|
Vanmorgen zijn we vertrokken voor onze laatste tocht: een taxiritje van +/- 3 u naar New Delhi.
De weg was mooi: bijna de hele tijd autostrade, 6 rijvakken zonder obstakels... Ttz... Als je de vele vrachtwagens, tuktuks, paardekarren, bromfietsen, fietsers en voetgangers niet meerekent.
Marc zit altijd vooraan, ik achterin. Het durft wel eens gebeuren dat mijn ogen dichtvallen, zo ook vanmorgen.
Ik schrik wakker, kijk door de voorruit en roep:
" rijden we nu aan de rechterkant van de weg? "
" ja " zegt Marc kalm " we zijn aan het spookrijden "
" Op de snelweg? "
" ja, waarom? "
Enfin, alles went zeker?
Hoe dichter we bij New Delhi kwamen, hoe meer de beschaving zichtbaar werd: veel hoge bebouwing, veel huizengroepen, maar ook bijna de ene fabriek naast de andere, elk wedijverend om de meest vieze rookwolk naar buiten te blazen!
De vuilnisbelten waren meer dan torenhoog en iedere seconde kwam er meer verkeer bij.
Toen we dicht bij Delhi kwamen wist onze chauffeur niet zo goed welke weg hij moest nemen. Ik kneep mijn ogen ( en billen ) dicht toen hij achteruit reed om een andere afslag te nemen.
In het centrum zaten we constant in de file.
Het was ondertussen heel erg warm geworden en gezien we om de haverklap de weg moesten vragen stonden onze ramen open en hadden we geen airco. Puffen geblazen.
Gelukkig viel het hotel dat we via booking.com geboekt hadden reuze mee. We genoten van een café latte en van de rust.
Hier zijn green grote feestzalen waar trouwfeesten kunnen gegeven worden, na drie dagen ( hopelijk ) een lange, rustige nacht...
|
