Tweede dorpsdichter Galmaarden anno 2008
Wie: Albert Schrever
Geboren: Geraardsbergen, 5 oktober 1945
Wonende: Geraardsbergen
Vooruit vertel
Albert Schrever werd in Geraardsbergen geboren op 5 oktober 1945 als vijfde kind van Julia Gelan, winkelierster, en Jules Schrever, zelfstandige drukker van wie hij de liefde en het respect voor talen meekreeg.
Studies en verder
Na de lagere klassen en de Grieks-Latijnse humaniora in het plaatselijk Sint-Catharinacollege studeerde hij Germaanse filologie aan de KULeuven (1964-1968) waar hij zijn einddiploma haalde met een scriptie over "De Geraardsbergse persoonsnamen in 1374 en 1417".
Van 1968 tot 1976 onderwees hij de vakken Nederlands, Engels en Duits in de hogere klassen van het Middelbaar Onderwijs eerst in het Sint-Catharinacollege en daarna in het Technisch Instituut Sint-Jozef in zijn geboortestad. Intussen was hij in 1971 gehuwd met Marie-Jeanne Merckx die hem twee kinderen schonk. In datzelfde jaar nam het echtpaar de zaak van zijn ouders over.
En het schrijven?
Eind 1977 ging hij in op het voorstel van de VUM om lokaal correspondent te worden van "Het Nieuwsblad" (HN, tot 1992). Ook "De Beiaard" (1982...), Radio 2 Oost-Vlaanderen (1986-1992) en "Het Spuwerke" (1994-2007) nodigden hem uit voor hen te schrijven.
Enkele data waar hij trots op is:
- in 1981 verzorgde hij de taalkundige eindredactie van de studie "900 jaar St.-Adriaansabdij Geraardsbergen" van Geert Van Bockstaele, Martine Pieteraerens, Freddy De Chou en Robert en Michel Muylaert,
- op 6 oktober 1986 publiceerde hij in HN een artikel onder de titel: "De M van Geraardsbergen" wat stilaan een gevleugelde slogan is geworden,
- op 14 juli 1987 bewees hij in HN en voor Radio 2 dat de Vlaamse missionaris Pieter van Gent (ca. 1480-1572) niet werd geboren in Gent (waar hij een standbeeld heeft) maar in Idegem waar in 1992 een gedenkplaat tegen de kerkmuur werd aangebracht. Onder de leiding van Joris Capenberghs en Sander Spanoghe en samen met Julien Borremans en een aantal specialisten (prof. dr. em. John Everaert, prof. dr. Jan De Vos, Marc Colpaert...) werkt hij mee aan een publicatie over Pieter van Gent die wellicht in Idegem een standbeeld zal krijgen,
- op uitnodiging van de plaatselijke VVV schreef hij in 1988 een boekje over "Louis Bert-de l'Arbre en de neogotiek in Geraardsbergen",
- op uitnodiging van onze provincie en samen met kunsthistorica Martine Pieteraerens schreef hij in 2000 het werkje "Neogotisch Geraardsbergen de realisaties van Louis-Bert-de l'Arbre" dat verscheen in de kleine Cultuurgidsen van de provincie Oost-Vlaanderen,
- samen met kunsthistoricus Marc Van Gysegem schreef hij in 2000 het rijkelijk geïllustreerde werk over "Notaris-fotograaf Désiré Declercq (1842-1923) pictorialist-documentarist", uitgegeven door onze stad,
- in 2004 gaf onze stad zijn studie uit over "Geraardsbergen zijn taalgebruik en zijn taaleigen",
- in 2008 werd hij aangesteld als Galmaardse dorpsdichter en
- de historische vereniging "Gerardimontium" besliste hem op 9 oktober 2011 het "Eremerk Graaf Boudewijn" uit te reiken uit waardering voor zijn culturele inzet voor zijn stad.
Enkele gedichten
Ik kan hem niet meer missen, mijn trouwe gsm
Sonnet met volta tussen strofe 2 en 3
Ik kan hem niet meer missen, mijn trouwe gsm,
mijn boezemvriend en bondgenoot,
door wie mijn wereld zich ontsloot:
ik kan niet leven zonder hem!
Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
bel ik naar ieder die ik ken.
Ik gsm en dus ik ben
en blijf zo uren aan de praat.
Maar als de avond is gevallen
ben ik dat hels getater moe: mijn ogen vallen toe
na al dat telefonisch lallen.
Nu mag ook hij wat rusten, mijn trouwe gsm,
vermoeide vriend en lotgenoot, mijn uitgeputte duizendpoot.
Ik ga nu slapen... zonder hem!
juni 2005
Er lag een duif dood in de Duivenstraat
Aandoenlijk, sober en veelzeggend!
In 't midden van de Duivenstraat
lag er een duifje dood,
alleen en zonder toeverlaat,
vol bloed, met een gebroken poot.
zomer 2005
Van roken komt mij kleine bate:
de artsen raden mij dat ik het late...
Een sigaret is als een spook:
van buiten wit, gehuld in smook.
Dat spook omarmt je onverwacht
maar doet iets anders dan je dacht.
