Gisteren zijn we dan op bezoek gegaan in het klooster waar monnik Giel verblijft. Nog een half uurtje hoger de bergen in. Het laatste stuk moesten we dan ook nog te voet doen... Lastig.

2 kleine monnikjes brachten ons bij hem. We namen plaats in zijn kamer waar de tweede abt ons al zat op te wachten, samen met een tolk.

Giel vertelde ons een boel over zijn leven daar: eerst en vooral de taal: hij leert nu Tibetaans, echt niet makkelijk zegt hij. Ook staat hij 's morgens al om 4u30 op, dan zijn er lessen, meditatie, stretchen enz.

Hij deelt zijn kamer met n jongen van 12, " die er maar 10 uitziet ". Er heerst veel discipline maar er wordt weinig echt gestraft.

Het eten is goed, maar eentonig.

Hij zal waarschijnlijk in juni eens terug nr België komen.

We gaven de cadeau s af voor Giel en de andere monniken.

We konden dan nog wat foto s nemen, werden vergast op thee, we mochten ook blijven eten, zelfs blijven slapen, maar daar hebben we allemaal voor bedankt. We kregen dan elk een wit Tibetaans sjaaltje. Ik voelde me echt niet goed. Wilde echt verder reizen.

Drie uur later stonden we al in Chatisgarh.

Paar daagjes rustig aan, we zitten toch serieus voor op ons programma, dus dat is niet erg.

Een geluk dat Marc zich zo goed houdt. We hebben nochtans de hele tijd exact hetzelfde gegeten, tja, zal wel beteren zeker?!?