moekeontour trekt er op uit op zoek naar het ware Griekenland
17-07-2006
Van Pefki naar Loutra Edipsou naar Kria Vrisi
17/07/2006 Ik heb zeer goed geslapen. René vertelt dat deze morgen vele vissersboten zijn aangekomen en ik heb niets gehoord. We zijn terug op weg en houden halt in Loutra Edipsou, dit is een groter badplaatsje en we gaan wat winkelen. René koopt er twee rode T-shirts, want ik vind dat hij iets roods moet dragen, dan zie je hem beter staan op de foto's. Ik ga op zoek naar een kapper. want mijn haar moet dringend geknipt worden. In heel het dorp is er maar één en ze heeft vandaag geen tijd om mijn haar te knippen. Het is eigenaardig maar kappers vind je niet veel in Griekenland. Ik zal nog wat moeten wachten. We besluiten terug naar Kria Vrisi te rijden om te overnachten. We staan op hetzelfde plekje, vlak naast het gras. Vandaag is er meer wind, daarom dat het strand er verlaten bij ligt. In de late namiddag wordt het windstil en komen de zonnekloppers weer te voorschijn. Ze brengen weer wat leven op het strand. Enkele jongeren stellen hun tentje op en zoeken hout om een vuurtje aan te steken. Na een tiental minuten ruiken we de geur van gebraden vis. Het water komt ons in de mond en doet René besluiten om ook maar al de aardappeltjes te schillen en ons eten klaar te maken. Wanneer de meeste mensen vertrokken zijn, blijven wij achter samen met de kampeerders. Het is al vrij laat als ze hun vuurtje doven en in hun tentje kruipen. René wandelt nog een eindje rond met Amber en ik kruip al ons bed in. Het zal deze nacht stil zijn, met alleen het ruisen van de zee.
Overnachten in Arkitsa, aan de overkant van Loutra Edipsou
18/07/2006 We staan helemaal alleen op het strand. Gisterenavond moet iedereen dan toch vertrokken zijn. Na een douche vertrekken we naar Haldiki. Daar gaat het over de brug en langs de autostrade rijden we naar Lamia. Dit is een grote stad, die we links laten liggen en we kiezen het badplaatsje Arkitsa als overnachtings plaats. Hier legt de ferry komende van Loutra Edipsou aan. We wandelen langs het strandje tot aan de vuurtoren. Daar kan Amber zich wat verfrissen want op het strand mag ze niet op. We staan hier vlak naast een sportveld en een speeltuin. Er is een kraantje waar we water kunnen tanken. s'Avonds komt de jeugd hun kunde laten zien op voetbal gebied en zij hebben er pret in dat ik voor hen supporter.
19/07/2006 We brengen hulde aan Leonidas, de Spartaanse koning, omdat hij zijn naam heeft gegeven aan die bekende lekkernijen. Hij heeft in 476 v.Ch. gevochten met 1400 Grieken tegen 2 miljoen Perzen. Door verraad van een Griek, verliezen ze de slag en sterft hun koning. Later kunnen de Grieken de Perzen toch verslagen in Plalatées. Rechtover de tumulus, waar de gesneuvelden begraven liggen, staat het bronzen beeld van Leonidas, afgebeeld in zijn strijduniform met speer en schild. Twee stenen beelden vervolmaken het geheel tot meerdere glorie van Leonidas. We vervolgen onze reis en rijden naar de Pillion, met als hoofdstad Volos. Dit is de vierde grootste stad van Griekenland. We rijden van Volos door naar het zuiden. Daar komen we uit in Kala Nera, een klein badplaatsje en we vinden een goed plekje vlak aan zee. René gaat op zoek naar een kapper en ik zet mij buiten in het zonnetje. Hij komt terug, heeft geen kapper gevonden, maar wel speciale sloefkes om mee in het water te gaan. Ik pas ze direkt en ga ze uitproberen. Ho, dat stapt gemakkelijker over de keiën en ik moet niet meer oppassen voor zeeëgels.
