24/07/2006 Wat zijn ze prachtig, die kloosters gebouwd boven op de rotsen.Het zijn de belangrijkste kloosters na die van het schiereiland Athos. In de loop der jaren zijn er 24 kloosters gebouwd. Nu zijn er nog een zevental maar 6 zijn te bezoeken, zoals de Agios Nikolaos, het Roussanou, de Agia Triada, de Agios Stéfanos, het Varlaam en het Groot Metéoron, dat het hoogste is gelegen op 415m. Tot begin vorige eeuw kon men ze alleen bezoeken langs een touwladder of mandjeslift. Later werden trappen uitgehakt in de rotsen en bruggen gebouwd. De meest bezochte zijn de kloosters Varlaam en Metéoron. Het is voor ons te warm om zoveel trappen te doen, daarom bekijken we de kloosters vanop de baan. Dat is al spectaculair genoeg, want hoe men dat materiaal tot op de rotsen gekregen heeft, is echt een vraagteken. En dan zo gebouwd, ze staan pal op het nipperke van de rand van de rots. Aan het Varlaam klooster zie je de oude hut waar de katrol aan hangt om de mensen of materiaal naar boven te trekken. Er staan vele auto's met Hongaarse en Roemeense nummerplaten. Strange, het is de eerste keer dat we auto's van die landen tegenkomen. In de namiddag vervolgen we onze route terug richting kust, langs de Tempe-kloof. Hier moest Apollo gedurende 9 jaren boete doen, om dan terug naar Delphi te gaan. Het is een smalle kloof, die de rivier Pinios tussen het Ossa-gebergte en het bergmassief van Olympus, heeft uitgeschuurd. Het is 8 km lang en aan de grond 60m breed. Bij de uitgang van de kloof begint de weg naar Macédonië. Wij rijden naar de kust tot Platamonas. We staan nu aan de haven op het einde van de weg.
25/07/2006 Het was gisterenavond gezellig aan het haventje. Er liep veel volk op straat en het was een drukke gezellige boel. Al bij al hebben we heel goed geslapen. Ik ga op zoek naar een kapper. Het wordt tijd dat mijn haar geknipt wordt. In de hoofdstraat vind ik een kapper en ik mag direkt plaats nemen in een stoel. René wandelt met Amber verder door het dorpje. Hier lopen meer toeristen rond dan in al de vorige dorpjes, die we gepasseerd zijn. Na mij is het René zijn beurt om zijn haar te laten knippen. Hij is vlugger gesteld dan mij maar hij heeft dan ook minder haar dan ik hé. We slenteren nog wat door de wandelstraatjes en gaan iets drinken op een terrasje. Het is nog warm en Amber laat zich in een goot met water plat op haar buikje vallen. Een vrouw, die de oprit aan het afspuiten is, doet teken met haar lans en na onze knik maakt ze heel haar lijf nat. Amber geniet en laat het goed doen. Het is al laat wanneer we terug aan de mobilhome zijn. In de verte zien we het Olympusgebergte liggen in de nevel. We hopen dat we de Olympus berg morgen in al zijn glorie kunnen bewonderen.
26/07/2006 Na de verkwikkende rustdag, vervolgen we onze reis naar de volgende archeologische site, nl die van Dion. In 1928 begon men pas met de site op te graven onder de Vice-Voorzitter van de universiteit van Thessaloniki. Hij veronderstelde dat hier de belangrijkste site van heel Grieks- Macédonië begraven was. Zijn belangrijkste vondst was een tombe van voor de 4de eeuw v. Ch. We dachten dat de site niet groot was maar we komen bedrogen uit. Het geheel wordt door een baan in twee delen gedeeld. Het rechtse gedeelte omvat het museum, de tempels van Demeter, Isis en Zeus, het theater en het stadion, het linkse gedeelte is in feite de eigenlijke stad. Daar hebben vroeger een 15.000 mensen gewoond. Dat is zo groot als Aartselaar. De omringende muren zijn bijna blootgelegd, maar buiten een groot gedeelte aan de hoofdstraat en enkele zijstraten, moet er nog veel uitgegraven worden. Wat we nu kunnen bezichtigen van de stad is de villa van Dionysos, de grote baden, een basilica en vele residenties. Op verschillende plaatsen zie je de archeologen aan het werk. We moeten hier binnen een paar jaren nog eens terug komen, denk ik. Aan de overkant liggen de fundamenten van de tempel van Isis in het moeras verzonken. Het is dan ook een geliefd plekje voor de kikkers. Hier offerde Alexander de Grote vele dieren aan de goden voor hij naar Persië vertrok. Wij hebben niets te offeren of te vragen, dus rijden we maar verder naar het noorden. Voor Katerini neem ik de afslag naar het strand. Hier in Paralia Katerini staan we nu vlak aan de zee.
