Daarvoor moesten we eerst de lift nemen. Tenminste, zo heet waarschijnlijk die verroeste ijzeren kooi die je met horten en stoten stapvoets een verdieping hoger bracht.

Daar waar nog behangpapier aan de muur hing was die smoezelig en verkleurd van het weinige zonnelicht dat daar spaarzaam naar binnen sijpelde.

Een klusjesman zou handen vol werk hebben om alles op punt te stellen.

Een piepende deur verder, nog een deur. Een voorzichtig klopje kondigde ons aan, een forse "Binnen" verwelkomde ons.

Het kantoor was simpel: 2 houten bureau s verscholen onder bergen dossiers.

Een flinke, maar leuke dame van middelbare leeftijd lachte haar tandpasta witte tanden bloot. Eén en al Indiase vriendelijkheid.

"U komt paspoort ophalen? Even wachten". De heer die rechttegenover haar zat keek verveeld. Papierwerk... wie kan je dààr nu een plezier mee doen?

Naast de mevrouw hingen twee fotos van knappe jonge vrouwen, het type backpacker. Daaronder een grijs A4 tje met in ongelijke letters de woorden: NO VISA!!!

Wat zouden deze dames uitgespookt hebben om niet meer toegelaten te worden in de ex-Britse kolonie? Mijn verbeelding nam me mee: met hun charmes de premier verleid, ach ja, hij is ook maar een mens... Drugs gesmokkeld in dubbele bodems of ivoor...

Gelukkig was het al snel onze beurt. We gaven de uitgeprinte papieren af. We hadden (gelukkig) onze job goed gedaan! We zijn natuurlijk extra voorzichtig want de ervaring heeft ons geleerd dat de kleinste fout, een comma op de verkeerde plaats of een verkeerde kleur op de foto kan leiden tot wekenlang gezwoeg, over - en weer gerij naar de Ambassade enzovoort.

€120 later konden we beschikken. 2 weken zouden we de kleinoden kunnen ophalen. "Moet niet samen komen, één persoon is goed". Dat was dan al een meevaller. Die aardige mevrouw moest ieder van ons maar één keer zien. Ik zal dan toch weinig gelijkenissen hebben met Mata Hari...

Met de muffe geur nog steeds in onze neusgaten zochten we een leuke barista op om met een heerlijke expresso onze "overwinning te vieren.

Weer een stapje dichter bij India...