Zaterdag gaat mijn vrouw met enkele vriendinnen Oostende afschuimen terwijl wij, mannen met baarden, gaan zeilen. Daarom ga ik even op www.oostende.be kijken wat daar op een doorsnee-zaterdag zoal te doen is.Ik klik door naar toerisme, naar groepen en naar dagarrangementen en wat zie ik daar staan, onder het titeltje In de speelzaal van het Casino? Rolstoelen en mentaal niet-valide personen zijn niet toegelaten.
Zo staat het er. Even naar adem happen, even denken hier klopt iets niet, dit is een broodje aap-website, genre www.theonion.com. Alles opnieuw, van de eerste tot de laatste klik, hopend dat ik mij vergis. Nee hoor, het staat er nog, het is niet als een kwade droom met een lelijk groen mannetje weggegaan.
Het staat er op gezag van Toerisme Oostende, een stads-vzw. Nog wat klik- en puzzelwerk leert mij dat voorzitster Hilde Veulemans eerste schepen is en zowat de helft van de vzw-leden in de gemeenteraad zetelt, plus een voorzitter van Horeca Oostende, een voorzitter van een handelaarsbond, en een paar mensen die ik nog niet kon identificeren. Maar goed, het is dus allemaal erg officieel.
Rolstoelen (...) zijn niet toegelaten. Zonder verdere uitleg.
Lang geleden, toen ik nog niet door artrose geplaagd was, deed ik karate. Zelfs in competitie heb ik nooit zon harde, brutale, onbeschaamde klap op mijn muil gehad. Los van het feit dat mijn vrouw in een rolstoel zit: dit is hartstikke onrechtvaardig, dit gaat over recht en onrecht.
Ik wil hier uiteraard het fijne van weten, maar momenteel ben ik woedend. Een paar blunders in het verleden hebben mij geleerd om in zon toestand maar beter even te laten bezinken. Kwestie van geen stommiteiten te begaan.
Ik laat er dus een weekend over gaan. Volgende week, als ik tot rust ben gekomen, stuur ik wat e-mails rond, informeer ik misschien welk soort klacht ik hiertegen kan indienen, en schrijf ik een brief aan de voltallige gemeenteraad waarin ik de raadsleden met zorgvuldig gekozen woorden zo hard mogelijk tegen hun kloten schop - et pour les femmes la même chose).
Een bijgedachte: wat zijn eigenlijk mentaal niet-valide personen?Is dat van hun gezicht af te lezen of staat dat op hun identiteitskaart? Of gaan de croupiers het hen gewoon vragen? Meneer, bent u mentaal wel valide? Oef, goed zo. Let wel, als u in een rolstoel zou zitten dan zou ik u moeten weigeren. Je weet maar nooit met rolstoelers, meneer. Zakkenrollers, gokverslaafden, schurken en bandieten, laat ze maar komen. Maar rolstoelen, die komen hier niet binnen meneer .
Zoiets? Benieuwd wat de eerste schepen daarop antwoordt, volgende week.
Dat de stad Gent sinds jaar en dag een nachtmerrie is voor rolstoelgebruikers, is genoegzaam bekend. Het is voor de werkende, belastingen betalende rolstoelmens een dagelijkse bron van ergernis. De rolstoeler die tijdens de Gentse Feesten naar het toilet moet, heeft elk jaar nieuwe redenen om pisnijdig te worden.
We begonnen onze feestenroute rond de middag in het Baudelopark, waar we een rustig plekje in de schaduw vonden. Omdat een mens na enkele frisse pinten wel eens moet plassen, reden we naar de mobiele installatie vlakbij, waar een aparte wc voor rolstoelgebruikers voorzien was. Een vriendelijke man overhandigde ons een verse rol wc-papier, maar onze dankbaarheid over zoveel gulheid smolt meteen in de sauna van het gehandicaptentoilet. Het was er, ruw geschat, veertig graden. Mijn vrouw (rolstoelgebruikster) en ik hebben op onze vele reizen al een en ander meegemaakt, maar wat daar in de voor driekwart met blauw vocht gevulde beerpunt lag rond te dobberen, tartte onze verbeelding. Om de bijhorende stank te beschrijven, schieten de woorden tekort.
