Het startschot

Bezig met spelen 

terwijl werken de regel was,

Bezig met lezen 

terwijl slapen de regel was

Bezig met blokken

terwijl de zon en de maan nog schenen

maar de regenbuien naderden

Bezig met loslaten

terwijl ik  overal gebonden was.

en de kansen langzaam smolten

Bezig met bouwen

terwijl de muren talrijker werden

en de horizon verder weg.

Bezig met groeien

terwijl de bloemen verwelkten

en de regenboog in staking ging.

Bezig met bellen

aan gesloten deuren

Bezig met bloggen

terwijl 'Blokken' begint

en de inspiratie stokt.


Bezig met piekeren

terwijl het leven doorgaat

maar ik het startschot gemist heb.

16-12-2024 om 00:00 geschreven door Frankie

Vooruit (2de versie)

+ epiloog

Een moeder blijft moeder voor het leven

alleen de blaadjes van kalenders verdwijnen

in het duister van voorbije feiten en sferen.

ze krijgt minder dan ze ooit kon geven

zoals aandacht aan verdriet en pijnen

die de blijheid bannen uit ons leven.



Een moeder spreekt in zacht gefluister

over zorgen die haar nachten storen

maar haar vermoeidheid verjagen

hopend dat toch iemand luistert

vanuit de zelfgenoegzaam trotse toren

opgericht als antwoord op haar vragen.


Als de jaren vastberaden beginnen te wegen
als het evenwicht en de aandacht verzwakken,
als haar woorden geen wet meer blijven zijn,
als haar goedheid ervaren wordt als een zegen
als slechts het verste verleden nog blijft plakken
als souvenirs de enige remedie blijken tegen pijn

Dan lijkt vandaag weer lastiger dan voorbije dagen

dan is bewegen als een laatste stap naar voren zetten

dan is elk woord een herhaling van gesprekken van toen

dan is ja een antwoord en neen een vermoeide vlucht

dan is een glimlach iets als wat meer aandacht vragen

dan zijn oude gewoontes belangrijker dan wetten

dan is er echte liefde en warmte in elke zoen

dan is een stap achteruit snel sterven zonder zucht.


EPILOOG

Mijn laatste vraag

was

Mama zet een stapje achteruit.

Hoe dwaas na al die jaren

was ik, 

niet beseffend dat moeders

leven

zolang ze vooruit kunnen.

09-12-2024 om 00:00 geschreven door Frankie

'There 's a crack in everything, that's how the light gets in' (Leonard Cohen)

11-09-2024 om 00:00 geschreven door Frankie

Vrijheid

Zonder moeder, zonder vader, zonder broers of zussen

zonder mensen die je dwingen hen te kussen,

zonder vrienden, zonder collega's, zonder bazen,

zonder plichten, die zijn voor eeuwig afgeblazen.







Zonder afspraken, zonder dates of rendez-vous,

zonder lief, zonder partner en dat geijkt gedoe,

zonder regels, zonder wet en zeker zonder God,

zonder traditie en zonder wat de lust beknot.







Zonder warmte, zonder spot en zonder humor

zonder ziekte, zonder hulp en zonder tumor

zonder schulden, zonder honger of facturen

zonder momenten die eeuwig mogen blijven duren.

14-08-2024 om 00:00 geschreven door Frankie

Requiem voor deze eeuw

De hitte van mijn warme zon verbleekt door het stoten van de wind

van de dame voor de spiegel die haar beeld en geur en blik bemint.

Er zitten korsten op het koren en een sprinkhaan op mijn scherm,

er is geen wolkje, geen hemelblauw, geen traan in het gekerm.

Wat was het heerlijk, het zien van broertjes op mama's schoot,

we hadden schrik van duivels, dieven, auto's en van 't eerste bloot.

De kettingen zijn losgemaakt en het verkeer is alomtegenwoordig

de nieuwe goden zijn als  straffers, eisers en despoten samenhorig.

Ach kind, geen afgunst voel ik in mijn diep gescalpeld warme hart,

geen valse dronken vrolijkheid, alleen gestadig groeiende smart

Groei op in de liefde die door de spleten van de ramen sijpelt

ik wens dat je al die indoctrinatie negeert en meestal spijbelt.

11-08-2024 om 00:00 geschreven door Frankie

Sorry dat het aanbod op mijn blogs zo mager of niet bestaande is.

