Ardooise Veldbostocht:

Meulebeke is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt bijna 11.000 inwoners. Er werd de eerste keer gewag gemaakt over Meulebeke rond 1200. Men sprak toen over Mulenbeca. Men neemt echter aan dat er al rond het jaar 1000 een romaanse kerk stond. Etymologisch is de naam Meulebeke gemakkelijk te verklaren daar het over een nederzetting met een molen aan een beek ging (=de Devebeek). Rond 1500 telde Meulebeke reeds een bevolking van 2000 inwoners wat in die tijd niet weinig was. Op 27 september 1645 werden de parochiekerk, 25 huizen en enkele hofsteden door de Fransen in lichterlaaie gezet. De kerk werd in erbarmelijke staat hersteld bij gebrek aan middelen. Het duurde dan ook lang voor er weer van een echte kerk sprake was. Tussen het einde van de 15de en het einde van de 18de eeuw was de baronie van Meulebeke in het bezit van de familie de Beer. Jan de Beer, zegelbewaarder van hertog Karel de Stoute, was de eerste. De familie leefde in het Kasteel Ter Borcht. Hierdoor komt het ook dat Meulebeke een beer in zijn wapenschild heeft. In 1896 werd de kerk in neogotische stijl verbouwd, de toen zo gangbare kerkelijke stijl in Vlaanderen. Het modernisme van de jaren zestig heeft de kerk vanbinnen getroffen doordat de vele pilaren verwijderd werden om plaats te maken voor een aantal betonnen exemplaren. In de 19de eeuw was de vlasindustrie een belangrijke werkgever in het landelijke Meulebeke. Er werd berekend dat ongeveer 65% van alle Meulebekenaars hierin op één of andere manier actief was. Zo werd de vlasweverij Libeco rond 1900 opgericht in Meulebeke. Deze is overigens tot op vandaag nog steeds actief. Rond 1900 waren er ook ongeveer 12 molens in Meulebeke. Door de twee wereldoorlogen blijft er vandaag de dag nog maar een molen meer over, de Herentmolen.

We gingen richting het Veld



Genieten van de zonsopkomst.







Na een doortocht door 'tVeld gingen de wandelaars de 1° rustpost opzoeken.



Een stukje regenboog.





Mooie vergezichten









Hier een mooi zicht op de regenboog.















Na de rust op weg richting Rodesgoed.



Op weg in het Rodesgoed.





Het Rodesgoedis een natuur- en recreatiegebied in de tot de West-Vlaamse gemeente Izegem behorende plaats Kachtem. Het omvat een bos dat werd aangeplant op 40 ha landbouwgrond die in 1995 door het Agentschap Natuur en Bos werd verworven. De grond behoorde aanvankelijk tot het domein van de heren van de heerlijkheid Rode. Hier stond de voornaamste hoeve. Deze werd gerestaureerd en doet sindsdien dienst als brasserie. Het Rhodesgoed wordt doorstroomd door de Roodebeek, die hier zijn meanderende loop heeft behouden. Ook zijn er poelen gegraven. Er zijn fiets-, wandel- en ruiterpaden door het domein en ook is er een speelweide.

Mooi domein om eens te wandelen.



















Terug naar onze rustpost.





Bijna aan de rustpost.

























Zicht op 'tVeld.



Hier gaan we nog eens door het domein. Het Provinciedomein 't Veld is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeente Ardooie, direct ten westen van de kom van het dorpje 't Veld gelegen. Het 44 ha grote gebied was oorspronkelijk het domein van het Kasteel van Ardooie, en bestaat uit park met vijvers en bos. Het kasteel is particulier bezit, maar het domein is vrij toegankelijk en er zijn wandelpaden door en om het domein uitgezet die ook langs de Rysselendemolen en het historische Veldkruis, dat zich aan de rand van het gebied bevindt.

Ook het laatste gedeelte was heel mooi.











Rond de vijvers.









Zicht op de kerk van Sint-Antonius.

Nog een 300tal meters verwijderd van de startzaal. Een mooie en aangename wandeling.

22-10-2022 om 21:46 geschreven door jipie

Rondom kaasdorp Passendale:

Passendale is een landelijk dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en tegenwoordig de hoofdgemeente van Zonnebeke. Het ligt op de Midden-West-Vlaamse Heuvelrug, die doorloopt richting Westrozebeke. Tot 1977 was Passendale een zelfstandige gemeente.Passendale is vooral bekend vanwege de vele oorlogsmonumenten en -begraafplaatsen die refereren aan de Eerste Wereldoorlog, met name de Derde Slag om Ieper. De naam betekent vermoedelijk een "pas tussen de dalen", dus een verbinding over hoger gelegen grond tussen de uitgestrekte West-Vlaamse moerassen. Een alternatieve verklaring is dat de naam afkomstig is van de Germaanse benaming voor het 'dal van Pasko' of Pascandale.[2] De naam Pascandale werd voor het eerst schriftelijk vermeld in 855. Passendale is bekend van gebeurtenissen uit de Eerste Wereldoorlog. Tijdens de Derde Slag om Ieper in 1917 sneuvelden er meer dan honderdduizend geallieerde en Duitse militairen in een uitzichtloze strijd die maanden duurde. Vooral in het Brits Gemenebest is Passendale een begrip geworden. De slag werd beschreven als een hel van modder en vuur, één der bloedigste veldslagen aller tijden, die duurde van 4 oktober tot 6 november 1917. Doordat het Britse leger (Franstalige) Belgische stafkaarten gebruikte, met de oude schrijfwijzen van de Vlaamse toponiemen, is de plaats in de Engelse oorlogsliteratuur bekend als Passchendaele, door de Britten uitgesproken als passion dale of "dal van de lijdensweg". Het dorp werd totaal verwoest. Op 28 september 1918 werd Passendale definitief op de Duitsers heroverd door het 4e Regiment Karabiniers en door de Grenadiers. Naar deze legeronderdelen werden dan ook twee straten genoemd.

Herfsttocht richting Moorslede langs autoluwe en onverharde wegen tijdens het weekend 'Dag van de Trage Weg'. Geniet van het kaasdorp Passendale. Gedeeltelijk nieuw parcours, nieuwe rustpost. Geniet even mee van enkele sfeerbeelden.

Het was een hele mooie en aangename wandeling, er waren meer dan 2000 wandelaars.

17-10-2022 om 14:08 geschreven door jipie

Zilleghemtocht:

Zedelgem is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente ligt tussen Brugge en Torhout en telt ruim 22.000 inwoners. Zedelgem (in de volksmond Zilleghem) bestaat uit de deelgemeenten Aartrijke, Loppem, Veldegem en Zedelgem zelf. Mooie verkenning door Groot Zedelgem.

<

12-10-2022 om 10:39 geschreven door jipie

1°Scheldedorpenwandeling:

Wortegem is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Wortegem-Petegem. In Wortegem bevindt zich het gemeentehuis van de fusiegemeente. Uit een 11e eeuwse kopie van een document uit 964 dateert de benaming Wrattingem. Het betreft de combinatie van een persoonsnaam en de -heim (woonplaats) uitgang. Het dorp maakte deel uit van de kasselrij Oudenaarde en behoorde tot de heerlijkheid Petegem. In de 17e eeuw werd Wortegem door de Graaf van Vlaanderen als aparte heerlijkheid uitgegeven en kwam aan de familie de Bossière, in 1669 kwam hij aan de familie Van den Bossche en in 1686 aan de familie van Spiere, baronnen van Moregem. Door huwelijk kwamen beide heerlijkheden aan de familie de Dennetières. In 1767 kwam de heerlijkheid aan Emmanuel Charles van Hoobrouck. In 1830 was er enige industrie: er werden houten pompen en weefkammen vervaardigd. In de 2e helft van de 19e eeuw werd het grootste deel van de aanwezige bossen gerooid. In de loop van de 20e eeuw werd Wortegem een forenzenplaats.

Start en aankomst op het domein.

Het Domein De Ghellinck is een kasteeldomein in de Belgische voormalige gemeente Elsegem, thans een deelgemeente van de Oost-Vlaamse Wortegem-Petegem. Het situeert zich langs de Kortrijkstraat, een onderdeel van de N453. Het kasteel brandde af in 1973, maar het domein zelf kreeg later een openbare functie. Eerder was het domein de Ghellinck bekend als het leen Ten Doorne. Op dit leen was een kasteel gelegen dat sinds 1331 bekend was en later Rockegem genoemd werd. In 1718 kwam het kasteeldomein in bezit van de familie de Ghellinck, toen Jean-Baptiste De Ghellinck het kasteel en omgeving kocht van Pierre de Berghes Saint Winnoc. De familie bleef er nadien meer dan 2 eeuwen wonen en leverde meestal de burgemeester aan de gemeente Elsegem. Zijn kleinzoon en naamgenoot Jean-Baptiste de Ghellinck liet het kasteel in 1786-1789 verbouwen. Gedurende de jaren 1864-1866 werd op het eiland in de parkvijver een nieuw exemplaar gebouwd in de neo-Lodewijk XIII-stijl ,naar ontwerp van architect Limbourg uit Ath. Meteen het derde kasteel op die plaats. In 1973 brandde het kasteel af (zonder dat de oorzaak ooit werd gevonden) en in 1975 werd het 28 ha grote goed aangekocht door de gemeente Wortegem-Petegem. Het kreeg een openbare functie en het koetshuis, stallingen en bibliotheek werden decennia later grondig gerestaureerd. De ondertussen al bouwvallige bijgebouwen gingen aan hun functie voorbij en hadden bovendien tijdens de beide wereldoorlogen veel schade opgelopen. De restauratie kostte € 2,75 miljoen en was volledig afgewerkt in 2011. De stallingen en koetshuis worden thans uitgebaat als restaurant en congrescentrum. De bibliotheek, oorspronkelijk uit 1895, fungeert nu als vergader- en ontvangstruimte, en heeft een dakterras dat uitzicht geeft op de Vlaamse Ardennen. Het park dat ligt nabij de (oude) Schelde werd grondig onder handen genomen en is vrij toegankelijk. Het was destijds aangelegd in landschappelijk stijl maar had tijdens diezelfde oorlogen fel te lijden onder de houtkap. Het verbrande kasteel zelf werd afgebroken, maar de met balustrades omringde plaats en toegangsbrug zijn nog duidelijk aanwezig. Ook goed zichtbaar in de park is een arm van de oude loop van de Schelde

Een klein stukje openbare weg en dan terug de natuur in.



Mooie zonsopgang



Heel veel afwisseling tijdens de wandeling.















Hier een eindje in en langs het Golfterrein van Wortegem.









Blik op het Golfterrein











De rust was voorzien in Petegem aan de Schelde nabijna 8km. Daar moesten de grotere afstanden een mooie lus maken van ongeveer 10km richting Donkvijver.









Zicht op Petegem.



Weidse zichten.

