moekeontour trekt er op uit op zoek naar het ware Griekenland
12-06-2006
Het Necromanteion van Ephyra
12/06/2006 Na het Orakel van Dodoni gaan we het Orakel van Hades raadplegen. Het ligt op een heuvel boven het dorpje Mesopotamos. We parkeren ons in het centrum van het dorpje en gaan te voet naar boven. Deze heuvel was vroeger een eiland omringt door de Ionische Zee. We lopen onder de poort door en zien nog enkele ruïnes liggen, zoals de verblijven van de priesters, de baden waar de vragenstellers zich eerst moesten reinigen en de kruiken welke de offergaven voor Hades en Persephone bevatten. Langs een smalle steile trap dringen we de grot van Hades binnen. Je krijgt hier rillingen, maar ik denk dat het van de kou is. Na dit bezoek rijden we zuidwaarts richting Preveza. Vóór de stad nemen we de afslag naar Nikopolis, de stad van Augustus. Deze stad werd gebouwd op de plaats waar het leger van Octavianus (later keizer Augustus) zijn tenten had opgeslagen. Zij vochten de Slag van Actium in 31 v Ch. uit tegen de gezamelijke legers van Cleopatra en Antonius. Na de zege bouwde de keizer hier zijn"Stad van de Overwinning". De overgebleven muren geven een gedacht over de grote van de stad. Binnen de muren resten alleen nog enkele ruïnes, welke wij ook een bezoekje brengen. Het is spijtig dat we niet overal een parkeerplaats vinden om enkele foto's te nemen. We vervolgen onze weg naar Arta, in de oudheid de hoofdstad van Epirus. Hier ligt de beroemste brug van Griekenland maar ... in het ene boekje staat ze vermeld met 5 bogen en in het andere met 3. Dus gaan wij ze eens tellen. In feite hebben ze het beide mis want er zijn 4 bogen. Na die vaststelling rijden we verder langs de kust op zoek naar een plek om te overnachten. Dat vinden we aan de beach van Vonitsa. Er staan nog 2 mobilhomes en waarachtig ook een Belg. Zij komen uit Merksem en zijn al op terugreis naar ons België. Toch is het altijd prettig een landgenoot tegen te komen, hij kan ons enkele tips geven voor onze verdere reis, zoals plaatsen waar we kunnen overnachten. Na een gezellig praatje nemen we afscheid en wensen hen een behouden thuisreis toe.
13/06/2006 De Belgen zijn deze morgen vroeg vertrokken. We maken kennis met de Duitsers. Ze komen uit Mainz, een stad aan de Rijn. We wisselen enkele adressen uit van staanplaatsen in de Peloponnesos. Volgens hun is dat de mooiste streek van Griekenland. We zullen zien. Na ons praatje gaan we het dorpje bezoeken. Van ver zien we de burcht van Vonitsa al staan. We wandelen tot aan de haven en klimmen dan langs het geasfalteerd straatje naar boven. We passeren een mooi Orthodox kerkje. Wanneer we verder gaan zien we dat we een verkeerde weg zijn ingeslagen. We moesten feitelijk aan de haven een trap naar boven nemen. Na een wandeling door de bossen komen we toch aan de Venetiaanse burcht. Van hier hebben we een prachtig uitzicht op de baai en op Vonitsa zelf.