Op 18 januari onderging ik een openhartoperatie voor 2 overbruggingen , een ablatie en de  reparatie van 2 hartkleppen.

De revalidatie neemt nog enkele maaanden in beslag.

Ondertussen is het peil van de creativiteit en de activiteit serieus gezakt.

Er komt wel eens een nieuwe lente!

Groetjes aan mijn trouwe  volg(st)ers!!!

17-04-2024 om 12:51 geschreven door Frankie

Intermezzo

Op 18 januari onderging ik een open hartoperatie.

Nu pas, een maand later, ben ik opnieuw achter mijn pc gekropen om mijn lezers hiervan op de hoogte te brengen.

 Ik hoop binnenkort weer te kunnen bloggen zoals voorheen.

Dank voor uw bezoekje!

Lieve groetjes van Roland  (Frankie)

17-02-2024 om 00:00 geschreven door Frankie

Hoeken

In het bos vind je geen hoeken

geen kubus en geen vierkant,

Hoeken vind j' alleen in boeken

in steden en in huizen.

In de stad zijn wilde wielen rond

net als borden van dwang en verbod

en ballen van de voetbalbond

of knabbels van de burgergod.

Ik zie kringen in 't gestoorde water

van de plassen en de vijvers,

de zon, de cirkels in de krater

alle zijn het ware blijvers.




Wat rond is blijft nergens hangen

wat scherp is raakt vaak immobiel

en doet me naar het bos verlangen

met mijn hart en een ronde ziel.

12/11/2023

18-10-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Op 8 september overleed mijn moeder, 101 jaar oud

Afscheid zonder woorden

Je wachtte tot ik even uit de kamer was

waar je rustte na meer dan honderd jaren

Toen bleek dat je werkelijk zonder adem was

om die voor de hemel op te sparen.

Je ogen staarden naar de verste verte

en uit je handen vloeide 't laatste leven

waar bleef dat lieve zorgen en dat alerte

de bekommernis en dat eeuwig geven?

Ik was de eerste aan wie je het leven gaf

en de laatste die dat van jou mocht delen,

Met jou ging ik nog mee naar je graf

met alleen wat voorbij is om nog te strelen.

7/10/2023

07-10-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Na meer dan 101 jaar is mijn moeder op 8 september 2023 overleden.

Ik was alleen met haar.

Na slecht nieuws van de cardioloog kom ik er nog met moeite bovenop.

Gelukkig is mijn vrouwtje aan mijn zij...

16-09-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Activiteit na 15 jaar poëzie:

Op een laag pitje

veel lezers

veel onder hen zijn er niet meer

treurig en bedroefd

zoals veel van mijn laatste werk

DANK voor het komen lezen

Ik ben bezig alles te printen wat op dit blog staat,

nu ik nog kan

nu het er nog staat

Druk, ik dank jullie allemaal

hier en ver daar boven

04-07-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Een vlieg komt in een auto terecht, enkan zich pas bevrijden na een lange autorit.

Ik voel me soms zoals die vlieg.



Niet in Gent

Ontworteld en ontvoerd, gevlucht en gans ontheemd

alles rondom mij is ongezien, zo spoorloos en zo vreemd,

In mijn omgeving lijkt alles en elk wezen verdwenen en voorbij,

mijn ganse leven is verdampt in mist en draadloze brij.

ik raakte het spoor bijster, ik stapte op de tram in Gent

Maar hier is niets of niemand die mij ziet of kent.

Hoger raak ik niet, er spuit een gifwolk uit een fles,

Ik val omlaag, bewegingloos, ik herken het, dit bordes.




25/6/2023

25-06-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Elke morgen







Gisteren was vandaag nog morgen

onverkend qua vreugd en zorgen,

's Ochtends dank ik God voor de dag

dat ik van zijn Schepping genieten mag.






Vandaag kies ik zelf wat ik ga doen

dacht ik vroeger, dat zei ik toen

Toen ik nog mijn weg moest kiezen

zonder de richting te verliezen.






Morgen komt, ik ben alweer zo traag

dan zeg ik gisteren tegen vandaag,

dan luidt de klok en klingt de bel

Mijn dagen vliegen veel te snel. 

23-03-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Zandloper

Ik loop al jaren door het zand 

door de straten, huizen, bossen zonder strand

en mijn stappen laten sporen

die verdwijnen, na een dag zijn ze verloren..