Zicht op Moregem

Op weg naar Donkvijver

Hier aangekomen op het domein

 Het Recreatiedomein De Donk is gelegen aan de westelijke rand van de Belgische stad Oudenaarde. Het accent ligt op sportieve recreatie, op en rond een aangelegde vijver. Het domein is 85 ha groot, de vijver 30 ha. De Donkvijver is ontstaan in de jaren 60 door uitgraving in functie van de wegenbouw, waarbij de grond werd aangewend voor de aanleg van de N60. Sinds de middeleeuwen zijn er al vijvers en meren in het gebied dat toen al Den Donk werd genoemd. Het gebied was toen enerzijds een verdedigingsgordel van Oudenaarde, maar daarnaast ook gemeenschappelijke weidegrond waar dorpsbewoners hun vee lieten grazen onder toezicht van de Donkmeesters. Dit bleef zo tot begin van de 19e eeuw. De Donkvijver is niet alleen bestemd voor zeilers, kajakkers en surfers maar ook voor vissers. Rondom het meer werden door de eigenaars - de Oost-Vlaamse stad Oudenaarde en Toerisme Vlaanderen - wandel- en joggingpaden aangelegd. Daarnaast is er een camping, een Taverne, een beachbar en een hotel voor de sportbeoefenaars. Die kunnen er naast de vernoemde sporten zich tevens wagen aan avontuurlijke hindernispistes. In de winter van 2012-2013 werd er voor eerste maal aan langlauf gedaan. Het open domein is vrij toegankelijk en in de zomer ziet men er vooral zonnekloppers, alhoewel het zwemmen is verboden. In de winter is het een winterrustgebied voor allerlei in het wild levende vogels. De Donk fungeert als een aantrekkingspool voor allerlei groeperingen voor events, teambuilding, survival, sportkampen, milieuklassen. In April 2017 opende The Outsider Vlaamse Ardennen in samenwerking met Stad Oudenaarde en de Provincie Oost-Vlaanderen een kabelbaan rondom de Donkvijver. Deze kabelbaan maakt het voortaan mogelijk om te wakeboarden, waterskiën en kneeboarden op de recreatievijver. De Donk sluit tevens aan op een route van fietsknooppunten en ligt in het zicht - sinds 2012 - van de aankomstplaats van de Ronde van Vlaanderen.



Heel mooi om er te wandelen.



Ook het bijbehorende park deden we aan.









Nog een zicht op de vijver



Door de tunnel



Een eindje de Schelde volgen







Nog een stuk door de Langemeersen.De Langemeersen vormen een natuurreservaat in Zuid-Oost-Vlaanderen. Het reservaat ligt in de Scheldevallei, aan de uitlopers van de Vlaamse Ardennen. Het natuurgebied bevindt zich op de grens van het grondgebied van de gemeente Wortegem-Petegem (deelgemeente Petegem-aan-de-Schelde) met Oudenaarde. Het volledige open Scheldemeersengebied rond Bevere en Wortegem-Petegem beslaat een 190-tal ha, waarvan 130 ha beschermd is als natuurgebied. In dit gebied wordt 51 ha beheerd door Natuurpunt in samenwerking met de plaatselijke landbouwers. Het gebied maakt deel uit van het Vlaams Ecologisch Netwerk. In 2019 werden er vier kantelstuwen geïnstalleerd om het natuurlijke waterpeil in het gebied te herstellen.





































Zicht op de kerk van Elsegem

Terug aan gekomen op het domein. Een hele mooie wandeling, zeker een aanrader. Proficiat aan de parcoursbouwers.

08-10-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Knooppuntenwandeling rondom Sluis.

Sluis (West-Vlaams: Sluus) is een vestingstad in het westen van Zeeuws-Vlaanderen, in de Nederlandse provincie Zeeland. De gemeente waartoe het stadje behoort heet eveneens Sluis, maar de hoofdplaats van deze gemeente is Oostburg. Tot 1995 was Sluis een zelfstandige gemeente. Op 1 januari 2021 had de stad Sluis 2.350 inwoners. Sluis ligt in het zeekleipoldergebied op een hoogte van ongeveer 2 meter. De omgeving wordt gekenmerkt door akkerbouw. De Wallen van Sluis en de Damse Vaart zijn belangrijke natuurgebieden. Ten oosten van Sluis ligt de Krabbekreek terwijl de Belgisch-Nederlandse grens ten zuiden van Sluis gevormd wordt door het Lapscheurse Gat, dat overgaat in de Stierskreek. Enkele overblijfselen van de Staats-Spaanse Linie, zoals de Kruisdijkschans en Krabbeschans, zijn nog in het landschap aanwezig. De aantrekkingskracht van Sluis komt voort uit het feit dat de winkels op zondag geopend zijn. Vroeger waren sommige producten in Nederland goedkoper of in België verboden en dat verhoogde de aantrekkingskracht. De opening op zondag begon al in 1908. Dit had te maken met het feit dat, ten gevolge van de toenmalige Franse secularisatiepolitiek de kloosters geen onderwijs meer mochten geven. De congregaties weken naar België en Nederland uit. In Sluis werd een zeer groot internaat, het Instituut Saint-Joseph, gesticht. Veel jongens uit België en Frankrijk genoten daar hun onderricht. In het weekend kwam de familie op bezoek hetgeen voor grote drukte zorgde en leidde tot het openstellen op zondag van de winkels. Daarom heeft Sluis, ondanks zijn geringe aantal inwoners, een groot winkelbestand. Sluis is in Zeeland de winkelstad met het grootste aantal meters hoofdwinkelstraat. Het stadje, dat slechts een kleine twee kilometer van de grens ligt, kent een druk kooptoerisme vanuit België. De stad kent meerdere restaurants, waaronder tot eind 2013 Oud Sluis, een driesterrenrestaurant. In de zomer, wanneer veel toeristen aan de Zeeuws-Vlaamse kust verblijven, trekt het stadje een groot aantal dagjesmensen. Jaarlijks bezoeken zo’n 5 miljoen mensen Sluis. Kenmerkend was ooit het grote aantal seksshops, in een tijd dat deze in België niet voorhanden waren.

De start is dicht bij de molen.De Brak is een ronde stenen stellingmolen die zich bevindt te Sluis en als korenmolen is ingericht. Hoewel de stad Sluis in de 15e eeuw wel zeven windmolens telde zijn de meeste daarvan gesloopt. De laatste twee, beide houten standerdmolens, in 1926 en 1937. Gebleven is De Brak, genoemd naar een hondenras, die gebouwd is in 1739 en zich op een 2,5 m hoge molenbelt bevindt. Het was de eerste stenen molen van Sluis. In 1933 werd de molen stilgezet maar werd het malen op de begane grond voortgezet met een oliemotor. Op 31 oktober 1944 brandde de molen af ten gevolge van oorlogshandelingen. In 1950 werd hij echter hersteld. Op de begane grond kwam een elektrische maalderij, die echter in 1964 buiten bedrijf werd gesteld. Sindsdien is er een horeca-inrichting in gevestigd. Op de bovenverdiepingen bevindt zich een werkende maalinrichting met twee koppel 17der (150 cm) maalstenen, die regelmatig door vrijwillige molenaars wordt gebruikt. Ook is er een elektrisch aangedreven buil aanwezig en een eveneens elektrisch aangedreven mengketel. Het luiwerk van De Brak is een sleepluiwerk.Belangwekkend aan deze molen is de prachtige gevelsteen boven de deur, waarop een hond is afgebeeld en het jaartal van de stichting alsmede de namen van de stichters worden vermeld in een golvende tekst.Hoewel de directe omgeving van de molen enigszins commercieel aandoet is de landschappelijke waarde van de molen hoog.De molen is van Pasen tot eind oktober vrijwel dagelijks te bezichtigen; kaartjes zijn in de tegen de molen aan gebouwde souvenirwinkel te verkrijgen.





Ik passeerde deze vijver



Een zicht vanop de wallen



Hier aan deze ruine is het goed opletten qua bepijling.

Hier over de brug was het volgende markeerpunt, dus dit was even schrikken, niks van markering ervoor.



En hier was het helemaal fout, nergens een merkteken te bespeuren, dus wat improviseren.

Deze  ooievaars waren aan het genieten



Zicht op St Anna ter Muiden, wat verder was ik weer op het rechte pad.

kruising met grens België en Nederland



Heel wat afwisseling en mooie zichten.

Op de dijk staat grenspaal 362. Dit is de laatste paal met jaartal 1843.





Op weg naar het Zwin.



Hier aangekomen, nog de trapjes op en ben dan in het natuurdomein.

Mooi zicht, Rond het begin van onze jaartelling drong de zee ver het land binnen. Er ontstond er een binnenzee met een uitgebreid stelsel van geulen en kreken. In de 13e en 14e eeuw was deze zeearm, ’t Zwyn, een belangrijke vaarweg naar Brugge. De steden aan het Zwin, waaronder Brugge, Damme en Sluis, werden bloeiende handelscentra. Ze verloren hun handelspositie toen de geul steeds ondieper en uiteindelijk onbevaarbaar werd. In latere eeuwen werd het Zwin grotendeels ingepolderd. Slufter en poldertjesHet Zwin is een slufter: een strandvlakte achter de duinen die in open verbinding staat met de zee. Direct achter de geulmonding ligt zandstrand, meer naar binnen liggen duinen en schorren. Achter de duinenrij liggen twee kleine polders, die in beheer zijn bij het Zeeuwse Landschap: de Kievittepolder en de Oudelandsepolder. In de Zwinweide, ooit een zijgeul van het Zwin, is zeer gevarieerd gebiedje waar zoet en zout elkaar op kleine afstand afwisselen. Dankzij de afwisseling tussen nat en droog, zout en zoet, en klei en zand kent het hele gebied kent een grote variatie in plantengroei. Het Zwin in verandering Om het Zwin te behouden worden er momenteel grootschalige ingrepen gedaan.

Hier at ik mijn boterhammetje op,er stak een felle wind op.





Het Zwin was van oorsprong de zeearm die Brugge met de Noordzee verbond. Volgens sommige auteurs zou Sincfala een oudere naam voor het Zwin zijn, hoewel Sincfala waarschijnlijk de zeearm is die later de Scheldemonding zou worden. Het Zwin is vergroot door de stormvloed van 1134. Via het Zwin was Brugge voor zeeschepen bereikbaar en werd de stad in de 12e eeuw een belangrijk handelscentrum. Als gevolg van latere bedijkingen in de 12e eeuw is deze zeearm gaan verlanden. Door verdere aanslibbing en verzanding is er niet veel meer dan een strandgeul met achterliggende slufter van over. Oorspronkelijk was de monding ruim 6 km breed. De torens van Westkapelle en Knokke fungeerden als baken voor de zeelieden bij hun tocht naar Brugge. Door de verzanding werd Brugge onbereikbaar en moesten voorhavens worden aangelegd. De eerste was Damme, nadien volgden zeewaarts Hoeke, Mude (nu Sint Anna ter Muiden) en ten slotte Sluis. In de eerste helft van de 15e eeuw kwam de haven van Antwerpen op, wat ten koste ging van de handel via Brugge. De stad was financieel niet meer in staat het dichtslibbende Zwin open te houden. De slufter, die bij laagwater gemakkelijk te doorwaden is – niet meer dan enkeldiep – vormt de grens tussen Nederland (Retranchement) en België (Knokke). Opmerkelijk is dat de grenspaal tussen België en Nederland (grenspaal 369) hier niet op de grens staat, maar volledig op Nederlands grondgebied. Dit wegens het steeds wegspoelen van die paal. Het sluftergebied is Nederlands en Belgisch grondgebied. Het kreeksysteem bestaat uit schorren, slikken, stranden en duinen. Het is een bekende vindplaats van 40 miljoen jaar oude haaientanden. Natuurreservaat Het Zwin is een actief krekensysteem, een in Nederland inmiddels zeer zeldzaam landschapstype. Eind 19e eeuw werd het Zwin verkleind door de aanleg van de Zwinpolder en de Willem-Leopoldpolder.

Ook de schaapjes waren aanwezig, zij onderhouden de bermen.











grenspaal 366





Hier verliet ik het natuurdomein en zette mijn wandeling verder

Deze kant zicht op Cadzand



Nu ga ik richting Retranchement, voorlopig geen problemen meer met de markering



Nog enkele natuurdomeintjes.













Nog een brugje over



Hier ging ik langs de zijkant van Retranchement.



Zicht op de molen van Retranchement.