Op de Groentenmarkt wist een Gentse covergroep ons een tijdlang te bekoren en jawel, mijn vrouw moest alweer plassen (u kent dat wel: het is tropisch heet, je drinkt dus veel water en dan moet je gààn. Mannen blijken op dat vlak over een grotere blaas én overmeer stedelijke plasfaciliteiten te beschikken dan vrouwen, maar dat geheel terzijde).
Aan het Oud Vleeshuis staan duidelijk aanduidingen dat er hoera - een apart toilet voor rolstoelgebruikers is en met een stuk van vijf cent kon ik de deur eigenhandig openwrikken. De toiletruimte was zo groot als een schoendoos. Manoeuvreren met de rolstoel was bijgevolg uitgesloten. De grootste oen weet intussen wel hoeveel vierkante meter je nodig hebt om in een toiletruimte naar de wc te transfereren, maar niet in Gent. Een paar stickers en een klad folders volstaan om de indruk te wekken dat de stad rolstoelvriendelijk is.
Onze wandeling bracht ons even later naar het pleintje bij Sint-Jacobs, en nog even later trokken we verder naar het Sint-Baafsplein. Wie nog nooit met een rolstoel door Gent reed, moet dit beslist eens proberen: je denkt onwillekeurig aan de kasseistroken van Parijs-Roubaix. De stoepen zijn door commerciële obstakels eoverigens ook niet berijdbaar, putten en bulten allerhande buiten beschouwing gelaten.
Na een uur of wat ambiance en muziek riep alweer de natuur, maar we kenden de weg naar het gehandicaptentoilet onder het Belfort. Waar een bericht op de glazen deur ons verzocht (vrij vertaald), naar het politiecommissariaat te gaan plassen. Het was intussen 21 uur. Wij daarheen, met alweer een stukje Parijs-Roubaix onder de wielen. In het Flikken-commissariaat liet een bericht op de deur van het toilet ons weten dat het toilet door een technisch probleem onbruikbaar was. En gij nu.
De politievrouw-met-dienst belde met iemand die misschien raad wist, en raadde ons vervolgens het Rode Kruis aan. Vriendelijk maar nutteloos advies.
Omdat de nood zo stilaan hoog werd, repten we ons naar het vlakbij gelegen Sofitel-hotel, waar we in de draaideur bijna geplet werden (eigen schuld) maar vervolgens via enkele trappen (kaboem-kaboem-kaboem) toch bij een gehandicaptentoilet geraakten.
Groot was de opluchting.
We besloten de avond op het gezellige binnenplein van het Novotel voor een laatste afzakker; Het is tenslotte maar één keer Gentse Feesten. Het hotel heeft een aangepast gehandicaptentoilet, maar zoals driekwart van de gewone gehandicaptentoiletten in de stad werd ook dit als berghok gebruikt voor borstels, emmers en ander poetsgerief en in dit geval een stofzuiger.
Op weg naar de auto raakte onze rolstoel nog gekneld tussen twee van de ontelbare kutkasseien waar de stad zo fier op is. Een platte band als toemaatje, het kan tellen.
Een politicus die ons met het oog op de komende verkiezingen op vlak van mobiliteit nog eens een dooie mus in een doos zou willen verkopen, gooi ik eigenhandig in de Leie met een rolstoel om de hals. De Lieve is ook goed. Time to bite back.