Mijn schoenen zitten vol met zand

droge korrels, hard en vluchtig in zon en wind

soms waardevol en irritant 

verwaaid door storm, geliefd door een kind.


Ik koester de brokjes in mijn hand

tot het vocht verdampt en weer verdwijnt

zand zo mul als mijn verstand

dat kwijnt als de stalen zon verschijnt.





De vorm verdwijnt snel in het zand

dat kruimelt, en de kunstenaar vergeten doet.

Niets raakt afgewerkt in het zand

dat sneller wegtikt dan een chronometer moet.

Niets kan je bewaren in het zand 

want het kent geen einde noch begin.

Ik blijf maar lopen in het zand

en fluister dat ik het vergeefs bemin.

21-03-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Uitstel

Ik heb mijn reis afgelast

want mijn kippen treuren indien ik ze verlaat.

Ik betaal vandaag geen facturen

want de herinneringen zijn nog onderweg.

Ik zet de tv af eer de film gedaan is

want zo pieker ik vannacht niet over voorbije dagen.




Ik scheer mij morgenvroeg

als ik de tijd gevonden heb om mijn bril te reinigen,

dan zie ik geen vergeten stoppels, die zijn er gewoon niet.

Ik begin elke zin met ik

en dan barst ik in tranen uit van voorbij verdriet

want ik ben er en jij bent er in angstige gedachten niet.





Zeg me hoe nutteloos angst is

als ons geluk me dagelijks overvloedig overspoelt

en ik mijn tijd verlies met voorbarig uitgesteld verdriet.

27-02-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Privilege

Als de zon schijnt, is het aangenamer dan in 't donker,

al ken ik nooit een ogenblik van duisternis.

Als het vuur brandt, is het fijner dan een winterdag,

al heb ik het nog zelden koud gehad.

Als de drukte van de stad de mensen in de stress jaagt,

vind ik de rust in de armen van mijn vrouw.





Als zij er is, dan is de wereld helder en vol zon,

dan schijnt er altijd licht aan de horizon,

dan voel ik de warme gloed van haar liefde,

dan ril ik alleen van angst om haar te verliezen,

dan verwens ik de ziekte, de twijfel en de ergste pijn

op de dag dat wij niet meer samen zijn.

25-02-2023 om 00:00 geschreven door Frankie

Mijn wensen

24-12-2022 om 17:34 geschreven door Frankie

dit is een persoonlijke kerstwens aan allen die ik niet persoonlijk kon bereiken



Kerstwens voor de wereld

Vrede is voorwaarde, middel en doel,

Aan burger, volksmens en soldaat

Alle wezens met vrije wil

Mensen met zelfstandig denken

Van over de hele wereld

Goede bedoelingen vereist, en de

Wil om alle dagen kerst te vieren



Roland

24/12/2009

24-12-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

 RIP Luc De Vos

29-11-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Machteloos

Zelfs als ik de deur niet open maak

en doe alsof ik de bel niet hoor,

niet antwoord als er op het raam geklopt wordt, 

toch kom je een dag bij me naar binnen

en kan ik niets nieuws meer beginnen.



Zelfs als ik alles wat ik achterlaat

zou dateren en inventariseren

de vergeten verhalen zou vertellen

en zou trachten alles te helpen waarderen

zoals ik het koesterde en bewaarde



Toch kan ik het later niet beletten

dat alles hopeloos verloren gaat,

dat mijn kasten worden leeggemaakt

mijn teksten verloren en vergeten,

mijn boodschap nergens naar verzonden

mijn spullen weggegeven of vernield,

mijn plannen niet meer uitgevoerd,

mijn handen die machteloos branden

en mijn creaties gaan verzanden, 

want ik zal het ook niet beletten

dat ik hopeloos verloren ga.


Zelfs als ik dit blijf herhalen

zal ik er niet om malen.

Alleen mijn adem blijft hangen

en naar God verlangen.

13-11-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Niets perfect



Ik werd geen schilder, geen sportman en geen architect,

maar speelde met kinderen die weinig bewogen,

ik vroeg ze te luisteren en opende hun ogen, 

toch liep met hen niet alles perfect.