Retranchement is een plaats in de gemeente Sluis, in de Nederlandse provincie Zeeland. De plaats, in het westen van de regio Zeeuws-Vlaanderen, ligt aan de grens met België tussen het Belgische Knokke-Heist en het Nederlandse Cadzand. Het dorp telt 295 inwoners (1 januari 2021). Het omwalde dorp Retranchement is een overblijfsel van een veel groter geheel van versterkingen dat bedoeld was om de Staatse oever van het Zwin te beschermen. In 1604 werd er door Prins Maurits een bescheiden versterking aangelegd waar slechts enkele soldaten met hun gezinnen woonden. Dit geheel bestond uit het Retranchement Cadsandria met Fort Oranje in het noorden en Fort Nassau in het zuiden, die op 1 km afstand van elkaar waren gelegen en omstreeks 1621 werden gebouwd. Tussen 1630 en 1640 werd de omwalling met drie bastions aangelegd die het dorp Retranchement ook tegenwoordig nog omsluit en zich tussen beide forten in bevindt. Vroeger waren er aan de landzijde twee poorten: de Zandpoort en de Slijkpoort. Deze zijn volledig verdwenen.In 1643 kwam daar nog de redoute Berchem bij, die op de westelijke punt van de Bewesten Terhofstedepolder werd gebouwd, ongeveer 1 km ten zuiden van het huidige dorp. Deze redoute werd maar enkele tientallen jaren benut, maar in 1784 werd deze weer voor korte tijd in gebruik genomen. Bij de stormvloed van 1682 zakte een deel van het Fort Oranje weg in het Zwin en men heeft daarop een dam aangelegd om de verdedigingswerken tussen beide forten tegen de zee te beschermen. Uit deze Boerendam, de huidige Molenstraat, ontwikkelde zich het huidige dorp.Tot 1970 was Retranchement een zelfstandige gemeente. In dat jaar werd het bij de gemeente Sluis gevoegd. Van 1995-2003 behoorde het bij Sluis-Aardenburg, daarna bij Sluis.

De Retranchementse molen is een koren- en pelmolen aan de Molenstraat in Retranchement, in de Nederlandse provincie Zeeland. Deze open standerdmolen uit 1818, gedekt met schaliën, heeft een vlucht van 20,70/20,80 meter. De molen is maalvaardig, en wordt nog gebruikt om op vrijwillige basis graan te malen. Al vanaf 1643 staat op deze plaats een molen. De huidige molen werd in 1818 herbouwd nadat hij was omgewaaid.



Infobord

Fort Berchemof Redoute van Berchem (of: Berchen) is een onderdeel van de Staats-Spaanse Linies dat gelegen is in Terhofstede bij Retranchement. De plaats van de voormalige redoute is nog zichtbaar door oneffenheden in het landschap. In de omgeving van dit voormalige fort wordt een natuurgebied van 4 ha ingericht. De plannen hiervoor zijn in 2005 geformuleerd. In de omgeving komen de Boomkikker en de Kamsalamander voor, en in de knotwilgen langs de dijken in de omgeving broedt de Steenuil. Omdat het nieuwe gebied ook de cultuurhistorische waarden wil benadrukken wordt de redoute weer gereconstrueerd maar dit gebeurt in overeenstemming met de oorspronkelijke situatie. Een en ander gaat gepaard met archeologisch onderzoek.















Wat een kanjer

Nog dit pad volgen 















Hier al een zicht op het belfort van Sluis. Het meest opvallende gebouw in Sluis is het Belfort van Sluis. Het Belfort van Sluis is het enige Belfort dat zich binnen de landsgrenzen van Nederland bevind. Anders dan de Franse of Belgische belforten staat het Belfort van Sluis niet op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Het bouw van het Belfort startte in de tweede helft van de vijftiende eeuw en werd in het begin van de zestiende eeuw voltooid. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is het Belfort verwoest. Na de oorlog was het Belfort van Sluis het enige historische gebouw in Sluis dat volledig in originele staat werd herbouwd. In de klokkentoren van het Belfort staat een houten beeld dat ieder kwartier de klokken slaat. Het beeld is vernoemd naar Jantje van Sluis een volksheld uit de geschiedenis van Sluis

Bijna aan het eindpunt

Aangekomen in de dorpskern, nu nog wandelen tot aan het sportcomplex. Heb een mooie wandeling gehad, jammer van wat haperingen maar toch voldaan.

05-10-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Damse vaart wandelroute:

Damme is een stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad is een toeristische trekpleister met veel oude gebouwen. Deelgemeenten inbegrepen telt Damme iets minder dan 11.000 inwoners, die Dammenaars worden genoemd. De stad profileert zich sinds een aantal jaren als boekenstad. Damme werd gesticht in 1180 en toen voor het eerst ook schriftelijk vermeld als Hendam. In 1217 werd dat Hondsdam. Vermoedelijk kwam het voorvoegsel af van Honte, een modderige zeearm. In de 14e eeuw ontwikkelde zich dan de legende dat er, alvorens de stad te kunnen stichten, eerst een duivelse hond moest worden verjaagd. Ik parkeerde de auto op de parking Damme oost. Aan de in-of uitgang staat er al een bordje, dus ik kon direct beginnen aan de wandeling. het is een vlakke wandeling van 12km die richting Oostkerke gaat en terug. Je krijgt mooie polderlandschappen te zien en je wandelt langs de Damse vaart en het Leopoldkanaal en vele natuurpaadjes. Toen ik aan de wandeling begon moest ik langs het normale wandelpad gaan, er waren baggerwerken aan de gang. Na een poosje kon ik op het officieel pad verder mijn tocht doen.

Normaal wandel je langs de andere zijde van de prikkeldraad, maar na een tijdje kom je zo op het echte pad terug.



Zicht op de kerktoren



Het was heel rustig









Hier volg je een tijdje de Damse vaart. De Damse Vaart werd op bevel van Napoleon gegraven (vanaf 1810), vandaar ook de alternatieve benaming "Napoleonkanaal". Deze graafwerken werden nota bene uitgevoerd door Spaanse krijgsgevangen, "afstammelingen" van de heren die niet zo lang voordien de scepter zwaaiden in de Nederlanden. Het kanaal moest deel uitmaken van een netwerk van kanalen langsheen de kust die een snelle bevoorrading van de Franse soldaten moest mogelijk maken en tegelijk vermeed Napoleon daarmee de confrontatie met de machtige Engelse marine. De Damse Vaart zelf zou Brugge met de Schelde moeten verbinden, maar zo ver is het nooit gekomen. Napoleon verloor de strijd en het kanaal is nooit afgewerkt geraakt. Het laatste stukje tussen Hoeke en Sluis werd pas in 1856 uitgegraven. Ondertussen was het kwaad al geschied: Napoleon had het kanaal dwars door Damme laten trekken met als gevolg dat een groot deel van de stad werd afgebroken, onder andere de Korenmarkt en vele statige herenhuizen. De 3 waterlopen die tot dan toe in het centrum van Damme samenvloeiden (Lieve, Reie en Zwin) en de havenkom, werden opgevuld met het zand van de "Damse Vaart". Ook de laatste resten van Monnikerede verdwijnen in het water.







Op weg naar Oostkerke








Mooie landschappen



Hier al een zicht op Oostkerke.

Kerk van Oostkerke (ziet er ongeveer hetzelfde uit als in Damme)

Mooie witte huisjes







Aangekomen te Oostkerke, hier at ik mijn boterham op. het was ook uitkijken naar bordjes, want ze waren aan het werken rond de kerk en sommige bordjes waren weg. Oostkerke is een Belgisch polderdorpje en een deelgemeente van het West-Vlaamse stadje Damme, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. In 1974 werd Oostkerke verkozen tot het mooiste dorp van West-Vlaanderen. Oostkerke is ongetwijfeld één van de mooiste dorpjes van West-Vlaanderen, ja zelf van heel Vlaanderen. In 1974 werd het effectief verkozen tot het mooiste dorp van West-Vlaanderen en in 2008 was het geselecteerd bij de 50 mooiste van Vlaanderen. Het mooiste bewijs is het dorp zelf komen bekijken; de ongelovigen nodigen wij graag uit; veel woorden zullen niet nodig zijn. Het dorpscentrum is klein en de witgeschilderde oude geveltjes maken het er erg gezellig. Op een steenworp van de kerk ligt het kasteel van Oostkerke en net buiten de dorpskom bevinden zich nog twee windmolens. De slingerende Krinkeldijk (richting Hoeke) is één van de mooiste wegen uit de streek die een ware wielerliefhebber niet links mag laten liggen. Ook de Damse Vaart, het Leopold- en Schipdonkkanaal liggen dicht bij het dorp. Van op het fietspad dat vlak naast de kanalen ligt, kan je ten volle van deze waterpracht genieten die het vruchtbare polderland doorsnijdt.

Na mijn korte pauze ging ik verder met wandelen.

Hier de molen van Oostkerke. De dorpsmolen van Oostkerke werd voor het eerst vermeld in 1336 en was eigendom van de heren van Oostkerke. Latere vermeldingen: in 1459, 1481 en in 1571 door Pourbus. Tijdens de 80-jarige oorlog (1568-1648) werd hij vernield. Tegen het einde van de oorlog werd de houten staakmolen herbouwd (in 1643 om precies te zijn). In 1874 brandde de molen af. Onmiddellijk daarna werd de huidige stenen grondzeiler gebouwd op de terp waar de vorige molen stond. Eén molenijzer dateert nog van 1643 en in de molenkap staat het jaartal 1874. Er ligt eveneens een gedenksteen ter nagedachtenis aan een dodelijk ongeluk dat zich hier in 1924 heeft voorgedaan toen het jonge molenaarszoontje gegrepen werd door één van de draaiende wieken van de molen. Na deze gebeurtenis werd niet meer met de molen gemalen. In 1960 werd er in het dorp een molencomité opgericht dat de eerste herstellingen aan de molen deed en er mede voor zorgde dat het gebouw in 1964 werd beschermd als monument. In 1970-73 liet de nieuwe eigenaar (de heer De Craeke, die de molen in 1969 kocht) hem volledig restaureren en een kleine 20 jaar later werd hij weer maalvaardig gemaakt. Hij werd gebruikt voor het malen van koren. Let ook op het meerminnetje dat boven op de kap staat; een verwijzing naar de "legende van de meermin".







zicht op het Leopoldkanaal of Schipdonkkanaal









Kreeg ook mooie dreven om door te wandelen.







Heel veel variatie tijdens deze wandeling.

Ook soms wat infoborden met wat uitleg.









Mooi opschrift






<
Kwam een klein kapelleke tegen

Hier aangekomen aan een klein domein die ook langs deze wandeling te bezichtigen is. Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (1568-1648), werd Damme door de Spaanse bezetter uitgebouwd tot een garnizoenstad met een stervormige omwalling. Nadat het militair belang van Damme verdween, ontwikkelden zich in de grachten diverse biotopen. Van open water, drijftillen, vochtige weiden, hooilanden en rietkragen tot moerasbos. Een prachtig stukje natuur! Doorheen de site, die 28 hectare groot is, loopt een educatief wandelpad. Infopanelen laten de bezoeker kennismaken met zowel cultuurhistorische als ecologische aspecten. Het wandelpad is ook toegankelijk voor rolstoelgebruikers en kinderwagens.

Mooi meegenomen tijdens mijn wandeling

Ook hier wat uitleg



Enkele ezels en wat schapen lopen hier rond, dus wandelen met de hond aan de leiband is verplicht.