Toen ik 's morgens rond 9 uur aan de Kattenberg arriveerde, stond hij er: een glimmende Koreaanse bolide, knus geparkeerd op één van de twee rolstoelplaatsen. Ik nam een foto en mailde hem dezelfde dag naar de politie 'Gent West'. De foto hiernaast is bedenkelijk klein, ik vervang hem asap door een groter exemplaar
Onlangs kreeg in een mail van 'Thérèse', waarin zij haar verhaal deed over een bezoek aan Disney on Ice in Flanders Expo. Omdat zij moeite heeft om haar verhaal op het net te plaatsen, wil ik het hier voor haar posten:
Gisteren vrijdag 24 februari had ik twee kaarten besteld voor de voorstellingDisney On Ice in Flanders Expo in Gentvan 19 uur aan de prijs van 33 per stuk plus reservatie samen 67,65 voor mij en mijn kleinzoon van 6 j. Doordat ik in een "KARRETJE" zit zoals ze dat respectvol in Aalst noemen kon ik mijn wagen op de gereserveerde parking voor mindervaliden achterlaten om mij naar de ingang te begeven. De weg daar naar toe is geen lachertje, het wegdek is in erbarmelijke toestand en van een hellend vlak hebben de verantwoordelijke nog nooit gehoord, ze hebben vlug wat beton gegoten die allang is afgebrokkeld wat bij de terugkeer in het donker levensgevaarlijk is voor een rolstoelgebruiker. Nu naar de voorstelling zelf : We hadden de plaatsen Tribunes I rij 10 stoel 176 en177 dat waren mooie plaatsen met een goed zicht waar we ook voor betaald hadden. Daar ik echter niet op die tribune kon werden wij door een vriendelijke dame naar een plaats op de begaande grond geloodst maar WELKEplaats...We zijn gewoon gedumpt op een plaats die nog minder is dan cat.3 namelijk naast tribune J, in een hoek waar de artiesten telkens in en uitkomen waar we telkens verscholen zaten achter de decors en waar we niets gezien hebben van de vertoning die zich boven de ijspiste afspeelde, met andere woorden, wij kunnen zeggen dat we de achterkant van de show hebben gezien, ik moet erbij vermelden dat er nog mensen waren met kinderen in een rolstoel die ook niet tevreden waren. Ik vind het ongehoord dat wij voor de zoveelste keer als minderen worden behandeld. Ik heb spijt dat ik zoveel geld heb betaald om in zo een miserabele toestand zo een mooie show te moeten bijwonen. De volgende keer zal ik zelf mijn plaats kiezen, benieuwd of ze mij gaan buitengooien, mijn geld is even veel waard als dat van iemand anders. Ja ik ben echt boos! Let wel: De show, de vertoning en de artiesten waren klasse. Proficiat
Mijn vrouw en ik willen graag enkele voorstellingen reserveren uit de Cabaretten-reeks in de Gentse Capitole. Jammer genoeg kan dat niet via uw website want a) mijn vrouw zit in een rolstoel en b) wij weten dat zij in de Capitole enkel op rij 13 (meen ik mij te herinneren) comfortabel vanuit de rolstoel in een gewone stoel kan overstappen. In het verleden heb ik wel eens via Sherpa gereserveerd, en dat bleek echt een verkeerde gok. Het personeel van de Capitole is weliswaar zeer behulpzaam, maar ook zij kunnen niet toveren. Waarom kan het reserveren via Sherpa niet? Je kan makkelijker een toegankelijk restaurant boeken in Amsterdam dan een voorstelling in Gent. Dat klopt toch niet? Je kan toch niet zomaar blind reserveren en dan maar zien waar je terechtkomt? Het valt mij telkens weer op dat normen die in het buitenland (Nederland, Groot-Brittannië, de VS...) al sinds jaar en dag gemeengoed zijn, in Vlaanderen vandaag nog onbekend zijn. Vriendelijke groet, Gerrit De Clercq, Warande 88 9270 Laarne
Ik ben zo vrij u een pijnlijke situatie te melden. Het volgende deed zich voor.