Ik knutselde huizen gepland met al mijn intellect,

ze staan nog ergens te lande vrolijk te pronken

vol snufjes die destijds glansden en blonken,

maar het kan beter nu, ze zijn niet perfect.


Ik herstelde fietsen en vond de fouten direct

en we maakten weer tochten en reizen

na wat afstellen met moeren en vijzen, 

al bleek naderhand wel: het was niet perfect.

Ik kende mijn taal en schreef haast alles correct

tot mijn handboek uit de winkels verdween

en een nieuwe kijk op spelling verscheen,

en ik wist: man je blijft niet eeuwig perfect!


Ik had voor vrienden en leraars het grootste respect,

maar later moest ik al te vaak  toegeven:

ook zij leiden geen smetteloos leven,

zelfs mijn idolen zijn wellicht niet perfect.


Ik hoor jullie zo vaak praten in je eigen dialect

Ik hoor jullie, maar ik hoor het slecht

wat je ook mompelt, schreeuwt of zegt,

Zo is communicatie met mij  heel zelden perfect...

Dus reis ik hier vandaan, en volg mijn eigen traject,

soms vraag ik de weg, soms neem ik een kaart,

mijn gps is voor mij soms schatten waard,

maar zonder voeding is ook dat ver van perfect.



Ik verwacht van medicatie en vaccins het gewenste effect

maar voel me loom en gedeprimeerd

wanhopig en gedesillusioneerd

en stel vast: ook wetenschap is lang niet perfect.


In de natuur krijg ik bezoek van menig vrijpostig insect,

ondanks de goede lucht en het overvloedige groen

is er zo weinig voor de schepper in mij te doen

en stel vast: ook ikzelf word niet spoedig perfect.


De klok blijft tikken en zegt mij: doe wat je wenst, nu direct!

mijn spieren zijn weer te moe en te slap

ik bedenk zelfs geen smakeloze grap

wat je uitstelt, verlies je, want je bent niet perfect.

21-10-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Onhaalbaar

Als kind kreeg ik een grote zak met knikkers

rond of plat, groot of bros, en mooi of mals,

ik ruilde ze snel voor een doos vol stickers

stil of oud, gekreukt  of pittig, muzikaal of vals.





Als ik niets te doen had, wou ik er eentje kiezen

en hem plakken in de agenda van mijn leven,

maar de plichten deden mij mijn tijd verliezen

en ik vond geen plek om nog iets op te kleven.





Ik fietste met slechts de hulp van eigen materiaal,

ik zong op zee a capella de allerhoogste noot

voor niemand schreef ik mijn geheim verhaal

en orkanen spoelden mijn humor door de goot.





Mijn tijd is op en ik overzie mijn vergeelde plannen

die ik nog vorig jaar vol overmoed wou digitaliseren,

maar ze zijn de facto bij het schroot verbannen

en wellicht niemand zal die ooit voor mij realiseren .

14-10-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Onzichtbaar

Oorsprong van oerknal, ruimte en tijd

onzichtbaar

Eer ik geboren was uit liefde en droom

onzichtbaar

Ooit jou ontmoet en nooit kunnen kennen

onzichtbaar

Jou en elke jou in dit zelfde fatale geval

onzichtbaar

De dag van morgen na morgens nadien

onzichtbaar

Elke stap verder dan de vorige verste stap

onzichtbaar

Wie opent mijn ogen of schenkt ze terug,

onzichtbaar

Geen ogen, geen weten geen leren en kennen:

allemaal onzichtbaar

Geloof, hoop, liefde, berouw, zo echt en waarachtig

onzichtbaar

10-09-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

En berouw






Het spijt me

zo dat mijn geloof alleen op wensen steunde.

Dat mijn hoop afhangt van het wisselend lot.

Dat mijn liefde soms de weg vermeed naar God.

Het spijt me dat ik in mijn dromen bleef geloven

en niet vertrouwde op mijzelf,

dat ik in de eeuwigheid op aarde bleef geloven

en uitsluitend voor mijzelf.

Het spijt me dat ik bleef hopen op  mirakels

geprogrammeerd voor mij alleen

en dat het enig voordeel van mirakels

is: voor mij alleen

zijn er geen.



Blijft de spijt omwille van vruchteloze liefde

onvruchtbaar als een dode spiraal,

toch rouw ik niet om  de roekeloze liefde

stuwend in een nieuwgeboren spiraal.