Er zijn er die 't niet willen weten:
de rookstok geeft fatale beten!
Hij krijgt je langzaam in zijn macht
totdat hij je totaal ontkracht.
Roken brengt aan niemand baat:
stop liefst wat vroeger dan te laat.
Maar wie er nooit is mee begonnen
heeft hier bij voorbaat al gewonnen.
Van roken komt maar kleine bate...
december 2005
Naar aanleiding van een poëtisch happening
Onze stad is rijk aan poëten
Er wonen poëten bij ons in de stad:
ze pleegden al menig gedicht.
En wie hen ooit kruiste op hun pad
werd door hun woorden verlicht.
Dichters verwoorden wat iedereen voelt;
ze zijn dat al eeuwen gewend.
Wat door jouw of mijn hoofd soms eens woelt
krijgen zij zó neergepend.
Dichters zijn als filosofen:
over alles denken ze na
en, al dan niet in strofen,
verwoorden ze hun aha.
Een dichter is als een idool
wiens boodschap ons versterkt.
Poëzie is als een school
die ons met woorden bewerkt.
Onze stad is rijk aan poëten:
ze vinden voor alles een woord
En zonder dat ze het weten
hebben ze ons bekoord.
december 2005
Elk poogt wel eens te dichten
Scripta manent
Elk poogt wel eens te dichten
om zijn lot wat te verlichten
of zijn gedachten weer te geven
over de dingen van het leven:
een eindeloze thematiek
van ontroering tot kritiek;
een vat vol inspiratie
over lelijkheid of gratie.
Een dichter zingt zoals hij is gebekt:
zijn lied zij kort of 't zij gerekt.
Naar iets streeft hij in elk geval:
een inhoud die steeds blijven zal.
We horen vaak dat hij die schrijft
dankzij zijn tekst in leven blijft.
Maar pas wanneer hij toppen scheert
wordt hij in eeuwigheid geerd.
augustus 2005
Panta rhei: alles is voortdurend in beweging
Lyrische bedenkingen over de seizoenen van het leven
Zodra het leven is ontloken
en hunkert naar het volle licht
dan is de lente aangebroken:
wat leeft wordt naar de zon gericht.
Wanneer de zon volop gaat schijnen
geniet alles van haar licht.
Nooit mag die zomer nog verdwijnen:
de natuur lijkt wel in evenwicht.
Zonder dat we het verwachten
keert de herfst zich naar ons toe
en de zon verliest haar krachten:
in de natuur wordt alles moe.
Na het vallen van de blaren
volgt nog wat schaarse avondzon.
De winterkou zal niemand sparen:
er eindigt niets zoals 't begon.
Ieder leven telt seizoenen:
het ene volgt het andere op.
En wie zich daarmee kan verzoenen
gaat, soms wat moeizaam, steeds rechtop.
augustus 2006
Hors concours
Pajottenland - Luilekkerland
het Land van Melk en Honing
Wie twijfelt er nog aan
waar het Land van Melk en Honing is?
Waar de Pajotten staan of gaan
is 't altijd feest of kermis.
Hier kan je godendranken drinken,
van fijne Geus tot zoete Kriek.
't Zijn namen die als klokken klinken.
'k Vergat nog Faro en Lambiek.
Wie drinkt moet echter ook nog eten
en zorgen voor het evenwicht.
Je mag immers nooit vergeten:
wie steeds maar drinkt krijgt zeker jicht!
Hier vind je allerlei gebak en brood
en kaas en honing bij de vleet.
Aan hoevevlees is hier geen nood
voor elkeen die graag lekker eet.
Hemels zijn de vele soorten fruit
die hier ook worden gekweekt.
Men perst er smeuïg fruitsap uit
en wijn waaraan echt niets ontbreekt.
O zoete Land van de Pajotten,
O hemelse Luilekkerland.
Met jou valt niet te spotten!
Aan jou heb ik mijn hart verpand!
februari 2008
Ohne Stille wäre das Leben ein Irrtum
naar F. Nietzsche (1844-1900)
Stilte is een zeldzaam kruid...
Al jaren stel ik me de vraag
of echte stilte wel bestaat.
En daarenboven wist ik graag:
Is daar wel iemand mee gebaat?
Ook zou ik willen weten
of echte stilte hoorbaar is
en of je haar kan meten
en vatten in een beeltenis.
Moeten we ze daar gaan zoeken
waar lawaai afwezig is?
Of schuilt ze in verlaten hoeken
tussen licht en duisternis?
Een antwoord op die vragen
kan niemand je ooit geven.
En wie dat toch wil wagen
zal zoeken... heel zijn leven.
Stilte is een zeldzaam kruid
dat nooit of nimmer zal vergaan.
Ze is muziek zonder geluid
en brengt zelfs rust in een orkaan.
Ik voel -maar kan 't bewijs niet geven-
dat stilte een sterk voedsel is
vol kracht en ook vol leven...
En daar ligt haar betekenis!
Stilte is een voedzaam kruid...
november 2007
Categorie:Albert Schrever
Tags:Albert Schrever, Galmaardse dorpsdichter 2008
|