Op 19 november gingen mijn vrouw (rolstoelgebruikster) en ik naar het Big Bang-evenement in de Vooruit. Onze auto stond geparkeerd in de ondergrondse parking aan het Zuid. Het liep al tegen 1 uur aan toen we naar onze auto wilden en vaststelden, dat de lift aan het AC het niet deed.
Omdat er geen enkele andere manier was om in de parking te geraken, moesten we noodgedwongen langs de auto-uitrit afdalen. Gezien de uitstroom van autos was dat een bijzonder gevaarlijke onderneming, bovendien buitengewoon oncomfortabel voor roltoelgebruiker én begeleider.
Toen ik de (hoffelijke en gedienstige) parkeerwachter hierover aansprak, gaf hij mij een klachtenformulier dat ik kon opsturen. Ik heb geen copie bewaard van dat formulier, maar mijn klacht kwam er in essentie op neer, dat ik graag wou weten waarom wij elf euro (als mijn geheugen mij niet in de steek laat) moesten betalen om mijn vrouw als tweederangsburger te laten behandelen. Ik was niet boos, ik was woedend.
Recent kreeg ik een antwoord van de directeur exploitatie van Interparking (copie als bijlage). Behalve enkele feitelijke onjuistheden, gaf hij te verstaan dat dit eigenlijk een probleem is voor de stad Gent. Mijn antwoord op zijn brief voeg ik ook als bijlage toe.
Ik huiver bij de gedachte dat dit griezelscenario zich nog eens zou voordoen. Mijn woede over dit voorval is intussen weggeëbd, mijn verontwaardiging niet.
Ik neem akte van uw excuus voor het ongemak dat mijn vrouw en ik ondervonden toen we op 19 november jongstleden de ondergrondse parking aan het Zuid in Gent niet binnenkonden met de rolstoel.
Toch wil ik u op enkele onjuistheden wijzen.
1.Hoewel u het heeft over twee liften, is er in werkelijkheid maar één. Het is dezelfde lift die twee haltes heeft: één op het plein en één in de hal van het administratief centrum.
2.In het hypothetische geval dat er twee liften zouden zijn, dan nog zouden we die spooklift van het administratief centrum niet kunnen gebruiken. Het gebouw is buiten de kantooruren immers gesloten. De muziekhappening die wij bezochten, begon pas om 20 uur
3.Niet ver van de uitrit (er is er maar één, enkelvoud!) is er inderdaad een parkeerplaats voorzien voor autos met een blauwe gehandicaptenplaat. De parkeerplaats bevindt zich links van de straat, een gehandicapte passagier moet dus rechts uit de auto stappen. Als die passagier bovendien een rolstoel gebruikt (zoals mijn vrouw), dan is dat een levensgevaarlijke onderneming. Je staat met je wielen immers op de straat.
4.Iedere betaalautomaat heeft inderdaad een intercomknop. Denkt u nu heus dat ik om één uur s nachts mijn vrouw in haar rolstoel op de stoep zou achterlaten, om dan naar zon betaalautomaat te hollen en een controleur op te roepen die ons probleem toch niet kan oplossen?
Uw brief heeft jammer genoeg ons probleem niet uit de wereld kunnen helpen. Ik zal het ook eens voorleggen aan de stad Gent.
College van Burgemeester en SchepenenLaarne, 1 juli 2005
Burg 12
8000 Brugge
Aangetekend
Geachte heer/mevrouw,
Vandaag, 1 juli, ontving ik van uw diensten een aanslagbiljet gemeentebelastingen met als uiterste betalingsdatum 30 juni (!). Het kohierartikel is 005070.
Als belastbaar feit(106053) staat vermeld het niet betalen van de eerder opgemaakte betalingsuitnodiging. Met alle respect, ik heb geen flauw idee waar u het over heeft. Indien dat wel het geval was, dan had ik u over die betalingsuitnodiging zeker opgebeld of geschreven.