19/07/2022

19-07-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Geloof; hoop; liefde...





Mijn drie werelden

Soms droom ik van mijn nieuwe mooiste liedjes

en het meest verrassend schilderwerk, 

van huizen wit in zwarte bossen

en een reis per fiets naar Albaquerque.

Dan hoop ik op zes juiste cijfers of getallen

dat de balletjes eens beter vallen

dat de dokter mij vakantie geeft

en zegt dat ik niets meer hoef te vrezen.



Toch weer ontwaak ik liefst nog elke ochtend

naast jouw schaduw op ons bed

tussen vers gestreken lakens

onderweg naar een nieuwe dag.




16/07/2022

16-07-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Zalig Paasfeest!

17-04-2022 om 09:47 geschreven door Frankie

Avondgebed

Laat me ontwaken

naast jou morgenochtend,

simpelweg dankbaar genieten

van je liefdevolle zorgende aanwezigheid.

Laat me nog een nacht

naast jou liggen denken

aan voorbije vreugde en plezier

die we samen koesterden als kostbare schatten.





Laat me nog een dag

met jou exploreren

oplossingen  verzinnen

voor alles wat vierentwintig uren zal duren.

Laat me na die dag

God danken en verlangen

naar de kans om toch weer opnieuw

naast jou te mogen ontwaken elke nieuwe dag. 










14/4/2022

14-04-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Kon je maar


Genieten van de adem van de bloemen

Proeven van de honing

Drinken van gemorste cavadruppels

Verzwonden in de assen van je passies.

Tranen blussen nooit de spijt

En bitterheid draait de wijzers van de klok

Nooit in de richting die de zon

In het diepste Zuiden volgt.

Kon je maar

Het genot van vroeger dempen

Met de pijn van morgen

En kon je dan maar dromen van de sterren

Die je nooit bereiken zal




13/3/2022 publicatie op sennet

30/9/2021 realisatie

13-03-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Terminus Rubicon

De keizer sneed het zaadje los van bloem en stengel

zodat het publiek juichen ging als was het vuurwerk.

Twee borsten omhelsden de hemelwaartse ogen,

blind en onmondig speurend naar de hoogste toppen.

Dit startschot heeft de jonge spieren opgespannen,

doch dreigt het verstand te verlammen op dromen na.

Zoals het geheugen rijpt, blijft het niet langer maagd

en verslindt gretig de gigabytes van het leven .

Het traject wordt onzeker

zelfs veel illusies armer;

wielen wervelen verder,

draaien kolkend naar morgen.

Horizonnen bannen restjes spinrag van geloof

maar blijken telkens muren, kloven of ravijnen.

Gewrichten nemen wraak en weigeren elke dans

al ontluikt de hoop soms in een roes van overmoed.

In’ t puin speelt de wind met gewiste oude beelden;

in ’ t gras speelt een kind, het schopt trefzeker in het doel

zodat zijn vrienden juichen gaan, hij wint geen  beker,

één meisje echter zal dit doelpunt nooit vergeten.



27/2/2022 (gepostdateerd)

27-02-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Contacten

Dat je glimlacht als je me ziet,

dat je zorgt voor zoveel kleine dingen,

dat je stappen door de kamers zingen,

dat zie ik toch zo graag.

Je stem die me zo vaak troost

en je adem naast me in ons bed,

het schuifelen van je zachte tred,

dat hoor ik toch zo graag.




De geuren in je keuken van geluk,

van vers gestreken lakens uit flanel,

zelfs je dromen van kristal pastel,

ik ruik ze toch zo graag.





Je haar dat grijst in het geheim,

Je handen die bulken van succes

veelzijdig als grafiek en jazz:

Ik voel ze toch zo graag.





Je lippen die elke leugen vrezen,

die proeven van de beste smaak,

hun wijsheid zet de anderen schaak,

ik kus ze toch zo graag.

14/2/2022

 

14-02-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Niet naar de overkant

Waarom wensen jullie me naar de overkant? 

Er is hier geen gevaar voor watersnood of brand;

de aarde beeft niet, tornado's zijn ver weg,

argumenten zat waardoor ik voortdurend zeg:

Waarom jagen jullie me naar de overkant 

Ik vind het hier best gezellig en amusant

ben ik te oud om iets voor ons te beslissen

of willen jullie het recht om je te vergissen?


