14/07/2006 Mijn voet begon gisterenavond pijn te doen. Ik had in een zeeëgel getrapt. Gelukkig kon ik de stekels er uit halen. Anders had ik nog een dokter moeten zoeken. René had het goed ontsmet en deze morgen is de pijn over. We moeten dezelfde weg terug nemen om het noorden van het eiland te bezoeken. In Halkida nemen we de afslag naar Nea Artaki. Vanaf Psachna wordt het een steil bochtig baantje. We hebben het ongeluk dat we achter een vrachtwagen rijden; geladen met boomstammen, en nergens kunnen we hem voorbij steken. Het gaat dus in een slakkegangetje tot in Prokopi. Daar gaan we op het dorpsplein eerst wat rusten, want zo rijden is vermoeiend. Nadat we een uiltje gevangen hebben gaat het verder tot Kria Vrisi, een piep klein dorpje met een heel groot strand. Er staan enkele andere mobilhomes, waaronder ook een Griek. Ondanks het feit dat het hier zo afgelegen is, staan er douches op het strand. Daar gaan we natuurlijk gebruik van maken. Het is prettig na een vermoeiende dag al het stof van je af te spoelen. Terwijl René ons avondmaal bereidt, zet ik mij is mijn zetel met een boek en een aperitiefje. Wat kan een mens meer verlangen. De zee, het strand, de zon en een drankje. Dit is leven zoals God in Griekenland.
|