Mijn vrouw is namelijk ms-patiënte en rolstoelgebruikster. Onze auto, die speciaal is aangepast voor rolstoeltransport, heeft altijd de vereiste blauwe parkeerkaart achter de voorruit, zoals bepaald in artikel 27.4.3 van het KB van 01.12.1975. Ik draag er bijzonder veel zorg voor dat deze kaart altijd zichtbaar is.
U begrijpt dat ik de logica in het bericht aan de belastingplichtigen van uw aanslagbiljet niet volg: waarom kan ik pas een bezwaar indienen na betaling van het aanslagbiljet, voor een overtreding die wij niet begaan hebben?
Wij hopen dat u dit misverstand wil inzien, en groeten u met oprechte hoogachting.
Hiermee wil ik nadrukkelijk bezwaar aantekenen tegen uw brief van 10 oktober 2005.
De belasting op het betalend parkeren (in gewone mensentaal: de boete) die u mij voor de tweede keer vraagt te betalen, is onrechtvaardig en onterecht. En wel om volgende redenen:
·Onze auto beschikt over een blauwe parkeerkaart voor mensen met een handicap (artikel 27.4.3 van het Koninklijk Besluit van 1 december 1975 betreffende het algemeen reglement van de politie op de politie van het wegverkeer). Die blauwe parkeerkaart bevindt zich achter de voorruit van onze auto. Op dezelfde plaats, dag en nacht, sinds jaar en dag.
·Op de website van de stad Brugge staat te lezen: Personen die beschikken over een parkeerkaart voor mensen met een handicap (...) vallen niet onder de blauwe zonereglementering en hoeven in Brugge niet te betalen op de plaatsen waar betalend parkeren van toepassing is. Mogelijk had uw verbalisant een vuiltje in zijn/haar ogentoen hij/zij onze auto op de bon zette.
·De belastingplichtige kan een bezwaar indienen... Lees ik dat goed? Eerst betalen, dan bezwaar indienen? Dat is toch onversneden kafkaiaans! Verwacht u van mij dat ik bezwaar indien nà de betaling van een boete voor een overtreding die ik niet begaan heb?
·De geëigende bezwarenprocedure waarnaar u in uw brief verwijst, is ons niet bekend en voor zover ik weet hoeven toeristen van zon zaken niet op de hoogte te zijn.
Ik beklemtoon nogmaals dat wij in eer, in geweten en in rechte niets misdaan hebben.
Een en ander laat bij mijn vrouw en bij mij een bittere nasmaak na. Brugge was voor ons altijd een favoriete bestemming, ondermeer omdat uw stad erg rolstoelvriendelijk is. Ons enthousiasme is ietwat bekoeld.
Ten slotte nog een verzoek: wil u uw briefwisseling voortaan aub aan mij richten, en niet aan mijn vrouw ook al staat de auto op haar naam? Mijn vrouw is namelijk voor 85 procent gehandicapt, en ze kan dit soort ongein missen als kiespijn. De chauffeur, dat ben ik.