Na deze korte passage ging ik verder , met nog een honderdtal meters ben ik bijna aan het centrum van Damme

Hier naar links richting markt van Damme

Het stadshuis van Damme. Op het marktplein van Damme kun je niet naast het stadhuis kijken. Dit gebouw werd initieel opgericht in 1241 en werd herbouwd in 1464. Het gebouw dat in 1242 werd opgericht was eigenlijk een halle die ook als stadhuis dienst deed. Het waren graaf Thomas de Savoie en gravin Joanna van Constantinopel die aan de stad de toelating gaven om deze halle te bouwen. Het huidige stadhuis werd in 1464 opgericht op de plaats waar de halle stond. Die halle zou ongeveer tweemaal zo groot geweest zijn als het huidige stadhuis.

een rondje rond de kerk















Mooie beelden rond de kerk. De toren van de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Damme overheerst het polderlandschap. De kerk is één van de bekendste monumenten van Damme; dit komt vooral door de platte toren. Kerken met platte torens zijn uniek en komen bijna uitsluitend in deze streek voor. Ook de kerken van Lissewege, Oostkerke en St.-Anna Ter Muyden hebben een platte toren. Kort na het onstaan van Damme was er al een tijdelijke gebedsplaats. Deze kapel hing af van de kerk van Oostkerke, dat ouder is dan Damme. In 1225 echter werd gestart met de bouw van huidige kerk (en toen had toren wel een spits met hoektorentjes!). De stad groeide snel en de kerk werd al snel te klein. In 1340 werd ze dan ook vergroot. In 1578 werd de kerk geplunderd door de geuzen, waarna ze tussen 1621 en 1626 werd hersteld. Het bleef echter niet goed gaan met de stad. Door de ontvolking die volgde, werd de immense kerk (en de onderhoudsfactuur) veel te groot. In 1704 wordt voor de eerste maal gesproken over de afbraak van een deel van de kerk. In 1725 gaf de "Grote Raad " te Mechelen toestemming voor de afbraak. Het stuk tussen de toren en het huidige kerkgebouw werd gesloopt; de rondbogen moesten blijven staan ter ondersteuning van de toren. Toen werd ook de vervallen spits van de toren gehaald. De gerecupereerde materialen werden verkocht.



Hier ga ik richting het eindpunt van mijn wandeling. Beeld van Tijl Uilenspiegel

Nog langs de molen van Damme.De Schellemolen is een stenen windmolen in het Belgische Damme. De witgeschilderde bergmolen dateert uit 1867 en verving een eerdere standerdmolen. Sinds 1479 staat op deze plaats langs de Damse Vaart een molen. De molen is uitgerust met twee steenkoppels en een olieslagerij in de kelder. In 1963 stopte het maalbedrijf, waarna de Schellemolen in verval raakte. In 1971 kocht de provincie West-Vlaanderen de molen, waarna herstel volgde. In 1977 was hij weer maalvaardig. De molen is van 1 april t/m 20 september elk weekeinde te bezoeken

Het allerlaatste stukje door de stadswallen met hier en daar een gedicht van Bart Moeyaert

Dit pad verbindt de beide parkings

Hier nog een mooi zicht op de kerktoren















Nog tot aan het kruispunt en deze mooie is gedaan.

Dit is een hele mooie wandeling, zeker een aanrader om deze eens te doen tijdens een mooie dag. Je kan parkeren aan de eerste parking die je tegen komt tijdens het binnenrijden van Damme parking zuid, anders rij je door naar parking oost. Op allebei de parkings kan je de wandeling aanvatten.

02-10-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Tabakstocht:

Wervik is een stad in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De stad ligt langs de Leie, die er de grens met Frankrijk vormt. Aan de overzijde van de Leie ligt de Franse gemeente Zuid-Wervik (Wervicq-Sud). De stad heeft een oppervlakte van 4361 ha en meer dan 18.000 inwoners, die Wervikanen worden genoemd. Wervik ligt op de linkeroever van de Leie in Zandlemig Vlaanderen op een hoogte van ongeveer 20 meter. De rivier, of althans de oude loop daarvan, vormt de Belgisch-Franse staatsgrens. Wervik ligt ook aan de Belgische taalgrens: ten westen van Wervik ligt de Waalse exclave Komen-Waasten. 

Zicht op de kerk van Wervik, hier wandelde ik al op Franse bodem.

Volgde een eindje de Leie

Mooie zonsopkomst.hee



Heel rustig om te wandelen, was nog niet veel volk komen opdagen, de meeste onder hen was naar de koers aan het kijken.





Na 2.5km waren we al aangekomen aan de eerste rust in Wervicq-Sud. We moesten hier 3x komen. Ik ging begon direct aan de lus.

Voorzijde Gemeentehuis Wervicq-Sud.







Veel afwisseling tijdens de wandeling.









Op de terugweg naar de controle ook een eindje de Leie volgen.

Zicht op Wervicq-Sud

na de 2°doortocht  maakte ik nu een lus van om en bij de 6km, het eerste gedeelte was ietsje meer dan 7km.



Wervicq-Sud(Franse uitspraak: [wɛʁvik syd]; Nederlands: Zuid-Wervik) is een gemeente in het Noorderdepartement van Frankrijk, nabij de grens met België. Wervicq-Sud is een van de oudste dorpen die nog bestaat, daterend uit de Romeinse tijd. De stad wordt van zijn Belgisch-Vlaamse zusterstad Wervik gescheiden door de rivier de Leie. Gelegen op 15 km ten noorden van Lille en 20 km ten zuiden van Ieper. De naam komt voor in de vorm Viroviacum in de Antonine Itinerary en de Peutinger kaart van nederzettingen in de 3e eeuw. Hier kruiste de Romeinse weg van Doornik naar Cassel de Leie (een zijrivier van de Schelde). Het had een versterkte paal, waarvan nog sporen zichtbaar zijn. Het werd door Sanderus genoemd in zijn "Flandria illustrata" in de zestiende eeuw. Werviq-Sud en Wervik waren eeuwenlang één verenigde nederzetting en behoorden tot het graafschap Vlaanderen, een autonoom maar zijrivierendom van Franse koningen. In 1527 ging het door het Verdrag van Madrid onder de suzereiniteit van het Spaanse rijk. De stad was in de zestiende eeuw het belangrijkste centrum van de tabaksproductie in Europa. Het bleef afhankelijk van Spanje tot de verovering van Lodewijk XIV in 1667. Vervolgens ging de stad over op Het Oostenrijkse Rijk en vervolgens weer aan het Frans. Pas in 1713 werd Werviq-Sud definitief van Wervik gescheiden toen de Vrede van Utrecht ertoe leidde dat de Leie een grens werd die de Franse en Oostenrijkse gebieden in dit gebied splitste. De linkeroever van de stad werd in 1790 onderdeel van het Noorderdepartement onder de naam Wervicq-Sud. Er was hier een kleine opstand na de Belgische Revolutie van 1830. De lokale bevolking, samen met die in het nabijgelegen Bousbecque en een klein aantal uit De Komen, eisten hereniging met hun Belgische tegenhangers aan de andere kant van de Leie. Dit eindigde na een interventie van de Gendarmes. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de stad bezet door de Duitsers. In de Tweede Wereldoorlog werd het geïntegreerd in het Militair Bestuur in België en Noord-Frankrijk en herenigd met zijn Belgische tegenhanger Wervik.

Ook hier veel variatie















Na de laatste doortocht ging ik terug richting Wervik.  hier nog zicht op de kerk van Wervicq-Sud.

Hier ben ik aan de grens tussen de beide gemeenten Wervcq-Sud en Wervik met zicht op het Vlaamse Wervik.

Aangekomen in de Balokken.









Infobord:Het 36 hectare grote recreatie-eiland De Balokken zit tussen de nieuwe en de oude Leie geklemd. Het ontstond bij de rechttrekking van een Leiemeander begin de jaren 1990, toen de rivier voor grotere schepen bevaarbaar werd gemaakt. De Balokken is een jong park in volle ontwikkeling waar je van een bijzondere rijke fauna en flora kunt genieten. De gevarieerde mix van graslanden, bosjes en een rietveld, gecombineerd met wandelpaden en zithoekjes, maken van het eiland een charmante plek om even tot rust te komen. In de moeraszone (4,5 hectare) waan je je in een groot natuurgebied, ver weg van de stad maar toch dichtbij. Zeldzame diersoorten als de kamsalamander vonden er al hun onderkomen, een bewijs dat de natuur hier volop haar gang kan gaan. In 2014 kon de parkbeheerder - het Vlaamse Agentschap voor Natuur en Bos - het gros van de resterende private gronden op het eiland verwerven. Hierdoor kon het park groeien tot ruim 30 hectare, met onder meer een hondenspeelweide, een picknickzone, een kinderspeelbos en een kunstzinnige vogelobservatiehut die je een unieke blik geeft op de afgesloten Leiemeersen.

Naar de uitgang van het domein en aan het tabaksmuseum

Nogmaals zicht op Wervik kerk



Hier de molen aan het tabaksmuseum en dan richting aankomst.

Hier de kerk van Wervik, nog een paar honderde metrs en deze mooie tocht zit erop. Gelukkig geen regen, die is waarschijnlijk voor deze middag.

25-09-2022 om 18:14 geschreven door jipie

Herdenkingstocht voor overleden leden:

Leeuwergem is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Zottegem. Het dorp ligt in Vlaamse Ardennen en is vooral bekend om de nabijheid van het Kasteel van Leeuwergem. Bij opgravingen aan de Spelaan werden allerlei Romeinse vondsten gedaan. De naam Leeuwergem komt van de Germaanse stamhoofdnaam 'Leudiwar' + 'ingahaim' (woonplaats van de lieden van). Al sinds eind twaalfde eeuw hadden de heren van Leeuwergem en Elene een afzonderijke heerlijkheid. In de 15e eeuw liet Robrecht van Massemen een kasteel van Leeuwergem bouwen, dat voor de derde maal werd opgebouwd in 1762-1764 in opdracht van Graaf Pierre Emmanuel Joseph d'Hane (1726-1786) [4] Graaf Jean-Baptiste d'Hane de Steenhuyse, zoon van de voorgenoemde, was de gastheer van koning Lodewijk XVIII die in zijn herenhuis in de Veldstraat te Gent verbleef in 1815 tot aan de nederlaag van Napoleon te Waterloo. Gedurende zijn verblijf in Gent bezocht de koning het kasteel van zijn gastheer te Leeuwergem. Na het uitsterven van de familie d'Hane de Steenhuyse werd het kasteel via erfenissen aan de familie van de huidige eigenaar (della Faille d'Huysse) toebedeeld.

Aangekomen aan het OC naast de kerk van Leeuwergem, nog iets drinken en dan terug naar het station om de trein te nemen richting thuisfront. Ook een mooie en rustige midweekse wandeling.

21-09-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Met Vlasboer Bavo op de buiten:

Een hele mooie en rustige door de weekse wandeling. We hebben heel veel natuur gekregen.

20-09-2022 om 00:00 geschreven door jipie

Canteclaermarsen:

Mijn traject voor vandaag.

Start vanuit het VTI

Wandelen richting het Stadsbos via enkele paden en autoluwe wegen.





Enkele mooie vergezichten







Mooie wolkenformatie

Eet en praatcafé

Mooie naam



Op weg naar het Stadsbos





Hier ben ik aan het domein. Vosselare Put is een oude Leiearm die ontstond rond 1861 toen de Leie over een afstand van 500m gekanaliseerd werd en Astene sas werd gebouwd. Iedereen kan komen zwemmen en recreëren in dit uniek stukje natuur in Deinze. Op snikhete dagen komen jong en oud er verkoeling zoeken in het erkende zwemwater. In de winter kan men er ijsberen en bij stevige vrieskou verandert deze waterplas in een immense ijspiste!

Hier een heel eind het pad volgen  tot bijna aan de rustpost in Astene.



Mooie zichten.













Op weg naar de rustpost

Kerk van Astene. Astene is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Deinze. Het dorp ligt aan de rivier de Leie, 3 kilometer stroomafwaarts vanuit Deinze richting Sint-Martens-Latem. Het dorp is door zijn ligging net buiten het stadscentrum van Deinze, en aan de steenweg N43 van Gent naar Deinze, sterk gegroeid. Alhoewel Astene langs delen van de N43 het ontbreken van elke stedenbouwkundige visie vertoont, bevat het ook enkele van de mooiste plekjes van groot Deinze met Astene Sas, de Oude Leie, Maaigemdijk, enkele interessante privéwoningen en historische hoeves.Hier moest ik een lus maken in Astene, maar die viel tegen, enkel wandelen door de wijken. Hier nam ik zeker geen foto's.

Na de rust ging ik terug richting startzaal, nog een 9tal km ervan verwijderd.



Dit viel best mee, kregen terug wat natuur en mooie zichten.





Hier was ik in het Goed te Parijs.