Wat moet ik in Godsnaam aan de overkant

ik vind mijn leven boeiend en interessant

Er blijft hier op de aarde nog zo veel te doen

nog heel wat toe te voegen op mijn blazoen

Er zijn al zo veel mensen aan de overkant, 

de meesten stonden nimmer in de krant;

routine, werk en berusten was de teneur

Grijs in hun leven de overheersende kleur.


Nooit beslis ik te reizen naar de overkant

en neemt ooit een mens mij stevig bij de hand

dan nog weiger ik hierover met iemand te praten

en al mijn pijn en vreugde zomaar achter te laten.

9/2/2022

09-02-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Zo voorbij

Ogen vol nostalgie
naar dromen van weleer,
verdwaald in troebel water
of gelauwerd, onverwacht
in succes met roes en roem,


Handen verkrampt rimpelend
meer dan ooit tevoren
omklemmend de gaven
van al te snel gevloden jaren
verzonken in herinneringen


Stemmen zwemmend
op de golven, wisselend
dag na ochtend na nacht
na avond, elke week genoteerd
In uitpuilende agenda's
Elk jaar opnieuw,
een halve eeuw gejaagd
alsof men zijn beker vult
Alvorens ten slotte grondig
zijn tanden te poetsen
voor het slapengaan

08-02-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Ave Maria

Dag vrouw die duizenden kapelletjes bewoont,

dag moeder die trouw en vroomheid rijk beloont,

dag toevlucht van het allerlaatste moment,

die ons liefheeft en die ons allen zo goed kent.

Voor velen ben jij één van de weinige vrouwen in het boek

van waarheid, mannen samen naar de ware God op zoek,

ondanks vergankelijk zogezegd wetenschappelijk onderzoek

benj jij de laatste strohalm, daarna valt het doek.





Dag moeder van ons allen die we veel te snel vergeten

omdat wij ijdel menen alles beter dan uw zoon te weten;

Laat het licht schijnen over allen die  koppig verbeten

de eeuwigheid met geld en eigendommen meten.

01/02/2022

01-02-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Ave Eva

Dag vrouw, zo zacht als een moeder,

mild als een oma

onvoorspelbaar als een zus

of wispelturig als een dochter.

Dag vrouw zo veelzijdig

als die moeder,

zo tegenstrijdig als een oma en een zus.

Dag vrouw, ooit onbereikbaar als een ster

verleidelijk en veel te ver,

kil als een ambtenaar

gevaarlijk als een hoornaar

en toch tegelijk zo onweerstaanbaar.






Ave Eva

Ave Maria

Ave gloria aeterna

contradictionibus plena.





13/1/2022

13-01-2022 om 00:00 geschreven door Frankie

Eva

Geschenk van de Almacht zonder einde of begin

kom dichter bij me, rust wat uit en laat me in.

Geschapen om te scheppen zoals je zelf bent

Geroepen, begeerd, bemind en zelden gekend

Je biedt me de vruchten van de beste bomen

ik hoef niet te raden van waar ze allemaal komen:

De hemel straalt voor 't laatst bijzonder fel

Onder ons of hier ver vandaan daar gloeit de hel.

In jouw zachte armen ben ik niet alleen of bang

voor honger, pijn, voor ziekte, leeuw of slang.

Altijd langer en intenser groeit ons genot

ik ben je slaafje, toch voel ik me rijk als God

al mis ik kennis over de donkerste nachten 

en worstel met mijn twijfels en gedachten

ook wanneer je danst in het licht van de maan

kijk ik je smekend vol passie en verlangen aan.

Jij zoekt naar bloemen met een nieuwe geur

en kiest het risico boven de veilig zoete sleur

Hoe kunnen we zo naar onze straf verlangen

dat het sap wegvloeit over ons beider wangen

Dan roffelt de donder als voetstappen naderbij

en ik gooi het klokhuis ongezien ver weg van mij.

Je hebt het koud, ik neem je ergens elders heen

en innig samen voelen wij ons plotseling alleen .

Het zilte water lokt ons naar een harder leven

waar we ons bewijzen door strijd en streven.

Lust en liefde helpen om de toekomst te bouwen

en om over het verlies van ons kind te rouwen.

Afgunst is een appel om niet meer in te bijten

Aan Eva kan ik dat moeilijk nog verwijten.