Ik had aan Festival van Vlaanderen-directeur Jan Briers uitgebreid gemaild om mijn verbazing te uiten over het feit dat er bij reservaties wel prijskortingen gegeven worden aan een paar categorieën van mensen, maar niet aan rolstoelgebruikers. En over het feit dat ik noch in de festivalbrochure, noch op het internet informatie vond voor invaliden. Hij antwoordde mij even later dat de zaak besproken was op een vergadering, en dat kortingen niet mogelijk zijn. Het zaalpersoneel was daarentegen extra gebrieft om rolstoelgebruikers te begeleiden, en de informatie in folders en op de website zou aangepast worden. Gesterkt door deze goede intenties trokken wij op 17 september naar de Gentse Handelsbeurs, om er een concert van 'Las Chicas del Tango' bij te wonen. We werden meteen geconfronteerd met een onoverbrugbare trap zonder oprijramp. Ik klampte een personeelslid aan die zei dat ze iemand zou oproepen, maar er gebeurde niets. Ik klampte een tweede personeelslid aan, die zei dat hij iemand zou zoeken, maar er gebeurde niets. Gelukkig was het droog weer, want ik was al behoorlijk boos. Ik klampte een derde personeelslid aan en zie, drie minuten later (zijnde de tijd die ik hen gegeven had) daagden twee jongelui op met de oprijramp. Eens in de zaal, bleken er geen plaatsen voorbehouden te zijn voor rolstoelgebruikers. Zodat mijn vrouw maar één van de artiesten kon zien, omdat zij tegen een muur van ruggen moest aankijken. In NTGent werden we zeer hoffelijk begeleid en kon mijn vrouw ten volle van het flamencospektakel genieten , hoewel er ook hier geen voorbehouden plaatsen waren. In de Sint-Baafskathedraal waren die er ook niet maar omdat we een dik half uur te vroeg waren konden we toch een acceptabele plaats bemachtigen. In de Capitole aan het Zuid was ook niets voorzien, maar een buitengewoon behulpzame mevrouw begeleidde ons naar rij 13 (onthou dat, rij 13), waar er voldoenden beenruimte is om comfortabel over te stappen. Me dunkt dat ik nog eens van gedachten zal moeten wisselen met de heer Briers. Ik houd jullie op de hoogte.
Ze mogen dan al voorbehouden zijn voor rolstoelgebruikers en soms worden ze niet gebruikt als berghok voor bezems en emmers, dan zullen de fietsterroristen er wel een wieltje voor steken. Wie tussen de Koornmarkt en de Graslei een plasje wou doen, kon het wel vergeten.
Soms zijn ze van goede wil, maar een beetje verward. In het Hotel D'Haene Steenhuyze in de Veldstraat nodigde deze oprijplank de rolstoelgebruikers tot een bezoek aan de gelijkvloerse verdieping. Onder het gewicht van een normaal manspersoon gaat de plank vervaarlijk doorbuigen. Met de rolstoel (twee batterijen...) hebben we het maar niet geprobeerd.
Iemand die het weten kan, signaleerde mij dat dit restaurant in de Belfortstraat in het magazine "09" vermeld stond als rolstoeltoegankelijk. Kan best zijn, maar niet tijdens de Gentse Feesten
Die rolstoeltoegankelijke wc's, daar heb ik al meer dan een brief aan gewijd. Soms worden ze gebruikt als berghok voor poetsgerief, soms is de 'pot' (het zijn chemische toiletten) na enkele dagen helemaal vol. Als-ie dan niet geledigd wordt, is de stank ondraaglijk. En soms wordt hij totaal verkeerd geplaatst. Zie foto: de deur staat tegen de vuilnisbak. Even verder is er gelukkig het commissariaat van de Gentse 'flikken', waar vlakbij de ingang een wc voor rolstoelgebruikers lonkt.
De stad Gent begint tekenen van beschaving te vertonen. Na de rolstoeltoegankelijke WC's (ook al worden ze vaak gebruikt voor emmers en bezems, maar soit), staan er nu verhoogde platforms voor rolstoelgebruikers aan St-Jacobs en aan het Baudelopark. Vrij ver van de podiums, maar het is een begin.
De Gentse Floraliën, een prachtig spektakel. Maar op de parking waren op één na alle parkeerplaatsen voor mindervaliden ingenomen door auto's zonder blauwe plaat. En zonder schaamte.
De parkeerplaats voor gehandicapten aan de kerk in Melle. Rechts van de foto (maar niet in beeld) bevindt zich het politiecommissariaat. Op het moment van de foto kwam een politieman naar buiten, geeuwde, krabde in zijn kruis en verdween weer.
De toegang voor mindervaliden tot de stedelijke openbare bibliotheek in Gent is gemarkeerd met blauwe verf, zoals het hoort. Bovendien hangen aan de twee palen mededelingen met het verzoek de oprit vrij te laten...