Rustig wandelen in dit domein. Het Goed te Parijs en het bos rond de Astenedreef bij het Gampelaeregoed … ooit waren het twee aparte gebieden. Het Agentschap voor Natuur en Bos en de stad Deinze brachten de twee boskernen samen onder de noemer stadsbos Deinze. Het domeinbos opende eind 2011 de deuren. Het gebied ten noorden van de Krekelstraat wordt een stevig bos van een twintigtal hectare. De zuidkant van de Krekelstraat wordt een gevarieerd landschap met bos, wastine en weiland met poelen en gemengde houtkanten





Aan de uit of ingang.

Aangekomen in Deinze zelf, nu nog richting Leieoevers volgen tot het eindpunt.

Enkele mooie muurschilderijen.





Mooi zicht op de kerk van Deinze



Nog rond de kerk wandelen

Nog enkele honderden meters en deze tocht zit erop. Mooie tocht, enkel de lus viel wat tegen.

19-09-2022 om 09:20 geschreven door jipie

Prutsketocht:

Vichte is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Anzegem. Tot de fusie in 1977 was het een zelfstandige gemeente. De dorpsnaam Vichte is afgeleid van Fifta of Vehta, de oude benaming van de Kasselrijbeek, die door Vichte stroomt en de grens vormde tussen de kasselrijen Oudenaarde en Kortrijk. Tot op vandaag spreken lokale bewoners nog van 'Der Vichten'. Vichte is vlot bereikbaar door zijn ligging bij een afrit (nummer 4) van de A14/E17. Een groot deel van het grondgebied is dichtbebouwd, behalve de zone achter het Beukenhof en de zone "Steverlynck Noord").

Een hele rustige wandeling.

11-09-2022 om 20:34 geschreven door jipie

Scheldemeersentocht:

Oudenaarde (Frans: Audenarde) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt 30 km ten zuiden van Gent en telde op 1 januari 2021 31.650 inwoners, die Oudenaardenaren of Oudenaardisten worden genoemd. Eertijds was de stad in heel Europa bekend om haar wandtapijtenproductie, een nijverheid die haar bloeiperiode meemaakte in de zestiende eeuw, maar nog bleef voortduren tot in de achttiende eeuw. Vandaag wordt de stad weleens de parel van de Vlaamse Ardennen genoemd. In de Eerste Wereldoorlog werd tijdens de slag aan de Schelde van 1 november 1918 onder meer de Sint-Walburgakerk zwaar beschadigd. Daarnaast werden ook de kerken van Bevere, Eine en Heurne bij deze slag vernield. Nadat de geallieerden zich in november 1918 hadden gehergroepeerd werd Oudenaarde door de Duitsers aangevallen met gifgassen. Ze maakten daarbij veel burgerslachtoffers. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Oudenaarde opnieuw beschoten. De beschadigingen waren toen beperkt. Niettemin duurde het tot het jaar 1949 voordat ook die schade volledig hersteld was. Tot in de negentiende eeuw werd de stad door stadswallen omringd. In de twintigste eeuw werd de binnenstad opengebroken. Op het stadsplein werden enkele oude gevelhuisjes gesloopt. Daardoor ontstond de brede doorgang naar de markt. Pas in 2006 werd het „gat in de markt” opnieuw gedicht. Vroeger kronkelde nog een zijtak van de Schelde door het centrum van de stad. In de jaren vijftig werd die echter goeddeels gedempt. Tot vandaag zijn er nog resten van te zien achter de stadsbibliotheek en in het stadspark.

Alle afstanden gaan via een natuurpad door een tunnel onder de N60 om uit te komen aan de Donkvijver We volgen deze een poosje om aan een tunnel onder de Minderbroederstraat afscheid te nemen van de 6km. Deze maken nog een toertje rond de visvijver volgen even de Schelde en via de Meerspoort en de grote markt bereiken deze de startzaal. De overige afstanden volgen langer de Donkvijver en bewandelen een grasweg langs de spoorweg. De 12 km gaan via rustige wegen naar hun rustpost in de school te Petegem. De 24 km stappers doen er langer over. Zij bewandelen meerdere kouterwegen ten noorden van Petegem. Hier is een lus voorzien van een 6al km voor de 18km stappers. De 24 km stappers hebben hier een grotere lus van een 8tal km. We gaan door de kouters van Petegem en door de Golfterrein. De 24km gaan langer door het golfterrein. Nu gaan de 12, 18 en 24km door een heel lange kouterweg. De 24 km gaat nu door het natuurreservaat de Langemeersen richting de Schelde We volgen deze stroom een heel eind tot ook deze wandelaars aan de visvijver komenʒ Ondertussen zijn ook de 12 en 18 km aan de Schelde en de visvijver gekomen en vanaf hier trekken alle afstanden via de Markt naar de startplaats.

Kerk van Oudenaarde De Collegiale Sint-Walburgakerk is een kerk in de Belgische stad Oudenaarde, toegewijd aan Walburga, de patrones van Oudenaarde. De achterkant van de kerk paalt aan de grote markt.De toren van Sint-Walburga (1498-1624) is 88 m hoog en vormt een duidelijk herkenningspunt tot ver in de omgeving. Als men vanuit Ronse richting Oudenaarde rijdt, heeft men een prachtig zicht op de kerk.

Het stadhuis van Oudenaarde staat bekend als een schoolvoorbeeld van Brabantse laatgotiek. Het is opgetrokken op de plaats van het oude schepenhuis, waaraan de nu nog bestaande veertiende-eeuwse lakenhalle verbonden was. In 1525 was het oude schepenhuis in verval en de kans was groot dat het zou instorten. Noodgedwongen maar ook verlangend naar een nieuw, mooier en meer aangepast gebouw, ging het stadsbestuur op zoek naar een bouwmeester. Uiteindelijk viel de keuze op Hendrik van Pede uit Brussel, die het monumentale Oudenaardse stadhuis in tien jaar tijd optrok (1526-1536).;



Veel afwisseling qua parcours.





Zicht op Donkvijver.Het wandelpad rond de Donkvijver is meer dan 2,6 km lang en is aangelegd in gestabiliseerde dolomiet. Het traject is zeer afwisselend aangelegd, gaat op en neer en biedt op bepaalde plaatsen prachtige zichten op de eerste heuvels van de Vlaamse Ardennen.



Het recreatiedomein De Donk is gelegen aan de westelijke rand van de Belgische stad Oudenaarde. Het accent ligt op sportieve recreatie, op en rond een aangelegde vijver. Het domein is 85 ha groot, de vijver 30 ha. De Donkvijver is ontstaan in de jaren 60 door uitgraving in functie van de wegenbouw, waarbij de grond werd aangewend voor de aanleg van de N60. Sinds de middeleeuwen zijn er al vijvers en meren in het gebied dat toen al Den Donk werd genoemd. Het gebied was toen enerzijds een verdedigingsgordel van Oudenaarde, maar daarnaast ook gemeenschappelijke weidegrond waar dorpsbewoners hun vee lieten grazen onder toezicht van de Donkmeesters. Dit bleef zo tot begin van de 19e eeuw.







De Donkvijveris niet alleen bestemd voor zeilers, kajakkers en surfers maar ook voor vissers. Rondom het meer werden door de eigenaars - de Oost-Vlaamse stad Oudenaarde en Toerisme Vlaanderen - wandel- en joggingpaden aangelegd. Daarnaast is er een camping, een Taverne, een beachbar en een hotel voor de sportbeoefenaars. Die kunnen er naast de vernoemde sporten zich tevens wagen aan avontuurlijke hindernispistes. In de winter van 2012-2013 werd er voor eerste maal aan langlauf gedaan. Het open domein is vrij toegankelijk en in de zomer ziet men er vooral zonnekloppers, alhoewel het zwemmen is verboden. In de winter is het een winterrustgebied voor allerlei in het wild levende vogels. De Donk fungeert als een aantrekkingspool voor allerlei groeperingen voor events, teambuilding, survival, sportkampen, milieuklassen. In April 2017 opende The Outsider Vlaamse Ardennen in samenwerking met Stad Oudenaarde en de Provincie Oost-Vlaanderen een kabelbaan rondom de Donkvijver. Deze kabelbaan maakt het voortaan mogelijk om te wakeboarden, waterskiën en kneeboarden op de recreatievijver. De Donk sluit tevens aan op een route van fietsknooppunten en ligt in het zicht - sinds 2012 - van de aankomstplaats van de Ronde van Vlaanderen.







Na de Donkvijver stapte ik verder richting Petegem via enkele mooie paadjes en een ommetje rond Moregem.

Hier een zicht op Moregem.

De kerk van Moregem.

Moregemis een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Wortegem-Petegem. De geschiedenis van Moregem gaat terug tot in 965. Het werd voor het eerst vermeld onder de naam "Moringehim"(1003). De schrijfwijze veranderde vaak: Moringem (1038), Morenghene (1182), 1205), Morenghem(1330), Mooreghem (1735), Mooregem omstreeks 1800. Uiteindelijk veranderde de naam in de huidige naam, Moregem. Moregem is een oude inga-haim-naam, afgeleid van het Germaanse Mauringa haim 'woning van de lieden van Mauro'. Het gaat dus om een vroegere Frankische nederzetting. In de 16e en 18e eeuw was er een sterke bevolkingstoename door de huisindustrie in lijnwaad. Tegen 1600 daalde de bevolking dan weer tot een derde van de oorspronkelijke bevolking. Er woonden toen zo een 312 inwoners. Daarna steeg het inwonersaantal weer geleidelijk. Toch daalde het inwonersaantal in het midden van de 19e eeuw terug door de plattelandscrisis; deze daling werd wel afgeremd door het uitbaten van de kleilagen voor de plaatselijke steenbakkerij (de fabrieksstraat). Eens ook deze industrie stopte was er van 1864 tot 1910 een bevolkingsdaling van 57 inwoners.Tijdens de Eerste Wereldoorlog rukte de 91ste divisie A.E.F. vanuit Waregem door de Spitaalsbossen op naar Wortegem en zo naar Moregem. Zij bereikte op 1 november 1918 Oudenaarde. Moregem heeft zwaar geleden onder de Slag aan de Schelde. De kerk, het orgel met orgelkast in mooi snijwerk en twee kostbare beelden in houtsnijwerk werden vernield. In het gemeentehuis werden waardevolle oude archieven van gemeente en schuttersgilde vernietigd. Twee maal is er geprobeerd om te fuseren met Oudenaarde, maar ondanks dat de bevolking hiermee instemde is deze fusie nooit tot stand gekomen. Uiteindelijk is Moregem in 1970 gefusioneerd met Wortegem-Petegem. Deze dagen heeft Moregem vooral een woonfunctie. Het dorp is geklasseerd.



Kerk van Petegem. Hier was de centrale rust van deze wandeling. De 2 langste afstanden maakten hier een mooie lus richting het Golfterrein.





Via de Abdij van Beaulieu ging ik naar het golfterrein.







