Sedert ik Facebookvriendje ben met Monnik Giel heb ik een beetje zicht op het leven in een Buddhistisch klooster.

Giel was vorige week jarig en heeft al zijn mede-monikken (of hoe noem je zoiets?) getrakteerd op een kakelvers eitje.

Je moet er maar opkomen. Tja, dat hij geen Barbietaart tevoorschijn zou toveren, dat kan ik wel geloven, maar n eitje?

Gezond, dat wel, puur natuur en niet duur!!

Ik weet wel dat ze in die mooie kloosters sober leven en dan gaat zo een onverwachte delicatesse er wel in!

Cadeautjes... altijd moeilijk om te geven. Waarmee doe je iemand een plezier?

Mijn kleinzoon houdt het simpel: als t maar van Starwars is! Onze kleindochter gaat graag samen shoppen en dan doorzoeken we winkel na winkel en komen we, geladen met talloze zakjes, moe maar voldaan terug naar huis.

In India zullen ze al blij zijn met een gratis potlood of een kleurige balpen. Vroeger deelden we die met handenvol uit. Dat doen we dus al n tijdje niet meer.

Wanneer we pennen of snoepjes bovenhaalden werden we in geen tijd belaagd door hordes kinderen. Het was alsof ze uit de straatstenen gekropen kwamen. Er kwam geheid miserie van, er waren er altijd wel die handen vol konden bemachtigen, terwijl anderen beteuterd naar hun lege handen staarden. Hoe Marc ook z'n best deed: hij liet ze op een rijtje gaan staan of gaf alleen maar aan de mama... altijd moeilijk....

Nu hebben we de oplossing gevonden.

We nemen een kleine taxi en rijden ermee naar een piepklein winkeltje dat schoolartikelen verkoopt. We kopen daar de doos potloden die op een scheve toonbank staat, een pak latten, potloodslijpers, noem maar op, bijna de halve voorraad van zo'n kleine éénmanszaak. Allemaal spulletjes die kinderen op een lagere school kunnen gebruiken.

Het eerste het beste plattelandsschooltje dat we tegen komen verrassen we dan met onze geschenkjes. Zo hebben we een aantal mensen tevreden gesteld: de taxichauffeur, de winkelier, de directeur, de leerkrachten vd school en vele kinderen.

Ik herinner me de tijd dat Coca Cola gratis latten uitdeelde op school. Wij waren daar zo tevreden mee...

"Een kinderhand is rap gevuld" zegt het spreekwoord, maar tijden en plaatsen veranderen...