14/05/2006 We nemen afscheid van de Duitsers. Zij vertrekken naar huis en wij toeren voort. We gaan op zoek naar een plaats om te lozen en water te tanken. In Mitikas vinden we een camping, waar we voor 2 euro een volledige sanitaire stop kunnen doen. Fris en proper rijden we verder langs de prachtige kustweg. Langs de baan kom je dikwijls kleine stenen of ijzeren kapelletjes tegen. Er is bijna geen verkeer, dus kan ik gerust stoppen om een foto te maken van eentje. We passeren Neochori en Etoliko, kleine stadjes en stoppen in Messolongi, de stad waar de Britse dichter Lord Byron gestorven is. Hij heeft hier zelfs een standbeeld en een muzeum, maar wij gaan op zoek naar de haven om te overnachten. De parking aan de haven is enorm groot. We parkeren ons en na een tijdje krijgen we buren. Enkele Grieken komen met hun busjes aan en parkeren zich naast ons. De deur wordt geopend en heel de familie klautert er uit. Dan laden ze heel hun hebben en houden uit, wat natuurlijk niet zoveel is. Hier leven hele gezinnen in zo een busje wonen. Het zijn heel vriendelijke mensen, die ons toewuiven. De mannen steken een vuur aan met wat takken en de jonge vrouwen doen de was. De oudere vrouwen zorgen voor het eten en de kindjes lopen rond en spelen met elkaar. Als het donker wordt, worden de muziekinstrumenten boven gehaald en wij krijgen prachtige muziek te horen. We zitten muisstil te luisteren. Er heerst zo een magische sfeer dat vele gevoelens wakker maakt. Deze mensen zijn echt uitzonderlijk, we hebben zo een respekt voor hen dat we zelfs geen foto durven nemen. Rond 23h is het plots gedaan. Alles wordt opgeruimd en iedereen gaat slapen. Het is een gek zicht al die schoentjes op het dak van de busjes te zien staan. Ook voor ons is het tijd om onder de wol te kruipen. Het was een mooie avond om nooit te vergeten.
15/06/2006 Onze buren begonnen reeds bij het ochtendgloren vrolijk naar elkaar teroepen en tussen door hoorden we een kristallen lach van een kindje. Je ziet dat deze mensen ondanks hun armoede gelukkig zijn. Na een uurtje is alle ingepakt en vertrekken ze .......?? Wie weet naar waar. Wij blijven nog wat luirikken maar de zon nodigd ons om maar vlug opte staan. Na een smakkelijk ontbijt, vertrekken we naar het kleine visserdorpje Alikes Tourlidas. Van uit Messolongi loopt een dijk tot het dorpje. In de verte zien we de mooie paalwoningen staan. Vroeger werden ze allemaal bewoond door vissers, maar nu zijn er vele in ander handen overgegaan en worden nu gebruikt als buitenverblijf. Aan ieder huisje zie je prachtig bloemen in verschillende kleuren. Het kerkje is het bezoeken waard, het heeft een prachtige fresco van goudkleurige mozaïkken gemaakt. We wandelen rustig langs de huisjes en worden hier en daar begroet met "Jasas". Voor we verder rijden gaan we nog op zoek naar een postkantoor om postzegels te kopen. In Messolongi vinden we er . Nu kunnen we onze kaartjes versturen naar familie en vrienden. Naar Diny en kindjes heb ik een brief geschreven. De kinderen krijgen graag post en Yannick leest dan voor.
15/06/2006 In Messolongi gaan we op zoek naar de post om zegels te kopen. In het postkantoor vragen we hoe ze "België" noemen in het Grieks. Niemand begrijpt ons en heel het kantoor staat op zijn kop. Tot er iemand binnen komt die een woordje Duits spreekt. Blijkt dat het "Belgio" is. Zo dat weten we nu ook weer. Nu weten we wat we op de kaartjes moeten schrijven. Dan rijden we door naar Antirio over de nieuwe hangbrug, welke Midden-Griekenland met Peloponnesos verbindt. We moeten 16.20 euro betalen, maar rondrijden kost nog veel meer. Vanop de autostrade zien we Patras liggen, wat een grote stad. Veel te groot voor ons, wij houden daar niet zo van. We rijden door tot Lechena en daar nemen we de weg naar de kust. In Loutra Kyllinis aan het strand vinden we een plek waar nog andere mobilhomes staan. Er staan 4 Duitsers, 1 Fransman en 1 Oostenrijker. Ene van die Duitsers heeft een Rotweiller "Adolf" genaamd. Wat een naam voor een hond hé. Amber vindt hem anders wel tof om mee te spelen. Gelukkig, want Adolf loopt hier los en komt aan de deur een bezoekje brengen en dan zijn ze allebei weg voor een robbertje lopen.
16/06/2006 Wat een dag!! We worden wakker gemaakt door veel lawaai. Ik kijk door het raam en zie een grote vrachtwagen de parking op rijden gevolgd door vele tractors. Deze zijn volgeladen met watermeloenen. De vrachtwagen wordt hier geladen en vertrekt dan. Zo is het heel de dag een komen en gaan van vrachtwagens en tractors. Hier gaan vele meloenen van hand tot hand. René gaat vragen of we geen meloen kunnen kopen en hij komt met een groot exemplaar terug. Amaai, wat een meloen. Daar kunnen we wel enkele dagen van eten. Na ons zien we nog vele mensen naar de vrachtwagen stappen en zij komen ieder met hun armen vol meloen terug. Verser kun je ze niet kopen en lekker dat ze is, zoet en sappig. Zelfs Amber lust watermeloen en zij krijgt op haar part in haar kom. Wanneer ze alles binnen heeft gespeeld trekt ze een vragende snuit, maar te veel is niet goed. Straks eten we wat als dessert.