Abdij van Beaulieu is een vroegere abdij gelegen in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en de deelgemeente Petegem van Wortegem-Petegem. De abdij en het dorp liggen nabij de Schelde. Gwijde van Dampierre kocht in 1286 de baronie of heerlijkheid van Petegem en herstelde de daar aanwezige oude burcht. Een diploma geschonken door Karel de Kale in 864 wijst er op dat deze burcht al door de Frankische koningen van het tweede vorstenhuis werd bewoond. In 1300 was zij dus het buitenverblijf van Gwijde van Dampierre, de graaf van Vlaanderen. Zij diende als verblijfplaats van Filips IV van Frankrijk de Schone (1285–1314), koning van Frankrijk als die in heel Vlaanderen Blijde intredes begint te doen in mei 1301 te Brugge, Gent, Dowaai, Rijsel, Doornik, Aardenburg, Kortrijk en Ieper. Na de dood van zijn eerste vrouw Mathilde van Béthune (1263) hertrouwde Gwijde van Dampierre in 1265 met Isabella van Luxemburg en verwierf hiermee het graafschap Namen. Zijn vrouw, Isabella van Luxemburg, stichtte op loopafstand van deze oude scheldeburcht een vrouwenklooster der Arme Klaren die uitgroeide tot een abdij. Met de bouw werd aangevangen in 1290. De locatie werd op 26 december 1293 betrokken. De orde der Clarissen was een contemplatieve kloosterorde. Het was en is een vrouwelijke tak van de vroeg-franciscaanse beweging, en werd gesticht rond 1212 door Clara van Assisi (Clara Sciffi) (1194-1253). Het was in die tijd dat burcht en omgeving aan hun naam kwamen: de site was zo mooi dat alleen “Bello loco” of “Beaulieu” rijk genoeg klonk. Gedurende 5 eeuwen bleef het klooster van Beaulieu bestaan. Tot bij decreet van 1783, toen keizer Jozef II (zijn bijnaam was keizer-koster) het klooster en vele andere kloosterorden afschafte en de nonnen verjoeg. In 1786 werden al de gebouwen verkocht en gedeeltelijk afgebroken. Alleen de inrijpoort, gastenkwartier, kapelaanshuis en enkele bijgebouwen ontkwamen aan de afbraak. Ondanks het bewogen verleden getuigen deze gebouwen nu nog van een rijke geschiedenis. De abdij bestaat uit meerdere percelen eigendom: Het gastenkwartier de ingangspoort en het kapelaanshuis zijn eigendom van de familie Faveere en de familie De Ruyck. Boven de ingangspoort bevindt zich het wapenschild van Gwijde van Dampierre (Guy de Dampierre, comte de Flandre). Op het domein van het abdij ligt de broer van Isabella van Luxemburg begraven als tempelierridder. Hij stierf aan de pest tijdens de kruisvaart in Jeruzalem. Al zijn bezittingen zijn meebegraven in een loden kist. Volgens oude geschriften ligt hij begraven in abdij. Begin 2012 stond het landhuis te koop. Het restaurant in het poortgebouw is ondertussen gesloten. Victor Hugo citeert de abdij van Beaulieu in zijn beroemde roman "Les Misérables" (De ellendigen): "(...) Te Peteghem in Vlaanderen, op dezelfde plaats waar de Merovingische koningen hun zomerpaleis hadden, redde ik in 1793 een klooster van Urbanisten, de abdij van St. Clara en Beaulieu.(...)"

Aangekomen bij de Golf en countryclub van Oudenaarde.



Golf en countyclub Oudenaarde ligt in Wortegem-Petegem in Oost-Vlaanderen. Op het historische domein van het Nieuw Kasteel van Petegem (1847) is in de jaren 80 een golfbaan aangelegd. De club heeft sinds september 2007 een tweede 18 holesbaan. Er zijn ook vier oefenholes. Door het kasteelpark loopt de oude Scheldemeander van Elsegem.



Zicht op het Nieuw kasteel van Petegem. Het Nieuw Kasteel van Petegem is een kasteel in Petegem-aan-de-Schelde (Wortegem-Petegem). Het werd in 1847 opgetrokken vlak bij het Oud Kasteel van Petegem naar het ontwerp van architect François Coppens uit Brussel. Het neoclassicistische en neo-renaissancekasteel werd gebouwd in opdracht van Baron August Pycke de Peteghem. Het kasteel ligt in een groot park met vijver dat sinds de jaren 80 onderdak biedt aan de Golf & Country Club Oudenaarde.



Heel mooi domein om er eens door te wandelen.



Dit was een mooie lus van iets meer dan 8km voor de grootste afstand, zeker de moeite waard.





Na dit domein terug naar de rust in Petegem.











Na de rust ging ik richting de Langemeersen.











De Langemeersen zijn gelegen langs de Schelde tussen Oudenaarde en Wortegem -Petegem. Een mooi natuurgebied,een relict van een oud weids landschap waar eeuwenlang gehooid wordt. In lente en zomer tooien fraaie bloemen het landschap. Rietvogels volgen je nieuwsgierig vanuit de rietkragen en weidevogels nestelen zich in het gras.

Het was een hele mooie tocht en hebben geluk gehad met het weer, hebben geen regen gekregen, was beter dan de voorspelling.

11-09-2022 om 20:20 geschreven door jipie

Buzzetocht:

Lauwe is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Menen. Lauwe was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. De leuze van de deelgemeente is: Lauwe Leeft. Lauwe is gelegen aan de rivier de Leie. De plaats is ook bekend om de 21 julifeesten (Nationale feestdag van België) (Summer@Lauwe), inclusief vuurwerk, waar jaarlijks veel volk op afkomt alsook de uitgebreide jaarlijkse kerstmarkt. In 1917 werden voorwerpen van Gallo-Romeinse oorsprong gevonden, zoals een bijl en een slaghamer in silex. De Dronckaertstraat zou betrekking hebben op een heerweg van Roncq naar Kortrijk en verder. De naam Lauwe werd mogelijk in een boek van 804 aangetroffen, maar zeker in 1128 als Lauwa en in 1134 als Lauha. Het zou afkomstig kunnen zijn van aleu (lichtend) of in verband staan met Keltische benamingen voor water zoals lova (waterloop) en lavo (meer). De heilige Aubertus van Kamerijk (Obertus, †668) zou hier zijn gedoopt. Omstreeks 804 zou hier al een gehucht zijn geweest aan een doorwaadbare plaats over de Leie. In 1128 werd gewag gemaakt van de eerste bekende heer van Lauwe, Disderus van Halewijn. Deze was overste van het Sint-Pieterskapittel te Rijsel. Het patronaatsrecht van de kerk behoorde dat kapittel toe. Een romaans kerkgebouw zou omstreeks 1100 zijn gebouwd. Na de Slag bij Westrozebeke (1382) werden de goederen van de heer van Lauwe verbeurd verklaard. De heerlijkheid kwam in handen van de familie van Ghistelle en omstreeks 1430 door huwelijk van de familie van Halewijn. In 1544 kwam hij aan Philip de Croy. De laatste heer was Juliaan Louis Frans Bidé de la Grandville die tijdens de Franse Revolutie gevangen werd genomen en stierf in 1802. Tijdens de 19e eeuw groeide de bevolking, mede door de industrialisatie. Tussen 1838 en 1842 werd een spoorlijn aangelegd. In 1834 werd de Leie gekanaliseerd. Een brug naar Wevelgem kwam 1868-1869 tot stand en deze verving een veerdienst. In 1855 kwamen zusters vanuit Heule en betrokken een klooster. Ze leidden een school. In 1977-1978 werden klooster en school grotendeels gesloopt. Omstreeks 1900 ontwikkelde zich de vlas- en dakpannenindustrie. In 1898 kwam er een jacquardweverij, De Witte-Lietaer genaamd. Oorspronkelijk linnenweverij, werd na 1900 ook katoen verwerkt. Het groeide uit tot een der grootste weverijen van Europa, die vanaf de jaren '50 van de 20e eeuw meubelstoffen en autobekleding ging produceren. In 1910 werd dakpannenfabriek Lauwberg opgericht, deze werd in 1965 gesloten.

Wandelen langs rustige, landelijke wegen en paadjes. De moeite waard! Prachtige natuurgebieden zoals Biezenveld, Preshoekbos en Leieboorden, gebieden waar de stilte enkel doorbroken wordt door het vogelrijk.

lichte nevel bij de start





Op weg naar het preshoekbos.











Hier aangekomen aan het Preshoekbos. Het Preshoekbos is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeenten Kortrijk en Menen met hoofdingang aan de Aalbeeksesteenweg 49. Dit gebied heeft als kern het gehucht Preshoek, gelegen tussen Aalbeke, Lauwe en Marke. Het gebied wordt doorsneden door de autowegen E17 en E403. In dit gebied beheert het Agentschap voor Natuur en Bos sinds 2009 een 250-tal hectares, die reeds werden of worden bebost. Zowel ten oosten als ten westen van de E403 ligt het domein. Een viaduct verbindt beide stukken. Het bos, op voormalige akkers en weilanden geplant, bestaat uit inheemse bomen en struiken. In het oosten van het domein, nabij de Keizerstraat in Marke, ligt een bloemrijke helling met onder meer aardaker en donderkruid. Tot de vlinders die in het domein worden aangetroffen behoren oranjetipje landkaartje, bruin blauwtje, icarusblauwtje, oranje luzernevlinder, bont zandoogje en sleedoornpage. Andere dieren zijn patrijs, haas, konijn, wezel, hermelijn en vos. In het Preshoekbos zijn twee wandelroutes uitgezet. Verder zijn er twee speelzones en wordt het gebied aangedaan door fietsroutes en een terreinfietsroute.



Er was heel veel variatie tijdens de wandeling.



We kregen heel veel natuur.













Hier gingen de wandelaars door een klein parkje in Marke

Aangekomen bij onze rustpost.

Na deze stop , ging ik verder richting het Prikkelpad.



Ook hier was het aangenaam wandelen.



Zicht op Alpro



Wat containers bij de firma Alpro.



Af en toe wat plezierbootjes op de Leie

Terug op Lauwse bodem



Nu nog een toertje door het Biezeveld.

Deze was op de uitkijk

na het verlaten van het Biezeveld ging ik richting de aankomst. Een mooie en aangename wandeling.

07-09-2022 om 12:52 geschreven door jipie

Scheldevalleitocht:

Gavere is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Gavere ligt aan de Schelde, tussen de steden Gent en Oudenaarde. De gemeente telt ruim 12.600 inwoners, die Gaverlingen worden genoemd. Gavere werd voor het eerst in het begin van de 10e eeuw vermeld en wel als Gavara naar gabra dat moeras betekent. In 1048 werd het, samen met het Land van Aalst waar het toe behoorde, onderdeel van het Graafschap Vlaanderen. De Heren van Gavere vormden een geslacht van machtige edelen. Het dorp Gavere was het centrum van een uitgebreide baronie die in 1518 tot graafschap en in 1540 tot prinsdom werd verheven. Lamoraal van Egmont werd de eerste prins. De burcht van de heren van Gavere dateert al van de 12e en 13e eeuw. Het speelde een rol in de Slag bij Gavere die in 1453 werd uitgevochten tussen de hertog van Bourgondië Filips de Goede en de Gentenaren die in opstand kwamen tegen de hoge belastingen. In de 16e eeuw was de burcht al in verval en in 1658 werd hij ontmanteld. Economisch was het stadje niet enkel van de landbouw afhankelijk, doch ook van ambacht en handel. Er was een weekmarkt en er waren drie jaarmarkten. In de 18e eeuw werd de linnennijverheid belangrijk. In de 19e eeuw ontstond er baksteennijverheid in de Scheldevallei. In de 2e helft van de 20e eeuw werd Gavere meer en meer een forensenplaats. Het vervult ook een streekfunctie met scholen en diensten. Vanaf 1952 was er ook een militaire basis.

Na de start slaan we links af richting Kasteelstraat. Na dit mooie ommetje komen we uiteindelijk bij de andere afstanden terecht. We rusten dan even uit in de voetbalkantine te Gavere.

Het traject die ik volgde

Eerst een klein eindje langs de Schelde











Ook veel afwisseling













Zicht op Militair domein.

Mooie vergezichten









Aangekomen op de rust in Dikkelvenne.

Mooie poort.





Langs dit kerkje ging de tocht verder















Na de tweede stop hier gingen we nu door het domein de Borgwal. 





Het domeinBorgwal is een groene oase met een missie. Dat klinkt misschien vreemd, maar toch is het zo. Want dit domein is veel meer dan een rolstoelvriendelijk wandelgebied van 18 hectare groot. Dit is een plek waar in de gerestaureerde hoevegebouwen van het Kasteel van Borgwal een uniek project tot leven kwam. Een project waarin inclusie het kernwoord is. Het resultaat: een fijne plek om te vertoeven, waar iedereen welkom is en geen onderscheid wordt gemaakt tussen mensen. Een leuke plaats om uit te rusten tijdens een wandeling of fietstocht. Heerlijk! Op Domein Borgwal is de Borgwalhoeve het hart van het project van de Broeders van Liefde dat werkt aan de integratie van mensen met een mentale handicap in de maatschappij.











































Hier ging ik naar de volgende stop.



