|
Reizen, en vooral in India, stelt vragen ivm hygiene. Een mens probeert zo netjes mogelijk het land te doorkruisen.
Omdat we het gewoon zijn om netjes door het leven te gaan, maar ook uit veiligheidsoverweging. Al gauw vinden ongenode gasten de weg naar je bereidwillige lippen en dan is het hek al gauw van de dam: toerista belagert al snel je lagere regionen en je bent niet meer van de pot weg te rukken.
Sommige restaurants beschikken over een lavabo met een stuk, al dan niet sponzige, zeep. De handdoek laat je maar liever links liggen. Je gaat dan, tot grote hilariteit van de andere restaurantbezoekers, al handenwapperend de eetzaal door.
Bij gebrek aan een wastafel kan je ook je ziektekiemen kwijt door het gebruik van een ontsmettend flesje. Tenminste, dat denk ik toch...
De voeten, dat is een heel andere kwestie! Om het even welke tempel je bezoekt, je wordt geacht je schoenen aan de ingang achter te laten. Avatokilesvara, Vishnu, Hanuman en al die andere goden moeten wel niet over een goeie neus beschikken: het aroma van versgebakken zweetvoeten komt je dikwijls meters op voorhand tegemoet .
Het mag dan buiten 43 graden zijn, meedogenloos worden je voetzolen gebakken op de gloeiendhete marmeren plaveien. Soms liggen er kokosmatten, maar wanneer je met oververhitte voeten op die harde, harige matten strompelt krijg je al gauw het gevoel van boetedoening.. ( misschien is dat de bedoeling ?)
Feit is: je krijgt daar zwarte voeten van! En soms nog erger: enkele jaren geleden liep Marc verwonderd foto s te nemen in een prachtige tempel. Niet gemerkt dat daar ook Heilige koeien ronddartelden.
Hij merkte het pas toen iets mals en lauw tussen zijn tenen doorpiepte....
Ik kon hem ñiet helpen door te zeggen: da s goed tegen reuma...
Achteraf hebben we wel s goed gelachen!
|