17/06/2006 Op de heuvel van het nabije dorp, Kastro ligt het kasteel Chlemoutsi. Het werd gebouwd door Geoffroi I Villehardouin in 1223. Vele delen ervan zijn reeds gerestaureerd en aan andere zijn ze nog bezig. Alleen de Turken hebben in 1800 veranderingen aangebracht zoals een moskee in het midden van de vesting gebouwd. Na ons bezoek aan de burcht trekken we verder tot voorbij Pyrgos. Daar nemen we de weg naar Olympia, de eerste grote archeologische site welke we gaan bezoeken. Zo op het eerste gezicht lijkt het wel de moeite, maar we moeten eerst een parking vinden. Aan de kassa sturen ze ons terug de brug over, maar ik vind dat we hier te centraal staan, dus verder op zoek en aan de parking van de autobussen, naar beneden daar is een grote parking waar we rustig kunnen overnachten. Iets verder ligt de toegang tot het Archeologisch museum. Dat kan niet beter.
18/06/2006 We staan vandaag vroeg op. Terwijl we ontbijten zien we al een hele horde mensen naar de ingang gaan. Iets later staan wij ook klaar om onze onder te dompelen in een portie Oudheid. We nemen een duo-ticket voor de site en het museum samen. Eerst stappen we naar de site en met veel enthousiasme storten we ons tussen de ruïnes. Het is formidabel wat ze zo een 3000 jaar geleden verwezenlijkt hebben. Zoals de tempel van Zeus, waarvan de zuilen een hoogte van 12m hadden en daarop stond nog een fronton met beelden van 2m hoog. We lopen door de site en alles wordt grondig gelezen en gefotografeerd. In de tempel van Hera wordt om de 4 jaar de Olympische Vlam aangestoken om ze dan naar het land, waar de Olympische Spelen plaats hebben, te brengen. De ingang van het stadion was vroeger overdekt en de start- en finishdrempels liggen er nog steeds. Hier zaten een 40.000 mannen te kijken naar de atleten. Alleen mannen, want de atleten beoefenden hun sport naakt. Wanneer we bijna de helft van de site gezien hebben is het gedaan met foto's nemen. De batterijen zijn leeg. We besluiten dan maar naar de mobilhome terug te keren en deze namiddag het museum te bezichtigen. De rest van de site moet dan maar tot morgen wachten. We eten als middagmaal beiden een groot stuk meloen. Dat is lekker verfrissend met zo een warme temperatuur. René gaat met Amber even buiten en dan gaat het richting museum. Daar is het lekker fris. Er zijn een tiental zalen, waarvan enkele met heel grote beelden. Het schijnt dat het beeld van Zeus, dat in de tempel stond, een hoogte had van 12m en gemaakt was van hout, belegd met goud voor de kleding en ivoor voor de onbedekte delen. Het werd in het jaar 400 n. Ch. naar Constantinopel verhuisd, waar het door een brand werd vernield. We staan versteld hoe de beeldhouwers zo verfijnd de plooien van de kleding weergeven in het witte marmer. Het marmer is afkomstig van het eiland Paros. Zo is de Venus van Milo en de Niké van Samothraki beide uit Parisch marmer gemaakt. Na een dikke 3 uren komen we uit het museum met een echt Oudheid-hoofd. Daarom gaan we naar het nieuwe Olympia om wat te bekomen. Er zijn veel boekenwinkels, dat valt wel op en raar maar waar we vinden hier een Vlaamse krant. Die wordt van voor naar achter uitgepluisd op een terrasje. Ik drink een raki en René een myrtos, dat is een Grieks biertje. Tevreden wandelen we terug naar de mobilhome. De temperatuur is nu aangenaam en tot laat in de avond staat ons deur open. Amber geniet ervan en blijft buiten liggen tot we haar binnen roepen om de gaan slapen.