20/07/2006 Om 8h s'morgens lig ik in het water. Het is heerlijk. Thuis kunnen ze dat niet geloven, ons moeke die zo graag in het water ligt. Na het bad smaakt het ontbijt eens zo goed.We beslissen om nog een dag te blijven staan. We gaan wel wandelen en de omgeving verkennen. We stappen langs het water maar na een 2km kunnen we niet verder. Dan nemen we de straat en zo komen we op de hoofdbaan. Hier op de hoek is een supermarkt. René gaat er tomaten en brood kopen voor ons middagmaal. We moeten een brief posten maar we kunnen nergens een brievenbus vinden. In Kala Nera komen niet veel buitenlanders, alle accommodatie is vooral op Grieken voorzien. Dat zie je aan de terrasjes en restaurants, maar als je, zoals wij liever met plaatselijke inwoners kennismaakt, geeft dat niet. We zetten ons in de rieten stoeltjes en bestellen een koffie en een pintje. Tot onze verwondering moeten we 6euro neertellen. En wij denken dat Griekenland goedkoop is. We laten het ons wel goed smaken. Terug thuis (de mobilhome) trekken we ons zwemtenue aan en nemen een plons in het water. Er is niemand op het strand dus laten we Amber vrij loslopen en kan ze ook genieten van het frisse water. Ik kan het tot vervelens toe schrijven maar dit land heeft mijn hart gestolen.Ik voel mij hier zo goed en tevreden. Ik zou zelfs zeggen gelukkig. Het is alsof ik hier herleef. Alleen mis ik hier wel mijn kinderen, mijn kleinkinderen en mijn beste vriendin Omaha. Spijtig dat we niet kunnen blijven maar we komen zeker terug naar Kala Nera.
21/07/2006 We nemen met spijt in ons hart afscheid van Kala Nera. Onze route brengt ons naar het zuiden van het schiereiland. We rijden door de bergen voorbij Argalasti en in Horto volgen we de kustlijn. Het is hier prachtig. Met de bergen links en de blauwe zee, die beneden rechts van ons ligt, rijden we door het gebied dat door de boeken zo uitbundig wordt geroemd. En inderdaad ze hebben gelijk het is hier mooi en rustig. Ondanks de pracht komen hier niet veel toeristen. We zijn als het ware alleen op de baan. Zo komen we aan in Agia Kiriaki, een droom van een Grieks vissersdorp. We willen hier overnachten aan de haven, maar het dorp is zo klein, aan de kleine haven staan enkele auto's en zo is de parking al volzet. Ik kan met veel moeite draaien en rij terug het dorpje uit. Spijtig maar niet getreurd, we zoeken verder in het dorpje Platanias. Het is hier hetzelfde, smalle straatjes, geen plaats om te parkeren. We zijn wel verplicht terug te keren naar Argalasti. Enkele kms later neem ik de afslag naar Neochori. Vanaf hier gaat het weer langs smalle bochtige baantjes door de bergen, met soms prachtige vergezichten op de Egeïsche Zee. In Tsangarada rijden we naar Beach Miloptamos maar hier mogen we niet blijven overnachten. Dus terug en dan rechts naar Agios Ioannis en Agios Dimitrios. In Ioannis vinden we een parking voor het dorp. Hier kunnen we wel blijven overnachten.
22/07/2006 We hebben een rustige nacht gehad. Na een bezoek aan de bakker en de beenhouwer vervolgen we onze route door het Pilion-gebied. Hier staan overal fruitbomen en vooral kastanjebomen. We rijden langs een smal bochtig baantje van Makrirahi naar Zagora, maar dit baantje is niets vergeleken met het baantje van Zagora naar Makrinitsa. We zouden hier halt houden maar we vinden nergens een plaats om te parkeren. Dit bergdorp heeft steile straten en is een geklasseerd monument. Daarom is ieder plekje bezet en zijn we verplicht verder te trekken zonder het dorpje te bezichtigen. Het gaat in dalende lijn naar Volos, waar we het Pilion-schiereiland verlaten. We nemen de "New Red Road" door de vlakte van het drooggelegde Karla-meer. Hier zien we de koepels en kerktorens waarop de ooievaars hun nesten gemaakt hebben. Larisa is een lelijk volgebouwde stad, die we snel voorbij rijden. Aan een rondpunt neem ik de afslag naar Trikala . Dan gaat het in rechte lijn naar Kalambaka en het prachtige Metéora-gebied. Achter Trikala duiken de bergen plots op. Het zijn conglomeraten, rolstenen die door de natuur zijn verenigd en door erosie gescheurd en gepolijst zijn. Zo staan er een 1000tal rotstorens. Aan de rand van de Tessalische vlakte, welke vroeger een binnenzee was, rijzen de rotsen tot 400m omhoog. We zoeken de camping "International" op want hier zijn faceliteiten voor mobilhomes. We staan nu aan het zwembad. We gaan de watertank reinigen en daar de berg vuile was zich heeft opgehoogd moet er dringend gewassen worden. Morgen gaan we de prachtige kloosters van Metéora bezichtigen.
23/07/2006 We blijven hier nog een dagje staan. René doet de was en ik poets de mobilhome van binnen en van buiten. Daarna neem ik een duik in het zwembad en ik laat me opdrogen op een ligbed. Terwijl lees ik nog wat over de Metéora-kloosters om morgen goed geïnformeerd voor de dag te komen. Het is hier de gewoonte dat de buren gratis gebruik mogen maken van het zwembad. Iets waar vooral op zondag, zoals vandaag, gebruik van wordt gemaakt. Het is dus druk, maar gezellig.