8/12/2021

08-12-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Ave

Dag zoekertje zoek naar Jan of Paul

dag boek op de tafel

dag stroop onder de wafel,

groet met mij de dingen:

de mensen die zingen

de kindren die swingen

de denkers die niet zeggen wat ze vinden

de vinders die niet denken wat ze zeggen

en de sprekers die denken wat ze verzwijgen

ondanks schreeuwen, zuchten en hijgen.

Dag groeter die geen afscheid nemen wil

tot hij zwijgt, bewegingloos en kil.






6/12/2021

06-12-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Voor buurvrouw Nathalie, airhostess bij Brussels Airlines



Vlucht

Straks vlucht ik heel ver weg van mijn huis

mijn sleur, familie, al mijn goede vrienden,

van zowel mijn souvenirs als het feestgedruis,

en flitst de vraag waartoe ze ook weer dienden.




Ver weg van de schaduw van mijn regenboog

verdwijnt het eeuwig draaien van veel wielen

verschijnt een lichte blauwe koepel hemelhoog

die mij verzoekt om vol ontzag te knielen.




Boven de kwijnende wouden en zieke zeeën

de smeltende bergen, de groei van woestijnen

de stikkende doolhof van stervende steden

wil ik dit bewust uit mijn hoofd doen verdwijnen.



En dan droom ik in de roes van vlucht zoveel

dat men de wereld van hierboven zou willen zien

en samen onderweg is naar een leefbaar juweel

en ooit veilig kan landen, heel misschien. 

9/11/2021

09-11-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Ik blijf

Geniet allen rustig van uw leven

blijf maar naar gezondheid streven,

en naar het lange eeuwig leven

tot men op een dag de geest moet geven;

ik niet, ik blijf.

Ik moet het jullie mededelen

als het jullie iets kan schelen

jullie mochten mijn bestaan even delen

zodat ik me minder zou gaan vervelen,

jullie gaan, ik blijf.



Blijf maar naar je oorsprong raden

met de hersenen die ik je heb gegeven.

Ze sterven af zodra je hartje stopt

en je ogen zich voor eeuwig sluiten

want ze hebben niet naar mij omgekeken.

Jij sterft. Ik blijf.



Geloof in al je Big bang theorieën,

ik heb er ontelbare achter de rug.

Ze rijmen wel veel beter dan deze verzen

en duurden zeven scheppingsdagen lang,

alleen het getal vind je nog heilig.

Dus ga jij dood. Ik blijf.


Bouw je leven op mijn fundamenten:

liefde, eerlijkheid en sacramenten

Structureer je niet langer op ruimte en tijd

want ik ben zonder start, begin  of einde

overal tegelijk zoals in tijdloze eeuwigheid

sterf in mij, ik blijf.


Blijf in Mij en BLIJF


28/10/2021

28-10-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Dit is het derde gedicht waarmee ik deelnam aan de wedstrijd uitgeschreven door de gemeente Zwalm.

Deze prachtige molen prijkt in het unieke landschap van de streek van de rivier Zwalm, waarnaar de gemeente genoemd is.






Vinkemolen

Aangewaaid vanuit het Noorden,

neergevallen en weer opgestaan,

sta ik klaar om koren te vermelen

zodra men mij ooit nodig heeft.

Beschroomd vol liefde en respect

wijken huizen en bossen van mij weg,

het landschap tilt mij omhoog.

Vereerd geniet ik van elk soort weer

en wuif met mijn wieken naar de wind.

20/102021

20-10-2021 om 00:00 geschreven door Frankie

Een tweede bijdrage voor de eerder genoemde wedstrijd van de gemeente ZWALM.

De Molenberg is een bekende beklimming in de Ronde van Vlaanderen. (wielerwedstrijd)

Aan de voet van de helling in de Vlaamse Ardennen vloeit de Zwalmbeek, en draait de prachtige watermolen naast de (nu gesloten) Mechelse Koekoek, een restauran

Molenberg

Alleen het startblok is op rust:

De zwijgende macht van molenbladen

kracht zuigend uit het kolkend water.

De keien glanzen van zweet en regen

maar ook van zonnegloed die schokt en lokt

Naar het  zuchten op de vlakke top

Waar de koekoek nooit kon landen

En de ereplaatsen wenken.


9/10/2021

09-10-2021 om 00:00 geschreven door Frankie