fietsen is gezond, alle hersenspinsels waaien weg en je kan er weer tegen aan!
Mijn tuinman is geweest en is vroeg begonnen met deze beginnende hitte. zo kunnen we er weer tegen aan voor een jaar. ik heb nu ook wat minder schaduw die op mijn gazon valt, want telkens opnieuw moet hij een grote boom kortwieken van mijn buurvrouw. Zij komt nooit of te nimmer buiten en ziet dan ook niet wat er groeit en bloeit, laat staan dat ze iemand verwittigt om te komen snoeien. Ooit deden haar broers dat, maar plots kwam niemand meer over de vloer. Daarna kwam een tuinman die toen al flink in die boom zijn schaar had gezet. Maar nu komt voor het tweede jaar op rij niemand meer. De man was volgens haar te duur zeker. Maar zij ziet dat toch allemaal niet, want ze leeft met gesloten rolluiken, dag en nacht. Zomaar uit het vuistje, helaas een bittere werkelijkheid, en ze is niet eens ziek en pas 65 jaar!
Simen Paulus, laatstejaarsstudent archeologie in Leuven, heeft de reputatie van een donjuan. Zijn succes bij de vrouwen is vele mannen een doorn in het oog, maar het is pas wanneer hij op stage vertrekt naar het Turkse Sagalassos dat zijn leven op een ingrijpende manier verandert. Op de site van de antieke stad worden tweeëndertig gouden munten gevonden die na een week spoorloos verdwijnen. Paulus is de belangrijkste verdachte. Hij vlucht Turkije uit en neemt een vakantiebaantje aan in het Provinciehuis van Leuven. Enkele dagen later ontdekt een fietser een levenloos lichaam onder het balkon van de tiende verdieping. Hoofdinspecteur Thomas Berg krijgt de opdracht uit te zoeken wat er is gebeurd. Voortdurend op de nek gezeten door invloedrijke mensen uit de stad, ontdekt hij dat het niet om een ongeluk gaat of om zelfmoord, maar om moord. En die lijkt niet alleen verband te houden met de muntendiefstal in Sagalassos, maar ook met Paulus' onweerstaanbare aantrekkingskracht op vrouwen.
BIJZONDER SPANNEND EN HEEL GOED GESCHREVEN! EEN AANRADER!
Vaders, koester uw vaderschap. Uw kinderen zijn maar één keer jong, hun jeugd vliegt zo snel voorbij. Maak dat u die wonderjaren niet mist. Het vaderschap is niet alle dagen een wandeling door het park, maar als er één godsgeschenk voor mannen bestaat, dan is het toch wel kinderen krijgen....
In Leuven gebeurt het onvoorstelbare: op de openingsdag van het nieuwe academiejaar worden plots schoten afgevuurd op de stoet professoren in toga. De toeschouwers stuiven gillend uit elkaar; de chaos is compleet. Op de straatstenen blijft een man dood achter. Hoofdinspecteur Thomas Berg is niet alleen getuige van de aanslag, tijdens de achtervolging van de dader verliest iemand van zijn team het leven. Berg voelt zich verantwoordelijk voor de dood van zijn collega en is vastbesloten uit te zoeken wie achter de aanslag zit. De eerste tekenen wijzen op een politieke moord, maar wie heeft er belang bij op een groep professoren te schieten? Berg staat voor een raadsel. Hij krijgt hulp van Tatyana, de assistente van het slachtoffer. Stilaan begint er iets tussen hen te groeien. Tot Tatyana hem iets vertelt wat niemand had vermoed en de zaak een bijzonder dramatische wending krijgt.
Een heer die de straat afdaalt een heer die de straat opklimt twee heren die dalen en klimmen dat is de ene heer daalt en de andere heer klimt vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx vlak vóór de winkel van Hinderickx en Winderickx van de beroemde hoedemakers treffen zij elkaar de ene heer neemt zijn hoge hoed in de rechterhand de andere heer neemt zijn hoge hoed in de linkerhand dan gaan de ene en de andere heer de rechtse en de linkse de klimmende en de dalende de rechtse die daalt de linkse die klimt dan gaan beide heren elk met zijn hoge hoed zijn eigen hoge hoed zijn bloedeigen hoge hoed elkaar voorbij vlak vóór de deur van de winkel van Hinderickx en Winderickx van de beroemde hoedemakers dan zetten beide heren de rechtse en de linkse de klimmende en de dalende eenmaal aan elkaar voorbij hun hoge hoeden weer op het hoofd men versta mij wel elk zet zijn eigen hoed op het eigen hoofd dat is hun recht dat is het recht van deze beide heren
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