27/07/2006 Onze route brengt ons van Paralia Katerini naar Vergina. Daar zijn in 1977 de koningsgraven ontdekt door de Griekse archeoloog Andronicos. Het gaat om een grote tumulus met een doormeter van 110m en hoogte van 12m. Van in het begin was er een vermoeden dat hier de koning Philippus II met zijn vrouw en kleinzoon, zoon van Alexander de Grote, begraven werd. Twee van de drie Macedonische Tombes waren nog volledig intact. De twee tombes waren met zware marmeren deuren afgesloten. Bij het openen van tombe I vond men een antichamber met een witte marmeren sarcofaag en verschillende zilveren kannen. Aan de volgende deur stond een gouden pijlenhouder met vele gouden pijlpunten. Dit was ,zoals later bleek, de grafkamer van Philippus II. Volgens de ontdekker moet het een moment van verstomming zijn geweest.Stel je voor, je komt op een plaats dat 2300 jaar gesloten is geweest en nu voor je ogen geopend wordt. In het midden van deze kamer stond ook een marmeren sarcofaag. Toen ze het deksel van de sarcofaag openden zag men een prachtig gouden "larnax". Een urne waar de beenderen van de overledene in bewaard werd. Op het deksel staat de Macedonische ster met 16 punten afgebeeld. Daardoor was men zeker dat men hier een koninklijk graf had ontdekt. In de larnax lag een goud-purperen doek, goed bewaard, met de beenderen van de koning. Daarop een prachtige gouden "lauwerkrans" van eikenbladeren en eikels. Deze krans is in één woord prachtig. Zo een vakmanschap uit de 3de eeuw v. Ch. is ongeloofelijk. De marmeren sarcofaag van de antichamber bevatte ook een gouden "larnax", maar met 12 punten, waarin de beenderen van zijn vrouw, ze veronderstellen een zeker Cleopatra, samen met een prachtige gouden diadeem en gouden halsband in een goud-purperen doek,begraven werd. Op een kleine afstand van de 1ste tombe bevindt zich de 2de tombe,waarin AlexanderIV, zoon van Alexander de Grote en Roxana, in een kleine zilveren urne. begraven werd. Na zoveel pracht stappen we naar de archeologische site met het paleis van Palatitsia met zijn mooie grote mozaïek. In het theater werd koning Philippus II vermoord in 336 v Ch. tijdens de huwelijksplechtigheid van zijn dochter met de koning van Epirus. Na ons bezoek aan de site, nemen we de autostrade naar Thessaloniki. We rijden de ring rond de stad op, richting vliegveld naar Agia Triada. Ik neem een afslag, maar kom zo in een kazerne terecht. De wacht kijkt verwonderd naar ons en ik rij vlug achteruit. De volgende afslag brengt ons naar het strand. Hier staan we vlak bij de zee achter de kazerne, dus goed bewaakt.
28/07/2006 Wat een soep!!! We willen van Agia Triada langs de kust naar het eerste schiereiland Kassandra rijden, maar in het dorp staan geen enkele wegwijzers. Enkele straten zijn opgebroken en de andere brengen ons zelfs weeral tot aan een kazerne. Volgens René heb ik een zwak voor kazernes. Wanneer ik draai passeert ons een legertruck met soldaten, die ons toewuiven. Ze zullen zich ook wel afvragen wat wij hier komen zoeken. Na veel gesakker komen we uit in Neo Kallikrateia op de juiste baan en dan gaat het richting Neo Moudania, de toegangspoort tot Kassandra. In Kalithea begint een rondweg van 80km, langs de oostkust naar het puntje Loutra en van daaruit naar de westkust. Aan het strand van Posidi houden we halt om hier te overnachten. Het is hier nog rustig, maar morgen zal het wel anders zijn, dan begint het weekend.
29/07/2006 We trekken verder naar het zuidelijk puntje van het schiereiland, Kaap Paliodrion. De weg loopt langs de oostkust, ook heel toeristisch met kleine badplaatjes en vakantiedorpen. Het is zaterdag en vele weekend- toeristen zijn op de baan. Van Kalithea tot Neo Moudania is het file rijden, voor degene die in Kassandra wat alkoeling zoeken. Voor ons ligt de weg open naar Sithonia, de tweede vinger van Chalkidika. Het is zeer warm daarom besluiten we reeds in de namiddag halt te houden in Psakoudia. Voorbij het dorpje met de winkeltjes en restaurantjes ligt een groot lang strand waar het zeer rustig is. We vinden daar een plekje naast een boom. Vlug ons badpak aan en het water in, lekker fris en Amber kan mee, want er is niemand op het strand.
30/07/2006 Spijtig dat we aan een zandstrand staan, want ik hou niet zo van zand. Ik krijg er de kriebels van als ik zand tussen mijn tenen voel, maar om wat af te koelen in de zee moet ik er toch door. Daarna spoel ik mijn voetjes af aan de buitendouche van de mobilhome. Nadat we opgedroogd zijn, wandelen we naar het centrum maar zo groot is dat niet. De hoofdweg bestaat uit hotels, restaurantjes en kleine winkeltjes. De terrasjes liggen aan de overkant van de straat. Het valt ons op dat in plaats van tafels en stoelen, je hier plaats kunt nemen in echte salonzetels met bijhorend tafeltje. Dit zit natuurlijk een pak gemakkelijker en je blijft dan ook veel langer plakken dan je van plan bent. Tegen de avond keren we terug naar ons rollend huisje. René heeft geen zin meer om te koken, dus eten we gewoon een boterhammetje met charcuterie. Voor mij moet hij niet koken, het is toch te warm om veel te eten. We hebben bezoek gekregen van twee Griekse mobilhomes. Zij staan iets verder op het strand. Gezellige mensen, die ons direkt uitnodigen iets te komen drinken. Gezellig, zo verbroederen we met echte Grieken en kunnen we nog wat vernemen over dit mooie land.