Kijk: kinderen zijn onze trots, het licht in onze ogen, onze toekomst, onze zonnetjes in huis. Maar zo heel af en toe zou je ze met veel plezier tussen het behang kleven...

Zoals vannacht bijvoorbeeld: op de lange vlucht naar New Delhi zat een tweeling van ongev 1 jaar vlak voor ons. 3/4 vd tijd hebben ze geweend: dan eens solo dan in stereo... Iedereen kreeg het daar serieus op de heupen...

24 uren onderweg zijn is ook geen sinecure. Gelukkig dat we overdag vlogen, dat is toch wel minder vermoeiend.

De aankomst was leuk: met een binnenlandse vlucht vlogen we in klein vliegtuigje naar Bubaneshwar. Ik dacht een droge hitte te verwachten, maar onze brilglazen dampten aan vh vocht. 

Dat er in India nog gewerkt wordt door velen is zichtbaar:

op de toiletten opent men de deur voor je en geeft een handdoeken aan, terwijl 2 ijverige kuismiekes de vloer schoonvegen... We hebben het ooit anders gekend.

De chauffeur was n beetje te laat, maar de supergekoelde Toyota Nirvana (soort Jeep)maakte veel goed.

Na een (veel te kort) hazenslaapje genoten we van een heel pikante lunch, toch altijd n beetje wennen.

Straks gaan we water kopen en afspraken maken met onze chauffeur en gids. Als er dan nog tijd over is brengen we nog een blitsbezoek aan Bubaneshwar. Het lijkt een niet zo drukke provinciestad te zijn met heel veel groen, we kijken ernaar uit!