De derde keer in India toerden we rond in Zuid India. We hadden een chauffeur, Vincent, die ons overal bracht waarheen we wilden.

Da s natuurlijk altijd afwachten. Dat zou dus flink kunnen tegenvallen. Niet met Vincent!

Voor dag en dauw had de brave man zijn oude, kloeke Ambassador blinkend gewreven, zijn haar in de plooi gelegd en zijn kraakwitte handschoenen aangetrokken.

Bij de eerste ontmoeting hadden we hem al gevraagd om ons bij de voornaam te noemen. Maar nee hoor! Dat kon niet! Hij zou ons de hele tijd Mister en Madam noemen.

Ik vond dat wennen, maar Vincent voelde zich als een vis in het water.

De ene na de andere tempel brachten we een bezoek en genoten van de schitterende natuur. Ik vond ookhet eten lekkerder, veel fruit en andere kruiden dan in het noorden.

De backwaters van Kerala zal ik nooit vergeten. We voeren 3 dagen in een grote soort rieten boot met alleen maar de schipper en een kok. Het toppunt van romantiek!

Maar wat me het meeste raakte vertel ik de volgende keer. Ik ben nu echt te moe, heb het ook heel druk.. Sorry, vanaf volgende week zal het beter gaan ( hoop ik).