Na de stop ging ik terug naar het einde van deze tocht.

Ook hier kregen we veel variatie op onze weg.









Zicht op de kerk van Dikkelvenne.







Een tijdje langs het jaagpad

Hier ben ik dan terug aan de zaal. Mooie en rustige wandeling in en rond Gavere.

07-09-2022 om 12:51 geschreven door jipie

1°Zonnetocht:

Zonnebeke is een Belgische gemeente in het zuidwesten van de provincie West-Vlaanderen, de streek die gekend is als de Westhoek. De gemeente omvat vijf deelgemeenten: Beselare, Geluveld, Passendale, Zandvoorde en Zonnebeke en telt ruim 12.500 inwoners. De plaatselijke bevolking spreekt van 'Zunnebeke'. De naam Zonnebeke komt van Sinnebeche. De eerste vermelding van Sinnebeche dateert van rond 1072. Dit staat in een oorkonde van de bisschop Drogo uit Terwaan. Hierin vraagt hij aan Fulpoldus, kastelein van Ieper, om in het reeds bestaande parochiekerkje een kapittel van drie kanunniken te vormen en te onderhouden. Hierdoor ontstond een klooster dat later zou uitgroeien tot de invloedrijke en machtige augustijnenabdij Zonnebeke. Iets verderop vestigde zich een benedictijnse vrouwengemeenschap, de Nonnenbosabdij. De godsdiensttroebelen dreven haar eind 16e eeuw tot een verhuis naar Ieper. De mannenabdij bleef zo'n goede 700 jaar het centrum van cultureel, bestuurlijk werk en economie van het dorpje, tot de Franse Republiek in 1797 alle kerkelijke goederen in beslag nam en verkocht. De paters werden daarna verbannen. Rond Zonnebeke hadden tijdens de Eerste Wereldoorlog heel wat gevechten plaats. In de deelgemeente Passendale bevindt zich het Tyne Cot Cemetery, de grootste Britse militaire begraafplaats ter wereld. In 2017 werd de Zonnebeke Church Dugout voor korte tijd voor het publiek opengesteld, een ondergrondse schuilplaats voor Britse soldaten onder de toenmalige kerk van Zonnebeke.

Geniet van de zomer in het landelijke Zonnebeke met zijn nieuwe groene long: natuurgebied Haneveld. Mooi parcours richting Sint-Juliaan met pittoreske plaatsjes, landelijke wegen en mooie zichten. Alle afstanden gingen richting het kasteelpark(de grotere afstanden hadden een grotere ronde in het park) daarna via de ijzerweg naar de rustpost Inge Mille,daarna doortocht in het natuurdomein Haneveld, dan via onverhard en rustige wegen naar rustpost Hazebrug in Sint-juliaan, daarna terug naar startplaats met de doortocht in het rustbos(lus).20 km (22,40 km): eerste deel idem 15 km tot aan rustpost Hazebrug, daarna een plaatselijkelus van (4,40 km) met passage aan het Canadees monument (‘Canadien’ of ‘The Brooding Soldier) na tweede rust in Hazebrug terug met door tocht in de twee stukjes rustbos (lus) , tweede stuk rustbos alleen voor de 20 km en 26 km.

Parcours die ik volgde.

Na de start direct richting Kasteelpark.





Hier vader en zoon.

Heel mooi park om er te wandelen.Het historische kasteeldomein van Zonnebeke huisvest het Memorial Museum Passchendaele 1917, de gemeentelijke bibliotheek ‘De Letterschuur, de Koklikoo en de Toeristische Dienst van Zonnebeke. Dit is het ideale vertrekpunt voor een ontdekkingstocht doorheen Zonnebeke. Ook vertrekken er verschillende wandel- en fietsroutes langs autoluwe paden. Op minder dan drie kilometer liggen ondermeer het bekende Polygoonbos en Tyne Cot Cemetery, de grootste begraafplaats van de Commonwealth ter wereld. Naast de balie van het museum vind je in het bezoekerssalon alle nodige informatie, ook voor wie gewoon wil wandelen, fietsen of een plekje zoekt om lekker te eten.





Ook vandaag was het aangenaam wandelweer, enkel wat meer wind dan de dag ervoor.



Zicht op het Menorial museum 1917





Nu wandelen we richting de steenbakkerij.



Hier aangekomen in het natuurdomein.



Dit stukje natuur volgden we tot richting 1° rustpost







Na onze eerste stop waar we ook een gratis ijsje kregen van de wandelclub mits vertoon van de inschrijvingskaart gingen we richting Sint Juliaan.

Mooie wegwijzer.



Hier een bekend figuur.

mooie zichten





Bijna aan onze 2°rust in Sint Juliaan.

De kerk van Sint-Juliaan. De grotere afstanden maakten hier een mooie lus.





Hier wandelden we langs de Hanebeek.



Nogmaals Ludo in actie.

Hier waren we aan de Canadien.The Brooding Soldier is een Canadees oorlogsmonument nabij de Belgische plaats Sint-Juliaan in de Westhoek. Het staat er op de Vancouver Corner aan het kruispunt van de N313 met de weg Langemark-Zonnebeke. Het is ontworpen door F. C. Clemenshaw en werd onthuld op 8 juli 1923 om 11 uur. The Brooding Soldier, in de volksmond ook bekend als "Den Canadien", is opgedragen aan de meer dan 2000 Canadese militairen die het leven lieten bij de eerste gasaanval tijdens de Tweede Slag om Ieper in de Eerste Wereldoorlog. Het monument is een 10 meter hoog granieten beeld van een Canadese soldaat, rustend op zijn geweer. Deze houding, "arms reversed", is de traditionele militaire groet aan de gesneuvelden. Het beeld staat op een vierkant plateau met aan elke zijde een boogvormige uitsprong. Het park met rozen, coniferen en juniperussen rond het monument duidt de richtingen aan naar Ieper, Boezinge, Hooghe, Zonnebeke, Passendale, Poelkapelle en Langemark, plaatsen die in de slag een bijzondere rol vervulden. De struiken, gesnoeid in de vorm van artilleriegranaten en de lage struiken aan de zijkanten van de sokkel moeten het front uitbeelden met de oneffenheden die ontstonden door granaattrechters. De aarde rond het monument is afkomstig uit Canada. Het monument werd ontworpen door Frederick Chapman Clemesha, die met het ontwerp tweede werd in een architectuurwedstrijd van de Canadian Battlefields Memorials Commission, die op acht sites in Europa een monument zou oprichten. Het werd op 8 juli 1923 onthuld in aanwezigheid van prins Leopold van België, prins Arthur, hertog van Connaught en de Franse maarschalk Ferdinand Foch. The Brooding Soldier werd in 2009 als monument beschermd.











Terug na de lus  in Sint Juliaan.



Na de 2°maal gingen we terug naar het einde 



Ook hier kregen we een kort stukje natuur.

Nog één van de vele oorlogs begraafplaatsen.Bridge House Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste Wereldoorlog, gelegen in de Belgische gemeente Langemark-Poelkapelle. De begraafplaats ligt een kilometer ten zuiden van het gehucht Sint-Juliaan en werd ontworpen door Arthur Hutton. Het terrein heeft een rechthoekig grondplan met een oppervlakte van 196 m² zonder het toegangspad, en is omgeven door een natuurstenen muur. Het Cross of Sacrifice staat aan de toegang. De begraafplaats is vanaf de weg bereikbaar via een graspad van 27 m. Deze begraafplaats werd eind september 1917 aangelegd door de 59th (North Midland) Division en werd genoemd naar een boerderij in de nabijheid van een brugje over de Steenbeek. Deze boerderij werd geregeld door een aantal eenheden gebruikt als medische post. Met uitzondering van 5 graven behoren alle gesneuvelden tot de eerder genoemde divisie waarvan de soldaten gesneuveld zijn tussen 26 en 28 september 1917 tijdens de slag om Polygon Wood. Eén slachtoffer (W. Baker) sneuvelde op 16 augustus 1917. Er liggen 45 Britten begraven waaronder 4 niet geïdentificeerde. In 2009 werd de begraafplaats als monument beschermd.









Op het einde kregen we nog een 2tal nieuwe stukjes natuur waarvan je de toelating moet krijgen van Natuurpunt om er door te wandelen.

Mooi.Deze wandeling loopt over doorgaans onverharde paden. Bij de brug over de A19 is er ruimte om veilig te parkeren. Je kan ook starten in St.-Juliaan, bij de kerk. Het Haneveld is een nieuw natuurgebied dat zich achter de steenbakkerij bevindt. Dit is een heel aangename wandeling. Hier zijn geen knooppunten of bewegwijzerde wandelingen en zo kom je nog eens op een plek waar je nog nooit voorbij kwam. Het gebied is echt landelijk maar er is altijd wat lawaai van de A19 en de steenbakkerij.

Nog een laatste blik op een vergezicht vooraleer we terug aan het Zonnerad aankwamen. Hele mooie wandeling, ook hier was de opkomst niet al te groots.

29-08-2022 om 13:44 geschreven door jipie

Zomertocht:

Schuiferskapelle is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Tielt. Het is een landelijk dorpje, ruim drie kilometer van Tielt-centrum. Het telt een 1000-tal inwoners. Schuiferskapeelle was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Schuiferskapelle ligt in Zandlemig Vlaanderen, en wel op het Plateau van Tielt. De hoogte bedraagt 16-32 meter. Iets ten zuiden van het dorp ligt een cuestarug die grofweg van Pittem naar Aarsele verloopt. Ten zuiden van Schuiferskapelle verloopt de Kapellebeek in noordoostelijke richting, waar hij uitmondt in de Poekebeek. Enkele beken lopen naar het noorden af en komen uit in de Ringbeek. Schuiferskapelle was een gehucht dat deel uitmaakte van de stad Tielt, waar het ressorteerde onder de Roede van Tielt, als deel van Tielt-Buiten. Schuiferskapelle werd pas in 1862 een zelfstandige gemeente (wet van 8 augustus). Kerkelijk keert Schuiferskapelle echter terug tot in 1242, wanneer de heer van Meulebeke en zijn echtgenote het kapittel van Harelbeke schenken. Deze kapel blijkt de Onze-Lieve-Vrouwkapel te zijn, gelegen binnen de heerlijkheid Hulswalle. Deze heerlijkheid omvatte een groot deel van het huidige Schuiferskapelle.

Genieten in de onbewandelde streek van de Tieltse deelgemeente. Landelijke verrassingen, rustige landbouwwegen en goed begaanbare dreven en wegels. Op verkenning naar Egem en verder door het heuvelend agrarisch gebied naar de heuvelrug van Tielt.

Een leuke, rustige en een aangename wandeling

29-08-2022 om 12:53 geschreven door jipie

Zomertocht:

Hechtel is een dorp en tot 1977 een zelfstandige gemeente in het noorden van de Belgische provincie Limburg. Sindsdien is het een deelgemeente van Hechtel-Eksel. Ten westen van Hechtel ligt een groot heidegebied, dat vrijwel geheel wordt ingenomen door een militair domein, bekend als het Kamp van Beverlo. Direct ten westen van Hechtel ligt het bosreservaat en stuifzandgebied In de Brand. Ten oosten van Hechtel ligt de Resterheide met de Begijnenvijvers, die zich bevinden in de Bolissenbeek, die de oostgrens van de gemeente vormt en naar het noorden stroomt. Hier is ook de waterscheiding: de Zwarte Beek ontspringt hier ook, maar stroomt ten zuiden van Hechtel, in westelijke richting. Ten noorden van Hechtel vindt men de bovenloop van de Grote Nete, die eveneens in westelijke richting stroomt.

Wandelen door het duingebied en het brongebied van de Zwarte Beek. Geniet even mee met de foto's

Startzaal Don Bosco College

De kapel van deze school

Ik begon met lus 10A.Op weg naar de natuur.





Heel veel variatie

Zicht op de Noord-Zuid verbinding.







Nu op weg naar de bossen.











Heel rustig om er te wandelen

















Op naar onze eerste rust.

Mooie zichten











Zicht op de visvijvers. De kantine van deze visclub was onze eerste rust.

Via knuppelpaden ging ik verder door het domein.

















Wat verder aan het sportterrein was onze 2° rust.









Terug aangekomen aan de startzaal, daarna begon ik aan de lus 10B.

Mooi kapelleke.







daarna was het terug de natuur in.



Prachtig om te wandelen en een aangename temperatuur.





ook hier veel afwisseling



Deels langs het Militair domein.

Het was een hele aangename en mooie wandeling.

21-08-2022 om 22:05 geschreven door jipie

Schooierstocht:

Wichelen is een plaats en gemeente in de Denderstreek en het Scheldeland in de provincie Oost-Vlaanderen in Belgiė. De gemeente telt ruim 11.000 inwoners, die Wichelaars worden genoemd. Wichelen ligt aan de Schelde. In het eigen dialect wordt de plaatsnaam als "'wiχəln" (Wiecheln) uitgesproken. De gemeente bestaat sinds 1977 naast Wichelen zelf nog uit de deelgemeenten Schellebelle en Serskamp. Wichelen en Schellebelle liggen aan de Schelde; Serskamp ligt iets meer zuidwaarts. Vroeger behoorde ook Schoonaarde tot Wichelen, maar in 1873 werd het bij koninklijk besluit afgesplitst van Wichelen. Dit gebeurde vooral op aandringen van de inwoners van de wijk Eegenen, die opzagen tegen de verre verplaatsingen naar de hoofdkerk in Wichelen.

Genieten in het mooie natuurgebied van de Bergenmeersen en langs de bloeiende Scheldeboorden. Rustige, landelijke wegen en uitgestrekte groene velden ontdekken via trage wegen.

Een hele rustige wandeling.

21-08-2022 om 21:33 geschreven door jipie

De Ronde van Vlaanderen wandeltocht:

Oudenaarde (Frans: Audenarde) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt 30 km ten zuiden van Gent en telde op 1 januari 2021 31.650 inwoners, die Oudenaardenaren of Oudenaardisten worden genoemd. Eertijds was de stad in heel Europa bekend om haar wandtapijtenproductie, een nijverheid die haar bloeiperiode meemaakte in de zestiende eeuw, maar nog bleef voortduren tot in de achttiende eeuw. Vandaag wordt de stad weleens de parel van de Vlaamse Ardennen genoemd. De start was vanuit de Qubus. De wandelaars konden uit een 6tal afstanden kiezen van 6km tot 42km. Er waren 2 afstanden (21-27km) die je via een shuttledienst tot in Kerkhove bracht om daar de tocht aan te vangen waarbij je 3 heuvels te verwerken kreeg(Kwaremont-Patersberg en de Koppenberg). met dit warm weer verkoos ik de 18km te wandelen die toch bijna 20km was te wandelen. 

Alle afstanden wandelen achter het station om wat verder door het Liedtspark te gaan. De 6km gaat langs de mooie vijver van het park en door het centrum van de stad. De andere afstanden gaan de Schelde over en wandelen langs de jachthaven naar Leupegem. Via de tunnel gaat het naar de rustpost Oudenaardse betoncentrale. De 18-35 en 42km gaan nu langs de Schelde , en een oude scheldearm wordt een lange tijd gevolgd. Ze bereiken iets verder hun rustpost te Melden. De grootste afstanden (35-42) gaan een lus maken richting de Koppenberg. De 18km keert nu kort langs een rustig baantje terug naar de rustpost OBC. Na de 2°maal gaan de afstanden12-18km langs de andere kant van de Schelde richting het Speibos. We moeten de Schelde over, en aan de Meerspoort komt ook de kleinste afstand erbij en gaan tenslotte naar het einde van de tocht via enkele paadjes en de stationsparking. Ik had toch iets meer van deze wandeling verwacht.

De stadstuintjes

Het Liedtspark

Zicht vanop de brug richting centrum

Tot aan de rustpost was het niet veel zaaks, bijna alles was door de straten tot aan het industrieterrein in Leupegem.

Hier verliet ik voor de 1°maal OBC.

Men moest nu deze Scheldearm volgen tot in Melden, dus meer dan 3km langs het jaagpad.



Hier een zicht op Melden.



De kerk van Melden, hier verlieten de grootste afstanden en gingen dan richting de 3 heuvels om dan later terug te keren naar de rustpost

Het enigste paadje die we kregen om terug naar OBC te gaan , de rest was asfalt en beton.

Gelukkig kregen we af en toe nog een mooi zicht richting de Koppenberg.



Hier een versierde gevel.





Nog een zeldzaam zicht op de Vlaamse Ardennen.



Op de terug weg naar de startzaal moest men de andere kant van de Schelde volgen.

Zicht op de kerk van Oudenaarde

Het enige stukje groen die ik op de 18km kreeg.



Het 't Spei ligt net buiten het centrum van de stad, op het grondgebied van de deelgemeenten Oudenaarde, Bevere en Leupegem. In 1988 werd in het kader van de actie 'Plant een bos' een gemengd loofbos aangeplant van ruim 3 ha. Verschillende plaatselijke scholen werden bij deze aanplant betrokken. De actie werd bekroond door de Koning Boudewijnstichting. In 1997 werd een lokale werkgroep opgericht om het gebied verder te ontwikkelen en de optie genomen om een natuureducatieve zone uit te bouwen. In 1998-1999 werd een bomen- en struikenleerpad aangeplant: 38 verschillende boomsoorten en 24 verschillende struiksoorten werden onder de vorm van een determinatiesleutel op basis van de bladkenmerken langs een parcours uitgeplant. In het gebied is bijzondere aandacht besteed aan de zogenaamde Kleine Landschapselementen (KLE), door het aanplanten van gemengde knotbomenrijen, kaphagen, gemengde hagen en gemengde houtkanten. Hierbij werd gebruik gemaakt van streekeigen beplanting. De aanplantingen zijn gesitueerd in de buitengrenzen van het gebied. De niet beplante zone wordt ontwikkeld tot grasland met verspreid enkele ruigtes, struikengroepen en solitaire bomen. Het grasland krijgt sedert 1999 een natuurgericht maaibeheer, waarbij 2 maal per jaar wordt gemaaid met afvoer van het maaisel. 't Spei is toegankelijk van zonsopgang tot zonsondergang. Enkel wandelaars worden toegelaten, rijwielen blijven buiten het gebied. Er mag enkel gewandeld worden op de aangeduide wandelpaden. Uit veiligheidsoverwegingen kunnen tijdens het uitvoeren van beheerswerken gedeelten van het gebied gesloten worden voor bezoekers.

het laatste stukje groen alvorens men terug door de straten van Eine gingen tot de startzaal. Men kon zeker heel wat meer uithalen qua natuur voor deze tocht.

15-08-2022 om 18:52 geschreven door jipie

Kalkense Meersentocht:

Kalken is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Laarne. Oude vermeldingen van de plaats gaan terug tot 1170 en 1213 als Calkine. Later vindt men de vormen Kalkine, Calckene, Kalkene, Calcken en vanaf 1937 ten slotte Kalken. Volgens Maurits Gysseling vindt de benaming Kalken zijn oorsprong in het woord Kalekinion, wat zoveel betekent als nederzetting in de bocht van een rivier, of meander. Die rivier is in dit geval de Schelde.De parochie ende heerlijkheid van Kalken hoorde tot 1228 toe aan de heren van Dendermonde. Via de heren van Zottegem en de heren van Massemen verkreeg het stamhuis van de Vilains in de vijftiende eeuw door aanhuwelijking de heerlijkheid en behield ze die tot aan het einde van het ancien régime. Kalken vormde samen met Zele, Hamme, Berlare, Overmere, Uitbergen, Laarne, Grembergen, Moerzeke, St-Gillis-Zwijveke-Denderbelle, Baasrode, Lebbeke, Opwijk, Wetteren en Schellebelle het Land van Dendermonde. Die dorpen stonden onder het gezag van het Leenhof van Dendermonde en van haar Hoofdschepenbank, de schakel tussen het dorpsbestuur en de overheid van het land. Het Kalkense bestuur diende in eerste instantie verantwoording af te leggen aan enerzijds de heer van de heerlijkheid van Kalken en anderzijds aan de Hoofdschepenbank van Dendermonde. De relatie Hoofdschepenbank - plaatselijke schepenbank was vooral van contributionele aard. Kalken omvatte de heerlijkheid Kalken, het laatschap van Nonnenbos (Nieuwenbos, ten noorden van Kalken op de wijk Beervelde) en de heerlijkheid van de Nieuwe Gaver (in het noordwesten van Kalken). Raveschoot, dat bestuurlijk en rechterlijk afhing van Wetteren voor de periode 1228-1806, werd omgeven door Kalken. In 1921 werd 410 hectare van het grondgebied afgestaan om deel uit te maken van een nieuw gevormde gemeente Beervelde. In 1977 fuseerde Kalken met Laarne.

Het te volgen parcours.





Op weg door de meersen



De zon begon al aardig warmte te geven.

We kregen veel afwisseling 





Mooie zichten

De Kalkense meersenis een natuurgebied tussen Kalken, Overmere, Uitbergen, Schellebelle en Wetteren en is ruim 100 ha groot. Als een van de grootste overblijfselen van de Scheldemeersen vormt het een laaggelegen vochtig gebied in de voormalige overstromingsvlakte van de Schelde. Door het gebied loopt ook een oude Scheldearm, die bij een rechttrekking van de Schelde werd afgesneden.









Een jagende reiger



Ook de ooievaar liet zicht opmerken





Hier een overblijfsel van een V1.Op 24 december 1944, op kerstavond, viel een V-1 aan de Menneweg te Kalken. Hierbij verloren twee jongens, Roger Hoogewys (13) en Adolf Vereecken (8), het leven. Naast gewonden was er heel wat schade aan huizen en een fabriek. Bij graafwerken in 2014 werden resten van de vliegende bom gevonden. Ze werden verwerkt in een monument om de herinnering aan die dag levendig te houden

Aandenken







Na de rust in de startzaal begon ik aan het vervolg van de wandeling, hier voorbij de kerk van Kalken.



Nu ging het richting Uitbergen via een uitloper door Schellebelle.





Ook nu terug veel natuur.













Af en toe een infobord.

Hier op de dijk richting Uitbergen.









Na de rust bij de visvijver in Uitbergen, ging ik terug naar Kalken, wederom door de Meersen.





Prachtige zichten, heel dor



Volledig droog.De gebieden waren te nat om te voldoen als bouwgrond. Tot in de 19e eeuw werd hier turf ontgonnen. Zo ontstonden poelen die vogels aantrekken. Het is een aaneensluiting van de Kastermeersen (Wetteren), Broekmeers (Kalken), Springels (Wetteren), wijmeers (gecontroleerd overstromingsgebied Uitbergen), Molenmeers (Kalken), Scherenmeersen (Overmere) en Belham (aan de Bellebeek - Den Aard). Het bestaat uit nat grasland met grachten en poelen met rietkragen en knotwilgrijen rond een oude Scheldearm. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Schelde en Durme-estuarium van de Nederlandse grens tot Gent'

Heel prachtig om er door te wandelen.





De wandelaar kon zich niet schuilen voor de zon, dus een hoofddeksel was aangeraden .

Een zicht op Schellebelle



Hier enkele Galloway runderen die de schaduw opzochten.









Hier door Schellebelle.









Heel wat ganzen en meeuwen kwamen hier wat rusten.

Nog deze weg volgen en ik kwam terug aan de startzaal. Een prachtige natuurwandeling, zeker de moeite waard.

13-08-2022 om 17:44 geschreven door jipie